Klanška Škrbina / Mangartsko sedlo from Predel Mangart is a climb in the region Slovenia. It is 10.9km long and bridges 980 vertical meters with an average gradient of 9%, resulting in a difficulty score of 1004. The top of the ascent is located at 2055 meters above sea level. Climbfinder users shared 6 reviews of this climb and uploaded 27 photos.
Road names: Strmec na Predelu & 902
Tunnels
Be careful! On this climb you will encounter dimly lit tunnels. Use your bike lights.
Welcome! Please activate your account if you would like to share something. Look for the verification email in your inbox.
If you want to upload your photos, you need to create an account. It only takes 1 minute and it's completely free.
Continue with Google
Continue with Facebook
Continue with Apple
Sign up with email
Wspaniała wspinaczka, pod każdym kątem, nie ma strasznego nachylenia natomiast podjezdając od bovec jest żmudnym, długim podjazdem. Ruch bardzo mały, widoki epickie
Tough (not to be underestimated) climb. That day I rode a lap from Kransjka Gora over the Vrsic pass, via the Mangart and from there back to the starting point via Tarvisio. The climbing actually starts in Bovec, when you cycle up for about 12 kilometres before you reach the Mangart itself. That stretch is already tough. So don't ride yourself over the head there already. The Mangart itself is quite tough, with many sections around 10 per cent with peaks of 15 per cent! Take lights for the tunnels, especially to be seen. After the tunnels, it's another few kilometres to the highest point. The last few hundred metres are easier. Take your time to take in the rugged scenery. The descent is down the same road. Drive down carefully, in the tunnels the road surface is bad, which you can't see very well. The road is narrow, there is quite a bit of traffic (motorbikes and cars's) going up.
If you are in northwest Slovenia, you just have to do this climb. Icm with the Vrsic pass you will have a wonderful cycling day!
Zware (niet te onderschatten) klim. Ik reed die dag een ronde vanuit Kransjka Gora over de Vrsic-pas, via de Mangart en vanaf daar via Tarvisio terug naar het beginpunt. Het klimmen begint eigenlijk in Bovec al, je fietst dan al ongeveer 14 kilometer omhoog voordat je bij de Mangart zelf bent. Dat stuk is ook al pittig. Dus rij jezelf niet daar al over de kop. De Mangart zelf is best zwaar, met veel stukken rond de 10 procent met uitschieters naar 15! Neem voor de tunnels lampjes mee, vooral om gezien te worden. Na de tunnels is het nog een paar kilometer naar het hoogste punt. De laatste paar honderd meter zijn makkelijker. Neem de tijd om de ruige omgeving in je op te nemen. De afdaling gaat via dezelfde weg naar beneden. Rij voorzichtig naar beneden, in de tunnels is het wegdek slecht, wat je niet goed kunt zien. De weg is smal, er is best wat verkeer (motoren en auto's) dat naar boven gaat.
Als je in het noordwesten van Slovenië bent moet je deze klim gewoon doen. Icm met de Vrsic-pas heb je een prachtige fietsdag!
This climb should be on everyone's bucket list. This climb is not to be missed, even if it is quite a tough one. Don't forget that before you start the last 12 kilometres of the Mangart, you have already climbed 15 kilometres coming out of Bovec.
But wow, this is a beautiful climb. In my opinion, one of the most beautiful climbs in Europe. The first four kilometres are mainly to and steep in the forest, but then the views of the surrounding mountains begin. This continues until the end of the climb at the roundabout around the top. Although this climb is quite busy with motorbikes, I found it quite doable. The last two kilometres are motorbike and car-free because here and there some rock slides have fallen across the road. As a cyclist, you can easily pass them, you only have to pass under a barrier.
Do yourself a favour at the top of the round trip and put your bike aside and walk the 200 metres towards the super top. There you will have a fantastic view of the Lago di Fusine and the valley behind it.
Take enough food and water with you, there is nothing to get on the way or at the top. Lights front and back are useful for the fairly long dark tunnels along the way.
Try to do this climb on a day when it is clear and blue. The beauty of this climb lies in the enormous views. On a cloudy day, it might be a waste of all the suffering along the way. Have fun!
Deze klim mag op ieders bucketlist. Deze klim mag je gewoon niet missen, ook al is het een vrij pittige klim. Vergis je ook niet dat je voordat je aan de laatste 12 kilometer van de Mangart begint je er alm15 kilometer klimmen op hebt zitten als je uit Bovec komt.
Maar jeetje, wat is dit een mooie klim. Wat mij betreft een van de mooiste klimmen in Europa. De eerste vier kilometer zijn vooral naar en steil in het bos, maar daarna beginnen de uitzichten op de bergen rondom. Dat blijft maar doorgaan tot het einde van de klim bij het rondje rond de top. Hoewel deze klim vrij druk is met motoren vond ik het goed te doen. De laatste twee kilometer zijn motor- en autovrij omdat er her en der wat steenlawines over de weg gevallen zijn. Als fietser kan je er moeiteloos langs, je moet alleen even onder een slagboom door.
Doe jezelf op de top van het rondje bovenop een plezier en leg je fiets aan de kant en loop de 200 meter richting de supertop. Je hebt daar een fantastisch uitzicht op het Lago di Fusine en het dal daarachter.
Neem voldoende voeding en water mee, onderweg en op de top is niets te krijgen. Lampjes voor en achter zijn handig voor de vrij lange donkere tunnels onderweg.
Probeer deze klim te doen op een dag dat het strakblauw en helder is. De pracht van deze klim zit hem in het enorme uitzicht. Op een bewolkte dag is dat misschien zonde van al het lijden onderweg. Veel plezier!
The roof of Slovenia. At least for cyclists.
I did this climb 3 years ago in autumn (mid-September). This is really a turning point, much later than this moment it gets too cold on top.
It is a dead end road with a loop to guide the traffic at the top back down. But there is never much traffic: it is mainly motorcyclists and courageous hikers who want to go hiking in the mountains from the end of the road.
Motorised traffic also has to pay a toll at the foot of the mountain, which of course helps to keep the mountain free of traffic.
As soon as you come out of the valley and start the actual Mangart at the fork in the road, you are immediately grabbed by the throat: you immediately get double digit gradients shoved in front of your wheels. Fortunately, the mountain will settle down for a while in the diaphragm. That way you can acclimatise for a while. Luckily: in the end, the gradient gradually increases again.
The only downside to this col is the unlit tunnel. I had no lights and so I literally rode to the light at the end of the tunnel by touch and feel; not exactly safe.
Together with Passo Vrsic from Kransjka Gora, this was my first experience of real climbing. It was an experience to be proud of. I still think it is one of the most beautiful cols that I have done, but I found it (given my lack of experience) quite heavy.
Het dak van Slovenië. Althans voor fietsers.
Ik deed deze klim 3 jaar geleden in het najaar (half september). Dit is echt een kantelmoment, veel later dan dit moment word het boven op de top te koud.
Het is een doodlopende weg met een lus om het verkeer op de top terug naar onder te begeleiden. Maar veel verkeer is er nooit: het betreft vooral motorijders en moedige wandelaars die vanaf het einde van de weg in de bergen willen gaan hiken.
Gemotoriseerd verkeer moet bovendien aan de voet van de berg tol betalen, dat helpt natuurlijk ook wel om de berg verkeersluw te houden.
Zodra je uit de vallei komt en bij dé splitsing aan de feitelijke Mangart begint, word je meteen bij de keel gegrepen: je krijgt meteen dubbele cijfers stijgingspercentage voor de wielen geschoven. Gelukkig gaat de berg zich even "leggen" in het middenrif. Op die manier kun je even acclimatiseren. Gelukkig maar: in het slot neemt het stijgingspercentage immers opnieuw progressief toe.
Enig minpuntje aan deze col is de onverlichte tunnel. Ik had geen verlichting en reed dus letterlijk op goed geluk en op de tast naar het licht aan het einde van de tunnel; niet bepaald veilig.
Dit was samen met de Passo Vrsic vanuit Kransjka Gora mijn eerste ervaring in het échte klimwerk. Het werd meteen een ervaring om U tegen te zeggen. Ik vind het tot op heden nog steeds één van de mooiere cols die ik gedaan heb, maar ik vond hem (gezien mijn gebrek aan ervaring) behoorlijk zwaar.
The highest climb in Slovenia, located between Austria and Italy on the brutal WW1 front.
The route officially starts in Bovec, here there is an annual climbing time trial which is very popular in Slovenia.
Standing at the foot of the climb you can see the summit in the distance, you have to cycle through the whole valley and steadily up.
The road is good, it does get busier every year.
About 6 years ago, they put up a log cabin, appointed someone as toll collector here and for 5 euros you can then take your car/motorbike to the top!
You start along the river and the first turn is straight into the forest, here you soon start to feel that this is not going to be an average climb. The 22％ sign at the start seems exaggerated but a stretch of over 13％ soon arrives. LEt on descending that you hold back as your bike keeps accelerating and the turns are tight.
The landscape gradually becomes more open and as you head towards the highest peak you rise mile by mile above the other mountains. A unique experience. The road is narrow, tunnels are carved and dark( light is smart) but after every bend there is a different view.
The road is lined with boulders and swerve has serious consequences.
Cars go up regularly because at the top is a huge hiking area, very popular with Slovenians.
You drive on quietly and forget the climbing percentages and aching legs, enjoy the views and the scenery.
With the sun on your head, the sweating continues and when you come through the last tunnel, you have enough on yourself with the cobblestones wet in front of you. The mountain opens up and you look out onto a vast plain.
Here is also the finish of the time trial and a car park. In 2013, there was a rockslide on the road ahead but you can pass it by bike. Once at the top, you can cycle around the plateau and see everything from above.
The hut is a bit lower and you can't reach it on your road bike, so be careful what you take with you in terms of food and drink.
Then the descent lovely whizz down, watch out for cars and brake for the tunnels; they are very dark and often wet.
Stop now and then for a photo because it's not going to get much prettier that day.
Once at the bottom, look back again and you realise where you've been and can give yourself another pat on the back.
On to the next climb.
De hoogste klim in Slovenie, gelegen tussen Oostenrijk en Italie aan het wrede WW1 front.
De route start officieel in Bovec, hier is jaarlijks een klimtijdrit die erg populair is in Slovenie.
Als je aan de voet van de klim staat zie je in de verte de top liggen, je moet door heel de vallei fietsen en gestaag omhoog.
De weg is goed, het wordt wel ieder jaar drukker bezocht.
Een jaar of 6 geleden hebben ze een blokhutje gezet, hier iemand aangewezen als tolwachter en voor 5 euro mag je met de auto/motor dan naar de top!
Je start langs de rivier en de eerste draai is meteen het bos in, hier ga je al snel voelen dat dit geen gemiddelde klim gaat zijn. Het bordje met 22％ aan de start lijkt overdreven maar er komt al snel een stuk met ruim 13％ aan. LEt op bij het afdalen dat je je inhoud want je fiets blijft versnellen en de bochten zijn krap.
Het landschap wordt geleidelijk aan opener en daar je naar de hoogste top gaat kom je kilometer voor kilometer boven de andere bergen. Een unieke ervaring. De weg is smal, tunnels zijn uitgehakt en donker( lampje is slim) maar na iedere bocht is er een ander uitzicht.
De weg wordt afgezet met rotsblokken en uitwijken heeft serieuze gevolgen.
Auto's gaan regelmatig naar boven want boven is een enorm wandelgebied, erg populair bij de Slovenen.
Je rijdt rustig verder en vergeet de klimpercentages en de pijnlijke benen, geniet van het uitzicht en de omgeving.
Met de zon op je kop blijft het zweten en als je door de laatste tunnel komt heb je genoeg aan jezelf met de kinderkopjes die nat zijn voor je. De berg opent zich en je kijkt op een enorme vlakte uit.
Hier is ook de finish van de tijdrit en een parking. In 2013 was er een rockslide op de weg voor je maar je kunt er met de fiets wel langs. Eenmaal boven kun je een rondje fietsen over het plateau en alles van boven bekijken.
De hut staat een stukje lager en kun je met je racefiets niet bereiken, dus let op wat je meeneemt aan voeding en drank.
Dan de afdaling heerlijk suis je naar beneden, let op de auto's en rem voor de tunnels; ze zijn erg donker en vaak nat.
Stop af en toe voor een foto want veel mooier gaat het die dag niet meer worden.
Eenmaal beneden kijk je nog een keer terug en dan besef je waar je bent geweest en kun je jezelf weer een schouderklopje geven.
Op naar de volgende beklimming.
| 7 km/h | 01:33:38 |
| 11 km/h | 00:59:35 |
| 15 km/h | 00:43:42 |
| 19 km/h | 00:34:30 |
