Passo San Gottardo / Tremolapass

Verplichte kost voor elke klimliefhebber! Gedaan in juli2019 als onderdeel van Nufenen/Gotthard/Furka/Grimsel.
Kan het niet genoeg aanbevelen - decor, wegdek, beleving, alles 5 sterren waard!

Ondanks het feit dat de kasseien er goed bijliggen is het toch een hele opgave om bergop de kasseien over te rijden. Het is wel zeer mooi om naar te kijken en de historiek is zeker interessant.

Unieke klim, absoluut een aanrader! Zeker geen makkelijke klim, maar de kasseien maken hem heel iconisch en het is een prachtige ervaring. Met ontieglijk veel bochtjes, en mooie uitzichten op de weggetjes eronder en erboven, gaat ie slingerend naar de top. Volop genoten onderweg, en ik ben heel vaak gestopt voor het uitzicht.

Er is een nieuwe autoweg als alternatief voor deze weg, wat ervoor zorgt dat deze weg lekker rustig is. De nieuwe autoweg is deels overdekt, dus een eventueel alternatief als de Tremola nog niet sneeuwvrij is.
Bovenop is volop drukte, want de autoweg komt daar ook uit.
Ik zou deze weg niet afdalen, en zeker niet als het heeft geregend. De andere kant richting Hospental heb ik wel in de regen moeten afdalen, en dat lukte zonder gevaar.

Op 26/08/2019 als middelste klim van de ook door jullie aangeraden fietsronde Nufenen/Gotthard/Furka gefietst.

Vanuit Airolo is de enige toegelaten weg voor fietsers de Tremola (witte pijl) genoemd naar het dal waarin de weg zich een baan naar omhoog slingert. In de geasfalteerde aanvangsfase fiets je regelmatig via de eerste haarspeldbochten boven/onder de drukke doorgaande autoweg (fietsverbod!). Je krijgt al enkele keren korte kasseistroken onder de wielen als voorgerecht. De laatste 6 km. begint dan een festival van 24 fraai aangelegde haarspeldbochten in ouderwetse kinderkopjes met mooi waaiermotief in een nauw dal. Bergop genieten in zachte Parijs-Roubaix stijl,zonder aan de percentages te denken, terwijl hoog boven je in de gaanderijen van de rotswand de auto's razen.
Daarom is de hele weg zalig verkeersarm op uitzondering van fietscollega's en enkele toeristen per auto of moto die dit ook niet willen missen. Laatste honderden meters is rechte kasseiweg naar het imposante adelaarsbeeld op de drukke pashoogte vlak naast het oude hospice en enkele bergmeertjes.Er is voldoende gelegenheid tot eten en drinken.

Ik heb al veel bergkilometers maar dit is wel een unieke constructie in wegenbouw uit het verleden.
Geen ander superlatief dan FANTASTISCH.

Vanaf de Gotthard zou je naar de Passo Scimfuss kunnen. Staan bij mij op de bucketlist.

Deze moet je echt wel gedaan hebben! Bij mij was dit de slotklim van het alpenbrevet, dus ik had al zo'n 4000 hoogtemeters in de benen toen ik er aan begon, maar toch heb ik er van genoten. In het begin kruis je nog een aantal keren de grote weg en dan hoor je ook nog vaak de auto's en de moto's die daar op rijden, maar dan kom je in een smalle vallei en wordt het stil. De kasseitjes, de aaneenschakeling van haarspeldbochtes zijn echt uniek. Ook al zijn het kleine, platte kasseitjes die goed liggen, het bolt toch niet zo lekker als asfalt. Qua hellingsgraad zijn er geen uitschieters, dus al bij al geen al te moeilijke klim.

Wat een pareltje! Vrijwel geen verkeer, de kasseien liggen er keurig bij en je hebt echt het gevoel dat je over een stuk historie rijdt. Het is bijna jammer om de top te bereiken, want daar is het loeidruk met toeristen.