Lauschhütte z Bingen

Najważniejsze zostało już powiedziane o tej wspinaczce.

Jeśli zaczniesz od centrum Bingen (myślę, że to prawdopodobne), to w rzeczywistości jest to również wspinaczka do punktu wyjścia.

Pierwsza część jest zdecydowanie najtrudniejsza, ale też najpiękniejsza. Wąska droga, która bardziej przypomina szeroką leśną ścieżkę, na której jesteś zupełnie sam. Czujesz się naprawdę blisko w lesie, z widokiem na Ren.

Asfalt na krótkim zjeździe i tak okazał się naprawdę kiepski. Zdecydowanie trzeba było uważać i trochę pogłówkować, aby znaleźć trasę wśród dziur, dołów i czasami luźnych kamieni.

W drugiej części również jedzie się przez las, ale tam zbocza nie są tak strome, co daje bardziej otwarty efekt. To sprawia, że czujesz się mniej jakbyś jechał na rowerze po górach. Ale przede wszystkim masz niewiele punktów odniesienia, więc trudno jest oszacować nachylenie. Długa droga przed tobą, która wydaje się wznosić powoli, okazuje się być trudniejsza. Tylko komputer rowerowy w tym momencie wyjaśnia, dlaczego trzeba tak mocno pedałować.

Za punkt startowy obrałem Bingen (dojechałem tam samochodem). Najwyraźniej wszędzie trzeba umieścić płytę parkingową lub zapłacić za parkowanie samochodu. Ale na Rosengartenweg znajduje się duży parking, na którym można bezpiecznie zostawić samochód na cały dzień. Z wioski jest jednak krótka, trudna wspinaczka. Więc jeśli chcesz wrócić do samochodu po wędrówce tam, zdecydowanie miej trochę energii, powiedziałbym :o)

Podjazd (!) par excellence między Bingen - Moguncją - Wormacją - Bad Kreuznach. W ciągu niecałych 10 km trzeba pokonać prawie 500 metrów przewyższenia. Nie znajdziesz tego nigdzie indziej w regionie.
Dolna część wspinaczki jest bardzo wymagająca (1 km przy 10％). Następnie las staje się nieco bardziej zrelaksowany ze wspaniałymi widokami. Przy Heiligkreuz (restauracji) znajduje się zakręt w lewo, który jest najbardziej stromym odcinkiem (12-14％). Na odcinku 400-500 metrów należy użyć najniższego biegu. Po dotarciu do modrzewiowej łąki trasa zjeżdża w dół przez około 1-1,5 kilometra, po czym na ostatnich 6 kilometrach zaczyna się "cream of the crop". Od tego momentu nie ma czasu na złapanie oddechu i zawsze trzeba pedałować z nachyleniem od 6 do 9 kilometrów. Na szczycie znajduje się przyjemna restauracja.
O tak, prawie nie ma samochodów (nawet zamknięte dla samochodów w niedziele), a nawierzchnia na zjeździe i ostatnich kilku kilometrach jest raczej kiepska, ale nadal łatwa do jazdy.

Bardzo przyjemna wspinaczka, doskonale wyasfaltowana w dolnej części i bez ruchu ulicznego. Wspaniałe widoki przez duże drzewa liściaste na dolinę Renu, mysią wieżę w Bingen i ruiny zamku Ehrenfels. W połowie trasy można zrobić sobie przerwę w leśniczówce Heiligkreuz. Dalej nawierzchnia drogi nieco się pogarsza, ale zawsze jest łatwa do jazdy.