Côte de la Redoute

Wie in het verleden ooit mee heeft gedaan aan Tilff-Bastogne-Tilff of andere varianten van L-B-L zal zich wellicht nog eens voor de geest kunnen halen hoe zwaar deze klim is. Vanaf de brug over de Amblève kan je op een aantal manieren naar het begin van de klim op Rue Ladry rijden. Nog voor je het tunneltje onder de snelweg ingaat heb je het eerste stuk met dubbele cijfers van het stijgingspercentage al te pakken. Na het tunneltje gelijk rechtsaf en al snel krijg je de zwaarste kilometer van de klim voor de wielen. Blijven trappen/harken is dan het credo. Net voor en na het zwaarste stuk van de klim heb je bij een zijweggetje links van de weg nog de mogelijkheid om wat rondjes te fietsen om even bij te komen voor je verder gaat klimmen. Op het moment dat je verderop bij een splitsing komt en linksaf gaat is het ergste leed geleden en voelen die klimmeters vergeleken met de voorgaande kilometer aan als vals plat.

Door alle reviews een hard hoofd in deze klim. Gelukkig zit er variatie in en dat maakt m op kracht, karakter en weten wie je zijn voorgegaan, te doen. Boven gekomen kun je ervaringen uitwisselen met andere klimmers die even staan uit te hijgen.

Deze iconische beklimming moet je een keer gedaan hebben. De aanmoedigingen op de weg maken het afzien iets minder zwaar. Je weet namelijk dat er vele grote namen voor jou omhoog zijn geklommen.

Alleen al voor de beroemdheid zou je deze eens gedaan moeten hebben, maar dat maakt voor mij slechts één ster extra. De overige 4 moet de klim zelf verdienen en dat is deze wel waard. Grotendeels prima asfalt, zeer uitdagende stukken met daartussen ruimte om een klein beetje bij te komen en een grotendeels open gebied zodat je de weg mooi voor je uit ziet stijgen én die vaak fraaie uitzichten biedt. Ook zonder de beroemdheid een heerlijke klim dus.

Een klassieker die je sws een keer gedaan wil hebben. Er zitten zeker stukken in waar je zeker af ziet, maar als je hem niet per se aan wil vallen, hark je wel op kracht naar boven. Maar verder is het nou ook weer niet de mooiste klim in de buurt.

Dit beest nu 2x gedaan, een keer aan het begin van de rit en 1x in LBL challange. Vind het gedeelte dat je van de weg afdraait tot aan het bankje echt heel erg pittig is echt doormalen tot je boven bent met alles wat je hebt. Voor mij persoonlijk zwaar dan de roche aux faucons.

Deze moet je gewoon eens gedaan hebben om te voelen wat de profs in Luik-Bastenaken-Luik doen. Hoe hoger hoe smaller de weg met soms toch wel veel verkeer in beide richtingen. Loopt geleidelijk aan, vanaf je van de autostrade wegdraait wordt het echt steil en stopt het niet meer tot de top.

Als je in de Ardennen komt fietsen moet je deze legende toch één maal gedaan hebben..de eerste kilometer valt nog wel mee maar dan moet je over die muur van ongeveer 500 meter..vooral de laatste steile knik is effe doorbijten en stoempen

Als je je tijd wil/kan nemen, dan valt het eerste deel eigenlijk nog goed mee naar mijn mening. Na de bocht naar links wordt het een ander verhaal, het wordt steiler en steiler, maar dat stuk rond de 20％ is wel echt kort. Op bv de Thier de Coo heb ik toch harder afgezien.

Een echte klassieker. Wat mij betreft misschien wel de klassieker der klassiekers.

Stijl en lastig is hij zeker meer dan voldoende. Maar volgens mijn bescheiden mening lang niet de lastigste die je in de Ardennen zult tegenkomen. Denk maar aan de Stockeu, de Roche-Aux-Foucons...

Maar dat neemt niet weg dat het toch iedere keer opnieuw afzien is op deze heuvel. Met welke intensiteit je deze kanjer aanvat: je zult hoe dan ook uitgeput boven komen.

Mooiste klim van mijn tochtje door Luik. Je ziet hem vaak op tv, maar eens je (na het steileste stuk) boven bent staat er een bankje. Wel... ik heb de tijd genomen me neer te zetten en te genieten van de prachtige uitzichten.

Op zich goed te doen, zeker niet te snel aan beginnen om wat over te houden bij het steilste stuk halverwege de beklimming.

Iconische beklimming die je toch minimaal een keer in je leven gedaan moet hebben (toch?). In het tweede gedeelte kun je je winst pakken.

Het begin van deze klim doet je hartslag meteen de hoogte ingaan, maar stelt qua omgeving niet veel voor (eerst een stukje tussen de huizen en na het bruggetje even langs een drukke weg.

Van zodra je van de drukke baan wegrijdt en de velden ingaat kan je (kort) genieten van het landschap... want als snel zit je aan het stuk van 17％ en ligt je focus op je trapomwentelingen. Na de bocht kan je weer even gaan zitten en op "adem komen" om klaar te zijn voor de laatste loodjes.

Aan het monument kan je kiezen om even te wachten op je vrienden, te stoppen voor een foto (als bewijs) of om na te genieten van je prestatie.

Wil je voor een goede tijd gaan op het segment zit stoppen er helaas (nog) niet in en zal je nog even moeten doorrijden tot aan de top.

Flink afgezien op het steilste stuk, waar het zijweggetje begint. Wel een prachtige ervaring! Vooral niet te snel beginnen aan deze klim.

Niet de moeilijkste (niet dat hij niet moeilijk is integendeel), zeker ook niet de mooiste klim uit de omgeving. Maar toch een klim die niet mag ontbreken als je in de buurt bent. Als is het maar om je voor even het idee te krijgen dat je een wielerprof bent, zij het ietsje langzamer😉.

Leuk om te doen vanwege de naamsbekendheid maar niet bijzonder. Hoef je niet voor om te rijden. Het is een pittig klimmetje met een paar hele steile stukjes.
Boven aangekomen staat een bankje waar je even bij kunt tanken voor je verder gaat.

Geweldige klim die iedereen wel eens moet gedaan hebben.
Niet het mooiste uitzicht maar bijna geen verkeer en goed wegdek.
Mijn tip voor de iets zwaardere renner (80 +) is om rustig te beginnen en niet overmoedig te worden zodat je nog een extratje hebt voor de steile stukken. eenmaal aan het bankje kan je rustig verder naar boven fietsen.

Beroemde klim uit Luik-Bastenaken-Luik, die zeker de moeite waard is om een keer te beklimmen. Je klimt eerst het dorp uit en een stukje langs de snelweg, maar dan wordt het mooi en nog steiler tussen de weilanden, met veel namen op de weg. Tot boven bij het monument ter gelegenheid van de slag bij Sprimont tussen Fransen en Oostenrijkers is het te steil om van het uitzicht te genieten wat er boven wel degelijk is. Daar linksaf richting Sprimont voor het laatste stukje klim wat niet meer veel voorstelt, of rechts richting Playe, bijvoorbeeld om weer af te dalen naar Remouchamps.

Leuk klimmetje als je in de buurt bent, tis zo voorbij😂
Dacht bij het monument dat we er al waren, zijn de meningen over verdeeld blijkbaar.

Wat een beest van een klim is dit. Had hem al aantal keer bedongen maar was alweer een tijdje geleden. Vandaag LBL gefietst met uiteraard deze klim er in. Voelt net als of je in trappetjes omhoog gaat qua steilheid. Kwam gelukkig goed naar boven en was op de top euforisch 💪.

Het was hard werken om boven te komen. Gelukkig heb je even een rustmoment tussen de zware stukken. In ieder geval een geweldige ervaring.

Moet je zeker doen, begint nog doenbaar maar in het midden gaat het toch flink bergop. Naar het einde toe daalt het steiginspercentage gelukkig wat.

Deze klim was de afsluiter van ons fietsritje... Wat een einde. Afzien en genieten worden continue afgewisseld. Als koersliefhebber moet je deze zware klim eens bestegen hebben! Blijven duwen op de pedalen is het enige dat je kan doen

Ik had al veel gehoord over deze beklimming. De meningen op dit forum lijken me wat verdeeld, iedereen is het erover eens dat het een zware klim is, maar toch vinden sommigen dat het wel meevalt voor getrainde fietsers.
Nou, voor mij is het toch een beest. Ik beklom hem met 150 km. in de benen en 2300 hm. op de Garmin, dat neem je natuurlijk mee. Twee stroken zijn slopend, je staat echt bijna stil, benen lijken te ontploffen.
Ik kom ooit terug om er eens fris aan te beginnen, benieuwd wat het dan zal geven.

Klim ingedeeld in 2 zware stukken :) Doenbaar mits wat getraind. Let op ik deed dit op het einde van een rit van 80 Km met 1200 HM en was helemaal choco na deze klim

Iconische tranentrekker die je op MOET fietsen als je in de buurt bent natuurlijk. Je voelt de wielerhistorie. Het eerste stuk is lelijk maar je voelt het direct. Even de benen sparen nog. Daarna 2 stukken die echt pijn doen. Boven kom je wel maar pijn heb je ook :)

Hier volledig op ingestort afgelopen zomer. Na een lange tocht zonder voldoende bevoorrading vanuit Trois-Ponts via Rosier en Maquisard in Sougné aangekomen met leeglopende benen. Die redoute zal wel meevallen, dacht ik.

Niets is minder waar, zo bleek. Het begint pas echt stevig te klimmen wanneer de weg van de autostrade afbuigt. Hier zie je nergens echt de top en lijkt het maar door en door te klimmen. Boven prachtige uitzichten maakten het toch nog de moeite waard.

Het is effectief zoals men zegt: op de Redoute kan je de wedstrijd niet winnen, maar wel verliezen.

In de beklimming naar de top van de La Redoute zitten enkele moeilijke, steile percentages, maar omdat er enkele minder steile meters in voorkomen kan men even recupereren. Het hangt er natuurlijk van af hoe snel men rijdt met de fiets. Hoe sneller men is des te moeilijker het wordt. Als men bijna de top heeft bereikt ziet men rechts een oorlogsmonument.

Zeer mooie klim en na 1,1km komt het zware stuk van 16％.
Goed wegdek .
Niet druk met autoverkeer.
Boven aan kun je genieten van mooi uitzicht

Zeer mooi, uitdagende klim opgesplitst in 2 zware pieken die u wel mentaal eens kunnen breken na een lange rit.
Ook zeer mooi uitzicht als u de top bereikt. Zeer mooie baan om te gebruiken. Bij de afdaling ervan zeker opletten voor oprijdende fietsers. Voor een beginnende fietser kan dit al eens te zwaar zijn.

Wat mij betreft de lastigste helling in de regio. Dit omwille van zijn onregelmatigheid, waardoor je constant de juiste versnelling moet zoeken. En omwille van het feit dat je in een open vlak zit en met wat pech de wind ook zijn rol kan spelen.

Bij veel 'toeristen' boezemt deze klim angst in.
Op zich is hij zeker niet bij de 10 zwaarste in België.
Je moet hem gewoon een paar keer gedaan hebben om hem onder controle te hebben....

Zomer 2019, hittegolf in Europa, temperaturen van 40+, laatste weekend van de Tour. Het leek mij en twee fietsmaten wel leuk om even spontaan een paar dagen Ardennen te fietsen, het was tenslotte mooi zonnig. Startend in Spa, zo vroeg mogelijk vanwege de temperatuur die dan nog draaglijk was. Toen we aan de voet van de Redoute aankwamen, kwam het zonnetje ook in volle glorie schijnen en gaf het thermometertje op de fietscomputer 34 graden aan. Ik heb de Redoute meerdere keren gefietst maar ben nog nooit zo stuk gegaan als toen. Zweten als een otter, misselijk tot bijna kotsen toe. Het is loodzwaar om de pedalen rond te krijgen bij 22％, maar eerlijk gezegd is het ook een klim die door zijn lengte te doen valt. Het is historisch, mytisch, je fietst op La Redoute, maar het is niet de zwaarste klim in de wereld of zelfs maar in de omgeving. Wel een must do voor iedere fietser. Ik heb 'm overigens ook eens vanuit het noordoosten beklommen, vanuit het dorpje Playe. Dan is 'ie voor de meeste recreanten prima te doen.

Echt wel pittig. Goed, het is niet de zwaarste van de ardennen (inderdaad qua zwaarte in het gebied te vergelijken met de Alpe d'huez), maar steil is het zeker. Door de historie toch wel echt een must als je in de buurt bent.

Gaaf om eens te fietsen! Als je je instelt op het ergste, is het goed te doen.

Een klim met naam en faam.
Ik vond het een pittige klim.
Voor het uitzicht hoef je deze klim niet te doen, daarvoor zijn er mooiere klimmetjes in de buurt.

Staat natuurlijk wel op de to-do-list van de gemiddelde wielrenner dus deze ook maar afgestreept. Het wegdek is goed, er is weinig verkeer en het is wel een taaie klim vond ik. Vergis je niet dat je bij de 'parkeerplaats' er al bent, dat dacht ik namelijk op basis van iemand's YouTube video en dat heb ik geweten. Daarna mocht ik nog een (flink) stuk omhoog.

Toch weer een keer of 5 opgereden dit jaar. Wat de Muur in de ronde was of de muur van Huy in de Waalse pijl is de Redoute in Luik Bastenaken Luik. Iedere wielertoerist zou hier toch eens moeten oprijden. Als je vol gaat van onder tot boven ga je het toch goed voelen. Maar toch altijd een plezier hier te komen. De foto van VDB op de weg doet altijd even terug denken aan het moment dat de man deze klim mythisch maakte.

Lekkere klim vooral middenstuk vanaf beeltenis van de Frank.

Wij sloten onze dag met deze klim af en dan is ie toch best pittig, zeker dat korte stukje 20％ ergens in het midden. Ergens halverwege heb je een prachtig uitzicht op de steile stukken die nog gaan komen. De vele wierlernamen op het wegdek zorgden bij mij op de een of andere manier voor een soort afleiding. Super klim met een mooi uitzicht als je eenmaal boven bent.

La Redoute is natuurlijk een grote naam in de wielerwereld. Iedereen kent wel de legendarische beelden van een sprintende VDB die Bartoli lost tijdens Luik-Bastenaken-Luik 1999. Maar vergis u niet: zo bergop sprinten lukt niet als u niet volledig opgespoten bent! Vanuit het centrum van Remouchamps is de klim gemakkelijk te vinden, want hij staat aangegeven met bordjes. Veel renners zeggen: "Hij begint pas na de brug", maar er zijn toch veel die al voor ze aan de brug komen naar hun binnenblad schakelen. Langs de snelweg is het niet heel steil, maar de moed zakt je in de schoenen wanneer je naar links opkijkt. Mijn tip: van onder tot boven op de pedalen staan en keihard trappen. Ondanks de nabijheid van de snelweg, is het een rustige weg met een mooi uitzicht boven.

Vandaag voor het eerst opgereden. Bijzondere klim. Ik vond het toch nog vrij emotioneel toen ik de naam Scarponi zag in het wegdek.

Een heerlijke klim, lekker steil. Ik vond de klim overigens wel meevallen. Niet te snel van start gaan;)

Tijdens de Gilbert Classic beklommen als laatste klim. De start wordt aangegeven na het viaduct onder de weg, maar pas op dan heb je de voortekenen van deze steile klim al wel ontvangen. Rustig beginnen en door blijven harken dan kom je boven. En weer een klassieker van mijn lijstje gestreept.

Gisteren beklommen en eerlijk gezegd had ik hem zwaarder verwacht. Kunst is om je kruid niet te verschieten in dat oerlelijke eerste gedeelte langs de snelweg want dan gaat het wel pijn doen. Wat me wel opviel is, ondanks zijn bekendheid, dat het erg rustig is op deze klim voor een zonovergoten zondag.
Hij mag dan wel de naam hebben, maar op een Voie des Chars of Sur Steppes sterf je 3x meer dan op de Redoute.
Maar goed, je moet hem een keer gedaan hebben net zoals de Cauberg in Nederland of Alpe d'Huez in Frankrijk.

We hebben een vakantiehuis in het dorpje boven la Redoute. 300 m van de fietsklimt.
Vakantiehuis voor 2 tot 5 personen met een gesloten garage voor de fietsen.
Web gitecocoon
Alle fietsers zijn welkom I

Ik heb m samen met twee vrienden gefietst, afgelopen weekend!
Op de MTB welteverstaan..
Ik vond t echt afzien, maar zonder te stoppen naar boven!
Wat geeft dat n kick zeg!

Rustig aan beginnen, doseren en bedachtzaam omhoog. En gewoon doorrijden zonder te stoppen !

Wat Alpe D'Huez is voor de Nederlanders is toch niet La Redoute voor de Belgen, daarvoor komt de Mont Ventoux in aanmerking. Ik denk dat La Redoute (een kort en erg stijl bergje, in eigen land, met heel wat klimlegenden) gewoon geen Nederlands equivalent heeft.

Hoe kun je hier nu sprinten tegen elkaar? In 1999 strijden Vandenbroucke en Bartoli tegen elkaar. Actie vanaf 0:28:
https://www.youtube.com/watch?v=D3rZphEtzSM

Voor een beetje tuinkabouter mar 1600 mtr genieten!!

Eindelijk...het was niet eens mijn bedoeling. Toch heb ik La Redoute gefietst!
We waren met 5 mannen en 1 vrouw (ik dus).
Gestart bij camping Chalet Weekend richting Remouchamps. Ik was de laatste die daar aankwam omdat ik mijn eigen tempo fietste maar ze hadden op mij gewacht.
Toen begonnen we en ik dacht ik zie wel hoever ik kom.
Ik kwam op 1 na de laatste binnen.
Ben wel 60 jaar en mijn man 64 jaar! Leuk hé!
Wat een stomme vraag hieronder!