Community voor fietsers op weg naar de top

Wat drukkere aanloop naar de voet van de klim. In de eerste meters zie je al een glimp van de muur die voor je ligt, pas na de bocht wordt duidelijk dat het gigantische stijgingspercentage blijft aanhouden. Zwaarder dan enkele muren in de Ardennen!

Dit is een heel mooie klim. Naar baskenland-normen misschien niet superzwaar, maar heel onregelmatig, en er zitten toch regelmatig stukken in van 12-15％ gedurende enkele honderden meters. Zeker niet te onderschatten dus.
Boven 500m groeien nauwelijks bomen (wellicht geen natuurlijke bomengrens, maar als gevolg van houtkap), waardoor je altijd een open zicht hebt. Door de laaghangende wolken had ik dan wel de pech om op de top niks te zien.
De afdaling aan de andere kant is smal en bochtig, dus zorg dat je remmen in orde zijn.

1 foto

Fijne klim vanuit het dorp is rond de 6％ de weg is goed en zeker de moeite waard om af en toe achterom te kijken om het dorp in de diepte te zien verdwijnen. Laatst deel is zoals het kaartje aangeeft niet steil.
Een van de eerste cols die ik ooit beklommen heb, een aanrader voor beginners :-)

Haat liefde verhouding met deze "berg" maar desondanks wel een fijne locatie om een beetje te trainen voor een zomer vol fietsen in Frankrijk.

Rustig weg naar boven waar in 2020 nog wel hier en daar aan de weg gewerkt werd. Groot deel van de route naar boven gaat door bebost gebied. De route naar beneden richting La Bastine des Jourdans is de grote beloning van deze Col.

Wat een adembenemende omgeving om te fietsen. Deze route heeft van alles, steile gedeeltes, beekjes, tunneltje en het laatste stuk in een dal wat best warm kan zijn ;-)

4 foto's

Vertrokken vanuit Eguisheim, even een Colletje mee pakken voor dat we het echte werk: de Grand Ballon gaan doen. Via Voegtlinshoffen naar Guebershiwhr gereden. Dat is al een erg mooie route door de wijngaarden (aanrader). En toen begon de klim, het eerste stuk is wel even aanpoten, maar erg mooi (Let wel op dat je je hier niet verzuurt want dan krijg je het zwaar aan het einde) Daarna verloopt het geleidelijk omhoog. Met een paar afdalingen erin waar je even kunt ‘afkoelen’. Het wegdek is prima, heel druk was het niet, maar, dat kan het wel zijn. Want veel motorrijders gebruiken deze Col als route naar de Col du Grand Ballon.

1 foto

Mijn eerste Alpen klim was zo zwaar maar wel de moeite waard. De schitterende omgeving richting Lac de Grand'Maison is best wel pittig maar de belonging is er wel naar. Het "tweede" deel vanaf het Lac heeft een welkome afdaling om vervolgens door te klimmen naar de splitsing richting de Col du Glandon (rechts) om vervolgens naar 2067 meter door te klimmen. Bovenop de Criox-de-Fer is een cafeetje (alleen cash) heb je een fantastisch uitzicht.

5 foto's

Supergoed dat de disclaimer er staat over de tunnels (op het moment dat ik dit schrijf), maar voor deze tunnels absoluut niet nodig. Prima wegdek, prima verlicht. Alleen jammer dat er een grotere autoweg door gaat. De klim loopt makkelijk en is prima begaanbaar. Maar de volgende keer zoek ik een alternatief (via de Obergummer bijvoorbeeld).

Deze klim meegenomen in een rondje vanuit Bolzano, vooral om niet over de grote weg door de tunnels terug te moeten afdalen naar Bolzano. Leuke klim die de inspanning zeker waard is! Haardspeld bochten maken het altijd leuker vind ik, uitzichten zijn schitterend. De afdaling naar Bolzano vele malen mooier en leuker zo dan via de Birchabruck.

Met Bormio als fietsstart zijn de beklimmingen van de iconische Stelvio en Gavia een essentie.
Hiervoor is de ideale opwarming en voorbereiding de wondermooie onbekende klim naar Torri di Fraele.
Aanloop start eerst gelijklopend met de Stelvio om dan in bocht 3 links af te draaien richting Livigno en vervolgens na het kerkje van Torri Piano rechtsaf de Via Cancano in te fietsen (wegwijzer Torri di.Fraele/lago Cancano).
Daar begint de klim met de eerste 4 haarspeldbochten en een lang stuk rechtsdraaiende weg op de dal flank om hoogte te winnen al voor het echte haarspeldbochtenfestival start. Binnen het bestek van enkele kilometers volgen dan een reeks van 17 bochten die leiden tot 2 korte donkere tunnels dwars door de rotswand,die de laatste 200 m. tot de oude burchttorens op de top afronden. Je hebt er fantastisch uitzicht op de bijna volledige klim en de vallei.
Via onverharde weg kan men nog verder licht dalen tot het Cancano stuwmeer. Startpunt van veel MTB mogelijkheden.
Nergens zijn er extreem steile stukken maar er lagen wel wat losse stenen langs de zijkanten op het wegdek en er stond een kudde berggeiten in de laatste tunnel.

Fantastische klim in het Nationaal Park weg van alle verkeersdrukte die je ABSOLUUT moet FIETSEN!!!!!

3 foto's

Leuke klim met een haarspeldbocht in het steilste stuk. Daarna wordt het vals plat.
Boven is het uitzicht de moeite waard.

Net als de Piemert vanuit Slenaken en de grensheuvel van uit Noorbeek is dit een verraderlijke klim. Eerst lijkt het mee te vallen totdat het steil omhoog gaat. Doorstampen tot aan de kerk.

Een mooi steil eerste stuk, na de bocht wordt het duidelijk minder zwaar. Het uitzicht is mooi. Er kan wel landbouwverkeer over deze smalle weg komen.

Zes zware kilometers. Stevig gemiddelde. Klim begint meteen over het water in Les Houches zonder genade. Aantal haarspelden onderweg. De laatste kilometer langs de parkeerplaatsen (Parc Merlet is een dierenpark op de berg) is een lange rechte weg omhoog die oneindig lijkt te duren. De klim gaat over in onverhard stuk voor de liefhebber. Zo nu en dan een auto (bezoekers park).

Best een mooie en leuke beklimming van de col de Soubeyrand vanaf deze zijde. Het is wel de minst zware van deze zijde . De aanloop vanaf de D64 is de eerste kms rustig. Juist voor je in het dorpje komt gaat het al wat steiler. Eens uit het dorp wordt de klim wat onregelmatiger en steiler en vooral de laatste kms zijn het zwaarste. Door zijn lengte kruipt hij in de benen toch bij mij met mijn mountainbike. Ook de vele bochten en geen ellendig lange stukken dragen bij tot de aangenaamheid van deze beklimming. Een smal zeer goed bereikbaar wegdek en de prachtige omgeving maken het zo mooi en aangenaam en geen auto tegengekomen. Het laatste stukje van de splitsing naar Le Poet Sigillat zijn het zwaarste. Een aanrader zoals zoveel beklimmingen in de Drome. Je komt hier weinig fietsers tegen en dat heeft vooral te maken omdat de wegen te smal zijn om de tourcaravaan door te sturen maar wel veel mooier en aangenamer.
Ik ben verliefd op deze omgeving en mojn fiets ook.

Niet al te spannende klim, maar de afdaling van 20km naar chatillion de dios is erg mooi. Indrukwekkende rotsformaties maken het mooi fietsen.

3 foto's

Prachtige beklimming en dan vooral het 2de deel. Het wegdek is een topper met splinternieuwe vlotlopende asfalt. De eerste honderden meters zijn vlotlopend en dan relatief stijl met 6 à 7 ％.
Na goed een km heb je een km die bijna vlak is en na 2 km begint het prachtige stuk met vele bochten en prachtige verzichten tot de top. Je moet wel even kijken voor het startpunt te vinden maar daarvoor wordt je beloond met een zeer leuk klimmetje. Een absolute aanrader.
Wel opletten want weinig schaduw .

3 foto's

Leuk klimmetje in de Drome.
De weg is in uitstekende staat en amper verkeer. Deze beklimming is zeer gelijkmatig. Beneden staat er een bordje met max 13％ maar dat ben ik niet tegengekomen zelfs geen 10％. Wel nergens schaduw. Veel flauwe bochten en nergens staal en altijd tussen de 4 en 7％ stijgingspercentages. Wel leuk is dat enkele urrn na de olympische wegrit ik naar de aanloop van deze klim familie van Jacob Fulsang tegen kwam en en een leuke babbel hadden.

4 foto's

Heerlijke rust op deze weg. Eerste kilometer door wat bebost gebied, laatste twee kilometer lichtjes omhoog tussen de weilanden. Na de eerste halve kilometer kun je ook linksaf en een kleine variant kiezen die recht door de kasteelhoeve van Cortils leidt.
Wegdek is prima bergop. Bergaf denk ik dat het af en toe voor wat gestuiter gaat zorgen. Verder is het niet echt een uitdaging, ook niet om op inhoud te trainen (daarvoor wordt hij na een kilometer toch wat te vlak naar mijn mening). Maar het is een uitstekend alternatief om die vreselijke N-weg naar Battice te vermijden.

Mooie klim. Voorbij de lieflijke huisjes boven begint het zware werk. De zendmast boven is het mikpunt. Een monster van een beklimming is het ook weer niet, maar de percentages en de rust op de weg zijn zo dat je gemakkelijk zelf kunt bepalen hoe uitdagend je het wil hebben.
Inderdaad uitkijken voorbij de top!! Gaat steil omlaag, en zonder overzicht vind je je opeens op de oprit van de drukke doorgaande weg van Aubel naar Battice.

Best wel een mooie klim in een prachtige omgeving maar geen meter vlak. Deze verdoken parel ligt op een hoger plateau niet ver van Nyons. De klim wordt zwaar door de opeenvolgende beklimmingen die je moet passeren om hier te geraken. En als je de laatste 1.3 km niet meerekent is hij best wel de moeite.
De weg is in goede staat en geen verkeer tegengekomen. Alleen al voor de prachtige omgeving en de salamanders en hagedissen zou je hel doen.

1 foto

Ongetwijfeld de meest grillige klim die ik al gedaan heb want zijn verloop is mooi, zwaar en lastig.
Het gemiddelde stijgingspercentage van 5％ is geen weergave van de moeilijkheid. De klim begint aan de D94 waar hij tot in Villeperdrix gelijkmatig is. Maar eens in Villeperdrix je rechts gaat val je van de ene verrassing in de andere. De weg is smal met veel grind op en dit gedurende enkele kms. Wel de ene na de andere bocht en haarspeldbocht. Plotselikng wordt de weg super smal met een indrukwekkende afgrond naast je die enkel gescheiden is van de weg met een boordsteentje van max 50 cm. Daarna loopot de weg plotseling bergaf en dan weer omhoog . Enkele. Kms voor de top heb je dan weer een vlakke km met enkele stukjes bergaf en dan plotseling een muur bergop .
Dus constant schakelen en de laatste km is ook weer zwaar.
Maar je wordt onderweg getrakteerd met een fantastisch panorama van de mooiste streek van Frankrijk " De Drome ".
Een absolute aanrader. Een gouden raad is zeker voldoende drank mee te nemen wat er is nergens iets te verkrijgen en het was er deze week bloedheet en geen schaduw.
Opgelet voor het vele losliggende grind en regelmatig ook stenen op de weg maar wel zonder problemen te doen met een wegfiets.

Hier is het niet de beklimming die de moeite waard is maar het uitzicht op de top. Je kunt er bij mooi weer kilometers ver wegkijken en je rijdt daar tussen mooie glooiende heidevelden. De klim zelf is een drukke rechte weg door het bos, niet al te steil.

Van deze kant stelt de Grote Koningsbelt niet veel voor. Een echte klim zou ik het niet willen noemen. Wel merk je dat het continu iets stijgt. Ik betrap mezelf er hier op dan vaak op een te zwaar verzet door te willen blijven beuken. Uiteindelijk rijd je hier vooral om vervolgens de Grote Koningsbelt af te dalen aan de steile kant.

Geen klim om te onthouden maar toch eentje die je wel echt aan kunt vallen. Door een afdaling ervoor neem je veel snelheid mee naar de voet van dit klimmetje. Op het grote verzet kun je de eerste 250m à 4％ overknallen. Daarna wordt het iets vlakker kun je een verzet kiezen waarmee je het volgende steilere stukje door kunt trekken tot boven.

Dit is toch altijd weer de klim waarvoor je de rit naar de Sallandse Heuvelrug maakt. Over de heide kom je aangereden om vervolgens in de bosrand aan de klim te beginnen. Deze lijkt altijd trapjes te gaan. Het eerste hupje kun je vrij gemakkelijk met snelheid nemen. Daarna is het even iets vlakker en tot slot krijg je een lange bocht waarin je de steilste stroken tegen komt. Even doorbijten, topje over en dan nog een kleine uitloper.

Voor wie de steilere Motieweg wil omzeilen is deze klim ideaal. Doordat met flauwe bochtjes langs weilandjes rijdt waan je je toch even op een soort van col. Al ben je hem al over voor je er erg in hebt.

Pittige klimmetje. Je komt de bocht aan en ziet hem recht voor je liggen als een rechte weg in het bos. Met een flink steil stuk (10％ - 12％) daarna vlakt het wat af. Op zich goed om hier te trainen voor de hellingen die je in Zuid-Limburg vindt.

Dit is een afwisselende beklimming met 3 verschillende fases. Eerst rij je vanuit Ammerschwihr over een rechte weg langs wijnranken naar het bos. Dan door het bos langs een kabbelend riviertje waar het wat steiler is en vervolgens krijg je diverse haarspeldbochten door verschillende delen van het dorpje. Een echte duidelijke top heb je niet. Bovenin het dorpje wisselen enkele korte afdalingen en klimmetjes elkaar af.

Onderschat de Cote de Gueberschwihr niet. Die is flink steil en daarop kun je jezelf flink vergalopperen, wat mij ook overkwam. Na een korte maar lekkere afdaling kom je op de Firstplan. Dat is dan nog 3,5km klimmen. Die zijn niet zo zwaar meer. Je trapt constant percentages van 6％ - 7％ en na de steilere stroken die je op de Gueberschwihr al hebt gehad voelen die heerlijk.

Zelden heb ik zo afgezien als op deze klim. Ik had hem flink onderschat en zag het meer als aanloopje naar de Firstplan. Deze klim kent flink wat steile stukken van 10％ tot 12％ en daarop vergaloppeerde ik mezelf nogal. Veel kans om te herstellen krijg je niet. Dus mijn advies, forceer jezelf niet op deze klim.

Als je in de buurt van Munster of Colmar je uitvalsbasis hebt, dan kun je inderdaad een mooi rondje maken via de Cinq-Chateaux, Gueberschwihr en Firstplan.

De Cinq Châteaux (die ook in de Tour de France 2019 werd beklommen) vond ik goed te doen. De klim is inderdaad vrij regelmatig maar steile stukken zijn niet lang en gemoedelijke percentages en zelfs kleine stukjes vlak en dalen maakten dat ik vrij snel kon herstellen. Het wegdek was niet overal je-van-het. Verder rijdt je door het bos, verwacht hier geen vergezichten. Wat me opviel is dat er niet echt een duidelijke top is. Het vlakte wat af, ik kreeg nog wat kleine stukjes dalen en klimmen en ineens zat ik in een razendsnelle afdaling. Zodra je die achter de rug hebt dan heb je tussen Husseren en Voegtlinshoffen een schitterend uitzicht over de glooiende wijnvelden.

De leukste manier om Trois Epis te beklimmen als je het mij vraagt. Vanuit Turckheim krijg je eerst een schitterend klein klimmetje van 1,2km aan 7％ tussen de wijngaarden. Na een korte afdaling rijd je door het typische Elzas dorpje Niedermorschwihr waar je op een onoverzichtelijke kruising afslaat om aan de klim naar Trois Epis te beginnen. Het begin is even iets steiler (8％) maar daarna blijft het vrij constant 6％ - 7％ en dat is goed te doen. Je kunt mooi van je af kijken. Een fijne klim in het begin van je rondje of als klimmen niet je specialiteit is.

Ik beklom Trois Epis van deze kant na de afdaling vanaf Labaroche. Dan begin je vanaf de golfbaan. Het is dan nog zo'n 5 km klimmen. Toen ik hem reed was er niet nieuw asfalt gelegd wat vooral betekend, een grote brei aan kiezels en wat mooie gladde bochten. Dat zou er ondertussen wel ingereden zijn dus ik verwacht dat het beter is. Ik vond de klim, ondanks die verschrikkelijke kiezels, niet heel zwaar. Er was weinig verkeer en je rijdt rustig door het bos.

Een van de mooiste beklimmingen die ik tijdens onze vakantie deed. Lekker veel bochten, door wat kleine dorpjes, schitterende uitzichten. Fijne percentages en een leuke klim om jezelf echt te testen en om echt klimmen te ervaren. Eigenlijk is de top de Hohrodberg bij de Duitse begraafplaats. Het laatste stukje naar Collet du Linge is gratis. De Memorial du Linge is overigens wel een bezoek waard (trek hier op een ander moment een middag voor uit).

2 foto's

Zoals de meesten begonnen vanaf het meer via de Col de Leschaux. Het wegdek is gedeeltelijk vervangen maar op andere plekken is dit niet het geval. Al met al een leuke klim om te doen.

Deze beklimming is goed te doen, niet heel spannend. Wel mooi uitzicht van tijd tot tijd over het meer van Annecy. Gecombineerd met de Semnoz erachteraan zeker een aanrader

Tijdens onze vakantie heb ik Trois Epis van alle kanten beklommen. Via de grote weg vanuit Turckheim vond ik de klim eigenlijk het makkelijkst. Een fijne klim als je nog niet veel ervaring hebt of in het begin van je rondje om op warm te draaien. Vanuit deze kant heb je wel redelijk veel verkeer. Daarom vond ik deze kant wat minder leuk. Afdalen aan deze kant was overigens ook gaaf!

De Calvaire vanuit deze kant start in het drukkere dorpje Orbey. Je rijd over een behoorlijk grote weg al viel de hoeveelheid verkeer nog mee. Door het dorpje Pairis is het een kilometer lang goed steil met percentages rond de 10％. Na de kruising (waar je af kunt slaan richting de Wettstein) wordt het mooier. Je hebt fijne uitzichten over het dal. Wanneer je het mooie Lac Blanc passeert ben je bijna boven. Dat is met name een grote kruising met parkeerplaatsen. Voor een prettige pauze daal je beter nog even weer af naar Lac Blanc.

1 foto

Vandaag met de mountainbike het 2de deel ( D570 ) van deze prachtige beklimming gedaan. Het eerste deel had ik vorig jaar gedaan en dat is een loper die je met de grote plateau kan doen. De weg de D173 is zeer breed maar wel geen fietspad zoals gebruikelijk in Frankrijk. Maar eens je de D173 verlaat en links de D570 opdraait wordt het een killer. De weg is hier nog ongeveer 2 meter breed en dit laatste stuk van 2.4 km dat gemiddeld 8％ is heeft nog een afdaling en plat stuk van 400 meter en dan weet je hoe zwaar het is.
Vooral de laatste 300 meter zijn moordend en snijden je benen af maar de prachtige omgeving maakt alles goed. De weg kronkelt constant tegen de steile want naar boven. Je waant je hier echt in het (fiets)paradijs. Opgelet voor de afdaling want deze is gevaarlijk ( afgrond en 2m breed op vele stukken) en veel losliggend grind.

Met 18 km klimmen was het voor mij de eerste echte lange beklimming ooit. Het stuk over tot de Amic rijd je over een heerlijke kleine rustige weg veelal door het bos. Vergeet niet op de laatste 200m van de Amic even over je linkerschouder te kijken voor een schitterend uitzicht. Ik had mezelf voorgenomen niet te hard van stapel te lopen op dit eerste stuk. Met een soepel tred kon ik vrij gemakkelijk boven komen. Op de grote weg richting de Grand Ballon gaf mijn garmin regelmatig percentages van 10％ en meer. Door de brede weg kreeg ik het gevoel echt moeizaam vooruit te komen. De laatste 2 km ging het voor mijn gevoel weer wat makkelijker. Het uitzicht op de top is een mooie beloning!

2 foto's

Vandaag het laatste deel van deze col gedaan , het deel vanaf Bouvieres tot de top wat het zwaarste deel is.
Het eerste deel had ik vorig jaar gedaan en dat is een mooie brede weg tot in Bouvieres. In Bouvieres draai je links op voor de laatste 4 km die best mooi oploopt met wat bochten in. Het zwaarste stukje is op 1 km van de top waar je 2 haarspeldbochten hebt. Eens boven is het adembenemend mooi. De weg is mooi en goed en breed maar het geeft zeker niet het gevoel van een snelweg naar boven. Eens voorbij de top en een korte afdaling kan je de D173 naar col de Pre Guittard nemen wat een verborgen juweeltje is van ruim 5 km aan volgens mij 7％.
Ik heb hem juist ingediend als nieuwe beklimming. Zeket leuk als je in de buurt bent en dit alleen al voor de mooue omgeving en het is hier zo rustig fietsen.

Een zeer mooie beklimming in een waanzinwekkend mooie omgeving.
De col op zich is een loper. Bij climbfinder staat hij als 8.1 km lang maar de borden naast de weg geven 6.5 km aan omdat je de eerste 1.6 niet voelt dat het stijgt. Na 2 km rij je tussen een zuilengang van rotsen van meer dan 100 m hoog en rechts naast je een riviertje. Het lijkt wel een filmdecor zo prachtig .
De laatste 2 km is het meer open en de laatste km is het meest steile.
Hier kan je met de grote plateau naar boven. Dit is de Drome op zijn mooist.

5 foto's

Deze prachtige beklimming in een zeer mooie omgeving met de mountainbike gedaan. Is zeer gelijkmatig met in het midden een relatief vlakker deel. De col ligt zoals bijna altijd in Drome in de zon . Gelukkig nog maar 28 graden toen ik deze als eerste vandaag deed.
In het midden heb je wel een 500 m schaduw tijdens de voormiddag.
Absoluut een aanrader want is zeker niet te lang . Wegdek ok maar juist oppassen voor grindsteentjes. Weinig tot geen verkeer.
De afdaling is super mooi en zeer technisch en veel steiler.

3 foto's

Mooie klim met prachtig uitzicht over Bolzano. Eerst de wijnranken, later een mozaïek van bos en weide. Ik hou er van. Door paar kleine stukjes dalen tijdens het klimmen is het een klim die erg goed is te doen.

Gek dat hij is aangepast en nu minder klimpunten heeft dan voorheen. Met name het laatste stuk klopt niet voor mijn gevoel. De laatste 200/300 meters zijn toch echt steiler dan 5％, mijn fietscomputer geeft 8％ aan. Persoonlijk vind ik deze kant van de Lemelerberg ook moeilijker vanwege de lange aanloop valsplat en het steile laatste stuk waar je door verrast wordt.

Op een andere site staat hij zo weergegeven: http://heuvelsfietsen.nl/Overijsselse_Heuvelrug/Lemelerberg-west.php

Mooie klim in een mooie omgeving. Als je Vasse vanuit de westkant inkomt heb je al een stuk valsplat gehad voordat je begint aan de klim zoals hij hierboven is weergegeven. 1e stuk is vervolgens ook valsplat met daarna een wat steiler stukje wat meer op klimmen lijkt (vergelijkbaar met Kuiperberg). De rest is weer vals plat maar leuk om te fietsen.

Lange klim waarbij het vooral de eerste 2km flink doorduwen is. Na 1km is er een minder steil stukje, waar je even op adem kunt komen. Het laatste deel gaat door het bos. In de zomer wordt je dan vergezeld van een flinke zwerm vliegen. De afdaling is leuk, maar wel opletten geblazen met de kruispuntjes.

leuke klim die in mijn ogen bestaat uit 2 aparte beklimmingen. Ze loopt op een verbindingsweg tussen Heer en de grote weg tussen Dinant en Beauraing, desondanks valt het mee wat betreft verkeer. De weg is onlangs heraangelegd, dus het asfalt is zo gaaf als maar kan. Het eerste stuk, die ik zou côte de Heer zou noemen, is vrij steil, zeker als je de dorpsstraat van Heer neemt in plaats van de N989. Na een snelle en bochtige afdaling, kom je bij de côte Marie-Thérèse die vrij constant doorstijgt. Lekker beschut tegen zon en wind door de bomen kun je hier je duivels ontbinden.