Passo Gouta z Pigna

Podjazd jest wymagający, a średnie nachylenie może być mylące: są odcinki, na których prawie się wypłaszcza, na przemian z sekcjami, które są mniej lub bardziej płaskie.
Pierwsza sekcja była dla mnie najbardziej męcząca, ponieważ nie jest chroniona przez drzewa, a po pokonaniu jej w porze lunchu w sierpniu cierpiałem z powodu upału. Następnie wjeżdża się do lasu i dalej jest już przyjemnie.
Jakość nawierzchni jest wystarczająca i nie ma żadnych problemów na podjazdach, ale na zjazdach było trochę walki (przynajmniej z rowerem górskim, ludzie na rowerach górskich wyprzedzali mnie bez żadnych problemów).

Ruch był prawie zerowy, prawdopodobnie również ze względu na fakt, że na górze nie ma innych utwardzonych dróg.
Na szczycie znajduje się schronisko, gdzie można się posilić.

Widoki są ładne, ale inne podjazdy w okolicy oferują znacznie lepsze.
Wspinaczka z obciążeniem około 3,13w/kg zajęła mi godzinę i 5 minut.

Wspinaczka, którą polecam, jeśli jesteś przejazdem, w przeciwnym razie są inne w okolicy, które moim zdaniem zasługują na więcej

Pokonałem ten podjazd na rowerze mtb z pełnym zawieszeniem. Było ostro, ale do zrobienia.

Na początku jedzie się głównie po otwartych odcinkach. Wkrótce wjeżdża się między drzewa, pozostawiając niewiele widoków. Tak jest aż do samego szczytu. Ocena za scenerię: 3/5.

Ogólnie rzecz biorąc, droga jest dobra. Na kilku odcinkach będziesz musiał nieco wybrać drogę, ponieważ asfalt jest nieco poobijany. Ocena 4/5.

Natężenie ruchu jest minimalne. W sumie minęło mnie pięć samochodów. Ocena 5/5.

Sama wspinaczka jest dość równa, z kilkoma punktami odstającymi tu i ówdzie w dwucyfrowych wartościach. Na rowerze szosowym będzie nieco łatwiej niż na ciężkim (16 kg) rowerze górskim.