Kruisberg

Lekker muurtje om tegenop te klimmen en je benen te testen op de echt steile stroken van Limburg.
De eerste honderd meter krijg je cadeau vanuit de afdaling. De rest zal je toch echt zelf moeten overwinnen. Steil, bochtig en daarmee een echte topper in zijn categorie.

Kwestie van niet opblazen op het steilste stuk door je koffiemolentje te gebruiken. Vervolgens trap je als een gek door op het vlakkere deel maar ben je waarschijnlijk niet helder genoeg om bij te schakelen naar een groter verzet. Dat je het einde eerst niet kan zien werkt wat demotiverend, maar de klim is niet bepaald lang. Wel heel mooi en pijnlijk.

Kort klimmetje en midden tussen de "grotere" en gekendere jongens. Toch heb ik deze nu al een keer of 3 beklommen en telken male vind ik het een vervelende klim. Misschien omdat de benen nog zuur zijn van de voorgaande klimmen of omdat je je wat spaart voor de meestal eraan geluste Yserbosweg.

Als zwaarder ervaren dan de Eyserbosweg. Vermoedelijk door de bosachtige omgeving, waardoor je je verkijkt op de steilheid van deze beklimming. Flink zweten, maar toch betrekkelijk snel boven.

Je kent ze wel, de hellingen uit de oude finale van de Amstel Gold Race: Gulperberg, Kruisberg, Eyserbosweg, Fromberg, Keutenberg en Cauberg. En je hebt je op voorhand in je hoofd gestoken: Gulperberg is steil, Keutenberg nog steiler, de Eyserbosweg is de lastigste, de Fromberg is op de grote plateau en de Cauberg is de meest legendarische. Maar die Kruisberg, waarvan je weet dat hij er ligt, daar stel je jezelf niet te veel bij voor. Maar ook deze is behoorlijk steil. Niet zo steil als de Keutenberg, maar wel toch wel best pittig. Gelukkig is hij kort genoeg zodat je toch van beneden tot boven kan knallen zonder te moeten indelen. En boven kom je in de wind. Het is maar dat je het weet.

Een echte muur, die meteen begint als je Wahlwiller uitrijdt. Maar hij is de moeite zeer waard, een prachtig landweggetje omhoog met weinig verkeer.

Een naar ding, dat je volgens de klassieke route in combinatie met de zware Eyserbosweg neemt. Dat maakt dat je je krachten wilt sparen, maar hoe doe je dat als het zo steil is? Tot vorig jaar maakte het slechte asfalt de klim nog zwaarder, maar gelukkig is er een mooie nieuwe zwarte strook neergelegd, dat scheelt!

Het begin is goed te vinden als je de Amstel Gold Race-bordjes volgt. Als je slim bent, neem je wat snelheid mee uit het korte stukje afdalen vlak voor de klim. Het is gelukkig vrij kort, maar in een ademteug naar boven poefen is echt te veel van het goede. Toch was ik positief verrast toen ik hem afgelopen week weer deed. Ik had besloten niet op mijn hartslag te letten en volle bak naar boven te gaan en dan valt hij door de lengte toch echt mee. Het plateau doet dan wel een beetje pijn, tot de vijfsprong gaat het net nog een beetje omhoog.

Kort maar krachtig is de beschrijving die het beste de Kruisberg vertaalt. Middenstuk is een paar honderd meter behoorlijk steil. Als je te snel begint kan dit middenstuk je opbreken.

Kort maar verdomd vies klimmetje. Als je deze niet kent is rustig beginnen het credo... voor zover dat lukt want deze gaat al snel steil omhoog. Gelukkig komt er op tijd een eind aan de zware helling maar dan zit het zuur wel in de benen.

Heerlijke aanloop naar de Eyserbosweg. Let aub heel goed op in de afdaling, die is link, maar wel leuk om ook eens te beklimmen.

Persoonlijk vind ik dit echt een rotding, zeker het middenstuk waar het echt steil wordt. Als je te enthousiast begonnen bent kan dit stuk je fors opbreken je bent dan blij als je het ziet afvlakken.

Echt een vies ding. Wel heel rustig en in een mooie groene omgeving gelegen. Je moet op dagen met mooi weer een beetje om de wandelaars heen fietsen. Net als bij de Gulperberg vanuit Partij zie je deze al liggen vanuit het dorp Wahlwiller en dan kan de moed je in de schoenen zakken als je al een flink aantal kilometers en hoogtemeters achter de rug hebt.

Leuke en erg bekende klim, waardoor hij niet kan ontbreken als je in zuid-Limburg bent. Iets makkelijker dan de Gulperberg vanuit Partij en iets moeilijker dan de Vrakelberg. Vele fietsen door naar de Eyserbosweg, maar je kan ook: Dalen via de Goedenraadsbergweg en dan naar Simpelveld naar Huls naar boven, dan naar Trintelen, daar de Eyserweg naar beneden en dan de Eyserbosweg, voor als je niet de standaard route wilt doen die iedereen doet en wat extra kilometers wilt maken met een leuke klim in Simpelveld.

De klim begint rustig.
Het middenstuk is zwaar.
Mooi asfalt.
Rustige weg qua verkeer maar wel wat landbouwverkeer.

Typisch Limburgse lastige klim met een behoorlijk stijl tussenstuk, deze grafzerk vind je boven op de kruising!

Een redelijk korte beklimming, maar oh wat kan deze pijn doen als je hem te hard begint. Als je goede benen hebt is het ook heerlijk, je kan je medefietsers er helemaal de vernieling in rijden. Sinds eind 2020 pas opnieuw geasfalteerd. Hierdoor is de klim een stuk aantrekkelijker geworden. De echte toppers kiezen er na de kruisberg voor om de eyserbosweg te nemen.

Korte maar stevige klim over nieuw asfalt vanuit Wahlwiller de Kruisberg op. Boven bij de vijfsprong met bankje en boom mooi uitzicht op het Eyserbos en de Kromhagerweg, om alvast te genieten van je volgende uitdaging

Op 7 september deze kuitenbijter beklommen. De weg is inmiddels voorzien van een schitterende laag nieuw asfalt. Ik vond het een zeer zware klim!

Vanaf 18-8 afgesloten, geen idee wanneer ie weer open is. Vandaag in ieder geval nog niet (22-8). Botterweck afgesloten met hekken vanaf onder, boven waren deze geopend.

Heel steil, hakt er altijd in. Gelukkig bovenop heerlijk uitrusten onder de boom met een prachtig uitzicht (360 graden) op de omgeving.

Vermoeid en nog zuur in de benen aan deze klim begonnen. Dat ging dus niet. Halverwege stond ik stil. Even uitpuffen, en gelukkig kon ik weer inklikken.
Ik kom hier zeker nog eens terug. :)

Voor het eerst deze zware klim aangedaan op 13 juni. Weg was bezaaid met rotzooi door de hevige regen de nacht hiervoor. Een zware klim, maar als je rustig begint en ervoor zorgt dat je nog een paar tandjes overhebt op het zwaarste stuk, dan kom je toch nog vrij eenvoudig boven.

Kwam als een totale verrassing op mijn pad. Wat een lelijke kuitenbijter is dit zeg.

Op een of andere manier is dit de klim waar ik steeds terugkom. Mijn allereerste rit in het heuvelland op m'n oude gazelle tirreno maar ook mijn eerste rit op mijn nieuwe ros. Het maakt niet uit wat voor fiets, het blijft pijn doen maar het bankje met het prachtige kruis bovenop zijn een mooi doel om naartoe te werken. Ook de combinatie met Eyserbosweg en Fromberg is een mooie uitdaging!En: het is er eigenlijk nooit echt druk. Genieten dus!

Korte maar venijnige klim.
Even op de tanden bijten, op tijd terug schakelen is de boodschap.

Deze klim kun je rustig oprijden, maar je kunt jezelf echt pijn doen als je hem de 1e keer opfietst. Op het stuk van 16% ging ik maar wist niet dat je nog een heel stuk moest van 12% toen werd het echt heel zwaar!

Vandaag de klim gedaan. Absoluut behoorlijk taai als je in de laatste bochten zit. In de afdaling had ik mij niet zo verdiept en dacht bij het kruispunt boven niet via de zwartebrugweg naar de Eyserbosweg te rijden, maar gewoon eens rechtdoor te gaan op de Kelderweg. Bleek een slechte keuze. De afdaling is gevaarlijk, slecht asfalt, onoverzichtelijk, her en der wat plasjes en rommel van het landbouwverkeer. Wat onverwacht verkeer maakte het feest compleet. Gelukkig overeind gebleven, maar de volgende keer pas ik hiervoor :-)

Aan het begin niet zoo heel steil maar bij het oorlogs monument komt een enorme muur voor je uit. vanaf dan worden je benen zuur en staa je bijna stil van de vermoeidheid daarna word het ook niet bijter tot de top, waar je een prachtig uitzicht hebt over de vallei van eys en de heuvels.

Ik heb altijd een hekel aan deze klim. Met je hoofd zit je meestal al bij de Eyserbosweg en dan moet je eerst deze lelijke puist zien weg te werken. Geen mooi uitzicht tijdens de klim en behoorlijk steil. Pittige klim dus!

Net als een aantal andere beklimmigen in Zuid-Limburg, kort maar zeer krachtig. Mooie weg met bovenaan prachtige vergezichten.

Ik vind de afdaling, met name het bochtje over het bruggetje van de oude spoorlijn veel erger(gevaarlijker) zeker als het wegdek nat is.

Niet schrikken, gewoon rustig door fietsen en je ben boven. Boven op het bankje links onder de boom kan je even uitrusten, eten, drinken en weer verder.

Leuke klim en kan best zwaar zijn(heeft te maken met hoe getraind je bent) ligt ook aan waar je gestart bent wat route betreft. Wij hebben lus 3 van de Amstel Gold Race gereden en zijn gestart in Wijlre, dus is dit zo goed als de laatste klim in het parcour.