Thier de Coo

Zeer moeilijk. Je begint bij le Coffee, het gewaardeerde wielercafe.
Je draait van de grote weg af. De klim zelf is ook een brede maar zeer rustig weg. En omdat de weg zo breed is, en zo steil, voelt het alsof je zwemt in het niets. Je trapt, maar komt nauwelijks vooruit. Gelukkig "vlakt" het iets af richting het einde, maar man man man wat een monster is dit.

Zeer lastig. Wel een kalme klim, weinig volk en geen auto's.

Pittige klim, een van de mooiste in de omgeving. Als je de eerste kilometer rechts over je schouder kijkt heb je een prachtig uitzicht op Trois Points en de tegenovergelegen Cote de Brume. Wat een pukkel! Gelukkig vlakt ie in het bos na ruim een kilometer enigszins af, maar na een lunch in Coo wordt het gegarandeerd harken!

Zeker één die je eens gedaan moet hebben hier in de buurt! Je slaagt de grote baan af en de klim begint meteen zeer stevig. Had het gevoel dat de klim op verschillende momenten even wat minder steil is en dus mogelijkheid tot recupereren en indelen geeft. Het eerst deel van de klim heeft een zeer goed wegdek, vanaf je bij een splitsing de afslag links neemt is het wel een pak minder aangenaam. Op mistige dagen (zoals er hier in de streek veel zijn) kan je vanuit Petit Coo hier door de mist omhoog klimmen.

Voor dit soort klimmetjes reizen veel liefhebbers af naar de Ardennen. Wie even flink wil afzien is hier aan het goede adres. De muur is imposant, ik wist dat hij eraan kwam. De kreet van mijn fietsmaat bij het binnenrijden van het bos (“oh God”) veelzeggend. Als je nog wat over hebt is het advies om alles te geven op het steile stuk. Het vlakt na de bocht af, zo ben je er het snelst vanaf. De benenwagen zal voor een aantal ook van stal moeten worden gehaald.

Als het van mij afhangt is dit de aller zwaarste beklimming van de Ardennen en in heel België het ligt op een rustige weg en op bepaalde stukken is het echt stijl

Het wegdek na de afslag valt toch echt niet te onderschatten. Verder een beest van een klim, al zijn er mooiere in de buurt.

Ik was er al een paar keer voorbij gereden maar niet gedaan omdat ik te moe was, nu was ik ook moe maar ik dacht, ik moet hem toch ooit eens doen. Ik hoopte dat het begin nog zou meevallen, maar zet dat idee maar meteen uit je hoofd. Hier zie ik niemand erover praten, maar de kruising met Chemin de Lancre zie je al van ver en dat kan je ook wel een muur noemen. Tot het 'minder steile' deel stond ik de hele tijd bijna stil, ik vind het nog verrassend dat Strava niet dacht dat ik stilstond. Die 8-9％ voelt hemels aan maar dan moet de échte muur nog komen, waar ik nog trager dan daarvoor was. In die lange bocht staat een elektriciteitskast, eens je die voorbij bent ben je er echt bijna dus die kan je al doel voor ogen nemen. Boven aan de splitsing ben ik toch maar afgedaald.

Eén van de mooiste, zoniet de mooiste klim in de regio. Rustig verkeer, steeds meer fietsers. De 1ste helft zit je gemiddeld boven de 12％. Recupereren kan je een beetje op stukjes van 7 à 8％!;-). Dit deel heeft sinds enkele jaren een nieuw laagje asfalt.
Na 1km komt het lastigste stuk van +/- 300m.
Halverwege heb je het lastigste achter de rug, mooie uitloper, wel slechtere asfalt na de splitsing.
Leuke bar Le Coffee Ride aan de voet, vlak bij het toeristisch centrum van Coo.
Aanrader!

Tegenwoordig strak asfalt, maar het blijft steil. Eerste deel al grotendeels boven de 10％, maar in het bos wordt het pas echt steil met 16％. Je kunt na dat steile stuk links aanhouden naar Ster op de Chemin des Mazures en dan klimt het nog even door, of rechts aanhouden en via Route de Coo afdalen richting Stavelot (bijvoorbeeld voor de Stockeu). Tot aan de splitsing is het gemiddeld ruim 10％ over 1.2 km (eigen meting). Rustige weg, eerste stuk tussen huizen, daarna gezicht over de Amblève vallei, en dan het bos in.

Geweldige ervaring om hier naar boven te rijden. Het eerste stuk gaat wel, totdat de beruchte bocht in het zicht komt. Die is echt wel intimiderend. Je hebt hier al een kilometer klimwerk in de benen op het moment dat je aan de bocht begint. Meermaals zat ik me voor te bereiden om uit de pedalen te klikken, maar ik heb 'em overleeft.

Wat een klim! Echt ongekend lastig als je hem voor het eerst fietst. Na ruim 1km denk je het zwaarste gehad te hebben, tot de weg iets naar rechts gaat en je oneindig lange en stijle bocht naar links ziet. Zeker een aanrader!!

Rotklim! Deze heeft alles om gehaat te worden: steile stroken, slecht wegdek, geen uitzicht op de top tot je er ook effectief bent en toch wel best lang. Al lijkt hij langer te duren dan hij effectief is. Het profiel stopt aan het kruispunt waar een bankje staat, maar daar kan je ook nog naar links om nog een rotstrook te krijgen met nog slechter asfalt en best wel hoge percentages. Let wel op voor welke afdaling je neemt. Sommigen liggen slecht en soms kom je uit op een weg die je niet ziet komen. Handen bij de remmen dus!

Sja, wat kan ik nog toevoegen aan de beschrijvingen? Een absolute must als je hier in de buurt bent. Werkelijk een prachtige klim waarbij je op het lichtste verzet trekkend aan je stuur buiten adem boven komt. Maar met een trevreden gevoel!

Wat een draak van een beklimming! Van zodra je denkt dat het steile gedeelte gedaan is, draai je nog eens links op en krijg je opnieuw een muur voorgeschoteld! Voor elke wielrenner een must-do.

Inderdaad in en nabij de bocht het lastigst. Op één of andere manier heb ik daar altijd spijt dat ik niet met een lichter verzet begonnen ben.

Eén van mijn eerste klimervaringen, inmiddels 15 jaar terug, en bijna was ik voor altijd genezen. Wist ik veel....; gewoon direct volle bak omhoog. En als het iets begint af te vlakken, direct nog overmoediger, tandje erbij. Maar dan kom je in het bos, kijk je voor je en weet je even niet wat te denken. Een muur rijst op voor je neus. Is dit echt of is dit een vertekening, dit kan toch niet? Het ergste had ik toch net gehad? Hoe trek ik dit? Ik weet niet hoe ik boven ben gekomen, maar het was in stilte, verbroken door mijn gehijg..... Als je de bocht door bent, heb je het ergste gehad. Maar zo voelde dat toen voor mij niet; elke procentpunt stijging doet pijn. Ik heb de klim daarna nooit meer gedaan, maar ooit......

Als je in de buurt bent moet je hem wel oprijden natuurlijk. Voor de krachtpatsers. Rustig beginnen maar gelijk steil. En dan zie je richting bos de imposante bocht opdoemen. Slik. Op de pedalen staan en harken. Boven linksaf de klim vervolgen, wegdek is dan wel slecht maar omdat je toch zo langzaam gaat stuur je wel om de kuilen heen :)

De Thier de Coo is een zware beklimming voor de kleine verzetjes. De klim begint meteen vrij steil tussen de huizen, en daar denk je nog “is dit het nou”. Als je bij de bocht in het bos aankomt ben je bij de zware muur van deze klim. Ik ging daar zo langzaam dat mijn wahoo riep “rit gepauzeerd”. Na de bocht vlakt het af en dan heb je het ergste gehad. Op de wat slechtere weg na de splitsing wordt het nog een keer steil voordat je jezelf mag feliciteren.
Verkeer is er nauwelijks, het wegdek is goed. Zéker in het eerste deel. Het gedeelte in de bossen is erg mooi klimmen.

Op deze klim is het altijd pijn lijden, heb onlangs Remco Evenepoel hier zien afstappen waar hij fors in het rood was gegaan :D het blijft een beest!

Eenmaal deze rotonde bereikt kan je niet meer hoger gaan, maar kan je beginnen aan de afdaling van de Thier de Coo.

Het eerste deel is het moeilijkste, tweede deel gemakkelijk. Het tweede deel van het eerste deel is wel mooi fietsen in de natuur.

Staat terecht op nr. 4. Zware, steile beklimming. Mooi uitzicht op Plopsa Coo. Je moet hem toch minstens 1x opgereden hebben. Zeker doen als je in de buurt bent.

Voor een beetje klimmer is dit een must in de Ardennen. De omgeving is op zich niet supermooi, maar het wegdek is goed genoeg en van heel veel verkeer was in mijn geval geen sprake. Bovenaan heb je overigens wel een aardig bankje om uit te rusten :P

Een van de klimmen die je zeker niet mag missen als je in de Ardennen bent.
Het begin vond ik al zwaar maar de bocht in de bossen, poh je kon me opvegen.
Het wegdek in de afdaling is wel erg slecht en gevaarlijk dus pas op!
Ohja, leuke omgeving die bossen.

Heel zwaar. Asfalt tijdens de klim onberispelijk, maar op en na de top veel minder.

Heb deze klim vandaag gedaan met mijn vader . Het was afzien ben in het bos echt kapot gegaan ,toch boven geraakt. Kleine tip zodra je hem opdraait direct klein schakelen want het is meteen erg stijl.

Een absolute killer. In het begin lijkt het nog mee te vallen, maar in de langzame bocht naar links schieten de percentages omhoog en blijven ze daar langer dan je wil.

Mooie klim. Het begin is onregelmatig en zit veelal tussen de 10％ en de 15％. Als je denkt dat het iets makkelijker wordt rij je tegen een muur aan. Eenmaal door de bocht heb je op een vervelende knik na het moeilijkste wel gehad. Goed wegdek en ook een leuke afdaling richting Stavelot mogelijk.

Weinig tot geen verkeer, de tweede deel wel slecht wegdek. Zorg ervoor dat je nog iets in de tank overhoudt wanneer je de bocht tegenkomt in het bos. Een lange stuk van 16 procet. Laat je ook niet afschrikken door zulke percentages, gewoon proberen.

Echt een stoere klim. Beetje doseren zodra je opdraait vanaf de grote weg want het is meteen steil hoewel dat vertekent door de bebouwing (á la Stockeu eigenlijk) want al snel doemt er een linksom- draaiende bocht op van het kaliber waarom ik in de Ardennen toch graag 32 als laatste krans monteer. Een echte aanrader als je er toch bent!

Inderdaad een goed weg en weinig verkeer. Ook eigenlijk nooit andere renners tegengekomen. Als je de auto parkeert in Coo, is het wel raadzaam om eerst een beetje op te warmen aleer deze te beginnen.

Deze beklimming is lang en zwaar. De percentages liegen er niet om en omdat het vrij lang door gaat vraagt het veel van je lichaam. Het ene momentje van herstel is lekker, maar daarna komt hij nog harder terug. Prachtige klim op goed asfalt en zeer rustige omgeving. Boven heb je een prachtig uitzicht over Stavelot en krijg je een mooie afdaling die je redelijk op snelheid kunt doen.

Dit jaar tijdens de Waalse Pijl toertocht gereden. Klim is lang stijl. Tijdens de toertocht veel mensen lopend naar boven zien gaan. Zeker een klim waar je jezelf op kunt blazen als je te hard begint.

Mooie klim. Als je geen ervaren klimmer bent, kan de grote bocht heel pijnlijk zijn, deze percentages blijven tussen de 17 en 19 procent hangen. Zit in mijn wekelijkse rondje in Stavelot. Tot aan de splitsing perfect asfalt nadien als je wilt doorklimmen naar Ster wordt de weg slecht.

2 jaar geleden op een snikhete zomerdag hier mij volledig choco gereden. Was één van de laatste hellingen na een slopende fietsdag met o.a. Stockeu, Wanneranval, Le Rosier etc. Steil, steiler, steilst: na een kilometer zwaar afzien gehoopt het zwaarste achter de rug te hebben, bleek de weg in het bos nog met een forse knik de hoogte in te gaan. Verschillende keren willen afstappen, toch met het nodige karakter de top bereikt. Behoord tot één van de zwaarste hellingen in deze regio, maar wel door een mooi landschap met weinig of geen verkeer. Topper.

moeilijke klim die in het bos heel lang steil blijft, wel veel zwaarder dan de wanne.

Waarom stopt deze recensie aan 1800 m lengte? Als je tot Ster zelf rijdt, wordt het een klim van "maar" 8.5 % gemiddeld, maar met 221 m hoogteverschil en een lengte van 2600 m. Nog meer klimmen is mogelijk maar het wordt dan doodlopend. Genoeg toch om de Thier de Coo zo moeilijk als de Stockeu te maken.

Mooie klim! Ik kende de klim niet toen ik hem onlangs reed en het aanblik van het 17%-gedeelte in het bos deed wel even pijn, vooral mentaal ;-)

Goed asfalt overigens!

zeer pittige klim,die je nog 700 meter kunt doortrekken richting Stavelot.

Ik vond 'm makkelijker dan de Wanne. Je weet het wordt steil (en dat wordt het ook echt), maar het is verder wel echt een leuke klim. Ik heb er van genoten in ieder geval. Aanrader.