Dikkebuiksweg przez Leienhuisweg to podjazd znajdujący się w regionie Południowy Limburg. Ma długość 2 km i pokonuje 94 metrów w pionie ze średnim nachyleniem 4.7%, co daje wynik trudności 68. Najwyższy punkt znajduje się na wysokości 181 metrów nad poziomem morza. Użytkownicy climbfinder opublikowali 10 recenzje tego podjazdu i zamieścili 15 zdjęcia.
Nazwy dróg: Leienhuisweg & Dikkebuiksweg
Witamy! Jeśli chcesz się czymś podzielić koniecznie aktywuj Twoje konto. Mail weryfikacyjny znajdziesz w swojej skrzynce pocztowej.
Jeśli chcesz przesłać swoje zdjęcia, musisz założyć konto. Zajmuje to tylko 1 minutę i jest całkowicie darmowe.
Kontynuuj z Google
Kontynuuj z Facebook
Kontynuuj z Apple
Zarejestruj się za pomocą e-maila
Wspinaj się spokojną drogą na płaskowyż nad między innymi Eys i Wijlre. Z Knipstraat jedzie się prosto w górę przez Leienhuisweg. Na końcu należy skręcić w lewo wzdłuż linii kolejowej, przejechać przez przejazd kolejowy i ponownie skręcić w prawo. Od miejsca, w którym skręcasz w lewo, od razu masz bardziej stromą część. Następnie zjeżdża się nieco w dół. W miejscu, w którym droga skręca w prawo, znajduje się drugi bardziej stromy odcinek, po którym wychodzi się na szczyt płaskowyżu. Aby dostać się na drugą stronę linii kolejowej, można również skorzystać z drogi Kleinveldjesweg.
Klim via rustige weg naar het plateau boven o.a. Eys en Wijlre. Vanaf de Knipstraat ga je al gelijk omhoog via de Leienhuisweg. Aan het einde even linksaf langs het spoor, de spoorwegovergang over en weer rechtsaf. Vanaf punt waar je dan linksaf gaat heb je gelijk het steilere stuk te pakken. Aansluitend daal je een stuk. Waar de weg dan naar rechts afbuigt volgt het tweede steilere deel waarna je uitbolt boven op het plateau. Om aan de andere kant van de spoorlijn te komen kan je ook via de Kleinveldjesweg rijden.
Po ruchliwej zachodniej stronie doliny Geul, ta mimo wszystko bardzo ładna wspinaczka (i inne obok niej) była całkowicie opuszczona. Szkoda (albo i nie, bo masz królestwo tylko dla siebie), bo ten jest mimo wszystko niezłym wyzwaniem. Od szlaku idzie się stromo w górę, aż do momentu, gdy złapiemy się za znak strefy ciszy. Na skrzyżowaniu mały, ale nie zapomniany pomnik poległego tu sierżanta US Roberta S. Hawsa.
Po rozwidleniu zjazd z pięknymi widokami, a następnie zaczyna się drugi podjazd, który jest równie zły jak pierwszy, zwłaszcza ze zmęczonymi już nogami. Na szczycie piękne widoki. Smacznego!
W najniższym punkcie zjazdu w połowie droga była nieco błotnista z powodu deszczu. Więc trochę uwagi.
Na de drukke westkant van het Geuldal was het op deze toch heel mooie klim (en andere er naast) compleet uitgestorven. Jammer (of niet want je hebt het rijk alleen) want deze is toch best een uitdaging. Vanaf het spoor gaat het steil omhoog tot je het stiltegebied-bord in beeld hebt. Op de splitsing een klein maar niet vergeten monumentje voor de Amerikaanse Sergeant Robert S. Haws die hier sneuvelde.
Na de splitsing een afdaling met fraai uitzicht en daarna begint de tweede klim die net zo erg is als de eerste, vooral met al vermoeide benen. Boven heerlijk uitzicht. Genieten!
De weg was vanwege regenval wat modderig op het laagste punt van de afdaling middenin. Even opletten dus.
1 z wielu podjazdów rozpoczynających się na drodze wojewódzkiej z Gulpen do Valkenburga, ale najpiękniejszy i chyba najtrudniejszy. Zaczyna się łagodnie i upewnij się, że nie skręcisz w lewo zbyt wcześnie, ale kontynuuj aż do linii kolejowej. Po minięciu linii kolejowej można ruszyć w drogę. Gdy po prawej stronie pojawi się droga, można złapać oddech; naprawdę warto, bo finał nastąpi w części 2. Z masztem radiowym jako punktem odniesienia trzeba będzie pokonać kolejne 500 metrów, aby odkryć resztę fantastycznej okolicy między Eys a Simpelveld.
1 van de vele beklimmingen die starten aan de provinciale weg van Gulpen naar Valkenburg, maar wel de mooiste en misschien ook wel de zwaarste. Hij begint mild en let op dat je niet te vroeg linksaf gaat, maar doorrijd tot aan de spoorweg. Na de spoorlijn gepasseerd te zijn kan je aan de bak. Als je een weggetje aan je rechterkant krijgt kun je ff op adem komen; moet je ook echt doen want de finale volgt in deel 2. Met de zendmast als richtpunt moet je nog 500 meter ff alles uit kast halen om vervolgens de rest van de geweldige omgeving tussen Eys en Simpelveld te ontdekken.
Trasa Dikkebuiksweg jest stosunkowo mało znana, ale ze względu na zjazdy w międzyczasie ma wiele metrów wysokości. Rozpoczyna się w Wylre na drodze prowincjonalnej z Valkenburga do Gulpen, najpierw wspina się 300 metrów przez wioskę do przejazdu kolejowego linii kolejowej Miljoenenlijntje, a następnie wspina się dalej spokojną drogą przez roślinność. Mijamy zabytek przemysłowy "De Kalkoven" i wspinamy się do rozwidlenia. Tutaj skręcasz w lewo, gdzie droga wkrótce ponownie opada. Ale to jeszcze nie koniec, ponieważ po 300 metrach zjazdu następuje kolejne 600 metrów wspinaczki z pięknymi widokami, jeśli spojrzysz za siebie. Przed sobą można zobaczyć wieżę na szczycie Eyserbosweg.
De Dikkebuiksweg is vrij onbekend, maar door de afdaling tussendoor toch veel hoogtemeters. Begint in Wylre op de provinciale weg van Valkenburg naar Gulpen en klimt eerst 300 meter door het dorp naar de spoorwegovergang van het Miljoenenlijntje en klimt dan verder via een rustig weggetje door de begroeiing. Je passeert industrieel monument 'De Kalkoven' en klimt door naar een splitsing. Hier ga je links waar de weg al snel weer afdaalt. Maar je bent er nog niet, want na 300 meter dalen volgen nog 600 meter klimmen met mooie uitzichten als je achterom kijkt. Voor je zie je de toren aan de top van de Eyserbosweg.
Niezła wspinaczka. I też dość twardy, czuć, że druga część jest dość mocno wyeksponowana. Fajna lokalizacja również na płaskowyżu, gdzie spotyka się wiele różnych podjazdów.
Mooie klim hoor. En best pittig ook, tweede deel kun je flink voelen. Mooie ligging ook op een plateau waar veel verschillende beklimmingen samen komen.
Całkiem niedoceniana wspinaczka. Czasem widzę, jak ludzie idą na spacer. Droga jest wąska i nierówna. Ale piękne. Po pierwszej części krótki odpoczynek przed prawdziwą pracą.
Nogal onderschatte klim. Ik zie soms mensen lopen. Weg is smal en niet overal even goed. Maar wel fraai. Na eerste deel kort rustmomentje voor het echte werk.
De start van de klim kun je zelfs verleggen naar het begin van de Holegracht, meer klimpuntjes voor het klassement!
Deze is veel mooier en idyllischer dan de Elkenraderweg. Er mogen geen auto's rijden, je gaat over een spoorwegovergangetje waarna je denkt, gaat de weg wel verder. En langzaam rijd je verder naar boven door bos om vervolgens aan de rechterkant uitzicht te hebben op de Gulperberg. Erg leuk !
Bijkomende moeilijkheidsfactor is het vrij ruwe wegdek. Op een gegeven moment dacht ik zelfs dat ik een lekke band had, zo stroef ging het... Op het gedeelte waar het bergaf gaat zelfs even afgestapt om de banden te controleren, maar die waren toch op volle spanningen.
Uitzicht is hier fantastisch en er is bijna of geen verkeer (zowel auto's als ook andere wielrenners). Echte aanrader!!
Een klim waar je je gruwelijk op kunt verkijken.
Het oogt 3x niks, maar het is 2x serieus klimmen.
Afdaling zal voor de meeste als een verlossing komen, maar dan zit je pas op de helft.
Op het einde van de weg links af om in Elkenrade te kiezen om af te dalen naar de Fromberg of Vrakelberg.
| 7 km/h | 00:17:06 |
| 11 km/h | 00:10:53 |
| 15 km/h | 00:07:59 |
| 19 km/h | 00:06:18 |
