Rugweg przez Vijlen

Podjazd rozpoczyna się w dolnej części Mamelis na rondzie i przez Mamelisserweg wjeżdża się do Vijlen, gdzie podjeżdża się stopniowo w kierunku kościoła. W wiosce kilka wzniesień prowadzi ponownie wyżej i skrajem wioski wjeżdża się na Rugweg. Pierwsza część Rugweg nie jest zbyt trudna, ale po minięciu ścieżki w prawo do stacji drogi krzyżowej, aż do miejsca P w Het Hijgend Hert jest ciężko. Następnie jest to przyjemna przejażdżka do Epenerbaan.

Dobra, niezbyt trudny biegacz Camerig. Świetna alternatywa dla innych bardziej ruchliwych dróg na szczyt.

Niezła wspinaczka, stary. Idealny do jazdy na potęgę, nie na tyle stromy, żeby się naprawdę załamać i na tyle długi, żeby trzeba było rzucić wyzwanie swojej kondycji.

Diabeł tkwi w początkach między Mamelisem a Vijlenem. Stromo wspinająca się ścieżka rowerowa wzdłuż szerszej drogi, a w samym Vijlen trochę podjazdów przeplatanych płaskimi odcinkami . Wydaje się to łatwe, więc chcesz podejść tutaj zbyt mocno, co potem się cofnie. Zaraz po wejściu na Rugweg robi się ładniej, na starcie ładny widok na prawo. Wspinaczka jest piękna i wkrótce znajdziesz się na skrzyżowaniu T, skręć w lewo i wyjedź na rowerze.
Brak wysokich spadków, więc również zdecydowanie nadaje się dla rowerzystów bez mocnych nóg do wspinaczki.

Z Holset na wschód od Vijlen, to piękny bieg niezbyt ruchliwą drogą przez las. W połączeniu z Groeneweg, miła alternatywa, aby uniknąć tłumów na Epenerbaan na trochę

Wariant z Mechelen startuje z mniej więcej tej samej wysokości, ale jeszcze bardziej regularnie idzie w górę. Topowy kawałek południowej Limburgii, jak skręcisz z drogi wojewódzkiej w las wystarczy spojrzeć w prawo, żeby zobaczyć wspaniałe widoki.

Zazwyczaj przyjeżdżam z Mechelen, gdzie z daleka widać kościół w Vijlen. Odcinek w kierunku kościoła to już średnia wspinaczka, przy kościele można odciążyć nogi na krótki zjazd. Tutaj można również uzupełnić swoją butelkę wody w punkcie poboru wody. Później wspinaczka ładnie się ciągnie. Pierwsza część prawdziwego szlaku powrotnego nie jest zbyt zła, od lasu robi się nieco więcej wspinaczki. Nieco kaskadowo droga się wznosi. U góry znów bardzo się spłaszcza.
W górę wśród drzew, jesienią/zimą droga rzeczywiście chce pozostać mokra przez bardzo długi czas. Nawet jeśli od kilku dni jest sucho i wszędzie droga jest w porządku, to i tak można tu liczyć na mokrą nawierzchnię.

Zacząłem tę wspinaczkę z innego punktu, poniżej Vijlen. Najpierw trzeba pokonać stromą ścieżkę prowadzącą do Vijlen. Przyjemna wspinaczka przez las, pofałdowana i ładne widoki podczas jazdy z Vijlen i przed wjazdem do lasu.

Jest to, jak wiadomo, najłatwiejszy podjazd na Fillenerbos, więc wykorzystałam go podczas trasy rowerowej z młodszym bratem, który nie przepada za wspinaczką (i tak musieliśmy go pokonać, biorąc pod uwagę lokalizację naszego kempingu). Nie jest to moemaker, ale nie jest to też coś, co można wyskoczyć na full. po prostu na prostej, ale jednak autentycznej drodze stopniowo się podnosi. Przez las, ta wspinaczka może być całkiem przyjemna.

Fajna droga, która ładnie i stopniowo idzie w górę. Najłatwiejsza trasa w górę Camerig. Również urocze na zjeździe, można zjechać z najwyższą prędkością.