Passo Manghen z Borgo Valsugana

Mój pierwszy przejazd i było cudownie! Niestety motocykle, które nie jeżdżą rozważnie, są niezwykle irytujące.

Najlepszy długi podjazd w rejonie Valsugana, piękniejszy i dłuższy niż np. Paranotta czy Monte Bondone. Początek jest w porządku, odpoczynek w środku między krowami, ostatnie kilometry najtrudniejsze, a szczyt naprawdę czuje się jak szczyt.

To, co było dla mnie chyba najtrudniejsze, to długość, 23 km to kawał drogi, jeśli wcześniej pokonało się 120 km. Uzupełnianie wody przy ostatniej dostępnej fontannie, która jest jedyną, jaką widziałem, około 10 km od startu. W letnie weekendy należy uważać na motocyklistów, wielu z nich mija nas z dużą prędkością, szczególnie na ostatnich kilku kilometrach, gdzie droga jest dość wąska. Zjazd w kierunku Moliny, na pierwszych 10 km to swobodny spadek, należy uważać, aby używać hamulców tylko na końcu zakrętu i nie trzymać ich przez cały czas. Nawet w lecie należy wziąć osłonę na zjazd, jest to obszar leśny, który może być bardzo zimny. Aby dostać się na szczyt, wymagane jest pewne przygotowanie fizyczne, dla zdecydowanej większości ludzi zajmie to co najmniej 2 godziny cierpienia i wytrwałości psychicznej, zarezerwuj siły na ostatnie kilka kilometrów, na szczęście (lub nie) przełęcz jest widoczna tylko wtedy, gdy pozostało tylko kilka metrów do pokonania.

Piękna wspinaczka, która pnie się w górę i w górę... powiedzmy, że do -6 km rozgrzewasz się bardzo dobrze przed ostatnią częścią, która jest niewątpliwie najtrudniejsza, nawet jeśli zakręty pomagają. Jeśli robisz to latem (jak ja 26/6), zrób to rano ... jest bardzo wystawiony na słońce, a popołudnie lub najgorętsze godziny mogą dodać wiele cierpienia. Wiatr na szczycie jest gwarantowany, ale nie osiągasz płaskowyżu, tj. jest szczyt i natychmiast schodzisz. Zaraz po zejściu (200-300 metrów) znajduje się ładna chatka, w której można się odświeżyć

Dobra wspinaczka. Wyzwanie dla mnie, ponieważ pokonałem go dzień po wspinaczce na Menador. Długi, ale z kilkoma łatwymi odcinkami, które jednak są okupione podjazdami o nachyleniu ponad 15％ przez kilkaset metrów. Piękne widoki, a ostatni odcinek jest również ekscytujący i wymagający ze względu na wysokość. Gorąco polecam

Solidna wspinaczka. Profil na tej stronie nie opowiada całej historii. Łącznie 23 km wspinaczki i na całej długości odcinki wspinaczkowe z procentami dobrze wchodzącymi w dwucyfrowe wartości. Ostatnie 7 km są najładniejsze i właściwie najlepsze do zrobienia, bo są bardziej regularne. Ładny asfalt.

Bardzo ładna wspinaczka ze zmiennymi widokami na las, góry i alpejskie łąki. Ostatnie kilometry rzeczywiście są dziurawe, ale jeśli dobrze rozłożyłeś siły, to jest to całkiem do zrobienia. Nawet jako zejście, ta strona jest zdecydowanie warta uwagi. Dużo dobrych odcinków biegowych po ładnym asfalcie i kilka fajnych punktów widokowych na przerwę.

Piękna wspinaczka. Koniecznie trzeba to zrobić będąc w okolicy.
Mały ruch po drodze, a asfalt był w dobrym stanie.

Przejechany w ostatnią sobotę razem z Loulou Patrick Sterk. Co to za piękna wspinaczka. Długi podjazd z bardzo stromymi odcinkami jednak, więc dobrze podzielcie siły.
Sam sporo trenowałem przez ostatnie lata, więc dość łatwo dotarłem na szczyt i wyprzedziłem ludzi, którzy wyprzedzili mnie wcześniej na wspinaczce. Dowód na dobre rozłożenie sił. Ostatnie kilometry są wąskie i strome i super piękne. Więc głównie ciesz się tym.
Następnego dnia wędrowałem też po Passo Manghen, równie'fantastyczne przeżycie. Najlepsza wspinaczka, gorąco polecam!

Nieznany gigant! Ten podjazd nie jest często spotykany w Giro, ale to jest jeden z nich. Długi, z niezbyt trudnym początkiem. Ale diabeł tkwi w ogonie. A potem to już nawet nie same procenty są bolesne, ale głównie zmienność. Płaskie odcinki przeplatają się ze stromymi szczytami. Nigdy tak naprawdę nie wpadasz w rytm. Do tego dochodzi jeszcze wysokość. Wykorzystałem zejście, aby zobaczyć coś z pięknej okolicy. Gorąco polecam, ale bądźcie z góry przygotowani na to, co ma nastąpić!

Z Bolzano musieliśmy już wykonać długi (płaski) podbieg, aby wejść na Manghenpass od strony południowej. Potrafię być zwięzły, to'całkiem coś. Jak wszystko w Dolomitach, jest on nieregularny i miejscami dość stromy. Średnia nie mówi całej historii, ze szczytami 14-15％.

1,5h plodowania później niestety nie udało mi się dotrzeć na szczyt, ponieważ zatrzymało mnie 2 policjantów. Wszystkie fajne samochody wyścigowe, do których powoli podchodziłem, mogłyby to oddać, ale tak po drugiej stronie góry był rajd. Zostałem uprzejmie poproszony o znalezienie alternatywnej trasy, lub jakiegoś'n 120km(!!!) objazdu. Ostatecznie, po ciemku, z 230 km na liczniku, wróciliśmy do domu tą samą drogą, ale nie udało nam się jeszcze odhaczyć przełęczy Manghen.