Passo Campolongo z Corvara

Przyjemna wspinaczka biegowa w Sella Ronda. W Corvara i powyżej niezbędne zaplecze gastronomiczne. W Maratona jeździć dwa razy, za drugim razem robi się już ostrzej.

Najkrótsza i najprostsza z przełęczy Sellaronda. Niemniej jednak warto

Passo Campolongo z Corvary uważam za najmniej spektakularną wspinaczkę z ośmiu podjazdów Sella Rondy. Passo Campolongo, w przeciwieństwie do pozostałych 3 przełęczy, nie oferuje spektakularnych widoków, do których przyzwyczaiły nas Dolomity. Podjazd z Corvary to także kolejny podjazd po szerokiej i równej drodze. To sprawia, że jest to fantastyczny zjazd 😃

Z Corvary czeka nas przyzwoita wspinaczka przez serię ostrych zakrętów, po których podjazd się wypłaszcza. Dalej znów trochę wspinaczki, ale procenty pozostają przyjazne. Nie jest szczególnie ładny (ale to pewnie dlatego, że wspinaczka musi konkurować z fantastycznymi okolicznymi przełęczami), ale stanowi bardzo dobrą rozgrzewkę przed tym, co znajduje się dalej (Pordoi, Falzarego itd.).

Zrobiłem to jako pierwszy podjazd na Sella Ronda jadąc zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Jechałem wcześnie, więc uniknąłem ruchu. Najfajniejszą częścią była sekcja zakrętów tuż za Corvarą. Stamtąd droga prostuje się i wznosi przez trawiaste zbocza otoczone przez Forrest.

Jeśli chodzi o drugą stronę, ta wspinaczka jest nieunikniona, jeśli masz siedzibę w Corvarze lub jednej z okolicznych wiosek. Jeśli trenujesz, jest to jeden z lepszych podjazdów do robienia interwałów.

Nieco dziwna wspinaczka. Wąże się w górę bezpośrednio od stosunkowo zatłoczonej Corvary. Co ciekawe, zakręty są bardziej strome niż reszta wspinaczki. Po serii zakrętów następuje długa ostroga, na której często wiatr jest pod górę.

Nowy asfalt, rozsądny ruch, niewielkie zakłócenia

Kiedy jechałem na Sella Ronda, zgodnie z ruchem wskazówek zegara i zaczynałem w Canazei, Passo Campolongo był dla mnie przedostatnim podjazdem.
Na końcu zatłoczonej przez turystów Corvary zaczyna się trudny, około 2-kilometrowy podjazd, który wije się między spokojnymi górskimi łąkami. W mniejszej górnej dolinie długa dość prosta i szeroka droga wznosząca się podąża po niej na niewyróżniającą się wysokością przełęcz z kilkoma lokalami gastronomicznymi.

Najłatwiejsze (bez ekstremalnych ％) i najmniej pomysłowe przejście w kwartecie Sella Ronda!

Zrobiłem to w drodze do Pordoi jako pierwszą wspinaczkę dnia. Szczerze mówiąc niewiele z tego pamiętam, po 600 kilometrach w Dolomitach człowiek zaczyna jeździć na autopilocie i bardzo cieszyłem się na Pordoi.
Poranek był jeszcze chłodny i wilgotny, ale droga była w miarę spokojna.
Widok na góry ogromnie odwraca uwagę od obciążenia nóg, sam cieszę się każdą sekundą, a potem nie zauważam zbyt wielu procent.
Campolongo nie jest specjalnie trudne i idealnie nadaje się do jazdy z kolegami i nadrabiania zaległości, Pordoi, które następuje po nim jest nieco poważniejsze.
Bez 1 wspinaczki niczego tu nie brakuje; ciesz się widokami i szanuj przyrodę. Nagroda jest ogromna, ponieważ jest i pozostaje czystą przyjemnością.