Baraque Michel via Chemin de Henseberg & Hestreux is a climb in the region Valleys of the Vesdre, de l'Amblève et de l'Ourthe. It is 13.4km long and bridges 452 vertical meters with an average gradient of 3.4%, resulting in a difficulty score of 212. The top of the ascent is located at 679 meters above sea level. Climbfinder users shared 2 reviews of this climb and uploaded 5 photos.
Road names: Chemin de Henseberg, Vieille route de Trou Mabrouck & Hestreux (N68)
Welcome! Please activate your account if you would like to share something. Look for the verification email in your inbox.
If you want to upload your photos, you need to create an account. It only takes 1 minute and it's completely free.
Continue with Google
Continue with Facebook
Sign up with email
First part a pleasant climb in beautiful forest surroundings. You can postpone the turn to the annoying main road to the top by turning right at the crossroads in the forest after a few kms, descending towards the lake. At the lake, follow the small road along the lake de Gileppe to the south. There begins the parallel climb to Barraque Michel over a beautiful forest path. At a roundabout, you come to the main road to the top. Then it's on to the next climb. On top, coffee and rice cake.
Eerste stuk een prettige klim in prachtige bosomgeving. Je kunt de afslag naar de vervelende hoofdweg naar de top uitstellen door na een paar kms op de kruising in het bos rechtsaf te slaan, dalend richting het meer. Bij het meer, volg je het weggetje langs het meer de Gileppe naar het zuiden. Daar begint de parallele klim naar Barraque Michel over een prachtig bospad. Je komt op een gegeven bij een rotonde toch op de hoofdweg naar de top. Dan is het doorstampen. Bovenop koffie en rijstevlaai.
A climb with two faces. The first part of 5 km is a beautiful climb over a deserted road with decent tarmac and through a beautiful forest. The second part, the more than 8 km on the main road, is actually just mentally unrelenting (which also has its advantages) but also through a beautiful environment.
In the beginning of the climb you have 10 meters of gravel after the barrier (you have to get off to pass it) but then immediately the asphalt starts and it stays like this until you are close to the main road. There is also a few meters of gravel (and also a barrier). The road climbs nicely for a few kilometers after which there is a descending section. Then comes the steepest part of the climb and there you really have to work hard because you can feel the altitude meters before.
On the main road it is mainly false flat, with a few steeper parts. However, there are no reference points so this whole stretch feels like riding through tar. You pass a few small bridges with horizontal railings, and there you suddenly see that you are riding on a slope. The Baraque Michel is flat for a while, then a small slope to the top.
Almost all the time you ride through a forest so there are hardly any views. However, it is nice to see the deciduous forest first change into coniferous forest and then into peat as you go higher. You can feel the temperature drop during the climb.
The main road is not busy but sometimes there is driven very fast. Almost all cars pass at a distance. It can be wise to wear a striking color (I wore a fluorescent yellow shirt).
Een klim met twee gezichten. Het eerste deel van 5 kilometer is een prachtige klim over een uitgestorven weggetje met toch zeer behoorlijk asfalt en door een bijzonder fraai bos. Het tweede deel, de ruim 8 kilometer over de hoofdweg, is eigenlijk gewoon mentaal afzien (wat ook wel wat heeft) maar komt ook door een mooie omgeving.
In het begin van de klim heb je 10 meter gravel na de slagboom (je moet afstappen om deze te passeren) maar daarna begint meteen het asfalt en dit blijft verder zo totdat je vlak bij de hoofdweg bent. Ook daar is een paar meter gravel (en ook een slagboom). De weg klimt lekker door over een paar kilometer waarna er een dalend gedeelte is. Daarna komt het steilste stuk van de klim en daar mag je echt even aan de bak want de hoogtemeters daarvoor voel je dan wel.
Op de hoofdweg is het voornamelijk vals plat, met een paar steilere stukken. Er zijn echter geen referentiepunten dus dit hele stuk voelt alsof je door teer aan het rijden bent. Je passeert een paar bruggetjes met horizontale brugleuningen, daar zie je ineens wel dat je toch op een helling bezig bent. De Baraque Michel is even vlak, daarna nog een klein hellinkje tot de top.
Je rijdt vrijwel de hele tijd door een bos dus er zijn vrijwel geen uitzichten. Wel is het fraai om het loofbos eerst te zien veranderen in naaldbos en daarna in veengebied naarmate je hoger komt. Je voelt de temperatuur gedurende de klim ook dalen.
De hoofdweg is niet druk maar soms wordt er wel hard gereden. Vrijwel alle auto's passeren op ruime afstand. Het kan wel verstandig zijn een opvallende kleur (ik droeg een fluoriserend geel shirt) te dragen.
| 7 km/h | 01:54:50 |
| 11 km/h | 01:13:05 |
| 15 km/h | 00:53:35 |
| 19 km/h | 00:42:18 |
