Tussen Slenaken en het klooster Hoogcruts ligt de Piemert. Dit rijksmonument werd in de vijftiende eeuw gebouwd, maar brandde in de jaren zeventig af. Talloze renovatie-pogingen liepen op niets uit, waardoor de ruïne nu makkelijk in een horrorfilm kan langskomen.
De beklimming is gelukkig niet zo eng. Een zeer goed geasfalteerde weg slingert langs de heuvel omhoog. Echt steil wordt het niet, maar wie denkt naar boven te kunnen sprinten zal piepend en krakend tot stilstand komen. De helling start bij een kleine kapel en eindigt bij het klooster. Op mini bedevaartstocht in Limburg.
Straatnaam: Piemert
Welkom! Activeer je account als je wilt reageren op onze website. Je hebt een verificatie e-mail in je inbox.
Als je foto's wilt uploaden, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
Een van de vijf wegen om mijn woonplaats te verlaten. Kort maar hevig is de beste omschrijving van deze klim. De klim begint op de Dorpsstraat ongeveer ter hoogte van de inrit naar de Broekermolen. Het echte werk begint na de Mariakapel waar links en rechts van de weg een onverharde pad begint. Het steilste stuk zit in de twee bochten en aansluitend worden de percentages wat minder tot de inrit van camping Welkom. Het laatste stukje tot aan de inrit van klooster Hoogcruts kan je bestempelen als vals plat. Hou tijdens de klim zoveel mogelijk rechts de fietssuggestiestrook aan. Zeker in de bochten zijn er wel eens "piloten" die binnendoor willen komen.
Geen sfeervol klimmetje (een brede asfaltweg zonder veel uitzicht), echter moet je deze klim zeker niet onderschatten. In de bochten kan het even goed steil gaan en kun je het einde niet zien liggen. Het drukke verkeer maakt het er niet gezelliger op en aan het einde van een rit kan deze klim toch venijnig zijn. Niet het omrijden waard, maar zeker goed om te gebruiken voor een training.
In de inleiding staat dat hij niet echt steil is, het eerste stuk is dat toch zeker wel, gelijk na het kapelletje (op de kruising naar Beutenaken) knalt de weg goed steil omhoog het bos in. Pas na 3 flauwe bochten als je het bos uitkomt, ter hoogte van een camping, gaat het afvlakken. Regelmatig zie je op de klim mensen naast de fiets lopen of geparkeerd staan. Moi uitzicht nar recht het Gulpdal in.
Het is wel de vriendelijk versie van de Schilberg vanuit Slenaken maar dat is dan ook een verborgen pareltje.
Een lekker klimmetje. Nadat je de afslag met kapel bent gepasseerd zie je de weg mooi stijgen voor je. Pittige percentages wat ook door de bochten behoorlijk wordt gehandhaafd. Daardoor lijkt het toch wat langer te duren dan je in eerste instantie zou denken. Na de bochten een duidelijke "knik" in de helling, daarna loopt deze nog wel even licht door. Wegdek heeft prima asfalt, helaas weinig uitzicht verder.
Dit zijn mijn favoriete soort beklimmingen, degenen waar je zonder na te denken gewoon omhoog door kan stoempen. Deze is maar erg kort en heeft geen uitloper van 10%, dus deze is erg makkelijk vergeleken met klimmen zoals het Kersenpad, waar je er bijna denkt te zijn, maar dan toch nog anderhalve minuut aan het klimmen bent. Deze klim is gewoon lekker.
Wat mij vooral bijblijft van deze klim is hoe belachelijk hard je hier naar beneden kan. Je kunt de bochten goed doorkijken, dus je kunt voor elke bocht perfect een inschatting maken of er een tegenligger aan komt. Als dat niet het geval is hoef je niet eens te remmen, wel opletten dat je niet te hard Slenaken in stormt.
De Piemert moet je zeker niet onderschatten. Echt een pittig klimmetje. De klim is te lang om er even overheen te knallen, dan is de kans groot dat je plotseling stil valt tegen het einde. De Piemert wordt vaak gereden om via Noorbeek de doorsteek naar de voerstreek te maken.
Zoals al vaker vermeld pak je hem vaak als afdaling richting de Loorberg. Maar als doorsteek naar Noorbeek, Banholt en Voerstreek is dit een veel leukere route, via Euverem, dan langs de provinciale weg. En als je denkt dit is maar een kort klimmetje en die doen we ff, dan kan je van een koude kermis thuiskomen. Dit komt hoofdzakelijk door de aanloop. Je begint vrij vlak, maar ineens gaat het van 2% naar 10-12% en daar heb je niet opgeschakeld en dus ken je aan de bak tot bovenaan.
Piemert- Hoogcruts niet erg interessant eigenlijk, in veel toerritten ga je hier naar beneden richting de Loorberg en ervaar je niet hoe gemeen hij is.
Mijn kennsimaking was in 2013 tijdens een fietstestdag voor Fiets magazine; 10 x Loorberg af, Piemert op- Piemert af en Loorberg op. Het was februari, sneeuw langs de weg, 4 graden en wind..... Maar ja het is een leuke dag en hoe vaak mag je met 10 verschillende topfietsen rijden.
Na een keer of 5 ga je de Piemert wel voelen en de 10de keer is niet leuk meer. De aanloop is lekker maar je knalt meteen van 1/2% meteen naar 10-12% voor 200 meter.
Het klooster op de hoek wordt gerestaureerd door lokale leerlingen en wordt stap voor stap een pareltje.
Inmiddels een beetje getraind en afgelopen week is het mij wel gelukt om omhoog te fietsen!
met een tourfiets met volle bepakking en een nexus 8 was het omhoog niet te doen, naar beneden was wel leuk...
Vorig jaar augustus heb ik in één week een aantal Alpen-cols gefietst. Van de vijf die ik heb gefietst vond ik La Toussiure het leukste. Het begin is pittig, maar aan het eind vlakt het af om met een heerlijk gevoel boven te komen. Overigens wordt hij overmorgen ook verreden in de Tour. Kan er misschien een profielkaartje van deze beklimming op de site komen?
Het klooster wordt op dit moment fantastisch gerenoveerd. Zeker even in de remmen knjipen.
7 km/u | 00:08:57 |
11 km/u | 00:05:41 |
15 km/u | 00:04:10 |
19 km/u | 00:03:18 |