Monte Velo / Passo Santa Barbara z Bolognano

Kiedy dotrzesz do Bolognano i spojrzysz w górę, trochę się przestraszysz: pionowa skalna ściana unosi się w górę, ukrywając drogę, która wspina się, zakręt po zakręcie, pod górę. Jest ciężko. Co najmniej dwa kilometry mają średnią 10％ i od samego początku występują znaczne nachylenia. Kiedy po siedmiu kilometrach w końcu znajdujesz nachylenie około 7％, dziękujesz niebiosom. Piękny widok na jezioro Garda jest zasłonięty przez las, co sprawia, że wspinaczka jest idealna na lato. Praktycznie nie ma samochodów. Gdy dotrzesz do Monte Velo, wspinaj się dalej do Passo Santa Barbara. Po drugiej stronie Vallagarina otwiera się i schodzisz, jak pocisk, do Loppio, a stamtąd możesz udać się do Nago i Riva del Garda przyjemną ścieżką rowerową, choć jest ona bardzo popularna wśród turystów rowerowych.

Podjazd, który po latach nieobecności został włączony do trasy Giro 2023.
Przez pierwszy z wielu zakrętów wspinamy się z wioski startowej po idealnie szerokim asfalcie, który następnie zamienia się w wąską uliczkę ze sporadycznymi pasami mijania wzdłuż boku. Trasa wije się w górę doliny przez zacieniony las, który od czasu do czasu otwiera się na widoki na północne jezioro Garda i wpadającą do niego rzekę Sarca. Pierwsza część wspinaczki regularnie flirtuje z 10％ i wypłaszcza się nieco w kierunku otwartego zielonego płaskowyżu szczytu. Nie reprezentuje on zbyt wiele, ale w pobliżu znajduje się źródło wody i schronienie dla ewentualnych zapasów.
Po drodze nie ma żadnych zabudowań, punktów gastronomicznych i prawie żadnego ruchu samochodowego/motocyklowego.
Istnieją znaczniki kilometrów, które sumują się od 0 (początek wspinaczki) do 13 (szczyt).

Wskazówka: Jeśli zatrzymujesz się nad jeziorem Garda, istnieje trasa rowerowa bez samochodów z Torbole wzdłuż rzeki do Arco, skąd możesz łatwo dotrzeć do punktu wyjścia.

Niezbyt znana, ale przyjemna, spokojna wspinaczka, która mi się podobała!

Trudny podjazd już od pierwszych kilku kilometrów, potem przez kilka kilometrów wspina się dość zwinnie, a w środkowej części aż do końca 7 km przygotuj się na cierpienie! Potem robi się bardziej pedałowo aż do MT. Velo. Do przełęczy S.Barbara są jeszcze 3 nietrywialne kilometry. Klasyczny podjazd dla wytrenowanych kolarzy! Krajobraz zarówno pod górę, jak i w dół nie jest szczególnie atrakcyjny! Pod koniec zjazdu należy zachować ostrożność, niezależnie od tego, czy wraca się do Arco, czy w kierunku jeziora Garda, drogi są bardzo zatłoczone.

To trudny środkowy odcinek. Piękne widoki na dolinę i jezioro Garda. Dobra nawierzchnia, mały ruch. Ocena HC, ale myślę, że to trochę za wysoko.

Start z Arco, gdzie znajdują się również drogowskazy na Monte Velo. Wspaniała wspinaczka, przez dość osłonięte drogi, regularnie oferująca bardzo ładne widoki na północną część jeziora Garada aż do punktu Monte Vélo. Prowadzi również przez kilka małych tuneli. Z punktu końcowego Monte Velo zjeżdża się na chwilę w dół, a następnie kontynuuje wspinaczkę do Passo Bordala w Ronzo-Chienis. Należy pamiętać, że w Ronzo-Chienis jest kilka dróg prowadzących do nowego odcinka wspinaczkowego.

Ciężka wspinaczka do Santa Barbara. Kilka ładnych widoków podczas wspinaczki na jezioro Garda i Riva del Garda. Zobacz zdjęcie.

Przyjemna wspinaczka z okazjonalnie ładnymi widokami na północny kraniec jeziora Garda. Pierwsze 9 km jest dość trudne, ale zawsze do zrobienia. Ta wspinaczka jest idealna do połączenia z Monte Bondone.