Vaalserberg / Drielandenpunt

In de omgeving van Vaals/Epen niet de mooiste maar wel één van de langere klimmogelijkheden. Deze variant begint op de splitsing Eschberg/Schuttebergsweg bij kasteel Vaalsbroek en kent twee zwaardere tussenstukken. Het eerste zwaardere stuk zit nog op de Eschberg t.h.v. het vakantiepark. Het tweede zwaardere stuk met een piek van 10％ zit rond de splitsing met de Viergrenzenweg. Na de scherpe bocht naar links is het alleen nog vals plat tot de speeltuin bovenop het Drielandenpunt

Een jaar later weer deze 'berg' gefietst en ik blijf erbij. Als je de haarspeldbocht ziet weet je dat je er bijna bent. Verder is het een leuke klim om te doen al is het wel druk zo nu en dan. Ga niet als een malloot weer naar beneden maar kijk altijd uit.

Deze klim word nergens echt heel erg moeilijk. Op het moment dat je de haarspeldbocht ziet dan weet je dat je er al bijna bent. Dit is er wel eentje in de categorie 'moet je gedaan hebben'. Dus mocht je in de buurt zijn pak hem even erbij want echt uitdagend is ie niet.

Met een handbike ( ligger ) is ie goed te doen

Mooie klim met goed wegdek. Zodra je de huizen voorbij bent wordt het echt zwaar, maar nog steeds goed te doen.

Wisselende loper met steilere stukken, maar alles blijft redelijk in de perken. Deze kwam vlak na Camerig en nog enkele andere klimmen, dus de benen waren ver op. Ik denk dat deze klim goed meevalt als je niet eerst 1000hms in de benen hebt :)

Lekkere loper deze beklimming. Niet al te moeilijk, maar als je al veel kilometers in de benen hebt toch nog lastig zat (3e kwart van de AGR 150km bijv). Ik vind de andere kant vanuit België wel veel mooier, maar deze kant mag ook niet op je lijst ontbreken.

Zeker niet de mooiste beklimming, maar wel eentje die je niet zomaar even doet. Kostte me meer kracht dan ik had gedacht, waarschijnlijk omdat ik toch een tempo wilde vasthouden vanuit het dal die je je niet kan veroorloven op deze lange klim voor Nederlandse begrippen.

Ik moet zeggen dat ik hem lastiger had ingeschat dan dat hij eigenlijk was. Hij is wel redelijk lang (toch voor de regio), maar je kan altijd de grote plateau blijven draaien omdat de steiltegraad heel goed meevalt. Boven kom je in een toeristische zone. Onvoorstelbaar hoeveel geld er uit een drielandenpunt kan worden geklopt. Maar van boven op de Boudewijntoren (of de Wilhelminatoren voor de Noorderburen) heb je wel een prachtig zicht. Persoonlijk zou ik de Belgische kant verkiezen. Niet vanwege de lastigheid, maar vanwege de prachtige haarspeldbochten. Al zijn die natuurlijk ook altijd leuk bergaf. Knietjes erin smijten en gaan.

Beroemde klim naar het hoogste punt van Nederland! Het asfalt is niet altijd even geweldig, maar de voldoening is toch groot als je bij het Drielandenpunt aankomt! Iedereen komt hier boven, aangezien de percentages niet angstaanjagend zijn.

Juli 2021 Vanuit Duitsland. Naar Vaals laatste beklimming van mijn Drielandenroute. Naar het hoogste punt van Nederland. Deze klim heeft een gebrek aan mooi uitzicht. Maar je kunt de Wilhelmina of Koning Boudewijn Toren op. (voorzien van lift) Doen we een andere Keer.

Ik ben begonnen bij Landal Hoog Vaals (niet moeilijk, want daar verbleef ik). Die eerste honderden meters zijn gevoelig omhoog en als dan de 'echte' klim begint, zijn je benen aardig op spanning. Dan volgen er nog een, twee, drie bochten en wat stijgende weg, en sta je op het hoogste punt van (Europees) Nederland. dat is wat mij betreft ook direct alle allure van deze klim. Het is er druk, toeristisch, je hebt nul uitzicht bij het fietsen en in de meeste opzichten is de Belgische kant sterker aan te raden. Desondanks ga je erop, want de Vaalserberg moet je afgestreept hebben. Bij dezen.

Zeer gevarieerde route maar het mist de schoonheid van de andere routes. Vanaf het begin is het al meteen aanzetten (vooral bij het museum). Na rechtsaf geslagen te zijn vlakt het flink af maar dat verandert als je daarna weer rechts bent gegaan. Vooral het stuk langs de laatste huizen en de Bellevue-flat is pittig. Daarna ga je het bos in en wordt het fraai fietsen. Na de haarspeldbocht zie je het al snel vlakker worden. Het laatste stuk langs de parkeerplaatsen biedt verder geen uitdaging maar je wilt toch naar het Drielandenpunt als je zo ver bent gekomen.

NB: Ik heb deze (bewust) gedaan vlak na de zware regenval waarbij Zuid-Limburg het zwaar te verduren had, dus geen oordeel over de drukte. Het was toen iig erg rustig.

Een serieuze klim, zeker als je net Camerig achter de rug hebt. Maar het verkeer, en het gebrek aan een mooi uitzicht maakt deze klim niet zo aantrekkelijk. De Belgische kant om aan het Drielandenpunt te komen is veel mooier en rustiger (en ook een leuke afdaling).

Deze beklimming zou ik zeker niet aanraden. Altijd erg druk met verkeer en ook geen hele mooie omgeving. Daarbij is de belgische zijde een schitterend alternatief om het drielandenpunt te bereiken! Verrassend veel rustiger en veel mooier.

Leuke beklimming, maar kan qua schoonheid niet tippen aan de côte des Trois frontiers vanaf de andere kant. Vooral leuk omdat je naar een mooi punt toe klimt. Lekker om bovenop een pauze te nemen op een terrasje

Met afstand vond ik dit een van de saaiste beklimmingen in de regio. Tuurlijk, het is een lange klim en er zit een haarspeldbocht in, maar je rijdt naar een enorm drukke toeristenval en er is onderweg weinig moois te zien. Echt steil, zwaar of bijzonder vond ik 'm ook niet, ondanks het voor Nederland hoog aantal klimpunten. Ik ben blij dat ik 'm een keer heb gedaan; de volgende keer neem ik wel de beklimming vanuit België. Die zag er in de afdaling veel mooier uit.

Als je bij Vaalserbroek begint maak je de meeste hoogtemeters. Veel verkeer onderweg, met ook een stukje fietspad maakt het niet echt een mooie klim. Eigenlijk pas halverwege als je het bos induikt wordt het mooier (en een stijl stukje).
Het laatste stuk moet je bij het drielandenpunt laveren tussen de wandelaars. Kortom voor de rust hoef je dit niet te doen, beter is het om de Belgische kant nemen.

Mooie klim.
Goed wegdek.
Veel verkeer.
Boven aan gekomen ben je op het hoogste punt van NL.
Dan kun je afdalen naar Gemmenich

Lekkere berg om op te eindigen

De voet is bij kasteel Vaalsbroek. Je klimt dan eerst tot de randweg rond Vaals, gaat rechts en volgt de borden richting drielandenpunt. De weg klimt door het bos en via een haarspeldbocht door tot de Wilhelminatoren. Vanaf daar vlakt de weg af en klimt nog licht door naar het hoogste punt van Nederland en het dichtbij gelegen drielandenpunt. Deze beklimming is redelijk (of soms zeer) druk met toeristisch verkeer, en bij het drielandenpunt kan het druk zijn met voetgangers. De col is nergens echt steil, maar wel lang.

Op naar het hoogste punt! Ik ben gestart vanuit Wolfhaag, dat maakt qua zwaarte niets uit. Ik heb hem vroeg op de dag gedaan en zelfs dan zie je dat het hier chaotisch kan worden. Er waren nog maar een paar verdwaalde bejaarden, maar die gaven een prima indruk van wat er later op de dag kan gebeuren :).

De klim zelf is goed te doen, ik vind dit, samen met Camerig, het meest in de buurt komen van wat ik me bij de Alpen voorstel (wat langer, zonder enorme steile stukken). Ik was op mijn hoede (doordat ie hier ook hoog staat), maar was opeens boven...Hij is dus echt prima te doen. De afdaling richting Belgïe heeft perfect asfalt, is rustig en heeft leuke haarspeldbochten. Zeker doen!

Officieel geen fietspad, dus hopen dat oom de agent een oogje toeknijpt.

Eergisteren tijdens een hele drukke zondag rondom Vaals gefietst om dit gebied me meer eigen te maken. En ik heb een alternatieve route ontdekt naar de Vaalserberg, welke veel zwaarder is dan degene die hier beschreven is. Als je echt vanuit het dal van de Selzerbeek wilt beginnen is dit de route:
- Sneeuwberglaan, vervolgens langs de Lidl rechtsaf
- Beemderlaan, N278 oversteken
- Koperstraat, rechtdoor 2e weg linksaf met de weg mee
- Bergstraat (pas op je rijdt tegen het verkeer in), vervolgens rechtsaf
- Tentstraat, vervolgens linksaf (bord “Drielandenpunt 2”)
- Viergrenzenweg, aan het eind linksaf
- In de bocht linksaf (voetpad Drielandenpunt, Viergrenzenweg nr. 222-224) zie bericht Ni)

Er zijn tal van alternatieven te bedenken; want bijna iedere weg in het plaatsje zelf is hellend. Een interessante kan zijn om vanaf de provinciale weg (N278) te klimmen naar het begin van de Viergrenzenweg (afslag bord ‘Drielandenpunt 2’) dit is een flink stijgende weg, met links doorkijkjes Duitsland in. Je komt vervolgens uit halverwege de route zoals deze hier beschreven is. Je slaat hier dus links af richting het bos en vervolgt de route.

Kicken. Je waant je toch even ergens in bijvoorbeeld Frankrijk.

Zo te lezen kent nog niemand de 3e variant van de vaalserberg. Die vanuit Aken! Ja er is een Duitse variant: https://climbfinder.com/nl/beklimmingen/dreilandereck-punkt-vaalserquartier-schmiedgasse Het stuk tussen de parkeerplaats en het bos, voordat het echt naar onder gaat (van bovenaf gezien dan) is een goed gravel, waar ik rustig met een renfiets overheen durf te rijden zonder angst voor mijn lak te zijn.

Zoals al beschreven is dit een mooie berg om na camerig te pakken en dan België in te gaan. 1 keer per jaar wordt er wel met grind gestrooid, op camerig ook.

@Bram: het is zeker te doen met de racefiets, maar er zit een stuk in van zo'n 50 m wat heel ruw is. Zeker in de steile s-bocht ligt erg weinig asfalt meer, maar daarna is het weer een stuk beter.

@Ni is het wegdek wel te berijden met de renfiets tot de toren?

Laatst een mooie afkorting van de Vaalserberg ontdekt met misschien wel het pittigste stukje weg dat ik tot nu toe in Zuid Limburg ben tegengekomen. De afkorting begint bij de bocht bij het Residence Bellevue. Waar de normale weg daar het bos in draait, pak je de afslag links, naar wat lijkt alleen een parkeerplaats. Hier kun je echter doorrijden en na zo'n 50 m kun je een ruw, maar geasfalteerd pad nemen het bos in. Hier word het flink steil met een bocht van zeker 20 %. Hierna is het nog zo'n 150 m harken met percentage rond de 15 %. In totaal stijg je ongeveer 40 m in 300 meter. Je komt dan uit aan de achterkant van Wilhelminatoren, bij de parkeerplaats.

net terug van een weekje hoog vaals op landal greenparcs
hoog zomers weer gehad race fiets mee en zo en beetje alle bekende klimmetjes gedaan in het zuid limburgse landschap.heb best wel wat in de echte bergen gefietst,maar toch zijn de heuvels in limburg ook leuk om te doen. de mooiste vindt ik wel bij camerig en dan door het bos naar vijlen,daarna door naar het drielanden bij vaals.

,

Deze beklimming is niet heel erg lastig al geloof ik niet helemaal dat het begin 8% is. Dat zal eerder 5 zijn schat ik. De bocht omhoog na het viaduct klopt dan wel weer aardig.

Iedereen die in Limburg fietst moet hier omhoog, hoger kom je niet. Goed te doen overigens.

Niet de mooiste beklimming maar wel lekker als je net de Camerig achter de rug hebt en deze meteen erachteraan plakt.
Hoewel de eerste 1,5 kilometer over brede en drukke wegen gaan, is het hier bij vlagen lekker steil.
Pas als je de huizen achter je laat wordt het pas echt klimmen, de aanloop naar het bos is het steilste, hierna merk je dat je al ruim 2 kilometer aan het klimmen bent.
Bovenop kun je 3 dingen doen: 1. Omdraaien en de Limburgse heuvels weer induiken. 2. Rechtdoor, links van de toren de Belgische heuvels induiken. 3. Lekker op het terras gaan zitten en van het uitzicht genieten.