| Beautiful scenery |
| Hidden gem |
| 3 hairpin turns |
| #15 toughest climb of Nouvelle-Aquitaine |
| #33 most elevation gain of Nouvelle-Aquitaine |
| #37 longest climb of Nouvelle-Aquitaine |
Mont Artzamendi from Laxia is a climb in the region French Pyrenees. It is 10.9km long and bridges 864 vertical meters with an average gradient of 7.9%, resulting in a difficulty score of 985. The top of the ascent is located at 910 meters above sea level. Climbfinder users shared 8 reviews of this climb and uploaded 18 photos.
Road names: Poutchouenia Marthiarenia, Erguisaray Nafarotce & Beandotce
Welcome! Please activate your account if you would like to share something. Look for the verification email in your inbox.
If you want to upload your photos, you need to create an account. It only takes 1 minute and it's completely free.
Continue with Google
Continue with Facebook
Continue with Apple
Sign up with email
This climb is an experience in itself. We did it on a biketrip and left the saddlebag on an embankment at the foot, which was a good thing, because I don't know if we'd have made it to the top with it.
Bestial, violent, inhuman
Cette montée est une expérience à elle seule. Faite lors d'un biketrip, on a laissé la sacoche de selle dans un talus au pied et on a bien fait, je ne sais pas si on serait arrivé en haut avec.
Bestial, violent, inhumain
Start in the valley along the Nive. Then it gets tougher with some assaults all the way (more like 12/13％ or even more with mini descents or repla) the end is very hard over the last 4 km, with a mini recovery (replat) in the middle at the Mehatze pass.
Début dans la vallée le long de la Nive. Ensuite ça se corse avec des coups de cul tout le long. (Plutôt 12/13％ voir plus avec des mini descentes ou repla) la fin est très dure sur les 4 derniers km, avec une mini recup (replat) au milieu au col de Mehatze
Very demanding climb on some sections and on the last 4 km.
Splendid panoramic view from the summit. Well worth the diversions
Montée très exigeante sur certaines portions ainsi que sur les 4 derniers kms.
Vue panoramique splendide au sommet. Ça vaut le détour
Coming from Espelette, I started with the Col de Légarré as a hors d'oeuvre. Along with Mont Artzamendi, they are typical of the Basque country: steep and violent. For me, Artzamendi is much harder than Ventoux or Tourmalet. I swore (on the most severe slopes) I'd never do it again🤣...
The previous comments are absolutely correct,
On the other hand, what a beautiful climb on this magnificent little Basque road, not to mention the descent to Pas de Roland.
Venant d'Espelette j'ai commencé par le col de Légarré en hors d'oeuvre. Avec le Mont Artzamendi, ils sont typiques du Pays Basque: abruptes et violents. Artzamendi est, pour moi, bien plus dur que le Ventoux ou le Tourmalet. J’ai juré( dans les pentes les plus sévères) ne jamais le refaire🤣...
Les commentaires précédents sont tout à fait exacts,
Par contre , quelle belle ascension sur cette magnifique petite route basque, sans parler de la descente vers le Pas de Roland.
This is a real beastly climb. I rode it this summer. Be careful in the beginning where it is very wooded and narrow. The last 4km run at an average of 13％. There are long stretches without rest with hundreds of metres at over 15％. The only goal here is to get to the top. Be careful on the way down and make sure your brakes work!
Dit is een echte beestachtige beklimming. Ik reed hem deze zomer. Let op in het begin waar het erg bosrijk en smal is. De laatste 4km lopen tegen gemiddeld 13％ op. Er zijn lange stukken zonder rust met honderden meters aan meer dan 15％. Het enige doel is hier eigenlijk bovengeraken. Let op in de afdaling en zorg dat je remmen werken!
This is truly my favorite area. Man, how incredibly beautiful it is here. And indeed ... it is climbing, climbing and more climbing. I remember very well that I rode this climb. It was the day after Tom Dumoulin won his time trial in Espelette for the 2018 Tour.
I had plotted out a short circuit with this climb in it while my family cooled off in the lake. It's a narrow road and I was still surprised how busy it was up there. Even a little higher up the mountain there are still a number of restaurants where the terraces were full.
What I found very frustrating was that there were still a number of valleys in it, while the whole time it is hard work to drive up. On the way back it turned out that these valleys were also going up. That gives you an idea how steep the rest is. ;-)
At the end I turned right to the Col des Veaux. Just as steep. There I wanted to descend to get back to the lake, but that was not possible. In French, the tarmac ended on the terrace of a restaurant and behind the restaurant the road continued but unpaved and not passable for my racing bike. So I went back the same way and halfway took another climb to get out of the valley.
Beautiful, but very hard.
Dit is werkelijk mijn favoriete omgeving. Man, wat is het hier ongelooflijk mooi. En inderdaad...het is klimmen, klimmen en nog meer klimmen. Ik kan me nog geode herinneren dat ik deze klim reed. Het was de dag nadat Tom Dumoulin zijn tijdrit won in Espelette voor de Tour van 2018.
Ik had een kort rondje uitgezet met deze klim erin terwijl mijn gezin lekker verkoeling zocht in het meer. Het is een smalle weg en het verbaasde mij nog hoe druk het daar was. Zelfs wat hoger op de berg zitten nog een aantal restaurants waar de terrassen vol zaten.
Wat ik heel frustrerend vond, was dat er nog een aantal stukjes dalen inzaten, terwijl het de hele tijd flink aanpoten is om omhoog te rijden. Op de terugweg bleken die stukjes dalen ook gewoon omhoog te gaan. Dat geeft je een idee hoe steil de rest is. ;-)
Aan het einde ben ik rechtsaf gegaan naar de Col des Veaux. Zeker zo steil. Daar wilde ik afdalen om zo weer naar het meer te rijden, maar dat ging niet. Op zijn Frans hield eindigde het asfalt op het terras van een restaurant en achter het restaurant ging de weg wel verder maar onverhard en niet begaanbaar voor mijn racefiets. Dus dezelfde weg terug en halverwege een andere klim gepakt om weer uit het dal te komen.
Prachtig, maar loodzwaar.
Very nice climb but very difficult not to entrust between any leg. For experienced climber. Avoid the days of great affluence, much traffic narrow road.
Très jolie montée mais très difficile à ne pas confier entre n'importe quelle jambe. Pour grimpeur confirmé. Évitez les jours de grande affluence, beaucoup de circulation route étroite.
Does it come highly recommended? That depends on what you like. If you like long steep mountains (like the Angliru) then you can have a great time here. The approach over the Pas de Roland is truly 'stunning', the first km's through the forest, along the river go up and down on narrow roads (asphalt is fine). But then; once you get into 'the open' the misery began (for me, anyway). Continuous gradients above 15％ (according to my Garmin). Real raking, not a moment's respite. The road ends at a radio station (no terrace unfortunately ). So turn around and descend. But beware, the road is very narrow and cluttered in the forest. Unsurprisingly, not that many 'Stravists' do this climb (568 only). The views are phenomenal but whether it is worth it?
Is het een aanrader? Dat ligt er aan waar je van houdt. Houd je van lange steile bergen (zoals de Angliru) dan kun je hier geweldig tekeer gaan. De aanloop over de Pas de Roland is werkelijk 'stunning', de eerste km's door het bos, langs de rivier gaan op en af over smalle wegen (asfalt is dik in orde). Maar dan; zodra je in 'the open' komt beging de ellende (voor mij dan toch). Continue stijgingspercentages boven de 15％ (volgens mijn Garmin). Echt harken, geen moment verpozing. De weg eindigt bij een radiostation (geen terrasje helaas ). Dus omdraaien en afdalen. Maar pas op, de weg is erg smal en onoverzichtelijk in het bos. Het zal geen verbazing wekken dat er niet zo heel veel 'Stravisten' deze klim doen (568 slechts). Het uitzicht is fenomenaal maar of dat het waard is?
| 7 km/h | 01:33:12 |
| 11 km/h | 00:59:19 |
| 15 km/h | 00:43:30 |
| 19 km/h | 00:34:20 |
