| Słynny podjazd |
| #9 najtrudniejsze wzniesienie w regionie Hainaut |
| #10 wzniesienia z największym przewyższeniem w regionie Hainaut |
| #51 najdłuższe wzniesienie w regionie Pikardia Belgijska |
| #8 Średnio najbardziej strome wzniesienie w regionie Pikardia Belgijska |
Mont Saint-Aubert to podjazd znajdujący się w regionie Pikardia Belgijska. Ma długość 1.9 km i pokonuje 120 metrów w pionie ze średnim nachyleniem 6.2%, co daje wynik trudności 83. Najwyższy punkt znajduje się na wysokości 144 metrów nad poziomem morza. Użytkownicy climbfinder opublikowali 3 recenzje tego podjazdu i zamieścili 8 zdjęcia.
Nazwa drogi: Rue des Crupes
Witamy! Jeśli chcesz się czymś podzielić koniecznie aktywuj Twoje konto. Mail weryfikacyjny znajdziesz w swojej skrzynce pocztowej.
Jeśli chcesz przesłać swoje zdjęcia, musisz założyć konto. Zajmuje to tylko 1 minutę i jest całkowicie darmowe.
Kontynuuj z Google
Kontynuuj z Facebook
Kontynuuj z Apple
Zarejestruj się za pomocą e-maila
Mont Saint-Aubert w pobliżu Tournai widać z daleka w dość płaskim krajobrazie wokół rzeki Scheldt. Podjazd zaczyna się dość stopniowo, aż do ostatnich kilku hektarów od skrzyżowania, gdzie robi się znacznie bardziej stromo, zwłaszcza na ostatnim odcinku do małego kościoła, który pnie się dość mocno w górę. Można na nią wjechać rowerem z kilku stron. Można również wybrać się na piękne spacery po okolicznych lasach, a ze szczytu roztaczają się piękne widoki na region i miasto Tournai z piękną katedrą wpisaną na listę światowego dziedzictwa Unesco. Mały kościółek jest zdecydowanie wart odwiedzenia. Na szczycie znajduje się również kilka przytulnych restauracji, kawiarni i hotel, dzięki czemu można wzmocnić wewnętrznego mężczyznę po ciężkim wysiłku rowerowym lub pieszym.
De Mont Saint-Aubert nabij Doornik ziet men al van ver liggen in het anders vrij vlakke landschap rondom de rivier de Schelde. De klim begint vrij geleidelijk tot je de laatste hectometers vanaf het kruispunt opdraait, daar wordt het een pak steiler, zeker het ultieme stukje tot aan het kerkje wat behoorlijk in de benen kruipt. Vanaf meerdere zijden te beklimmen met de fiets. Men kan er ook schitterende wandelingen in de omliggende bossen maken en van op de top bekomt men prachtige vergezichten over de streek en de stad Doornik met zijn prachtige kathedraal die op de werelderfgoedlijst van de Unesco prijkt. Zeker eens binnenwippen in het kerkje, een bezoekje waard. Op de top bevinden zich ook enkele gezellige restaurantjes, cafés en een hotel, zo kan men na een zware fiets-of wandelinspanning de innerlijke mens versterken.
Jest to naprawdę bardzo fajna wspinaczka, którą jeśli jesteś w okolicy powinieneś zdecydowanie podjąć. Trudno też nie zauważyć tej wspinaczki, gdyż jest to najwyższy punkt w szerszej okolicy. Podjazd zaczyna się równomiernie pod górę, a po skręcie w prawo na wysokości 1200 m n.p.m. wspinaczka naprawdę zaczyna się rozkręcać. Mimo, że podjazd nigdy nie jest bardzo stromy, ostatnie 100 metrów jest bardzo trudne ze względu na prawie 2-kilometrową długość całego podjazdu. Na szczycie nie brakuje też kawiarni i tarasów, gdzie można zregenerować siły po wysiłku i podziwiać piękne widoki, które ma się na górze.
Dit is echt een heel mooie klim die als je in de buurt bent zeker moet meenemen. Deze klim is ook moeilijk niet te spotten aangezien het het hoogste punt is in de wijde omgeving. De klim begint gelijkelijk aan op te lopen en eenmaal je de bocht naar rechts neemt op 1200meter begint de klim echt op te lopen. Hoewel de klim nooit echt heel stijl wordt voelen de laatste 100den meters wel heel zwaar aan door le bijna 2km lengte van de volledige klim. Boven zijn er ook genoeg cafés en terrassen om bij te komen van de inspanning en te genieten van het mooie uitzicht dat je hierboven hebt.
Lokalny Everest :-) Tej góry nie da się przeoczyć, stoi jak wyspa pośród ogólnie płaskiego krajobrazu. Góry Flamandzkich Ardenów i Pays des Collines znajdują się w odległości 20-30 km. Paradoksalnie żaden z podjazdów na północy Belgii (cała Flandria, dwa regiony Brabancji i północ Hainaut) nie ma tak dużej różnicy wysokości jak ta izolowana góra Saint-Aubert, no może poza Schapenbergiem w Ronse (do sprawdzenia).
Widok z góry jest po prostu magiczny w pogodny dzień, zwłaszcza w kierunku południowym. Aby się nim nacieszyć, lepiej cofnąć się nieco w dół drogą od kościoła i parkingu na szczycie (gdzie drzewa zasłaniają widok).
Mieszkałem w Tournai przez trzy lata, więc zdarzało mi się wspinać na to wzgórze około dziesięciu razy podczas jednego wyjazdu, różnicując dojścia. Ale niektórzy lokalni rowerzyści i inni z północy Francji mogą przyjść i zrobić oficjalny podjazd (ten pokazany tutaj) trzydzieści do czterdziestu razy z rzędu, aby przygotować się do górskich cyklosportów. Autentyk!
Na skrzyżowaniu 1200-1300 m po prawej stronie znajduje się stela ku czci Armanda Jubaru, francuskiego kolarza z Tourcoing, który zginął tu w drodze w dół ze szczytu. Było to w 1897 roku, wolne koło miało być dopiero wynalezione, a hamulce nie do końca zasługiwały na to miano...
Jeśli zdecydujesz się iść prosto na tym skrzyżowaniu zamiast skręcić w lewo w kierunku szczytu góry, miniesz oficjalną "przełęcz" Jubaru Cross.
L'Everest local :-) Ce mont est impossible à rater, il se dresse en effet comme un îlot au milieu d'un paysage globalement plat. Les monts des Ardennes flamandes et du Pays des Collines se situent en effet 20 à 30 km plus loin. Paradoxe : aucune des ascensions du nord de la Belgique (toute la Flandre, les deux Brabant et le nord du Hainaut) n'a autant de dénivellation que ce mont Saint-Aubert isolé, sauf peut-être le Schapenberg à Renaix (à vérifier).
Le panorama au sommet est tout simplement magique par temps clair, particulièrement vers le sud. Pour en profiter, il vaut mieux redescendre un peu le long de la route par rapport à l'église et au parking sommital (où des arbres gênent la vue).
J'ai habité Tournai pendant trois ans, il m'arrivait alors de grimper cette colline une dizaine de fois lors d'une même sortie, en variant les accès. Mais certains cyclistes locaux et d'autres venant du nord de la France peuvent venir faire l'ascension officielle (celle présentée ici) trente à quarante fois de suite pour se préparer aux cyclosportives de montagne. Authentique !
À la bifurcation des 1200-1300 m se trouve une stèle sur la droite, en l'honneur d'Armand Jubaru, un cycliste français venu de Tourcoing qui a trouvé la mort à cet endroit en redescendant du sommet du mont. C'était en 1897, la roue libre était encore à inventer et les freins n'étaient pas vraiment dignes de ce nom…
Si on choisit d'aller tout droit à cette bifurcation au lieu de tourner à gauche vers le sommet du mont, on passe d'ailleurs au « col » tout-à-fait officiel de la Croix Jubaru.
| 7 km/h | 00:16:32 |
| 11 km/h | 00:10:31 |
| 15 km/h | 00:07:43 |
| 19 km/h | 00:06:05 |
