Bruine Put z Beersel

Ciekawa wspinaczka, niezbyt skomplikowana, ale też nie za łatwa.
Druga strona jest krótsza, ale bardziej stroma!

Sporządzony podczas zwiedzania Brabantse Pijl. Jest ścieżka rowerowa z solidnym chodnikiem, trzeba na nią wejść, ale nie chce się, zwłaszcza mając przed sobą zjazd. Dokonywanie mądrych wyborów

Rzeczywiście na dużym torze, ale w niedzielę miło i spokojnie. Nadal zatrzaskowe z rozciągliwością do 3/4, gdzie można luźno jeździć po kolegach z roweru, jeśli coś zostanie. Fajnie, że za każdym razem dawkowany inaczej: przychodzi tuż po zjeździe, więc można nabrać prędkości na początku, ale po prostu za długo, żeby utrzymać wysiłek aż do szczytu. Można też zacząć w połowie drogi, ale wtedy zwykle przeciąga się trochę na fall flat po najbardziej stromym fragmencie, albo próbuje się nadążyć, a potem włącza się większy na fall flat, żeby zniechęcić resztę.

Zawsze zastanawiałem się, dlaczego ostatni okrąg Flèche brabançonne (przed przeniesieniem się do Overijse) obrał ten stok, który jest mniej trudny niż ten z Dworp. Może po to, by ułatwić połączenie ze wspinaczką na Alsemberg.

Nieinspirująca prosta, która trochę się wlecze, ze skokiem nachylenia około 3/4 drogi w górę, ale nie ma się czego wstydzić. Po lewej stronie kawałek dziewiczego krajobrazu; bardzo przyjemny dla oka. Na szczycie bardzo ładny widok w pogodny dzień... powrót do Brukseli.

Mniej wymagająca, ale chyba piękniejsza strona. Widoki po lewej stronie są tylko lepsze. Nie pomylcie się z załamaniem w trzeciej ćwiartce: po tym jest długi odcinek fałszywego płaskiego aż do szczytu.

Jest to nieco jaśniejsza strona Brązowego Dołka. Mały odcinek do 10％, ale faktycznie prawdziwy biegacz. Fajnie, że można przetestować na nim swoje nogi. Przy okazji, jest tam świetna ścieżka rowerowa, więc nie trzeba jeździć po torze