Kesternich z Rurberg

Po Schmidt był to mój drugi podjazd w pętli Rursee. W miarę zregenerowałem siły po pierwszym podjeździe po pięknym zjeździe, kiedy musiałem od razu wrócić do pracy na tym pięknym podjeździe. Zakręty typu hairpin są dość trudne, zwłaszcza jeśli trzeba jechać po wewnętrznej. Ucieszyłem się więc, gdy tuż za półmetkiem poziom się wyrównał i mogłem bez pośpiechu wjechać na szczyt. Fantastyczna sceneria i bardzo towarzyscy kierowcy samochodów, którzy dobrze cię omijają, gdy cię mijają

Ładna równa wspinaczka z ostrymi zakrętami. Nigdy nie było zbyt stromo. Prowadzi ścieżkę rowerową obok, ale nigdy nie jest używany myślę.

Ładna droga, która wspina się stabilnie i ma kilka ostrych zakrętów. Jeszcze nie tak ruchliwe jak główna droga przelotowa, ale trochę ruchu turystycznego (głównie motocykle, rzeczywiście, można sobie wyobrazić, że jest bardzo zajęty w lecie i w weekendy). Pomaga, że wzdłuż całej drogi jest doskonała asfaltowa ścieżka rowerowa.
Jeśli myślisz, że jesteś na szczycie, to jest jeszcze jakieś'2km (nieinspirującego) fałszywego płaskiego do zdobycia's.

Dziś na tym podjeździe wyglądało to jak TT z Assen. Motocykliści ścigający się w górę i w dół oraz płasko przez zakręty w górę i w dół. Z punktu widzenia wzroku, jest to przyjemna wspinaczka. Zakręty typu hairpin są dość długie. Nie zawsze zauważasz, że to spinka do włosów.

Piękna wspinaczka. Nie robi się nigdzie bardzo twardy i długo działa. Jest ścieżka rowerowa, ale jakość asfaltu na drodze jest zdecydowanie lepsza. Zmotoryzowani dobrze biorą pod uwagę rowerzystów, więc zarówno w górę, jak i w dół można 'dobrze wypaść na drodze. Poza tym ładne widoki.

Fajny podjazd z fajną ścieżką rowerową obok, stosunkowo długi podjazd (jak na region) o bardzo stopniowym nachyleniu. Na szczycie można skończyć z pyskiem dość mocno na wietrze.

Ilość ostrych zakrętów sprawia, że jest to fajna wspinaczka, którą można włączyć do trasy. Droga jest bardzo szeroka, co nie jest luksusem, bo ruch może być dość duży. Przy dobrej pogodzie motocykliści również wiedzą, jak znaleźć ten podjazd. Na szczycie przez dość długi czas wznoszenie jest fałszywie płaskie.

Spokojny wiosenny dzień wybrał i mając prawie całą wspinaczkę dla siebie, mogliśmy cieszyć się hairpinami i widokami!

Miło znów poczuć ciśnienie po przerwie w Ruhrsee. Ładna okolica z kilkoma dłuższymi podjazdami i wciąż tylko pół godziny dalej niż Południowa Limburgia.
W lecie wielu motocyklistów z tym samym pomysłem więc wtedy trzeba uważać, formalnie ścieżka rowerowa przebiega w Niemczech nad chodnikiem i nie powinno się jeździć rowerem po drodze przelotowej tu i ówdzie. Niemiec w swoim samochodzie cię puści, ale obcokrajowcy czasem chcą się tu ścigać blisko.
Droga ładnie się wije i nigdy nie jest bardzo stroma, a następnie skręcamy w prawo, aby zjechać z powrotem do jeziora Ruhrsee i dalej.

Niezła wspinaczka. Jak wiele dróg w okolicy, jest to droga główna. Całkiem spory ruch. Ale są bardzo towarzyskie. Idealny asfalt. Szkoda, że to taka duża droga. Zakręty typu hairpin to zakręty przelotowe, a nie ostre zakręty typu hairpin z ostrym zakrętem wewnętrznym. Więc sama w sobie jest to przyjemna wspinaczka, ale droga nie jest już tak przyjemna.