Baraque Michel via Chemin de Henseberg & Hestreux è una salita situata nella regione Valli dei fiumi Vesdre, Amblève e Ourthe. Ha una lunghezza di 13.4 km, un dislivello di 452 metri e una pendenza media del 3.4%. La salita ottiene quindi 212 punti di difficoltà. Il punto più alto è a 679 metri sul livello del mare. I membri della community Climbfinder hanno condiviso 2 esperienze su questa salita e hanno caricato 5 foto.
Nomi di strade: Chemin de Henseberg, Vieille route de Trou Mabrouck & Hestreux (N68)
Benvenuto! Attiva il tuo account per condividere qualcosa. Troverai un' e-mail di conferma nella tua casella di posta elettronica.
Se vuoi caricare le tue foto, devi creare un account. Ci vorrà solo 1 minuto ed è completamente gratuito.
La prima parte è una piacevole salita in un bellissimo ambiente forestale. È possibile rimandare la svolta verso la fastidiosa strada principale che porta in cima, svoltando a destra all'incrocio nel bosco dopo qualche chilometro, scendendo verso il lago. Al lago, seguire la stradina che costeggia il lago di Gileppe verso sud. Da qui inizia la salita parallela a Barraque Michel attraverso un bellissimo sentiero nel bosco. Ad una rotonda si arriva alla strada principale che porta in cima. Poi si passa alla salita successiva. Sopra, caffè e torta di riso.
Eerste stuk een prettige klim in prachtige bosomgeving. Je kunt de afslag naar de vervelende hoofdweg naar de top uitstellen door na een paar kms op de kruising in het bos rechtsaf te slaan, dalend richting het meer. Bij het meer, volg je het weggetje langs het meer de Gileppe naar het zuiden. Daar begint de parallele klim naar Barraque Michel over een prachtig bospad. Je komt op een gegeven bij een rotonde toch op de hoofdweg naar de top. Dan is het doorstampen. Bovenop koffie en rijstevlaai.
Una salita con due facce. La prima parte di 5 km è una bella salita su una strada deserta con una discreta superficie asfaltata e attraverso una bella foresta. La seconda parte, gli oltre 8 chilometri sulla strada principale, è in realtà solo un'agonia mentale (che ha anche i suoi meriti), ma anche attraverso bellissimi dintorni.
All'inizio della salita hai 10 metri di ghiaia dopo la barriera (devi scendere per passarla) ma poi l'asfalto inizia subito e rimane così fino a quando sei vicino alla strada principale. Anche lì c'è qualche metro di ghiaia (e anche una barriera). La strada sale bene per alcuni chilometri, dopo di che c'è un tratto in discesa. Poi arriva la parte più ripida della salita e lì si deve davvero lavorare duro perché si sentono i metri di altitudine prima.
Sulla strada principale è principalmente falso piano, con alcune parti più ripide. Tuttavia, non ci sono punti di riferimento, per cui tutto questo tratto sembra di cavalcare nel catrame. Si passano alcuni piccoli ponti con ringhiere orizzontali, e lì si vede improvvisamente che si sta pedalando su un pendio, dopo tutto. La Baraque Michel è piatta per un po', poi una piccola pendenza fino alla cima.
Per tutto il tempo si pedala attraverso una foresta, quindi non c'è quasi nessuna vista. Tuttavia, è bello vedere la foresta decidua cambiare prima in foresta di conifere e poi in torbiera man mano che si sale. Si può anche sentire la temperatura scendere durante la salita.
La strada principale non è trafficata, ma a volte si guida veloce. Quasi tutte le auto passano a distanza. Può essere saggio indossare un colore appariscente (ho indossato una camicia giallo fluorescente).
Een klim met twee gezichten. Het eerste deel van 5 kilometer is een prachtige klim over een uitgestorven weggetje met toch zeer behoorlijk asfalt en door een bijzonder fraai bos. Het tweede deel, de ruim 8 kilometer over de hoofdweg, is eigenlijk gewoon mentaal afzien (wat ook wel wat heeft) maar komt ook door een mooie omgeving.
In het begin van de klim heb je 10 meter gravel na de slagboom (je moet afstappen om deze te passeren) maar daarna begint meteen het asfalt en dit blijft verder zo totdat je vlak bij de hoofdweg bent. Ook daar is een paar meter gravel (en ook een slagboom). De weg klimt lekker door over een paar kilometer waarna er een dalend gedeelte is. Daarna komt het steilste stuk van de klim en daar mag je echt even aan de bak want de hoogtemeters daarvoor voel je dan wel.
Op de hoofdweg is het voornamelijk vals plat, met een paar steilere stukken. Er zijn echter geen referentiepunten dus dit hele stuk voelt alsof je door teer aan het rijden bent. Je passeert een paar bruggetjes met horizontale brugleuningen, daar zie je ineens wel dat je toch op een helling bezig bent. De Baraque Michel is even vlak, daarna nog een klein hellinkje tot de top.
Je rijdt vrijwel de hele tijd door een bos dus er zijn vrijwel geen uitzichten. Wel is het fraai om het loofbos eerst te zien veranderen in naaldbos en daarna in veengebied naarmate je hoger komt. Je voelt de temperatuur gedurende de klim ook dalen.
De hoofdweg is niet druk maar soms wordt er wel hard gereden. Vrijwel alle auto's passeren op ruime afstand. Het kan wel verstandig zijn een opvallende kleur (ik droeg een fluoriserend geel shirt) te dragen.
7 km/h | 01:54:50 |
11 km/h | 01:13:05 |
15 km/h | 00:53:35 |
19 km/h | 00:42:18 |