Ehrwalder Alm z Ehrwald

Po wyjechaniu z wioski i wspięciu się do dolnej stacji, ciężka praca dopiero się zaczyna. Od tego momentu zaczyna się stroma i wymagająca wspinaczka. Większa część jest dobra pod względem nawierzchni. Zanim dotrzesz do szutrowej ścieżki, droga została odnowiona i dlatego jest przejezdna. Podczas mojej wspinaczki jechało kilka samochodów. Przeważali rowerzyści górscy z napędem elektrycznym. Piękna sceneria i przyjemna wspinaczka. Miło było zrobić to raz.

Typowa austriacka wspinaczka. Stromo, stromo, stromo, stałe procenty 13, 14 i 15％ do szczytów w kierunku 20％. Podjazd nie jest długi, dobre 3 km prawdziwego wspinania. Osobiście raczej szacowałbym średnią wspinaczki na 14-15％.
Nie da się na rowerze szosowym dojechać na sam szczyt. 440 metrów przed szczytem przechodzi w żwirową ścieżkę, więc jeśli naprawdę chcesz zobaczyć widok na szczyt, będziesz musiał się chwilę powłóczyć. Co nad szutrem nie jest raczej widoczne w przypadku bloków pedałów SPD. Ale jeśli chodzi o wysokościomierz, to mając zaledwie 9 metrów do pokonania, jesteś już na szczycie wspinaczki.
Niezła wspinaczka dla siłaczy.
Nawierzchnia drogi jest zdecydowanie dobra do wspinaczki, a ze względu na stromiznę i liczne zakręty, a także nachylone rowki co sto metrów w nawierzchni drogi, występują typowe dla niej żłobienia.
Właściwie wspinaczka jest spokojna pod względem ruchu, bo nie ma ruchu samochodowego, ale na ścieżce jest wielu piechurów i korpulentnych e-bikerów.