| Paesaggi mozzafiato |
| Gemme nascoste |
| 21 tornanti |
| #100 salita più difficile della regione Alpi italiane |
| #49 salite con il maggior dislivello nella regione Trentino-Alto Adige |
Passo delle Fittanze della Sega da Sdruzzinà è una salita situata nella regione Trentino-Alto Adige. Ha una lunghezza di 13.8 km, un dislivello di 1233 metri e una pendenza media del 8.9%. La salita ottiene quindi 1283 punti di difficoltà. Il punto più alto è a 1378 metri sul livello del mare. I membri della community Climbfinder hanno condiviso 3 esperienze su questa salita e hanno caricato 3 foto.
Nome della strada: SP211
Benvenuto! Attiva il tuo account per condividere qualcosa. Troverai un' e-mail di conferma nella tua casella di posta elettronica.
Se vuoi caricare le tue foto, devi creare un account. Ci vorrà solo 1 minuto ed è completamente gratuito.
Continua con Google
Continua con Facebook
Continua con Apple
Iscriviti con email
Una salita abbastanza dura, con una media di 10％ nei primi 10 km, poi si appiattisce. A metà strada, c'è una parte molto difficile che mi ha ricordato il Thier de Coo nelle Ardenne, ma poi un po' più lunga.
Nonostante la bassa altitudine, si arriva in cima a un prato alpino e si ha una bella vista sulle montagne a nord.
Attenzione: Sulla mappa si potrebbe pensare che si possa scendere lungo la SP57 fino a Rivalta (descritto qui su climbfinder come Monte Cornetto), ma quella discesa è vietata ai ciclisti a causa del cattivo stato della strada (ghiaia). Quindi devi tornare indietro per la stessa strada, o andare a sud verso Sant'Ambrogio di Valpolicella.
Behoorlijk pittige klim, met gemiddeld 10％ op de eerste 10 km. daarna vlakt het af. Halfweg zit een heel lastig stuk dat mij wat deed denken aan de Thier de Coo in de Ardennen, maar dan nog wat langer.
Ondanks de geringe hoogte, kom je toch boven op een alpenweide en heb je dus een mooi zicht op de bergen tot ver in het noorden.
Opgepast: Op de kaart zou je denken dat je kunt afdalen langs de SP57 naar Rivalta (Hier op climbfinder beschreven als Monte Cornetto), maar die afdaling is verboden voor fietsers wegens de slechte staat van de weg (gravel). Je moet dus terug langs dezelfde weg, ofwel naar het zuiden naar Sant' Ambrogio di Valpolicella.
Salita finale della 17a tappa del Giro di quest'anno, bellissima.
Salgono anche sul Monte Baldo dall'altra parte della valle.
Slotklim van de 17e etappe in de Giro dit jaar, mooi.
Ook gaan ze eerst aan de andere andere kant van het dal Monte Baldo op.
Se guidi in direzione del lago di Garda e passi il villaggio di Ala, vedrai la strada sulla tua sinistra che si snoda contro quella che sembra essere una parete verticale di foresta.
4 anni fa, ho scalato questa parete a fine stagione e mi sono sporcato.
Quando ho lasciato il villaggio verso il ponte sul torrente, ho avuto la sensazione di pedalare nella melassa, non è stato per niente facile. Un po' più avanti, il primo cartello con 20％ spiegava molto.
I primi 6 km sono un lavoro duro e presto si sale in alto sopra la valle e si hanno bellissime viste della valle, del Monte Baldo e del Monte Zugna.
Se si passa attraverso un piccolo e stretto tunnel naturale allora si appiattisce un po', ma in realtà questa è una calma prima della tempesta.
Un po' più avanti ci si immerge nella foresta, ma non prima di aver superato il secondo cartello 20％.
Questa parte è davvero brutale e tipicamente italiana, stretta e ripida.
Una volta che sei sopravvissuto a questo, è a ruota libera fino alla fine.
In cima si può bere una birra locale nel bar di legno e dare un'occhiata al monumento ai caduti dall'altra parte della strada.
Ho continuato a seguire la SP14 e poi la SP13 verso Fosse.
A Fosse, ho preso la seconda parte del Monte Cornetto dove la discesa in fondo finisce al Passo delle Fittanze.
Tutto sommato, una salita italiana da non sottovalutare che si può facilmente mettere in un giro e che la rende attraente.
Als je richting het Gardameer rijdt en je komt voorbij het plaatsje Ala dan zie je links de weg omhoog kronkelen tegen, een wat lijkt, verticale boswand.
4 Jaar geleden deze mogen beklimmen in het naseizoen en kwam vies op de koffie.
Bij het uitrijden van het dorp richting het bruggetje over het beekje had ik het gevoel door stroop te fietsen, het liep voor geen meter. Iets verderop stond het eerste bord met 20％ en dat veklaarde veel.
De eerste 6km zijn stevig aanpoten en klim je vrij snel hoog boven de vallei uit en heb je mooie uitzichten op de vallei, Monte Baldo en Monte Zugna.
Als je door een klein en smal natuurlijk tunneltje gaat dan vlakt hij even af, maar eigenlijk is dit een stilte voor de storm.
Iets verderop duik je het bos in maar niet voordat je voorbij het tweede bord komt met 20％.
Dit gedeelte is echt bruut en typisch Italiaans, smal en steil.
Heb je dit overleefd dan is het freewheelen tot het eind.
Op de top kun je in de houten bar een plaatselijk biertje nemen en een kijkje nemen bij het oorlogsmonument aan de andere kant van de straat.
Ik ben hierna de SP14 blijven volgen en aansluitend de SP13 richting Fosse.
In Fosse heb ik het tweede gedeelte van Monte Cornetto gepakt waar de afdaling aan de achterzijde op Passo delle Fittanze uitkomt.
Al met al een niet te onderschatten Italiaanse beklimming die je makkelijk in een rondje kunt plaatsen en dat maakt hem aantrekkelijk.
| 7 km/h | 01:58:09 |
| 11 km/h | 01:15:11 |
| 15 km/h | 00:55:08 |
| 19 km/h | 00:43:31 |
