| Beroemde beklimming |
| #9 zwaarste beklimming van Henegouwen |
| #10 meeste hoogtemeters van Henegouwen |
| #8 gemiddeld steilste beklimming van Belgisch Picardië |
Mont Saint-Aubert is een beklimming in de regio Belgisch Picardië. Hij is 1.9 kilometer lang en overbrugt 120 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 6.2%. Daarmee scoort deze klim 83 klimpunten. De top van de beklimming ligt op 144 meter hoogte. Gebruikers van climbfinder deelden 3 reviews over deze beklimming en hebben 10 foto's geüpload.
Straatnaam: Rue des Crupes
Welkom! Activeer je account als je wilt reageren op onze website. Je hebt een verificatie e-mail in je inbox.
Als je foto's wilt uploaden, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
Doorgaan met Google
Doorgaan met Facebook
Aanmelden met e-mail
De Mont Saint-Aubert nabij Doornik ziet men al van ver liggen in het anders vrij vlakke landschap rondom de rivier de Schelde. De klim begint vrij geleidelijk tot je de laatste hectometers vanaf het kruispunt opdraait, daar wordt het een pak steiler, zeker het ultieme stukje tot aan het kerkje wat behoorlijk in de benen kruipt. Vanaf meerdere zijden te beklimmen met de fiets. Men kan er ook schitterende wandelingen in de omliggende bossen maken en van op de top bekomt men prachtige vergezichten over de streek en de stad Doornik met zijn prachtige kathedraal die op de werelderfgoedlijst van de Unesco prijkt. Zeker eens binnenwippen in het kerkje, een bezoekje waard. Op de top bevinden zich ook enkele gezellige restaurantjes, cafés en een hotel, zo kan men na een zware fiets-of wandelinspanning de innerlijke mens versterken.
Dit is echt een heel mooie klim die als je in de buurt bent zeker moet meenemen. Deze klim is ook moeilijk niet te spotten aangezien het het hoogste punt is in de wijde omgeving. De klim begint gelijkelijk aan op te lopen en eenmaal je de bocht naar rechts neemt op 1200meter begint de klim echt op te lopen. Hoewel de klim nooit echt heel stijl wordt voelen de laatste 100den meters wel heel zwaar aan door le bijna 2km lengte van de volledige klim. Boven zijn er ook genoeg cafés en terrassen om bij te komen van de inspanning en te genieten van het mooie uitzicht dat je hierboven hebt.
De plaatselijke Everest :-) Deze berg is onmogelijk te missen, hij staat als een eiland in het midden van een over het algemeen vlak landschap. De bergen van de Vlaamse Ardennen en het Pays des Collines liggen op 20 tot 30 km afstand. Paradoxaal genoeg heeft geen enkele beklimming in het noorden van België (heel Vlaanderen, de twee Brabantse gewesten en het noorden van Henegouwen) zo'n groot hoogteverschil als deze geïsoleerde Sint-Aubertusberg, behalve misschien de Schapenberg in Ronse (nog na te gaan).
Het uitzicht vanaf de top is gewoonweg magisch op een heldere dag, vooral naar het zuiden toe. Om ervan te genieten, is het beter om een stukje terug te gaan langs de weg vanaf de kerk en de parkeerplaats op de top (waar bomen het uitzicht belemmeren).
Ik heb drie jaar in Doornik gewoond, dus ik heb deze heuvel soms wel tien keer in één tocht beklommen, waarbij ik de toegangen heb gevarieerd. Maar sommige plaatselijke fietsers en anderen uit het noorden van Frankrijk kunnen de officiële beklimming (de beklimming die hier wordt getoond) dertig tot veertig keer achter elkaar komen doen om zich voor te bereiden op bergcyclosportieven. Authentiek!
Op de splitsing van 1200-1300 m staat rechts een gedenksteen ter ere van Armand Jubaru, een Franse wielrenner uit Tourcoing die hier op weg naar beneden van de top om het leven kwam. Dit was in 1897, het freewheel moest nog worden uitgevonden en de remmen waren nog niet echt die naam waardig...
Als u op deze splitsing rechtdoor gaat in plaats van linksaf naar de top van de berg, passeert u de officiële "pas" van het Jubaru-kruis.
L'Everest local :-) Ce mont est impossible à rater, il se dresse en effet comme un îlot au milieu d'un paysage globalement plat. Les monts des Ardennes flamandes et du Pays des Collines se situent en effet 20 à 30 km plus loin. Paradoxe : aucune des ascensions du nord de la Belgique (toute la Flandre, les deux Brabant et le nord du Hainaut) n'a autant de dénivellation que ce mont Saint-Aubert isolé, sauf peut-être le Schapenberg à Renaix (à vérifier).
Le panorama au sommet est tout simplement magique par temps clair, particulièrement vers le sud. Pour en profiter, il vaut mieux redescendre un peu le long de la route par rapport à l'église et au parking sommital (où des arbres gênent la vue).
J'ai habité Tournai pendant trois ans, il m'arrivait alors de grimper cette colline une dizaine de fois lors d'une même sortie, en variant les accès. Mais certains cyclistes locaux et d'autres venant du nord de la France peuvent venir faire l'ascension officielle (celle présentée ici) trente à quarante fois de suite pour se préparer aux cyclosportives de montagne. Authentique !
À la bifurcation des 1200-1300 m se trouve une stèle sur la droite, en l'honneur d'Armand Jubaru, un cycliste français venu de Tourcoing qui a trouvé la mort à cet endroit en redescendant du sommet du mont. C'était en 1897, la roue libre était encore à inventer et les freins n'étaient pas vraiment dignes de ce nom…
Si on choisit d'aller tout droit à cette bifurcation au lieu de tourner à gauche vers le sommet du mont, on passe d'ailleurs au « col » tout-à-fait officiel de la Croix Jubaru.
| 7 km/u | 00:16:32 |
| 11 km/u | 00:10:31 |
| 15 km/u | 00:07:43 |
| 19 km/u | 00:06:05 |
