| Mooi landschap |
| 14 haarspeldbochten |
| #78 zwaarste beklimming van Italië |
| #39 meeste hoogtemeters van Italië |
| #79 langste beklimming van Italiaanse Alpen |
Passo Manghen vanuit Borgo Valsugana is een beklimming in de regio Trentino-Zuid-Tirol. Hij is 22.9 kilometer lang en overbrugt 1656 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 7.2%. Daarmee scoort deze klim 1350 klimpunten. De top van de beklimming ligt op 2042 meter hoogte. Gebruikers van climbfinder deelden 11 reviews over deze beklimming en hebben 17 foto's geüpload.
Straatnaam: SP 31
Welkom! Activeer je account als je wilt reageren op onze website. Je hebt een verificatie e-mail in je inbox.
Als je foto's wilt uploaden, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
Doorgaan met Google
Doorgaan met Facebook
Doorgaan met Apple
Aanmelden met e-mail
Mijn eerste passage en het was geweldig! Helaas zijn de motoren die niet netjes rijden erg irritant.
Mein erster Pass und es war wunderbar! Leider stören die nicht rücksichtsvoll fahrenden Motorräder extrem.
Beste lange klim in de omgeving Valsugana, mooier en langer dan bv Paranotta of Monte Bondone. Het begin is prima te doen, middenin bijkomen tussen de koeien, de laatste kilometers het zwaarst en de top voelt ook echt als een top.
Wat voor mij misschien wel het moeilijkst was, was de lengte, 23 km is een heel eind als je al eerder 120 km hebt afgelegd. Water bijvullen bij de laatst beschikbare fontein, de enige die ik heb gezien, ongeveer 10 km van de start. Kijk in de zomerweekenden uit voor motorrijders, veel van hen passeren je met hoge snelheid, vooral op de laatste paar km waar de weg vrij smal is. De afdaling naar Molina, in de eerste 10 km, is een vrije val, let erop dat je de remmen alleen aan het einde van de bocht gebruikt en niet de hele tijd strak houdt. Zelfs in de zomer moet je beschutting zoeken voor de afdaling, het is een bosgebied dat erg koud kan zijn. Er is een zekere fysieke voorbereiding nodig om de top te bereiken, voor de overgrote meerderheid van de mensen kost het minstens 2 uur afzien en mentale vasthoudendheid, reserveer je krachten voor de laatste paar kilometer, gelukkig (of niet) is de pas pas pas zichtbaar als er nog maar een paar meter te gaan is.
Lo que para mi ha sido tal vez lo mas difícil, es la longitud, 23 km son muchos si antes has hecho ya unos 120 km. Reponer agua en la última fuente disponible, que es la única que he visto, a unos 10 km desde la salida. En los fines de semana de verano, atento a los motociclistas, una buena parte te pasan muy cerca a gran velocidad, sobretodo en los últimos km en donde el camino es bastante estrecho. El descenso hacia Molina, en los primeros 10 km es una caída libre, atentos a usar los frenos solo al final de la curva y no tenerlos apretados todo el tiempo. Aún en verano, cubrirse para la bajada, es una zona de bosque que puede ser muy muy frio. Se requiere una cierta preparación física para llegar arriba, para la inmensa mayoría de los seres humanos serán requeridas por lo menos 2 horas de sufrimiento y tenacidad mental, reservar fuerzas para los últimos kms, por suerte (o no) el puerto se ve solo cuando faltan pocos metros.
Prachtige klim die maar omhoog en omhoog gaat... laten we zeggen dat je tot -6km heel goed opwarmt voor het laatste stuk dat ongetwijfeld het zwaarst is, zelfs als de haarspeldbochten helpen. Als je het in de zomer doet (zoals ik 26/6) doe het dan 's ochtends ... het is erg blootgesteld aan de zon en de middag of de warmste uren kunnen veel leed veroorzaken. De wind op de top is gegarandeerd, maar je komt niet op een plateau, d.w.z. er is een piek en je daalt meteen weer. Zodra je afdaalt (200-300 meter) is er een leuke hut waar je je kunt opfrissen.
Bella salita che va in crescendo... diciamo che fino ai -6km ci si scalda molto bene per la parte finale che è indubbiamente la più dura anche se aiutano i tornanti. Se la fate in estate (come me 26/6) fatela al mattino ... è molto esposta al sole e il pomeriggio o le ore più calde potrebbero aggiungere molta sofferenza. Il vento in cima è garantito ma non si raggiunge un piano ovvero c'è un picco e si scende subito. Appena scesi (200-300 metri) c'è un bel rifugio dove rifocillarsi
Goede klim. Uitdagend voor mij omdat hij de dag na de Menador beklimming werd aangepakt. Lang, maar met enkele gemakkelijke stukken die echter betaald worden door enkele hellingen van meer dan 15％ gedurende enkele honderden meters. Mooie uitzichten en het laatste stuk is ook spannend en uitdagend vanwege de hoogte. Een aanrader
Bella salita. Per me impegnativa perché affrontata il giorno dopo la scalata al Menador. Lunga ma con alcuni tratti facili che però si pagano con alcune rampe con pendenza superiore al 15％ per alcune centinaia di metri. Panorami bellissimi e l'ultimo tratto emozionante e impegnativo anche per l'altitudine. Consigliatissima
Stevige klim. Het profiel op deze site vertelt niet het hele verhaal. In totaal 23 km klimmen en over de hele klim stukken met percentages dik in de dubbele cijfers. De laatste 7 km zijn het mooist en eigenlijk ook het beste te doen omdat ze regelmatiger zijn. Mooi asfalt.
Erg mooie klim met wisselende uitzichten op bos, bergen en alpenweides. Laatste paar kilometer zijn inderdaad pittig, maar als je je krachten goed hebt verdeeld is het goed te doen. Ook als afdaling is deze kant zeker de moeite waard. Veel goed lopende stukken op mooi asfalt en een paar mooie uitzichtpunten om even te pauzeren.
Afgelopen zaterdag gefietst samen met Loulou Patrick Sterk. Wat een prachtige klim is dit zeg. Wel een lange klim met zeer steile gedeeltes, dus verdeel je krachten goed.
Had zelf veel getraind de afgelopen jaren waardoor ik vrij makkelijk boven kwam en mensen inhaalde die mij eerder op de klim inhaalden. Bewijs van goed je krachten verdelen. Laatste kilometers zijn smal en steil en super mooi. Geniet er dus vooral van.
De volgende dag ook op de Passo Manghen gewandeld, net zo'n fantastische ervaring. Topklim, echte aanrader!
Een onbekende reus! In de Giro wordt deze klim niet vaak aangedaan, maar dit is er één uit het boekje. Lang, met een niet al te moeilijk begin. Maar het venijn zit in de staart. En dan zijn niet eens de percentages zelf pijnlijk, maar vooral de wisselvalligheid. Vlakke stukken worden afgewisseld door steile pieken. Echt in een ritme kom je nooit. En dan gaat ook de hoogte meespelen. De afdaling heb ik gebruikt om ok iets van de prachtige omgeving te zien. Een aanrader, maar stel je van tevoren goed in op wat komen gaat!
Vanuit Bolzano al een flinke (vlakke) aanloop moeten maken om de Manghenpass vanaf de zuidkant te kunnen beklimmen. Ik kan er kort over zijn, het is me d'r wel eentje hoor. Zoals alles in de Dolomieten is deze onregelmatig en bij tijden flink steil. Het gemiddelde verteld niet het hele verhaal, met uitschieters naar 14-15％.
1.5u ploeteren later jammer genoeg de top niet kunnen bereiken omdat ik werd tegengehouden door 2 politieagenten. Alle gave racewagens die ik langzaamrijdend tegemoet gekomen was hadden dit al kunnen verklappen, maar er was dus een rally aan de andere kant van de berg. Er werd vriendelijk verzocht een alternatieve route te zoeken, oftewel zo'n 120km(!!!) omrijden. Uiteindelijk in het donker met 230km op de teller via dezelfde weg weer thuisgekomen, maar de Manghenpas nog niet af kunnen strepen.
| 7 km/u | 03:16:23 |
| 11 km/u | 02:04:58 |
| 15 km/u | 01:31:39 |
| 19 km/u | 01:12:21 |
