Entre les Aygues z Vallouise to podjazd znajdujący się w regionie Briançon. Ma długość 7.7 km i pokonuje 479 metrów w pionie ze średnim nachyleniem 6.2%, co daje wynik trudności 418. Najwyższy punkt znajduje się na wysokości 1625 metrów nad poziomem morza. Użytkownicy climbfinder opublikowali 6 recenzje tego podjazdu i zamieścili 31 zdjęcia.
Nazwy dróg: Bouara, Le Villard & Les Gressounières
Witamy! Jeśli chcesz się czymś podzielić koniecznie aktywuj Twoje konto. Mail weryfikacyjny znajdziesz w swojej skrzynce pocztowej.
Jeśli chcesz przesłać swoje zdjęcia, musisz założyć konto. Zajmuje to tylko 1 minutę i jest całkowicie darmowe.
Kontynuuj z Google
Kontynuuj z Facebook
Zarejestruj się za pomocą e-maila
Gusta są różne, ale mi bardziej podobała się wspinaczka do Chambran i wspinaczka do Le pré de Mme Carle. Oczywiście można przejechać wszystkie trzy. Najgorsze dziury w nawierzchni zostały załatane w połowie sierpnia, ale na niewielkim odcinku asfalt zniknął. Nie zalecane z cienkimi oponami. Oczywiście możliwy jest również spacer.
Smaken verschillen, maar de klim naar Chambran en de klim naar Le pré de Mme Carle konden me meer bekoren dan deze. Natuurlijk doe je ze alle drie, prima combi. De ergste gaten in het wegdek zijn medio augustus gevuld, maar op een klein stukje is het asfalt verdwenen. Geen aanrader met dunne bandjes. Stukje lopen kan natuurlijk ook.
Podjazd jest łatwy i nie ma na nim zbyt dużego ruchu (wyjazd około południa). Chociaż na wielu odcinkach jest zacieniona, nie ma wiatru, a latem jest bardzo gorąco, na szczęście na mecie znajduje się bar z przekąskami dla tych, którzy tego chcą, oraz basen dla tych, którzy tego chcą. Jedynym minusem jest to, że droga jest w kiepskim stanie, zwłaszcza pod koniec, i może być nieco niebezpieczna podczas zjazdu, ponieważ jest również dość wąska po minięciu Villard. Polecam, zwłaszcza że sceneria jest warta wysiłku, a wspinaczka jest przyjemna.
La montée se fait bien et sans trop de traffic (départ vers midi). Bien que ombragée sur de nombreux passages, sans vent et en été il y fait très chaud, heureusement il y a pour ceux qui veulent une buvette à l'arrivée, et l'onde pour se baigner pour ceux qui souhaitent. Seul bémol, la route est en mauvaise état surtout sur la fin et se trouve être un peu dangereuse en descente car elle est en plus relativement étroite une fois passée le villard. Je recommande d'autant plus que le paysage en vaut la peine et que la montée est sympa.
Po pierwsze, Vallouise wydaje się bardzo przyjemną miejscowością na postój.
W tej ładnej okolicy jest mnóstwo podjazdów.
Nasza linia brzegowa waha się przez długi czas, zanim zdecyduje się być prawdziwą linią brzegową. Ale kiedy przyjmuje swoją tożsamość jako wybrzeże, robi to raczej dobrze: zmiana na 13％ jest dobrze odczuwalna.
Komentarz Rogiera i zdjęcie Martijna przekonały mnie, że jazda jest piękna.
I rzeczywiście, jest wspaniała od początku do końca. Co nie zdarza się często. Jest mocny i żywy. Woda jest wszędzie, zawsze obecna. Park des Écrins jest imponujący.
Droga nie jest w idealnym stanie. Całkowicie zdegradowana na ostatnim kilometrze.
Na zjeździe często trzeba hamować...
Krótko mówiąc, prawdziwa gratka! Punkt obowiązkowy.
PS: jako zdjęcie bonusowe, hołd dla siarczystej Madame Carle! Jej historia jest fascynująca!
D’abord, Vallouise semble être un village très agréable pour une escale.
Et tout plein d’ascensions dans ce joli coin.
Notre côte hésite longtemps avant de décider d’être une vraie côte. Mais quand elle assume son identité de côte, elle le fait plutôt très bien : le passage à 13％ se ressent bien.
Le commentaire de Rogier et la photo de Martijn m’avaient convaincu que la balade était belle.
Et effectivement, c’est superbe du début à la fin. Ce qui n’est pas si fréquent.
C’est puissant et vivant. L’eau est partout, toujours présente.
Le Parc des Écrins, ça en impose.
La route est dans un état moins que parfait. Totalement dégradée sur le dernier km.
On freine souvent dans la descente…
Bref, un petit régal ! Un incontournable.
PS : en photo bonus, hommage à la sulfureuse Madame Carle ! Son histoire (sa légende) est passionnante !
Urocza i trudna wspinaczka w pięknej leśnej scenerii. W efekcie dużo jeździ się na rowerze w cieniu. Nawierzchnia drogi w niektórych miejscach fatalna, na drodze dziury i (szczególnie w środku) kamyczki. Nachylenie nie było dla mnie zbyt złe, choć i tak jest dziurawe ze względu na nawierzchnię. Mały ruch na drodze (jechałem rowerem około 11:00). Sceneria jest piękna na wysokich górach i z wijącą się rzeką prawie stale przy twoim boku. Podczas zjazdu nie można jednak cieszyć się widokiem (podczas jazdy). Trzeba mieć pełną uwagę podczas zjazdu na tej stromej i złej drodze! Uzupełnianie wody jest możliwe w Le Villard.
Een heerlijke en pittige klim in een prachtige beboste omgeving. Hierdoor fiets je veel in de schaduw. Het wegdek is op sommige delen verschrikkelijk, met gaten en (vooral in het midden) steentjes op de weg. Het stijgingspercentage viel mij mee, alhoewel het alsnog pittig is door het wegdek. Weinig verkeer op de weg (gefietst rond 11:00u). De omgeving is prachtig op hooggebergte en met een kolkende rivier bijna constant aan je zijde. Bij het afdalen kan je echter niet (al rijdend) van het uitzicht genieten. Je hebt de volle aandacht nodig voor het afdalen op deze steile en slechte weg! Water bijvullen is mogelijk in Le Villard.
Mimo kiepskiej nawierzchni i wielu kamieni na drodze, jest to jeden z najpiękniejszych podjazdów w okolicy. Nigdzie nie można wejść tak głęboko w serce masywu Ecrins. Jeśli chodzi o ruch, to w miesiącach letnich rano jest tu tłoczno od samochodów wędrowców udających się do refuge les Bans, ci odjeżdżają z powrotem około 15:00. Pomiędzy nimi masz wspinaczkę dla siebie. Poza lipcem i sierpniem zawsze jeździ się tu samemu.
Widoki są oszałamiające: piękne wysokie góry, wielkie wodospady, lasy pełne modrzewi i szumiące rzeki. Gorąco polecam, jeśli nie boisz się gorszej nawierzchni.
Ondanks het slechte wegdek en de vele stenen op de weg is dit een van de mooiste beklimmingen in de buurt. Nergens kom je zo diep in het hart van het Ecrins massief. Qua verkeer is het hier in de zomermaanden 's ochtends druk met auto's van wandelaars die naar de refuge les Bans gaan, deze rijden rond 15:00 weer terug. In de tussenperiode heb je de klim voor jezelf. Buiten juli en augustus rij je hier altijd alleen.
Het uitzicht is verbluffend: mooie hoge bergen, grote watervallen, bossen vol lariksen en bulderende rivieren. Een echte aanrader als je niet bang bent voor een minder wegdek.
Super mooi, echt een aanrader. En laat je niet afschrikken door bovenstaande omschrijving van het wegdek. Het is allemaal waar maar het grootste deel is prima en als je verder een beetje oplet moet het ook met een duur carbonfietsje best goed komen. Omdat het geen doorgaande weg is waan je je echt alleen in de bergen!
| 7 km/h | 01:06:11 |
| 11 km/h | 00:42:07 |
| 15 km/h | 00:30:53 |
| 19 km/h | 00:24:23 |
