| Verborgen juweeltje |
| 6 haarspeldbochten |
| Slecht wegdek |
| #57 zwaarste beklimming van Hautes Alpes |
| #73 meeste hoogtemeters van Hautes Alpes |
| #75 langste beklimming van Hautes Alpes |
| #62 gemiddeld steilste beklimming van Briançon |
Laten we het maar meteen duidelijk stellen, als je bang bent om je duizenden euro's kostende carbonfiets te beschadigen of als je absoluut niet houdt van slechte wegen dan moet je deze klim links laten liggen. Maar als een los steentje je niet bang maakt, en je gek bent op extreem steil klimmen door ongekende natuurschoon dan zit je hier goed. Entre les Aygues is een van de mooiste en zwaarste beklimmingen boven Vallouise een aanrader. Zeker in combinatie met Puy Aillaud.
De klim begint niet al te moeilijk in Vallouise (vers water op het dorpspleintje onder de kerk). Bijna twee kilometer tot aan het gehuchtje Villard (vers water in de fontein net na een erg mooi chalet vol met geraniums). Tot hier is de weg goed. Maar eenmaal door het dorpje heen wordt het allemaal wat minder aangenaam. De weg wordt slechter. Let op gaten in het wegdek. Als de weg vals plat naar beneden loopt.
Als de weg eenmaal beneden is begint de werkelijke klim. Je rijdt over redelijk asfalt wat af en toe wordt onderbroken door betonnen geleiders voor rivieren (die na onweersbuien en in het voorjaar graag buiten hun oevers treden) al meteen redelijk steil omhoog. Het wordt alleen nog maar steiler. Als je eenmaal bij de haarspeldbochten aankomt is het voor veel fietsers harken. Stukjes die goed tegen de 15% aanzitten maken deze klim zwaar. Maar wees gerust het wordt weer minder steil.
Na de eerste echt steile passage voelt het even wat makkelijker. Totdat je op vals plat naar een kerkje toe fietst. Geniet hier van de omgeving en rust even uit, want de laatste keiharde muur volgt. Je rijdt steil omhoog langs een schuimende rivier aan je linkerhand en een puinhelling aan je rechterhand. Vechten om boven te komen. Eenmaal boven deze muur is het afgelopen, je rijdt nog een kilometer die bijna vlak lijkt naar de parkeerplaats wat de einde van de weg is. De afdaling gaat via dezelfde kant als de klim, en rijd voorzichtig de weg is slecht en je hebt weinig overzicht.
Straatnamen: Bouara, Le Villard & Les Gressounières
Welkom! Activeer je account als je wilt reageren op onze website. Je hebt een verificatie e-mail in je inbox.
Als je foto's wilt uploaden, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
Doorgaan met Google
Doorgaan met Facebook
Doorgaan met Apple
Aanmelden met e-mail
Smaken verschillen, maar de klim naar Chambran en de klim naar Le pré de Mme Carle konden me meer bekoren dan deze. Natuurlijk doe je ze alle drie, prima combi. De ergste gaten in het wegdek zijn medio augustus gevuld, maar op een klein stukje is het asfalt verdwenen. Geen aanrader met dunne bandjes. Stukje lopen kan natuurlijk ook.
De klim is gemakkelijk en zonder al te veel verkeer (vertrek rond het middaguur). Hoewel het op veel stukken in de schaduw is, is er geen wind en in de zomer is het erg warm, gelukkig is er een verfrissingsbar bij de finish voor degenen die dat willen, en een zwembad voor degenen die dat willen. Het enige nadeel is dat de weg in slechte staat is, vooral aan het eind, en dat het bergafwaarts een beetje gevaarlijk kan zijn, omdat het ook vrij smal is zodra je Villard bent gepasseerd. Ik zou het aanraden, vooral omdat het landschap de moeite waard is en de klim leuk is.
La montée se fait bien et sans trop de traffic (départ vers midi). Bien que ombragée sur de nombreux passages, sans vent et en été il y fait très chaud, heureusement il y a pour ceux qui veulent une buvette à l'arrivée, et l'onde pour se baigner pour ceux qui souhaitent. Seul bémol, la route est en mauvaise état surtout sur la fin et se trouve être un peu dangereuse en descente car elle est en plus relativement étroite une fois passée le villard. Je recommande d'autant plus que le paysage en vaut la peine et que la montée est sympa.
Allereerst lijkt Vallouise me een heel prettig dorp voor een tussenstop.
En er zijn genoeg beklimmingen in dit mooie gebied.
Onze kustlijn aarzelt lang voordat ze besluit een echte kustlijn te worden. Maar wanneer het zijn identiteit als kust opneemt, doet het dat vrij goed: de verandering naar 13％ is goed voelbaar.
Het commentaar van Rogier en de foto van Martijn hadden me ervan overtuigd dat de rit prachtig was.
En inderdaad, hij is prachtig van begin tot eind. Wat niet vaak het geval is. Het is krachtig en levendig. Water is overal, altijd aanwezig. Het Parc des Écrins is indrukwekkend.
De weg is in minder dan perfecte staat. De laatste kilometer is helemaal verslechterd.
Je trapt vaak op de rem in de afdaling...
Kortom, een echte aanrader! Een must-do.
PS: als bonusfoto een eerbetoon aan de zwavelhoudende Madame Carle! Haar verhaal is fascinerend!
D’abord, Vallouise semble être un village très agréable pour une escale.
Et tout plein d’ascensions dans ce joli coin.
Notre côte hésite longtemps avant de décider d’être une vraie côte. Mais quand elle assume son identité de côte, elle le fait plutôt très bien : le passage à 13％ se ressent bien.
Le commentaire de Rogier et la photo de Martijn m’avaient convaincu que la balade était belle.
Et effectivement, c’est superbe du début à la fin. Ce qui n’est pas si fréquent.
C’est puissant et vivant. L’eau est partout, toujours présente.
Le Parc des Écrins, ça en impose.
La route est dans un état moins que parfait. Totalement dégradée sur le dernier km.
On freine souvent dans la descente…
Bref, un petit régal ! Un incontournable.
PS : en photo bonus, hommage à la sulfureuse Madame Carle ! Son histoire (sa légende) est passionnante !
Een heerlijke en pittige klim in een prachtige beboste omgeving. Hierdoor fiets je veel in de schaduw. Het wegdek is op sommige delen verschrikkelijk, met gaten en (vooral in het midden) steentjes op de weg. Het stijgingspercentage viel mij mee, alhoewel het alsnog pittig is door het wegdek. Weinig verkeer op de weg (gefietst rond 11:00u). De omgeving is prachtig op hooggebergte en met een kolkende rivier bijna constant aan je zijde. Bij het afdalen kan je echter niet (al rijdend) van het uitzicht genieten. Je hebt de volle aandacht nodig voor het afdalen op deze steile en slechte weg! Water bijvullen is mogelijk in Le Villard.
Ondanks het slechte wegdek en de vele stenen op de weg is dit een van de mooiste beklimmingen in de buurt. Nergens kom je zo diep in het hart van het Ecrins massief. Qua verkeer is het hier in de zomermaanden 's ochtends druk met auto's van wandelaars die naar de refuge les Bans gaan, deze rijden rond 15:00 weer terug. In de tussenperiode heb je de klim voor jezelf. Buiten juli en augustus rij je hier altijd alleen.
Het uitzicht is verbluffend: mooie hoge bergen, grote watervallen, bossen vol lariksen en bulderende rivieren. Een echte aanrader als je niet bang bent voor een minder wegdek.
Super mooi, echt een aanrader. En laat je niet afschrikken door bovenstaande omschrijving van het wegdek. Het is allemaal waar maar het grootste deel is prima en als je verder een beetje oplet moet het ook met een duur carbonfietsje best goed komen. Omdat het geen doorgaande weg is waan je je echt alleen in de bergen!
| 7 km/u | 01:06:11 |
| 11 km/u | 00:42:07 |
| 15 km/u | 00:30:53 |
| 19 km/u | 00:24:23 |
