Melchboden vanuit Aschau via Zillertaler Höhenstrasse

Super mooie beklimming! Vertrokken vanuit camping bij Fügen. Vanaf de start in Aschau bijna direct naar de lichtste versnelling. De eerste 7 km zijn erg zwaar, zonder een enkel moment van rust. Daarna wordt het iets beter, maar er blijven gruwelijk stijle stukken komen. Het uitzicht is geweldig. Ik had me op het ergste voorbereid, maar vond het uiteindelijk best te doen. In de afdaling de afslag naar Zell am Ziller genomen, vanuit daar rij je in het dal eenvoudig terug naar het startpunt. Zeker een aanrader, maar onderschat het niet!

Ik sluit me volledig aan bij Nicolas’ ervaring, prima samenvatting van deze zware, steile, afmattende doch sublieme beklimming. Meer dan 1500 hm in ongeveer 16 km, daar moet een mens geen tekening bij maken, niettegenstaande klinkt het als muziek in de oren van elke coureur die in het Zillertal resideert. Pijn lijden, zweten, vechten tegen jezelf, de meedogenloze berg en de elementen, kranig klimmen maar weten dat de beloning majestueus is. Da’s koers. Doen deze Melchboden.

Zeer mooie en pittige beklimming. Eerste 7 km's zijn zeer steil, nergens kom je onder de 10％, met meerdere pieken ronde de 20 ％. Hierna vlakt het even af en kan je even op adem komen, waarna er weer pittig geklommen wordt. Om te eindigen volgen er telkens 2 korte afdalingen en 2 pittige klim stroken. Van zodra je uit het bos komt kan je genieten van het prachtige uitzicht (tussen het afzien door). Ook de drukte valt goed mee, in de eerste 7 km kom je bijna niemand tegen, van zodra je uit het bos komt wordt het wel wat drukker, maar dit blijft al bij al beperkt. Kortom deze klim is een echte aanrader, zwaar maar blijft wel doenbaar, met prachtige uitzichten!

Ik sluit me aan bij de beschrijving van Robert. Ondanks dat ik meerdere zware beklimmingen heb gereden zoals de Grossglockner Hochalpenstrasse naar de Edelweissspitze, steekt deze alle anderen naar de kroon. Als je eenmaal de hoofdweg in Aschau verlaat gaat de weg na enkele honderden meters gelijk steil omhoog met percentages tussen de 12 en 15％ met uitschieters tot boven de 20％. Dit duurt zo'n 7 tot 8 kilometer. Eigenlijk krijg geen enkel moment tijd om even op adem te komen. Het ontbreekt er volledig aan vlakke haardspeldbochten. Het is doortrappen of afstappen. Na deze eerste helse kilometers vlakt het even af. Echter zodanig kort dat je eigenlijk niet kan herstellen. Tenzij je even een pauze inlast, natuurlijk. Ikzelf houd van ritme en fiets daarom graag door. Na het valse plat gaat de weg wederom weer steil omhoog met percentages ruim boven de 10％. Dit duurt nu een kleine 4 kilometer waarna je even de benen kan strekken tijdens een korte afdaling. Dat is ook nodig want de laatste 3-4 kilometer zijn op z'n zachts gezegd pittig. In de laatste kilometer tik je qua gradiënt nog even de 20+ aan. Eén keer boven is het genieten van het machtige uitzicht op 2000 meter over het Zillertal en wijde omgeving.

400 klimpunten meer dan de Stelvio. Zegt dat je niks? De eerste 7 km zijn gemiddeld 12-13％, maar ik heb erg vaak uitschieters van 16-21％ op mijn Wahoo zien staan. Op je kleinste verzet naar boven (´t mijne is 34/32) voelt als fietsen op de grote plaat. Op de stukken die omhoog gaan kun je nauwelijks stoppen, omdat je niet meer kan inklikken door de hoge percentages. Met afstand de zwaarste beklimming die ik tot nu toe heb gedaan.
Het feest begint al meteen als je het dorp Aschau uitfietst: dik boven de 10％ en nergens wordt het de komende 7 km lager om je wat respijt te geven. Tot het houten tolhuisje (na km 4-5, fietsers gratis) zal er ook hier en daar nog een voertuig passeren voor de verzameling huizen en boerderijen waar je langs fietst. Dit eerste stuk fiets je op een smalle weg tussen weilanden en bos. Als je het profiel bekijkt, lijkt het of je het ergste hebt gehad na 7 km. Je komt inderdaad het bos uit bij een kruising en op een vlakke weg langs de weilanden kun je op adem komen en genieten van het uitzicht. Daarna duik je het bos weer in en loopt de weg hard omhoog op dezelfde pijnlijke manier als in het begin. Het vlakt na 4 km weer af en je komt uit bij een Gasthof met terras en prachtig uitzicht. Tijd om foto´s te nemen en je bidons bij te vullen. Dit was het tweede stuk.
Na een korte afdaling volgt nog het dodelijke laatste deel van de beklimming naar Melchboden. Deze fiets je wel door open landschap; het is een stuk frisser hier boven op de berg, al merk je dat nauwelijks door de max hartslag. Laat je niet in de luren leggen door het profiel. Ook op deze laatste 3 km liegt het er niet om: het blijven dikke dubbele cijfers met nog een keer 22％ er tussen. Dat het gemiddelde per km lager uitvalt zal komen door hier en daar een paar honderd meter bijna vlak.
Tot slot kom je in Melchboden uit. Een berghut, een parkeerplaats voor wandelaars en de startplek voor tandemsprongen met een parachute. En ook hier mooi uitzicht. Ik was vooral blij dat ik het had gered. Het wegdek is overigens vrij matig. Ik heb tijdens mijn rit (juli 2021) zelfs nog een drietal hele korte gravelstukken moeten fietsen, omdat het asfalt werd vernieuwd. Na het tolhuisje kwam ik geen noemenswaardig verkeer meer tegen; ik ben rond 10:00 uur begonnen aan de klim op een dinsdag in juli met prima weer.
Wil je een van de meest uitdagende beklimmingen fietsen in Oostenrijk met mooi uitzicht er bij? Schrik je niet van lange stukken echt steil wegdek? Zet deze dan op je bucketlist.