Pas de Pertuis desde Saint Laurent du Pont es una subida en la región Grenoble. Tiene una longitud de 6.6 kilómetros y un ascenso de 625 metros verticales con una pendiente de 9.5% en promedio, lo que implica un nivel de dificultad de 896. La cima del ascenso se ubica en 1030 metros sobre el nivel del mar. Los usuarios y las usuarias climbfinder compartieron 1 reseña/historia de la subida y cargaron 10 fotos.
Nombres de los caminos: Chemin des Martins, Rue du Souvenir Français & Chemin Piquetière
¡Te damos la bienvenida! Activa tu cuenta para compartir. Encuentra nuestro correo de verificación en tu bandeja de entrada.
Para cargar tus fotos, tienes que crear una cuenta. Sólo te llevará 1 minuto y es completamente gratis.
Yo había descubierto el Pas de Pertuis después de una entrada en el archivo de documentos Grimpees Francia del club des cent cols. Siempre estoy a la búsqueda de subidas empinadas desconocidas en Francia y la mención; memorablement raide (3,56 km consecutifs a 12,89% de moyenne) me llamó la atención. No pude encontrar mucho más en Internet al respecto, sólo algunas menciones aquí y allá en sitios sobre senderismo y ciclismo de montaña (VTT). Esto me hizo dudar de si la subida estaría asfaltada. Afortunadamente, pude ver en las fotos de los sitios web de senderismo que había asfalto bajo los trozos de escombros que se habían desprendido de las rocas. También pude ver en las fotos's un afloramiento rocoso muy bonito a lo largo del camino. Estimé que la carretera asfaltada no se había mantenido durante mucho tiempo, así que decidí montar mis neumáticos de grava en mi bicicleta de carretera. Desde Saint Laurent du Pont, la subida desde el río comienza con una pendiente que está bien pasando el hospital y las últimas casas de Saint Laurent. Al salir del pueblo, la carretera se ondula un poco, con un tramo más llano y otro ya bastante empinado. Luego se gira la esquina hacia el monasterio de Notre Dame du Saint Desert. Aquí el recorrido es agradable y llano durante 1,5 km. En el monasterio, el asfalto se convierte en grava durante unos cientos de metros. Después del monasterio hay un aparcamiento y empieza la subida. La subida es muy empinada. Aquí también hay una señal: le Desert 585 m. El final del asfalto está unos 3,6 km más adelante, a 1050 m, en el Pas du Pertuis. Un cálculo es rápido; ¡12,9% de media desde aquí! La superficie de la carretera es áspera, pero asfaltada. El comienzo es factible en términos de pendiente, entre 10-14 % estimo, pero cuanto más te alejas más se empina. Varias veces incluso el ordenador de mi bici se pone en modo pausa, es así de lento. En algún momento llegas al fantástico final de la subida: desde las curvas en horquilla, aquí empiezas a ver la gran roca que se eleva sobre la carretera y los porcentajes suben al 20%. Luchando en las curvas, pasas por delante de la roca y a la izquierda de la carretera tienes un abismo vertiginoso con un trozo de valla sobresaliente, ¡pero también unas vistas fantásticas! ¡Para esto se hace todo! Unos cientos de metros más adelante, el asfalto ha terminado y puede buscar la pequeña señal que indica Pas de Pertuis en la roca. Sin embargo, la carretera continúa como un camino de leñadores sin asfaltar. Así que decidí continuar. El porcentaje sigue siendo tan alto y sin asfaltar hace que la subida sea aún más dura y tuve que volver a empezar dos veces. Dos veces sigue otra franja de asfalto de unos cientos de metros. A 1200 m de altitud se llega a la cima (Belvedere de Pertuis). Aquí se puede tomar un corto sendero hasta un bonito mirador en lo alto del acantilado y ver cuánta altitud se ha ganado en pocos kilómetros. Una auténtica joya.
De Pas de Pertuis had ik ontdekt na een vermelding in het document dossier Grimpees France van de club des cent cols. Ik ben altijd wel op zoek naar onbekende steile beklimmingen in Frankrijk en de vermelding; memorablement raide (3,56 km consecutifs a 12,89% de moyenne) trok mijn aandacht. Veel kon ik er verder niet online over vinden, enkel hier en daar wat vermeldingen op sites over wandelingen en mountainbike (VTT). Hierdoor twijfelde ik er aan of de klim wel geasfalteerd zou zijn. Gelukkig kon ik op de foto's van de wandelwebsites zien dat er asfalt lag onder de stukken puin die van de rotsen af waren gevallen. Ook zag ik aan de foto's een erg mooie rotspartij langs de weg. Ik schatte wel in dat de asfaltweg al lang niet meer onderhouden was, dus besloot daarom mijn gravelbanden op mijn wegfiets te monteren. Vanuit Saint Laurent du Pont begint de klim vanuit de rivier met een helling die prima te doen is langs het ziekenhuis en de laatste huizen van Saint Laurent. Bij het uitrijden van het dorp gaat de weg wat golvend, met een stuk wat vlakker en een stuk al best steil. Daarna draai je de bocht om richting het klooster Notre Dame du Saint Desert. Hier is het lekker vlak rijden voor 1,5 km. Bij het klooster verander het asfalt in gravel voor een paar honderd meter. Na het klooster is een parkeerplaats en begint de klim echt. Hier is het meteen erg steil. Er staat hier ook een bordje: le Desert 585 m. Het einde van het asfalt ligt zo'n 3,6 km verder op 1050 m bij de Pas du Pertuis. Een rekensom is snel gemaakt; 12,9% gemiddeld vanaf hier! Het wegdek is ruw, maar asfalt. Het begin is nog te doen qua steilheid, ergens tussen 10-14 % schat ik zo, maar hoe verder je komt wordt het steeds wat steiler. Een aantal keer valt zelfs mijn fietscomputer in pauze modus, zo langzaam gaat het. Op een gegeven moment kom je bij de fantastische finale van de klim: vanaf de haarspeldbochten, hier ga je de grote rots die over de weg torent zien en gaan de percentages naar 20%. Al worstelend door de bochten rijdt je dan langs de rots en krijg je aan de linkerkant van de weg een duizellingwekkend afgrond met een schots en scheef stukje hekwerk, maar ook fantastisch uitzicht! Hier doe je het allemaal voor! Een paar honderd meter verder is het gedaan met het asfalt en kun je zoeken naar het kleine bordje met Pas de Pertuis op de rots. De weg loopt echter als een houthakkerspad ongeasfalteerd verder. Ik besloot dus verder te rijden. Het percentage blijft zo hoog en ongeasfalteerd maakt dat de klim nog zwaarder en moest ik 2 keer even opnieuw op gang komen. Twee keer volgt er nog een strook asfalt van een paar honderd meter. Bij 1200 m hoogte bereik je top (Belvedere de Pertuis). Hier kun je een kort wandelpad nemen naar een mooi uitzichtpunt boven op de clif en zien hoeveel hoogte je gewonnen hebt in slechts een paar kilometer. Een echte parel dit!
7 km/hr | 00:56:31 |
11 km/hr | 00:35:58 |
15 km/hr | 00:26:22 |
19 km/hr | 00:20:49 |