De Doodeman en de Keutenberg klimmen naar dezelfde top, maar toch is de eerste vrijwel onbekend. Gek genoeg komt dit niet door de moeilijkheidsgraad van de beklimming, want de Doodeman is namelijk een stuk moeilijker dan de Keutenberg!
De klim start in het gehucht Stokhem, net buiten Wijlre. Geniet hier even van hoe bijzonder mooi Limburgse dorpjes kunnen zijn. Nog voordat we het dorpje uitfietsen begint het echte fietsgeweld. Als het kapelletje aan de rechterkant van de weg opdoemt, dan kun je ervan uitgaan dat de pijn gaat beginnen. Vanaf hier gaat het namelijk 600 meter lang met gemiddeld ruim 11% omhoog. Pas halverwege het bosje aan de rechterkant gaan de stijgingspercentages weer snel omlaag. De laatste 400 meter klimmen nog mild, wie teveel heeft gegeven op het steile stuk moet hier nog de prijs betalen.
Op de kruising kun je het best linksaf slaan. Rechtsaf daal je namelijk de Keutenberg af, wat absoluut is af te raden. Fietsers rijden hier namelijk tijdens hun beklimming (al dan niet zwalkend) over de hele breedte van de weg.
Straatnaam: Doodemanweg
Welkom! Activeer je account als je wilt reageren op onze website. Je hebt een verificatie e-mail in je inbox.
Als je foto's wilt uploaden, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
Doorgaan met Google
Doorgaan met Facebook
Doorgaan met Apple
Aanmelden met e-mail
Geen lange klim maar wel eentje die het nodige van je vraagt om fietsend boven te komen. De klim begint in het buurtschap Stokhem en gaat als een "rechte streep" omhoog. De eerste 700 meter zijn het steilst. Daarna vlakt het af en op de splitsing met de Berghofweg ben je op de top. Heb je tijdens de klim de mogelijkheid om eens rond te kijken??? Geniet van het uitzicht.
Deze klim heb ik gedaan als onderdeel van een weekendje Valkenburg, de dag dat ik deze nam, was bewust geen extreem zware route. Deze boezemde me namelijk behoorlijk angst in vooraf. Met frisse (en getrainde) benen was hij uiteindelijk goed te doen, maar als deze na een route van 100km met 2000 hoogtemeters in de benen voorbij komt, zou ik hem niet aanraden. Zeker een must om een keer te doen.
Wat kan een bankje halverwege toch mooi zijn. Alhoewel mooi een bijster relatief begrip is als je louter sterretjes ziet. Dit doe ik geen tweede keer, maar plotsklaps draai ik me om en laat me na de afdaling de pijn opnieuw bestijgen. Vrije wil is er niet. Zoals Nietsche mooi beschrijft: Amor Fati!
Mooie is dat veel fietsers deze nog nooit gedaan hebben, zelfs nog geen eens weten dat ie bestaat. Terwijl deze toch echt een stukkie zwaarder is dan de Keutenberg. Op de Keutenberg heb je vaak de wind tegen, waardoor ie zwaarder lijkt dan dat die is. Maar qua stijgingspercentages is de Doodeman echt lastiger.
De dag na de AGR een hommageklim gedaan aan de mooiste klim die niet in het parcours zat. Wat blijft het toch een heerlijke ploert die door een prachtige omgeving loopt, met vooral naar achteren voor Limburg waanzinnige uitzichten. Vanaf het begin knalt de weg omhoog en is het zwoegen tot aan het bankje. Daarna even bijkomen met "slechts" 7％ waarna het in de lange bocht naar rechts weer even heel pittig wordt. Dan komt de top (de rest daarna is uitfietsen al kan dat nu evengoed zwaar aanvoelen) al snel in zicht.
Voor wie eens iets anders zoekt dan de Keutenberg!
Waar de Eyserbosweg en de Keut maar heel kort erg steil zijn is het bij de Doodeman een ander verhaal. Hier rijdt je voor NL-begrippen echt tegen een muur aan en duur het lang voordat het erg steile weer afvlakt, daarom vind ik deze persoonlijk ook leuker en uitdagender dan de Keutenberg
Persoonlijk vind ik de Doodeman en de Eyserbosweg de zwaartste beklimmingen in Zuid-Limburg. Bij de Doodeman is het gelijk "BAM" ontzettend steil. Ik begin deel 1 deze tweetrapsraket altijd met één van de twee lichtste verzetten. Het middenstukje voelt als een verademing. Deel 2 is lang genoeg om de spieren op nog wat extra verzuring te trakteren :-) Kijk eens om waar de percentages gaan liggen. De omgeving maakt dat beetje pijn lijden waard.
Na een paar maanden hoogtekilometers gemaakt te hebben vond ik het wel tijd om deze klimkoe bij de horens te vatten, maar het bleek eerder een rodeostier te zijn met een ernstige maandagochtendhumeur te zijn, dus de timing bleek niet optimaal.
Zodra je aan deze klim begint moet je al laag in je versnellingen zitten want daarna heb je niet veel tijd meer om terug te schakelen. Zodra je de kapel voorbij bent gaat het heel hard omhoog. Gelukkig zie je al snel het bankje opdoemen en daarna wordt het even "vlakker" wat echt even opluchting biedt. Dat duurt niet lang want dan mag je met al zure benen de tweede bult op. Daarna vlakt het definitief af en kan je voor het eerst van het uitzicht achter je genieten. Tot de boerderij is verder vrijwel vlak.
Een typische Limburgse klim in de categorie Keutenberg, Gulperberg en Kruisberg, kortom de kortste weg van A naar B is een rechte lijn (naar boven), In Wijlre moet je wel even goed in de gaten hebben waar je naar toe moet (Stokhem) want het is geen doorgaande weg.
Zoals het profiel al aangeeft is het een steil ding, bovenop loopt het nog wat vals plat door tot aan de boerderij waar ook de weg naar de Keutenberg uitkomt.
Fan van de Keutenberg? Probeer dan de onbekende Doodeman eens! De klim is gemiddeld steiler en wat onregelmatiger dan de Keutenberg, echt de moeite waard!
Het begint steil, blijft steil en wordt dan nog iets steiler. Dan denk je na een halve kilometer "hee, het wordt makkelijker, opschakelen maar." En dan krijg je nog een extra nekslagje en moet je weer terugschakelen. Het is de kunst om nog een klein beetje energie over te houden om het laatste nagenoeg vlakke stuk naar de boerderij tempo te maken (en de grootste winst te pakken ten opzichte van die keer op Strava dat je daar wel helemaal dood zat).
Al even geleden dat ik hem nog beklommen had, maar de conditie was goed, dus tijd voor een hernieuwde kennismaking. Het blijft gewoon een kwestie van klein schakelen en dan blijven trappen. Het gaat meteen steil omhoog. Tenzij je een begenadigd klimmer met een goede conditie bent, niet meteen vol erin vliegen, want dan kom je jezelf zeker tegen. Wel grappig dat je bij het ondertussen befaamde bankje denkt : hè dat rijdt lekker, terwijl je nog altijd aan 9％ aan het klimmen bent. Daarna nog een laatste stukje boven de 10％ en dan mag je terug groter schakelen. Ook niet vergeten even achterom te kijken om van het uitzicht te genieten. Als je naar Limburg komt om kuitenbijters te beklimmen, mag je deze zeker niet overslaan...
Wauw wat een ding. Zo steil voor zo lang. Tot het bankje is het echt steil en daarna wordt het iets minder steil maar blijft het enorm zwaar. Zeker zwaarder dan de Keutenberg. Ik zou afdalen naar Gulpen, dus bij de kruising links en dan alleen maar links aanhouden. Of op de 'hoogvlakte doorfietsen naar Sibbe om daar af te dalen, want de Keutenberg naar beneden is niet aan te raden door de fietsers die slingerend over de weg naar boven ploeteren, waardoor je continu aan het remmen bent. Met een 39-26 is de Dodemanweg trouwens maar net te doen, volgende keer voor Zuid-Limburg maar wat lichters erop.
Pijnlijk, de straatnaam doet de berg eer aan. Vooral leuk om te rijden met vrienden die hem niet kennen, want ze ziet hem vanuit Stockhelm niet aankomen. Keutenberg is leuker om op te rijden, maar de Doodeman geeft meer voldoening. En als je het bankje ziet, ben je er nog zeker niet..!
Een regelrechte killer dit. Als je aan de voet omhoog kijkt denk je 'waar begin ik aan' zo'n steile muur doemt er voor je op.
Het is ook niet ff lekker inkomen, maar van pats van 3％ naar 12, 14 en zelfs even 16％. Klein schakelen en cadans blijven houden en dan kom je leeg boven.
Wat een heerlijke klim (als je van steil houdt)! De eerste keer ging ik 'm op in de regen en de kou en nog vond ik het heerlijk. Leuk, die Keutenberg, maar deze blijft veel langer goed steil en moet alleen daarom al op de bucketlist. En zeg nou zelf, een beklimming met zo'n naam in Nederland moet je toch gewoon hebben gedaan?
De Doodeman: Zoals al voldoende aangestipt het wat onbekendere broertje van de Keutenberg. Wat mij betreft leuker en uitdagender. De Keutenberg kent een zwaar begin, waarna alles erna wat lichter is, niet meevalt.
De Doodeman begint en eindigt zwaar. Slechts bij het bankje is er de mogelijkheid om even op krachten te komen, voor de rest is het duwen op de pedalen. Gewoon een vies steil ding en daarom een beste uitdaging. Een kilometer knallen!
Mooie klim; minder bekend dan de Keutenberg die op hetzelfde punt boven komt (bij boerderij Berghof). In Stokhem gaat de klim gelijk recht omhoog met een stuk van 300 meter met 13％ en een steilste stuk van 18％. Bij het bankje wordt het iets minder steil, waarna er nog 200 meter met meer dan 10％ volgen alvorens de klim afvlakt en aankomt bij boerderij Berghof. De weg is ook onderdeel van de afdaling van een populaire mountainbike route, dus oppassen met slingeren!
Hele mooie klim, nauwelijks verkeer en andere fietsers, dus je hebt de weg voor jezelf. Stokkem is zo'n verlaten dorpje waar je het liefst zou willen stilstaan en wat drinken, maar de benen moeten op spanning zijn voor de klim, want deze is pittig. De continue steilte maakt hem pittig!
Gisteren voor het eerst beklommen en wie weet ook voor het laatst.Hij is vergelijkbaar met de Kruisberg, ook die begint direct en de lengte is ook vergelijkbaar maar ik doe liever de Kruisberg. Als je aan de beklimming begint zie je een gedrocht van een muur voor je maar al snel krijg je aan de rechterkant een bankje in 't zicht en daar word het wat makkelijker. Ik vind de Keutenberg zwaarder door dat begin van 22%, de Doodeman is iets "milder".
Heb hem nog nooit beklommen. Wel afgedaald: maar wel met remmen een stuk dicht...
Ik had nog nooit van de Dodeman gehoord. Bij een koffiestop na de beklimming van de Keutenberg wees een oude man ons op de Dodeman en wees ons de route. Zo gezegd, zo gedaan. Persoonlijk vind ik de Keutenberg iets zwaarder vanwege de extreme 22% aan het begin.
deze klim is met een verzet van 34 voren en 24 achter goed te doen, soms staat er wind en dan moet ik kleiner gaan trappen, persoonlijk vind ik deze zwaarder dan de Eyserbosweg, daar is alleen dat laatste stuk lastig.
ik heb meer moeite met de gulperberg, hoewel die een stuk korter is.
smerige klim die wat langer steil blijft dan de Keutenberg en goed te combineren in het rondje eyserbosweg keutenberg gulperberg. je waant je zelf even in de waalse ardennen
Fantastisch klimmetje. Heftig beginnen, daarna even tijd voor herstel, om dan nog even volle bak te gaan.
Rijdt wat mij betreft prettiger op dan de nabijgelegen Keutenberg.
De laatste 350m van het profiel horen er eigenlijk niet bij maar het is dat dat de hellingen in Limburg zo zwaar maakt die uitlopers zoals hier zijn best lang nadat je vrij steil geklommen hebt een beetje wind tegen op die
uitlopers en het direct sterven.
Heerlijke klim ITT de keutenberg, deze keer gedaan zonder uit t zadel te komen(wel met 9 pu ofzo hehe). Als afdaling veel angst gehad en niet aan te raden
Heb als 11 jarige deze klim gedaan echt verschrikkelijk! Kan ook komen omdat ik daarvoor de keutenberg en eyserbosweg had beklommen, maar was echt heel moeilijk!
Zware klim, maar net iets minder zwaar dan de keutenberg omdat de 22% toch echt een extra dreun geeft
gister nog op gereden maar moest toch afstappen naar dat ik langs het bankje kwam terwijl ik keutenberg gemakkelijk opkom dus voor mij is dit egt de zwaarste van de 2
Fijne klim. Je gaat kapot, maar je komt boven. De Keutenberg red ik niet. Voor mij te steil dat allereerste stuk.
Eerst deze op gereden en daarna de Keutenberg, vond deze toch vervelender omdat het veel langer duurt totdat je het vals platte deel bereikt.
Ik ben het niet eens met de beschrijving dat deze moeilijker is dan de Keutenberg. Op de Keutenberg trap je je lens op de eerst 100 meter, daarna komt er nog een rotstuk waar je echt doorheen moet zien te komen terwijl je al je sprintenergie al op de eerste 100m hebt verbruikt.
De Dodeman kan je rustig beginnen op je kleinste blad en door blijven peddelen tot je boven bent. Je hoeft jezelf niet in het begin al op te blazen. Ik kom tenminste altijd frisser aan op de top van de Dodeman dan op de top van de Keutenberg. Eenieder zal dit anders ervaren, maar dit is in ieder geval mijn ervaring.
Dit is de zwaarste klim die ik ooit heb gedaan. En ik heb er heel veel gedaan, zoals de Mont Ventoux
Met mijn speed pedelec(R&M, blue label) goed te doen hoewel mijn snelheid maar 10km p/h was, op de Camerig ging ik 20 en trapte alle liefhebbers voorbij. Mooie rechte en zware klim.
Erg mooie en pittige klim in een mooi stukje Zuid-Limburg. Ook fantastisch (mits je voorzichtig bent) als afdaling na de Keutenberg te hebben beklommen.
Een echte kuitenbijter die zelfs gevorderde renners naar adem doet snakken.
Zelf heb ik altijd halverwege spijt dat ik eraan begonnen ben, maar eenmaal boven bij de boerderij ben je dat weer snel vergeten.
Hij is gewoon gruwelijk stijl en dat 600 meter lang zodat zelfs de uitloop zwaar aanvoelt.
Ik zou graag de AGR hier overheen zien gaan ipv de Keutenberg, aangezien ze op dezelfde weg uitkomen.
Als je bovenop de Fromberg bent zie je weg tegenover het dal omhoog lopen, en dat ziet al zwaar uit!!
Beschrijving klopt helemaal. Lastiger dan de Keutenberg, want langer en gemiddeld net zo steil. Het zware is dat de weg rechtdoor gaat en daardoor steil lijkt te blijven gaan. De laatste 400 meter brengen het gemiddelde stijgingspercentage helaas omlaag. Wat mij betreft de op één na zwaarste beklimming in Zuid-Limburg, na de Eyserbosweg.
| 7 km/u | 00:08:54 |
| 11 km/u | 00:05:40 |
| 15 km/u | 00:04:09 |
| 19 km/u | 00:03:16 |
