Col de Haussire

Zware klim, in zekere zin verdient het wel de titel van zwaarste beklimming van België. Het is echte geen potenbreker als de Stockeu of de Koppenberg waar de vraag gewoon is of je boven raakt.

Als je binnenkort een eerste keer naar de bergen zou gaan, is dit een perfecte klim om al eens te trainen, alhoewel de zuidzijde constanter is en zo misschien een betere trainingscol.

Het is een machtig mooie beklimming, maar naar mijn mening niet de moeilijkste van België. Je hebt twee stukken bergaf waar je toch even de druk van de benen kunt halen. Dat doet veel goed, voor mij in ieder geval.
Het eerste deel is steil, het wegdek goed en je komt nog best wat wandelaars tegen op een goede dag. Het tweede deel daarna is best te doen, leuke bosrijke omgeving. Het laatste deel is weer uitdagend, ook weer een schaduwrijke en bosrijke omgeving. Omdat je een stuk bergaf hebt gehad voelen je benen misschien wat minder naar de klote.
De afdaling naar La Roche en Ardenne is heerlijk, goed wegdek en leuke bochten!

Zeer mooie en leuke klim.
De tussentijdse afdalingen zijn zeer welkome rustpauzes.

Volgende keer probeer ik een keer de Zuid-kant (de cotacol variant) die iets gelijkmatiger verloopt.

Erg zware klim , na het eerste stuk wou ik me zelf al een plekje op het kerkhof reserveren. gelukkig vlakt het kort daar na voor e eerste maal af. de korte afdaling bracht weinig soelaas. is net te kort om goed te recupereren. het midden stuk is dan ook gelukkig niet al te lang. de tweede afdaling is ideaal om je te herzetten. en zo in het laatste gedeelte toch wat tempo te kunnen ontwikkelen. Wat volgens mij voor velen maakt dat ze dit niet zo'n zware klim vinden.

Col de Haussire vandaag gedaan. Is te vergelijken met Redoute en Stockeu achter elkaar. Als je erop bent ingesteld goed te doen. Steegje naast de kerk is het zwaarste stuk en redelijk smal; pas op voor naar beneden komend autoverkeer.

Fantastische klim voor de echte muurklimmers! Lijkt geen einde aan te komen! Korte dalende stroken zijn ideaal om eventjes weer moed bij te tanken!

Natuurlijk pak je deze mee als je in de buurt bent. Ik heb niet zoveel klimervaring en was dus reuze benieuwd. Eerste stuk vanaf de kerk vond ik goed te doen. Tweede ook. Lastigste vond ik het derde stuk, na de tweede korte afdaling. Er leek geen eind aan te komen... Die twee korte afdalingen tussendoor helpen eigenlijk niet vind ik.
Qua inspanning goed te doen.
Ik was de enige fietser deze zondagochtend eind maart!

Leuke klim in verschillende trapjes. De korte afdalingen geven de benen telkens voldoende zuurstof om het volgende stuk aan te vatten.
Eerste stuk is het lastigste, daar goed doseren is wel aan te raden. Het tweede stuk is ook niet te onderschatten, dat voelde langer en steiler aan dan hier omschreven staat.
Laatste stuk is goed te doen als je goed ingedeeld hebt. Hier loopt het ook vrij stevig omhoog, maar zeker niet onoverkomelijk steil meer. Tempo zoeken en vasthouden en je bent vlot boven.
Voor mij niet de lastigste klim van het land, heb al meer afgezien dan hier, op de Ferme Libert bijvoorbeeld. Hier had ik nog wel wat overschot als ik boven kwam.
Start van de klim ligt in het dorp (klein straatje met stukjes kasseien), mijn gps stuurde mij door een drukke toeristische straat. Oprijden van de andere kant lijkt me beter.
Verder prachtig decor om in te fietsen, alleen al daarom is deze een must als je in de buurt bent!

Lastig. Vooral het laatste rechte stuk voelt zwaar. Aangezien je volledig tussen te bomen zit, heb je weinig referentie en lijkt het eindeloos door te gaan.

Zeker de moeite om eens te doen, of ik dit zelf de moeilijkste beklimming van België zou noemen, is iets anders. Zeker een kuitenbijter maar nog steeds goed te doen. De korte afdalingen zorgen voor een goede ontspanning van de benen waardoor je toch net dat ietsje frisser blijft. Boven jammergenoeg niet te lang kunnen blijven staan door de vele insecten die er waren.

Zalig pittige beklimming. Het laatste deel is "minder steil" maar lijkt wel eeuwig te duren.
Prachtig gewoonweg.

Poeh, die eerste kilometer...daarna kun je twee keer even bijkomen. Probeer niet lek te rijden (beide banden), dan kom je niet boven...

Bekroning tot zwaarste klim van België niet gestolen, drietrapsraket die blijft doorlopen. Houd nog wat energie over voor het 3de en laatste deel!

Beklommen in de Chouffe Classic. Een echte moordenaar deze klim. La Roche heeft zijn naam niet gestolen, het is een steile (vroeger kale) rotswand in het hart van de Belgische Ardennen. Puur omwille van de status is deze klim eigenlijk onmisbaar, al is het zeker niet het ideale wegdek. Kan ook best druk zijn. Alternatieven zijn er ook veel in de buurt (en zeker voor de MTB!) maar zorg dat je nog wat in de tank hebt ;)

Er zitten wel moeilijke stukken in maar als men ervaring heeft in het beklimmen van bergen valt deze beklimming wel best mee. Het is volgens mijn mening zeker niet de moeilijkste beklimming in België.

Mijn kennismaking was tijdens mijn eerste deelname aan de Criquelion. Je bent weer terug in La Roche en dan draai je de kinderkoppen op in het dorp. Amai dat was even slikken. Op de info is de klim in 3 delen geknipt en ik dacht dat ik wel even kon bijkomen na het eerste deel helaas het gaat gewoon door.
De kinderkoppen in het dorp lagen er nog nat en scheef bij inmiddels is dit een keer aangepakt en is het beter rijden.
Tijdens de Criquelion mag je er niet meer langs en gaat het naar boven via het water en dan naar links. Minder steil is het niet maar het is asfalt en je hebt uitzicht.

Mijn eerste gedachte terwijl ik lang de kerk en het kerkhof ploeterde was; als ze je kist hier naar boven moeten dragen kun je iedereen nog 1 keer pesten terwijl je er niet meer bent!

Lange klim met steile stukken, met name in het begin. De laatste 1.4 km zijn ook behoorlijk pittig. Het gaat maar door op niet al te best asfalt. Gelukkig zitten er niet hele steile stukken in, dus als je doseert is het prima te doen. De twee stukjes afdalen tussendoor halen wel het ritme wat weg, maar geven ook wat rust. Grotendeels door het bos, behalve het eerste stuk in la Roche zelf. Op de top (in het bos zonder uitzicht) een bord dat aantoont dat je toch echt de zwaarste col van België gedaan hebt. Dat voelt goed... Ook een bord dat Claudy Criquielion looft, beroemde wielrenner en ereburger van la Roche.

Misschien komt het omdat we onze dag met deze beklimming begonnen, maar ik vond hem goed te doen. Het is begin is zeker pittig, maar daarna is het nergens echt meer steil. Het is vooral de lengte. Het grootste gedeelte is door het bos op een rustige weg dus dat is prettig klimmen. Absoluut doen als je in de buurt van La Roche bent.

Vandaag deze versie van Col de Haussire mogen ervaren. Veel over gelezen via deze site. Het is echt een hele lastige klim maar zeker te doen als je een goede conditie hebt! Vooral het laatste stuk na de 2de afdaling is lastig. Je hebt totaal geen reverentie punten waar je je op kunt focussen. Dus gewoon doortrappen

Volgens COTACOL is dit de lastigste klim van België. En dat is misschien een beetje overdreven, maar lastig is het zeker wel. Vlak achter de kerk draai je links, en daar begint de miserie al. De steile beginstrook is aanlokkelijk om op de pedalen te gaan staan en keihard de helling op te knallen. Eenmaal je aan het kerkhof bent, denk je dat je er bent en kan je op adem komen. Maar na het korte strookje afdaling, komt er weer zo'n steil stukje. Misschien is het wel mogelijk om ook dat stukje nog te ronden recht op je pedalen, maar als je het tweede stukje afdaling hebt gehad volgt er nog een lang en steil stuk. Nog anderhalve kilometer lang wordt het afzien en misschien wel zigzaggend over de weg kruipen. Ik hoop voor u dat je eenmaal boven terug richting La Roche moet, want als je nog over de Baraque Fraiture moet, volgen er nog een tiental lastige kilometers die licht omhoog lopen.

Aangezien deze klim als zwaarste van België te boek staat, mag je deze eigenlijk niet missen. De beklimming via het kerkje en kerkhof heeft flink steile stukken erin, maar door de 2stukken afdaling kun je de klim in drieën delen en is het geheel toch goed te overzien.

Er zijn verschillende punten om deze piek te beklimmen. Ik begon naast de kerk en ging langs het kerkhof. Heel zwaar. Ter vergelijk met de La Redoute: deze is veel zwaarder, vooral omdat deze dubbel zo lang is en je keer op keer gaandeweg verrast wordt met weer een steil stuk. Lijkt geen einde aan te komen. Aan het begin door de bebouwde kom en later heel mooi door het bos (al had ik weinig oog voor het natuurschoon, want het was zeer zwaar).

Het is geen kattenpis, trek en sleuren om boven te komen maar het is gelukt.

Wat een heerlijke klim, speciaal stuk voor omgereden. Bij de kerk links en dan denk je...oef dat gaat omhoog! Op het kerkhof wilde ik al een plaatsje uitzoeken, maar zag de afdaling. Daarna op voor de grande finale. Lekker al dat steile werk hier in de Ardennen!

Kun je boven op de Haussire rechts af door het bos richting Samree of moet je links af naar de N89 om naar Samree te kijken fietsen met de racefiets??

Afgelopen Paasweekend twee dagen achtereen opgefietst. Prachtige omgeving sowieso. De Haussire; tja wat zal ik ervan zeggen :-) het is zonder enige twijfel een erg uitdagende klim. Het eerste stuk bij de kerk begint meteen ‘goed’. Tot het kerkhof (hoe toepasselijk) ben je al redelijk overhoop. Dan een stukje dalen en dan weer een klim waar geen eind aan lijkt te komen terwijl je nog aan het bijkomen was van het eerste stuk. Aan de top bij het bord dan toch een beloning dat je het gedaan hebt. :-) erg de moeite waard deze!

Ik vind het persoonlijk wel een mooie klim. Loodzwaar, dat wel. Maar zeker niet onoverkomelijk. Praktisch geen verkeer wat ik al een groot pluspunt vind. Het laatste stuk klimmen rijdt je lekker door het bos omhoog. Het wegdek valt heel goed mee. Het asfalt van col de Halleux, dat ligt er pas rotslecht bij.

Wat een klootzak, deze variant! Het eerste deel is gecontroleerd nog te doen (tot na kerkhof), daarna is er echter na een korte afdaling direct weer een stijl stukje van een paar honderd meter. Die verraste me. Pas daarna is de langere daling, maar daarop direct weer ruim een kilometer pittig klimmen is echt killing. Ik wist niet meer of ik moest zitten of staan, allebei wilde niet meer. De laatste paar honderd meter had ik het niet meer. Ik heb toch heel wat geklommen, Stockeu...Redoute...Tier de Coo.. maar daar kun je je voorbereiden op kortere steile stukken. Hier blijven de steile stukken komen.

Persoonlijk vind ik dit een hele zware klim, vooral met gevaar om je op het eerste stuk te verbranden. Net door die tussenstukken moet je je ritme telkens opnieuw vinden, dus niet noodzakelijk een voordeel. Na het eerste dalend stuk na het kerkhof vlieg je meteen weer goed steil naar omhoog da ht ik.
Wegdek is mijns insziens wel aanvaardbaar.

Met Indurain eens. Zolang je niet 'volle bak' begint, is de klim goed te doen. En asfalt is best oké.

Mooie klim, maar helemaal niet zo onverbiddellijk als wordt gezegd.

1 woord:sterven

Mooie beklimming en door de verschillen ook heel interessant voor trainingen. Er zijn wel een paar stukken waar de asfalt niet zo goed bij ligt.

De weg ligt er inderdaad wel okay bij. Op het dalende stuk kan je wel wat recuperen en ook net na het kerkhof krijgen de benen wat rust. Eigenlijk is het een klim dus in 3 best zware stukken. Stockeu en Pied Monti hebben dit niet waardoor ik deze even moeilijk vind.

Stavelot:
- Stockeu;
- Na de brug meteen rechts richting Wanne...

Dood & gladiolen tegelijk!

Staat van het wegdek valt precies toch heel goed mee als ik afga op de beelden? Heb vorig jaar in de Italiaanse Alpen wel wat erger voorgeschoteld gekregen: putten en stukken zand :) Waarom wordt bij deze het wegdek als "slecht" bestempeld eigenlijk?

De laatste twee edities van de Vélomédiane gebruikten een andere variante : geen Gohette meer, maar vanuit het centrum van La Roche direct klimmen naar de Parc à Gibier (Rue Saint-Quoilin + Rue Sainte-Marguerite + Parc de Deister) en daarna die afdaling en het slot van Haussire-sud. Blijft uiterst moeilijk.

Zoals de Haussire hier beschreven is, is het eigenlijk een driedelinge heiling: de volledige Gohette alias Trou Bourbon, het (steile!) einde van de Parc à Gibier en het slot van Haussire-sud. Deze variante vind je niet in de "Encyclopédie Cotacol des côtes et cols de Belgique", omdat het dalende deel te lang is volgens de normen van de Encyclopédie.

Daags na de velomedaine me nog eens extra gepijnigd op deze klim waarbij je het gevoel hebt dat er geen eind aan komt .
Blij dat ik het bord zag met de mededeling moeilijkste klim van Belgie.

Ja deze klim is vet! Opgenomen in de Velomediane fiets je vanuit het zuiden La Roche binnen, brug over en met de bocht mee naar rechts. Je ziet links voor je een weg omhoog lopen, dit is één van de varianten van de Haussire. De klim was erg zwaar, maar gelukkig een tweetrapsraket. Er zit niets anders op dan rustig door te peddelen in het lichtste verzet.

In gedachte 4x afgestapt, maar toch gehaald!!!!! Wat een overwinning....

Koud na korte afdaling col d'haussire met parc a Gibier gedaan, was al warm na 2 bochten. laatste stukje op Gibier echt eruit geperst, niet kunnen bijkomen op vlak stukje. Dus na het passeren van het hek en meertje (rechts) echt op karakter en kadans omhoog getrappert. De Keuteberg is bij deze vergeleken een KLeuterberg... Wel kicken!

Vandaag de col d'haussire gedaan en was de eerste keer. Inderdaad zeer mooi heb hem rustig aangepakt want was bang om te ontploffen. Maar had op het einde nog overschot dus ga hem de volgende keer iets vlugger proberen oprijden :-).