Muro di Camprugnani

Chciałbym udzielić kilku rad tym, którzy tak jak ja lubią szukać alternatywnych sposobów na zrobienie sobie krzywdy, takich jak pokonanie tej ściany na rowerze szosowym.

Pierwsza sekcja jest najtrudniejsza, jak widać na wysokościomierzu; asfalt jest bardzo zły i pełen dziur, a na środku i po bokach drogi jest wystarczająco dużo żwiru, aby tylne koło wpadło w poślizg. Prawdziwym wyzwaniem jest nie stracić kontaktu z podłożem, co jest trudne, biorąc pod uwagę nachylenie i wstrząsy.

Mniej więcej w jednej trzeciej trudnego odcinka po lewej stronie znajduje się droga: jest to dobre miejsce na zatrzymanie się i ponowne rozpoczęcie jazdy, jeśli nie uda ci się pokonać całej trasy za jednym razem, biorąc pod uwagę, że absolutnie najgorszy odcinek znajduje się zaraz za tym skrzyżowaniem. To samo dotyczy pierwszego zakrętu.

Po dotarciu do drugiego zakrętu najgorsze jest już za nami; wspinaczka trwa około 20％, ale teren poprawia się i łatwiej jest pedałować.

Zdecydowanie odradzam zjazd, ze wszystkich powodów wymienionych powyżej. Na szczycie najlepiej jest skręcić w lewo i kontynuować pod górę do La Cugna, a następnie zjechać w dół do Porrettana; inną opcją jest skręcenie w prawo w kierunku Villa di Sotto i powrót do Via di Valdibrana (droga jest wąska i pochyła, ale nie ekstremalna, a asfalt mieści się w normie).

Ta wspinaczka nie ma nic przyjemnego do zaoferowania, poza samym wyzwaniem, więc polecam ją tylko tym, którzy szukają tego rodzaju rzeczy.