Passo Giau desde Cortina d'Ampezzo es una subida en la región Dolomitas. Tiene una longitud de 15.9 kilómetros y un ascenso de 1071 metros verticales con una pendiente de 6.7% en promedio, lo que implica un nivel de dificultad de 838. La cima del ascenso se ubica en 2238 metros sobre el nivel del mar. Los usuarios y las usuarias climbfinder compartieron 8 reseñas/historias de la subida y cargaron 20 fotos.
Nombre del camino: SR48 SP638
¡Te damos la bienvenida! Activa tu cuenta para compartir. Encuentra nuestro correo de verificación en tu bandeja de entrada.
Para cargar tus fotos, tienes que crear una cuenta. Sólo te llevará 1 minuto y es completamente gratis.
Uno de los mejores lugares de vacaciones en los Dolomitas. Vooral de laatste 2 km wanneer je boven de boomgrens uitkomt en een weidsuitzicht krijgt. De eerste beklimming is goed te doen, na de afdaling is het wel 8.5 km zwoegen naar de top maar het is het zeker waard. El camino también es más corto que por la sella ronda.
Een van de mooiste beklimmingen in de dolomieten. Vooral de laatste 2 km wanneer je boven de boomgrens uitkomt en een weidsuitzicht krijgt. De eerste beklimming is goed te doen, na de afdaling is het wel 8.5 km zwoegen naar de top maar het is het zeker waard. De weg is ook minder druk dan bij de sella ronda
Magnífica subida bastante dura. Sobre todo los tramos en el bosque dan pocas perspectivas de alivio.
Una vez que se sale del bosque, se obtiene una vista de uno de los puertos más bellos de los Dolomitas (junto con el Passo Sella).
Despegue y disfrute,
Schitterende beklimming die behoorlijk zwaar is. Met name de stukken in het bos geven weinig perspectief op verlichting.
Zodra je uit het bos komt krijg je zicht op 1 van de mooiste passen van de Dolomieten (samen met Passo Sella).
Zie af en geniet,
El Passo Giau desde este lado puede dividirse en dos tramos. En el primer kilómetro se sale de Cortina d'Ampezzo. No es demasiado difícil. El asfalto está bien, pero hay mucho tráfico. En el pueblo de Pocol, se gira a la izquierda y la carretera se vuelve mucho más tranquila que la ruta que lleva a la cima de Passo Falzarego. Tras un corto descenso, comienza la parte complicada del Giau. Los porcentajes son bastante constantes de media por kilómetro, pero fluctúan. Los tramos empinados (10+%) se alternan con tramos más llanos.
De Passo Giau van deze zijde is op te delen in twee stukken. In de eerste kilometer verlaat je Cortina d'Ampezzo. Het is niet al te lastig. Het asfalt is prima, maar er is veel verkeer. In het dorpje Pocol sla je vervolgens linksaf en wordt de weg een stuk rustiger dan de meer doorgaande route naar de top van de Passo Falzarego. Na een korte afdaling begint het lastige stuk van de Giau. De percentages zijn gemiddeld per kilometer vrij constant, maar schommelen wel degelijk. Steile stroken (10+%) worden afgewisseld met meer lopende stukken.
El paso de Giau desde el lado de Cortina puede describirse como una ascensión diversificada. Comprende dos carreteras diferentes, la Grande Strada delle Dolomiti hasta Pocol, la carretera del Giau propiamente dicha y un enlace entre ambas con 2 kilómetros de descenso. Todos los tramos son muy diversos: la carretera de los Dolomitas, que normalmente es muy regular en otras zonas (piénsese por ejemplo en el Falzarego de Andraz o incluso en el Pordoi) aquí tiene que superar obstáculos naturales en la primera parte y, por lo tanto, presenta variaciones de pendiente justo antes de Pecol, en particular antes del túnel. La segunda parte, es decir, la actual carretera de Giau, es una antigua carretera asfaltada posteriormente, pero que presenta una pendiente absolutamente irregular intercalada con curvas en horquilla. Si te quedas sin energía, corre el riesgo de ser mortal, ya que se alternan tramos en los que se puede respirar con rampas secas de más del 10%. Esto es especialmente cierto en la primera parte, que transcurre en su mayor parte por el bosque y no permite ver el destino. En cambio, los últimos 4 km son un poco más humanos, con menos curvas cerradas y algunos trozos de descanso. Pero hay que sufrir hasta el final. A cambio, las vistas son realmente suntuosas a ambos lados. El restaurante de la cima está en un lugar precioso pero es muy caro, así que si es posible recomiendo bajar un poco y parar en otro sitio.
Il passo Giau dal versante di Cortina può essere definita una salita diversificata. Comprende due strade diverse, la Grande Strada delle Dolomiti fino a Pocol, la strada vera e propria del Giau e un collegamento tra le due con 2 chilometri di discesa. Tutti i tratti sono molto diversificati: la strada delle Dolomiti, che normalmente in altre zone è molto regolare (pensate ad esempio al Falzarego da Andraz o anche al Pordoi) deve qui superare nella prima parte degli ostacoli naturali e quindi ha delle variazioni di pendenza proprio prima di Pecol in particolare prima della galleria. La seconda parte ossia la strada del Giau vera e propria è una vecchia strada che è stata successivamente asfaltata ma che presenta un percorso assolutamente non costante a gradoni intervallato da tornanti. Se si è a corto di energie rischia di essere micidiale in quanto a tratti in cui si respira si alternano secche rampe oltre il 10%. Questo vale in particolare nella prima parte che è perlopiù in bosco e non permette di vedere la meta. Gli ultimi 4 km sono invece un po' più umani con meno strappi e alcuni pezzi di riposo. Ma comunque bisogna soffrire fino alla fine! In compenso il panorama è veramente sontuoso in ambo i versanti. Il ristorante in Cima è in uno splendido posto ma è molto caro, se possibile consiglio di scendere un po' e fermarsi in un altro locale.
Escalé la otra vertiente del Giau hace dos años, pero ambas son muy gratificantes en esta escalada emblemática. De carácter diferente, mientras que en el otro lado es constantemente agotador alrededor del 10%, en este lado es mucho más variado. Los tramos duros se intercalan con breves momentos de recuperación. La satisfacción en la cima con las impresionantes vistas es igualmente grande.
Twee jaar terug de andere kant van de Giau beklommen, maar beide kanten zijn erg de moeite bij deze iconische klim. Anders qua karakter, waar het aan de andere kant constant afzien is rond de 10% is het aan deze zijde veel meer afwisselend. Zware stroken worden afgewisseld met korte recuperatiemomenten. De voldoening boven met het prachtige uitzicht is even groot.
Hoy he hecho esta subida con mi mujer. Empezó por Valparego y Falzarego. Estamos de acuerdo con Rudi. Este lado del Giau se conoce como el lado más fácil. Puede que sea así. Pero este lado tampoco está mal. Estamos de acuerdo con su opinión (la de Rudi) arriba (¿abajo?). Los porcentajes medios pueden ser del 10 o menos, nuestro Garmin superaba a menudo el 12 % después de Pocol con un valor atípico ocasional del 17-18%. Luego se aplanó de nuevo hasta el 8 %. Los verdaderos escaladores se sienten aquí como en casa. Aquí también suben los obstáculos. ¿Pero el lado fácil? Tal vez para los escaladores más ligeros.
En la cima, hay un acogedor restaurante donde mucha gente come pasta. Y luego el descenso. El descenso fue terrible para nuestros estándares. No recuperamos el tiempo. Pocos rectos. Muchas curvas ciegas.
¿Es bonito? Ciertamente. ¿Tiene que experimentarlo? Sí, lo es.
La naturaleza y las vistas son des Dolomitas.
Los frenos de disco son imprescindibles.
En la cima no hay un cartel con el Passo Giau. Tienes que buscar un poste con ese nombre
Vandaag deze beklimming gedaan met mijn echtgenote. Gestart via Valparego en Falzarego. Wij zijn het wel met Rudi eens. Deze kant van de Giau staat bekend als de makkelijkere kant. Dat kan zeker zo zijn. Maar deze zijde is ook niet misselijk. Wij onderschrijven zijn (Rudi) mening hierboven (beneden?). De gemiddelde percentages mogen 10 of minder zijn, onze Garmin kwam na Pocol vaak boven de 12 %met een enkele uitschieter naar 17-18%. Daarna weer afvlakkend naar 8 %. Echte klimmers voelen zich hier thuis. Stoempers komen ook boven. Maar makkelijke kant? Voor lichtgewichten misschien.
Boven een gezellig restaurant, waar velen een pastamaaltijd nemen. Om daarna de afdaling te starten. Afdaling was voor onze maatstaven verschrikkelijk. Wij maakten hier geen tijd goed. Weinig rechte stukken. Erg veel onoverzichtelijke bochten.
Is het mooi? Zeker. Moet je het meegemaakt hebben? Ja.
Natuur en uitzichten zijn des Dolomieten
Schijfremmen zijn een aanrader.
Een bord met Passo Giau is op de top niet beschikbaar. Je moet op zoek naar een paaltje met die naam
Si se comparan las dos subidas del perfil, la de Cortina es la más fácil. Pero la realidad es un poco diferente. Mientras que desde la otra vertiente se puede subir casi de forma constante al mismo paso y ritmo, desde Pocol el porcentaje cambia continuamente. Mientras que el primer kilómetro es llano e incluso ligeramente descendente, después es cuestión de cambiar constantemente de marcha, tienes la sensación de estar subiendo varios Caubergs seguidos. Mi Garmin indicaba regularmente el 12%, cortos tramos empinados que se alternaban con pasajes algo menos empinados. Es muy difícil entrar en ritmo. Esta es una subida más bien para los pesos ligeros a los que les gusta una subida con intervalos. Los últimos dos kilómetros vuelven a ser "normales". Pero si hace buen tiempo, es una vista preciosa, como casi todas las de esta región. Aun así, definitivamente es una visita obligada si estás en la zona, dependiendo de lo duro que quieras hacerlo bien para combinar con algunos otros clásicos como el Valparola, Falzarego, Fedaia.
Als je de twee beklimmingen vergelijkt in het profiel, is de beklimming vanaf Cortina de makkelijkste. Maar de realiteit is toch een beetje anders. Waar je vanaf de andere zijde bijna gestaag aan het zelfde tempo en in hetzelfde ritme kan blijven klimmen, wisselt het percentage vanaf Pocol continu. Waar de eerste kilometer nog vlak is en zelfs lichtjes bergaf, is het daarna alleen maar een kwestie van voortdurend schakelen, je krijgt het gevoel of je een aantal Caubergjes na mekaar aan het klimmen bent. Mijn Garmin gaf regelmatig 12% aan, korte steile stukjes afgewisseld met iets minder steile passages. Zeer moeilijk om in een ritme te geraken. Dit is meer een klim voor de lichtgewichten die houden van een interval beklimming. De laatste twee kilometer zijn dan weer 'normaal'. Maar als het weer goed is wel een schitterend uitzicht, zoals trouwens bijna overal in deze regio. Toch absoluut een aanrader als je in de buurt bent, afhankelijk van hoe zwaar je het wil maken prima te combineren met een aantal andere klassiekers zoals de Valparola, Falzarego, Fedaia.
Subió en bicicleta a uno de los monumentos del Giro d'Italia desde Cortina.
Los primeros kilómetros de subida desde la ciudad de salida son idénticos a los de la subida al Passo Falzarego (ver Climbfinder).
Tras unas cuantas curvas cerradas, se abandona la concurrida carretera de los Dolomitas N48 girando a la izquierda en Pocol. A continuación, es una maravillosa bajada durante un rato antes de comenzar la continua subida empinada con pocas posibilidades de recuperación a lo largo de 25 curvas de horquilla en un mundo montañoso deshabitado.
La primera parte, a través de laderas de montaña densamente arboladas, se transforma gradualmente en prados alpinos con vacas y, hacia el final, por encima de la línea de árboles, la cumbre aparece entre las rocas.
Además de una cafetería/restaurante y una capilla, la altura del paso ofrece para mí una de las vistas panorámicas más hermosas de los Dolomitas, con la cumbre del Nuvolau como reclamo.
Hay marcadores kilométricos que indican la distancia a la cumbre. El firme está bien, pero a veces hay tráfico turístico en verano.
¡Maravillosa subida a la cumbre desde ambos lados!
Eén van de monumenten uit de Giro d'Italia op gefietst vanuit fietsknooppunt Cortina.
Eerste kilometers om vertrekstad uit te klimmen zijn identiek aan de Passo Falzarego klim (zie Climbfinder).
Je verlaat na enkele haarspeldbochten de drukke Dolomietenweg N48 door in Pocol links af te draaien. Dan is het wonderwel even bergaf om daarna te starten met het continue stevige steil klimwerk met weinig recuperatiemogelijkheden over 25 haarspeldbochten in een onbewoonde bergwereld.
Eerste deel door dichtbeboste bergflanken geleidelijk overgaande in alm weiden met koeien en naar het einde toe boven de boomgrens komt tussen de rotsen de top in zicht.
Naast een cafe/restaurant en een kapel biedt de pashoogte voor mij één van de mooiste panoramisch uitzichten van de Dolomieten met de top van de Nuvolau als blikvanger.
Er zijn kilometerpalen met de afstand tot de top. Het wegdek is prima maar er is soms zomers toeristisch verkeer.
Prachtige topklim langs beide kanten!
7 km/hr | 02:16:05 |
11 km/hr | 01:26:36 |
15 km/hr | 01:03:30 |
19 km/hr | 00:50:08 |