Tafelbos z Heurbeek

Cieszę się, że odkryłem tę małą wspinaczkę.

Aby dostać się do bazy wspinaczki, poszedłem ulicą Heurebeek. Bardzo ładna mała uliczka, brak ruchu i piękne krajobrazy.
Nagle rytm zostaje przerwany przez około dziesięć metrów bruku i zaczyna się wspinaczka. Na początku to nadal dobra asfaltowa droga biegnąca przez las. Wciąż jest tu kilka domów. Tutaj też napotkasz najbardziej stromy odcinek, ale ten przebiega płynnie.
Na następnym skrzyżowaniu po lewej stronie zobaczysz znak "nawierzchnia drogi w złym stanie". Skręć w lewo i wjedź na szutrową ścieżkę po lewej stronie. Biegnie ona bardziej płasko i tutaj można nabrać prędkości. Bardzo łatwa do pokonania na rowerze biegowym. Po kilkuset metrach szutrowa ścieżka zmienia się w drogę, na której jest sporo wybojów. Kończy się z powrotem w lesie. Tutaj trzeba jechać nieco w lewo i w prawo, aby ominąć wyboje. Kiedy pokonywałem ten podjazd, było sucho i mogłem szukać utwardzonych ścieżek na rowerze biegowym. Podejrzewam, że zimą lub po deszczu będzie to błotnista przejażdżka. Na końcu znajduje się krótki, brukowany odcinek.

Nie jest to trudne nachylenie i z pewnością da się je pokonać na rowerze wyścigowym przy dobrej pogodzie. Mam tylko wątpliwości, gdy pada deszcz.
Niezła wspinaczka, z zakrętami i nawrotami, w bardzo pięknym otoczeniu!

2 lata temu kilka razy robiłem tę bardzo fajną wspinaczkę. Muszę jednak powiedzieć, że zawsze jeżdżę na rowerze górskim, więc nie przeszkadza mi gorsza nawierzchnia w drugiej części. Ponieważ zwłaszcza pierwsza część znajduje się w bardzo zalesionym terenie, co prawda można tu spotkać trochę liści i ziemi z pojazdów rolniczych, ale wąska droga z dość stromym odcinkiem na początku jest błoga do jazdy rowerem.