| 5 haarspeldbochten |
| #37 zwaarste beklimming van Provence-Alpes-Côte d'Azur |
| #56 meeste hoogtemeters van Provence-Alpes-Côte d'Azur |
| #91 langste beklimming van Provence |
| #30 gemiddeld steilste beklimming van Alpes-Maritimes |
Madone de Fenestre vanuit Saint Martin de Vésubie is een beklimming in de regio Alpes-Maritimes. Hij is 12.5 kilometer lang en overbrugt 939 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 7.5%. Daarmee scoort deze klim 839 klimpunten. De top van de beklimming ligt op 1904 meter hoogte. Gebruikers van climbfinder deelden 1 ervaring over deze beklimming en hebben 14 foto's geüpload.
Welkom! Activeer je account als je wilt reageren op onze website. Je hebt een verificatie e-mail in je inbox.
Als je foto's wilt uploaden, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
Doorgaan met Google
Doorgaan met Facebook
Aanmelden met e-mail
Een klein avontuur op zich! Allereerst zullen de plaatselijke bewoners je vertellen dat de weg gesloten, afgesneden en onbegaanbaar is...
In werkelijkheid is het een zorgeloze klim naar de EDF-dam, die zo goed als het kon standhield tegen de storm Alex in 2020.
Dan, bij km 7, wordt het echt zwaar. Bijna twee kilometer lang gaan we over echt grind. De hele weg is weggespoeld.
Het is erg stenig. Ik reed met 4-seizoenen Continental 23's, dus het is perfect mogelijk. Maar op korte stukken is het echt trial rijden.
Daarna wordt de weg weer heel behoorlijk.
Kortom, het is te doen op een racefiets, maar nog steeds moeilijk.
De littekens van de storm van 2020 zijn overal. De weg, het bos, de Vésubie zijn allemaal getekend. Diep.
Als je ziet hoe groot de blokken steen zijn die zijn weggevaagd, voel je je heel klein.
Overal ontwortelde bomen, gapende wonden die het bos hebben doen bloeden.
Het is moeilijk om je de stille vallei van weleer voor te stellen.
De hellingen zijn steil. En erg ongelijk. Er is zelfs een korte afdaling.
Op de top is het landschap machtig.
De wind laat zich niet overtreffen. De weg is afgesloten voor auto's en het gebied is wild.
Een paar wandelaars wagen zich naar boven.
Er zijn geen bouwmachines meer. Het is een verlaten weg. Een vergeten pas. Het verdient zoveel beter!
Persoonlijk hield ik van deze pas!
Une petite aventure en soi ! D’abord, les autochtones vous diront que la route est fermée, coupée et impraticable…
En réalité, on monte sans souci jusqu’au barrage EDF qui a résisté comme il a pu à la tempête Alex de 2020.
Ensuite, au km7, ça se corse singulièrement. On passe sur du vrai gravel pendant près de deux kilomètres. La route toute entière a été emportée.
C’est très caillouteux. Je suis monté avec des Continental 4 saisons en 23, donc, c’est tout à fait possible. Mais, sur de courts passages, c’est vraiment du pilotage en mode trial.
Puis, la route redevient très convenable.
Bref, faisable en vélo de route, mais tout de même difficile.
Partout, les cicatrices de la tempête de 2020. La route, la forêt, la Vésubie sont marquées. Profondément.
Quand on voit la taille des blocs de pierre qui ont été charriés, on se sent tout petit.
Partout des arbres déracinés, partout des plaies béantes ont fait saigner la forêt.
On peine à imaginer la vallée calme d’autrefois.
Les pourcentages sont costauds. Et surtout très inégaux. On a même droit à un petit tronçon de descente.
En haut, les paysages sont puissants.
Le vent n’est pas en reste. La route étant barrée aux voitures, la zone est bien sauvage.
Quelques marcheurs s’aventurent là haut.
Il n’y a plus d’engins de chantier. C’est une route abandonnée. Un col oublié. Il mérite tellement mieux !
Personnellement, j’ai adoré ce col !
| 7 km/u | 01:46:52 |
| 11 km/u | 01:08:00 |
| 15 km/u | 00:49:52 |
| 19 km/u | 00:39:22 |
