Pas de Pertuis da Saint Laurent du Pont è una salita situata nella regione Granopoli . Ha una lunghezza di 6.6 km, un dislivello di 625 metri e una pendenza media del 9.5%. La salita ottiene quindi 896 punti di difficoltà. Il punto più alto è a 1030 metri sul livello del mare. I membri della community Climbfinder hanno condiviso 1 recensione su questa salita e hanno caricato 10 foto.
Nomi di strade: Chemin des Martins, Rue du Souvenir Français & Chemin Piquetière
Benvenuto! Attiva il tuo account per condividere qualcosa. Troverai un' e-mail di conferma nella tua casella di posta elettronica.
Se vuoi caricare le tue foto, devi creare un account. Ci vorrà solo 1 minuto ed è completamente gratuito.
Continua con Google
Continua con Facebook
Iscriviti con email
Avevo scoperto il Pas de Pertuis grazie a una voce del club des cent cols nel dossier Grimpees France. Sono sempre alla ricerca di salite ripide sconosciute in Francia e la menzione; memorablement raide (3,56 km consecutivi a 12,89％ de moyenne) ha attirato la mia attenzione. Non ho trovato molto altro in rete, solo qualche accenno qua e là su siti di escursionismo e mountain bike (VTT). Questo mi ha fatto dubitare che la salita fosse asfaltata. Fortunatamente, dalle foto sui siti di escursionismo ho potuto vedere che c'era dell'asfalto sotto i pezzi di detriti caduti dalle rocce. Dalle foto ho potuto notare anche un bellissimo affioramento di rocce lungo la strada. Ho valutato che la strada asfaltata non era stata mantenuta per molto tempo, quindi ho deciso di montare i miei pneumatici da ghiaia sulla mia bici da corsa. Da Saint Laurent du Pont, la salita dal fiume inizia con un pendio che passa bene davanti all'ospedale e alle ultime case di Saint Laurent. All'uscita del paese, la strada ondeggia un po', con un tratto più pianeggiante e un tratto già abbastanza ripido. Poi si gira l'angolo verso il monastero di Notre Dame du Saint Desert. Qui il percorso è bello e pianeggiante per 1,5 km. Al monastero, l'asfalto si trasforma in ghiaia per qualche centinaio di metri. Dopo il monastero c'è un parcheggio e inizia la salita vera e propria. Qui la salita è subito molto ripida. Anche qui c'è un cartello: le Desert 585 m. La fine dell'asfalto è circa 3,6 km più avanti, a 1050 m, al Pas du Pertuis. Un calcolo è rapido: 12,9％ di media da qui! Il fondo stradale è ruvido, ma asfaltato. La partenza è fattibile in termini di pendenza, stimata tra i 10 e i 14 ％, ma più si va avanti e più la pendenza aumenta. Diverse volte persino il mio computer da bici entra in modalità pausa, è così lento. A un certo punto si arriva al fantastico finale della salita: dai tornanti, qui si inizia a vedere la grande roccia che sovrasta la strada e le percentuali salgono a 20％. Lottando tra le curve, si supera la roccia e sul lato sinistro della strada si apre un abisso vertiginoso con un pezzo di recinzione sporgente, ma anche una vista fantastica! È per questo che si fa tutto! Poche centinaia di metri più avanti, l'asfalto è finito e si può cercare il piccolo cartello con la scritta Pas de Pertuis sulla roccia. Tuttavia, la strada continua come un sentiero di boscaioli non asfaltato. Così ho deciso di proseguire. La percentuale rimane così alta e lo sterrato rende la salita ancora più dura e ho dovuto ripartire due volte. Per due volte segue un'altra striscia di asfalto di poche centinaia di metri. A 1200 m di altitudine si raggiunge la cima (Belvedere de Pertuis). Qui si può prendere un breve sentiero per raggiungere un bel punto panoramico in cima alla falesia e vedere quanta altitudine si è guadagnata in pochi chilometri. Un vero gioiello!
De Pas de Pertuis had ik ontdekt na een vermelding in het document dossier Grimpees France van de club des cent cols. Ik ben altijd wel op zoek naar onbekende steile beklimmingen in Frankrijk en de vermelding; memorablement raide (3,56 km consecutifs a 12,89％ de moyenne) trok mijn aandacht. Veel kon ik er verder niet online over vinden, enkel hier en daar wat vermeldingen op sites over wandelingen en mountainbike (VTT). Hierdoor twijfelde ik er aan of de klim wel geasfalteerd zou zijn. Gelukkig kon ik op de foto's van de wandelwebsites zien dat er asfalt lag onder de stukken puin die van de rotsen af waren gevallen. Ook zag ik aan de foto's een erg mooie rotspartij langs de weg. Ik schatte wel in dat de asfaltweg al lang niet meer onderhouden was, dus besloot daarom mijn gravelbanden op mijn wegfiets te monteren. Vanuit Saint Laurent du Pont begint de klim vanuit de rivier met een helling die prima te doen is langs het ziekenhuis en de laatste huizen van Saint Laurent. Bij het uitrijden van het dorp gaat de weg wat golvend, met een stuk wat vlakker en een stuk al best steil. Daarna draai je de bocht om richting het klooster Notre Dame du Saint Desert. Hier is het lekker vlak rijden voor 1,5 km. Bij het klooster verander het asfalt in gravel voor een paar honderd meter. Na het klooster is een parkeerplaats en begint de klim echt. Hier is het meteen erg steil. Er staat hier ook een bordje: le Desert 585 m. Het einde van het asfalt ligt zo'n 3,6 km verder op 1050 m bij de Pas du Pertuis. Een rekensom is snel gemaakt; 12,9％ gemiddeld vanaf hier! Het wegdek is ruw, maar asfalt. Het begin is nog te doen qua steilheid, ergens tussen 10-14 ％ schat ik zo, maar hoe verder je komt wordt het steeds wat steiler. Een aantal keer valt zelfs mijn fietscomputer in pauze modus, zo langzaam gaat het. Op een gegeven moment kom je bij de fantastische finale van de klim: vanaf de haarspeldbochten, hier ga je de grote rots die over de weg torent zien en gaan de percentages naar 20％. Al worstelend door de bochten rijdt je dan langs de rots en krijg je aan de linkerkant van de weg een duizellingwekkend afgrond met een schots en scheef stukje hekwerk, maar ook fantastisch uitzicht! Hier doe je het allemaal voor! Een paar honderd meter verder is het gedaan met het asfalt en kun je zoeken naar het kleine bordje met Pas de Pertuis op de rots. De weg loopt echter als een houthakkerspad ongeasfalteerd verder. Ik besloot dus verder te rijden. Het percentage blijft zo hoog en ongeasfalteerd maakt dat de klim nog zwaarder en moest ik 2 keer even opnieuw op gang komen. Twee keer volgt er nog een strook asfalt van een paar honderd meter. Bij 1200 m hoogte bereik je top (Belvedere de Pertuis). Hier kun je een kort wandelpad nemen naar een mooi uitzichtpunt boven op de clif en zien hoeveel hoogte je gewonnen hebt in slechts een paar kilometer. Een echte parel dit!
| 7 km/h | 00:56:31 |
| 11 km/h | 00:35:58 |
| 15 km/h | 00:26:22 |
| 19 km/h | 00:20:49 |
