Dikkebuiksweg vanuit Wijlre

Na de drukke westkant van het Geuldal was het op deze toch heel mooie klim (en andere er naast) compleet uitgestorven. Jammer (of niet want je hebt het rijk alleen) want deze is toch best een uitdaging. Vanaf het spoor gaat het steil omhoog tot je het stiltegebied-bord in beeld hebt. Op de splitsing een klein maar niet vergeten monumentje voor de Amerikaanse Sergeant Robert S. Haws die hier sneuvelde.
Na de splitsing een afdaling met fraai uitzicht en daarna begint de tweede klim die net zo erg is als de eerste, vooral met al vermoeide benen. Boven heerlijk uitzicht. Genieten!

De weg was vanwege regenval wat modderig op het laagste punt van de afdaling middenin. Even opletten dus.

1 van de vele beklimmingen die starten aan de provinciale weg van Gulpen naar Valkenburg, maar wel de mooiste en misschien ook wel de zwaarste. Hij begint mild en let op dat je niet te vroeg linksaf gaat, maar doorrijd tot aan de spoorweg. Na de spoorlijn gepasseerd te zijn kan je aan de bak. Als je een weggetje aan je rechterkant krijgt kun je ff op adem komen; moet je ook echt doen want de finale volgt in deel 2. Met de zendmast als richtpunt moet je nog 500 meter ff alles uit kast halen om vervolgens de rest van de geweldige omgeving tussen Eys en Simpelveld te ontdekken.

De Dikkebuiksweg is vrij onbekend, maar door de afdaling tussendoor toch veel hoogtemeters. Begint in Wylre op de provinciale weg van Valkenburg naar Gulpen en klimt eerst 300 meter door het dorp naar de spoorwegovergang van het Miljoenenlijntje en klimt dan verder via een rustig weggetje door de begroeiing. Je passeert industrieel monument 'De Kalkoven' en klimt door naar een splitsing. Hier ga je links waar de weg al snel weer afdaalt. Maar je bent er nog niet, want na 300 meter dalen volgen nog 600 meter klimmen met mooie uitzichten als je achterom kijkt. Voor je zie je de toren aan de top van de Eyserbosweg.

Mooie klim hoor. En best pittig ook, tweede deel kun je flink voelen. Mooie ligging ook op een plateau waar veel verschillende beklimmingen samen komen.

Nogal onderschatte klim. Ik zie soms mensen lopen. Weg is smal en niet overal even goed. Maar wel fraai. Na eerste deel kort rustmomentje voor het echte werk.

De start van de klim kun je zelfs verleggen naar het begin van de Holegracht, meer klimpuntjes voor het klassement!

Deze is veel mooier en idyllischer dan de Elkenraderweg. Er mogen geen auto's rijden, je gaat over een spoorwegovergangetje waarna je denkt, gaat de weg wel verder. En langzaam rijd je verder naar boven door bos om vervolgens aan de rechterkant uitzicht te hebben op de Gulperberg. Erg leuk !

Bijkomende moeilijkheidsfactor is het vrij ruwe wegdek. Op een gegeven moment dacht ik zelfs dat ik een lekke band had, zo stroef ging het... Op het gedeelte waar het bergaf gaat zelfs even afgestapt om de banden te controleren, maar die waren toch op volle spanningen.
Uitzicht is hier fantastisch en er is bijna of geen verkeer (zowel auto's als ook andere wielrenners). Echte aanrader!!

Een klim waar je je gruwelijk op kunt verkijken.
Het oogt 3x niks, maar het is 2x serieus klimmen.
Afdaling zal voor de meeste als een verlossing komen, maar dan zit je pas op de helft.
Op het einde van de weg links af om in Elkenrade te kiezen om af te dalen naar de Fromberg of Vrakelberg.