Community voor fietsers op weg naar de top

Heel mooi trainings tips.Bedankt

Een optie om in de buurt eens een helling te doen met lastige kasseien.
Lijkt in eerste instantie een slechte veldweg waar je inrijdt, met kasseien en onkruid.
Nadien loopt de klim door in een holle weg waar de kasseien het overnemen, maar niet zo goed liggen.
Percentages vallen goed mee en je bent boven voordat je het weet.

De S-bocht in Overijse is gekend. Eens leuk om via een paar haarspeldbochten te klimmen. Alleen spijtig dat het een drukke gewestweg is met verkeer.
Opeens rechts een smal wegje nemen na de S-bocht, de Solheide. Nog nooit opgemerkt, maar een leuke verrassing.
Dit padje loopt tussen huizen en een muur. De kasseien die er liggen zijn redelijk te doen en de percentages vallen ook nog goed mee. Nadien "uitbollen" tot de top.

Ik vind de Moskesstraat "de Koppenberg van Vlaams-Brabant". Voor mij één van de lastigste hellingen uit de buurt.
Het venijn zit hem op het einde.
Pas in het bos wordt het lastig en de kasseien liggen er echt niet goed bij. Hier en daar plakjes asfalt op de rijbaan om "en danseuse" op de pedalen te trappen om wat snelheid bij te maken. Die heb je nodig om niet stil te vallen en voor de steile knik op het einde.
Ik vermoed bijna onmogelijk om boven te raken als het geregend heeft en er bladeren op de kasseien liggen.
Deze helling zal meer bekendheid genieten aangezien het deel zal uitmaken van het WK 2021.

Heel mooie omgeving aan de voet (Florivalstraat).
Begint al te klimmen in de Florivalstraat en dan sla je linksaf de Langeheidestraat in.
Het ergste/steilste deel zit aan het begin van de klim (eerste 500 meters) gelegen in een smal, hol wegje. Nadien is het een soort vals plat waar je wat tandjes groter kan duwen.
Deze beklimming, Lange Heide, staat ook in de COTACOL-encyclopedie. In die tijd was de helling blijkbaar aangelegd met kasseien.

Begin van de klim, in de Potterstraat, is er een apart fietspad dat verhard is. Kasseien op de rijbaan zijn heraangelegd en liggen er goed bij.
De kasseien van de Oude Waversebaan zijn iets slechter, maar vallen ook goed mee. Mooie uitzichten op de omgeving.
Het verhard deel zijn klinkers die niet echt bollen.
Niet echt een "spannende" ervaring, maar eens een andere weg...

Goed lopende klim op een goed wegdek. De klim is grotendeel open waardoor je goede uitzichten hebt. Wanneer je vanuit Munster komt heb je toch aardig wat hoogtemeters te pakken, en wordt het toch nog een aardig lang stuk klimmen. Al met al een zeer fijne klim om in je ronde op te nemen.

Prima opwarmertje! Na ervaringen in de Vogezen en Ardennen is het tijd voor het echte werk. Bij toeval ontdek ik dat de beklimming van ski-oord Les Deux Alpes binnen handbereik is. Vanaf La Grave daal ik dus naar het stuwmeer om na de passage van het Lac du Chambon(1040 meter) linksaf te slaan voor de beklimming. 9 kilometer tegen 6,8％ is zeer billijk. Het is alsof ik vier keer de Vaalserberg vanaf Belgische zijde bedwing. Prima asfalt, een enkele auto en wat andere fietsers.
Het dorp zelf vond ik niet bijzonder, maar de ervaring dat dit klimwerk goed verteerd wordt is een prettige bevestiging twee dagen voor het aanvangen van de Alpe d'Huez, welke inmiddels ook succesvol bedwongen is.

Een keer is genoeg. Besloten om deze vakantie een keer vol gas te geven en verder vooral te genieten. Dat gas geven is gelukt. Met 6000 trainingskilometers(Posbank, veel Veluwe en een klein beetje Zuid-Limburg) was de voorbereiding goed.
In de vlakke bochten nog wat kunnen opschakelen en op deze manier vrij maximaal omhoog gereden. Na de '1e' finish, Veille Alpe, was het even zoeken naar de officiele Tourfinish. Misschien had ik er beter niet naar gezocht.
Wat een stom dorp, zonder charme. Als Nederlander wilde ik hier graag een keer omhoog en dat is goed gelukt. Esthetisch is er echter niets aan. Afgedaald via de vele malen mooiere, doch zeer gevaarlijke afdaling van de Col de Sarenne. Het is duidelijk. Volgende keer de Sarenne omhoog, snel door dit rotdorp heen en het asfalt van de Alphe d'Huez gebruiken om lekker te dalen.

Heftig! Na eerst omhoog gekomen te zijn via de Lautaret en afgedaald te zijn naar Valloire, rechtsomkeert gemaakt op weg naar de top van de Galibier. Het gedeelte Telegraphe heb ik dus aan mij voorbij laten gaan. De eerste drie kilomter geven je nog het gevoel dat je in orde bent. Daarna is het afzien. Was het de warmte of de inspanning van de eerste klim?
Feit is dat ik de laatste 6 kilomter tot de top slinger en het gevoel heb, nergens nog te kunnen recupereren. Mijn hemel wat was dit afzien. De beloning mag er zijn: een fantastisch uitzicht op de top. De laatste kilomter is echter harken voor gevorderden. Zelden sloeg mijn shirt zo wit uit van het gezweten zout.

Vertrokken vanaf de camping in La Grave en dus de aanloop over het laatste stukje Lautaret. Prima te doen.
Vanaf het bereiken van de Col de Lautaret fietst het een stuk fijner, daar veel verkeer hier parkeert ofwel doorrijdt richting Briancon. Het verkeer dat wel naar de Galibier wil past zich doorgaans prima aan aan de fietsende toerist.
Een mooi slingerend pad met het venijn in de staart: een steile slotkilometer, maar met als beloning een prachtig uitzicht op het dal richting Valloire en in de verre achtergrond het uitzicht op de Mont Blanc. Gaaf!

Oef! Je moet er van houden. Verkijk je niet op het gemiddelde profiel. De eerste zes kilometer moet je lekker om je heen kijken: wat huisjes, wat stapels hout, een riviertje. Zodra je het odebordje aan Thibaut Pinot(Local-hero, en snelste tijd op het segment van 3,5KM) bereikt, begint het afzien. Via een vies steil stuk klim je recht tegen de hoogtelijnen in over een pad dat vrijwel uitsluitend wordt gebruikt om bomstammen vanuit het bos af te voeren. Je komt dan ook vrijwel niets tegen en hoort enkel je eigen ademhaling die op hol slaat. Ik ben boven gekomen door simpelweg te blijven duwen.
Ondanks(of dankzij?) de beperkte aanloop van mijn rit, was dit meteen het zwaartepunt van de dag.
Aanrader!

Heerlijk! Zoveel fietsers, zoveel voorkeuren. Voor mijn postuur (1.87, 79KG) is deze kant van de Ballon d'Alsace fantastisch. Volgens de bordjes langs de weg is werkelijk elke kilometer gemiddeld 7％. Binnen deze kilometers schommelt het soms nog een beetje, maar het voelt alsof het klopt. Dit betekent dat het kleinste verzet niet nodig is en ik heerlijk omhoog kan stampen. De weg loopt met 12 haarspeldbochten omhoog. Het asfalt is uitstekend. Echt uitzicht is er na het open begin niet meer zodra je het bos bereikt. Dat uitzicht dient zich pas weer aan als je op de top bent. Vandaag weinig gezien, omdat alles in nevelen gehuld was. Later teruggekomen en ver weg kunnen kijken op een heldere dag. Bovenop genoeg horeca om jezelf even te verkwikken. Mijn route vervolgd met de afdaling richting Giromagny op weg naar de finaleklim: La Planche.
Resume: Niet de aller allermooiste klim, wel een van de best berijdbare uit mijn korte historie.

Mooi! Tijdens een somber Vogezendagje een viertal klimmen aan elkaar geknoopt. De Ballon de Servance is een onregelmatige, maar zeker niet onoverkomelijke horde. Nadat je La Planche de Belles Filles (nog even) rechts laat liggen (sluitstuk van deze rit) ga je linksaf over het water, evenwijdig aan een riviertje het bos in. Vervelend steil wordt het nergens, gevoelig is het wel. Wegdek niet fantastisch, maar de rust en stilte is verkwikkend.
Bovenop de afslag naar het legerstation genegeerd en afgedaald naar Le Thillot. Past deze klim in je rondje, dan zeker niet overslaan.

Wauw! Na een dagje over de Col de Cheveres, Ballon D'alsace en Ballon de Servance geeindigd met La Planche de Belles Filles. Bij voorbaat al besloten om daar te stoppen en dat was een goede keuze, daar het hemelwater naar beneden kwam vanaf de voet van de klim. Meteen vanaf het begin is het flink steil. Terugschakelen en gaan draaien dus. Tijdens de klim is er de mogelijkheid om af en toe te herstellen en de geringe lengte is daarbij een hele geruststelling. De laatste 200M van de reguliere klim is nog even alles eruit gooien, omdat je er bijna bent.

Maar dan. Toch laten verleiden door La Super Planche de Belles Filles, het sluitstuk van de Tour 2019. Verschrikkelijk. Zo steil dat het voorwiel omhoog komt en als ik iets later wil afdalen over dit steile grintstuk doen mijn remmen niets meer en stuur ik al vallend de berm in. Gekkenwerk, maar wel gaaf gekkenwerk.

Mooi muurtje rond Malmedy, als je in de haarspeld wordt gedwongen om de binnenbocht te nemen wordt het wel even echt steil. Gelukkig wel wat beter lopend dan de naastgelegen Route de Saint-Vith

Lekkere klim vooral middenstuk vanaf beeltenis van de Frank.

Heb deze na de Chambralles en Redoute gedaan en vond hem lastiger dan Redoute. Goede tip van Tom Dumoulin geweest, sjieke klim !

De weg wordt snel steil, maar vlakt ook snel terug wat af om te eindigen in een korte muur. Als je al heel moe bent kan het vals plat erna ook nog pijn doen.

Echt monster, maar als je alles geeft geraak je er wel, ook met weinig training

In plaats van links af te slaan aan het begin volg je best gewoon de hoofdweg. De eerste kilometer is goed te doen, maar na het kerkhof wordt het heel zwaar, zeker als je daarvoor al veel kilometers hebt gedaan. Mij leek het toch eindeloos tot het gehucht Brume. In plaats van voor het gehucht rechtdoor te rijden raad ik aan het gehucht in te rijden: heel even mogelijkheid tot rust tot je terug een echte muur tegenkomt voor de weg sterk naar links draait.

Een pak moeilijker dan verwacht...na een kilometer vals plat kom je een muur tegen en moest ik bijna direct naar de 30x25. De 3-4％ in het dorp voelt letterlijk plat aan, maar daarna is het nog lang afzien rond de 10％ voor je boven bent.

Vorig jaar deze klim op de dag van de TdF gereden. Als warming up de Lauteret gedaan wat goed te doen is. Omdat de col was afgezet was er geen verder verkeer op fietsers en voetgangers na.

Mooie klim die kort is qua afstand. Hierdoor is deze klim voor iedereen goed te doen en vol te houden. Vanaf de andere kant is dat een heel ander verhaal. Aanrader voor alle fietsliefhebbers die in de buurt zijn van Briancon.

1 foto

Waneer je boven komt moet je daarna een stukje over een bospad om weer op de verharde weg te komen. Niet heel erg handig met je racefiets, maar wel te doen.

Erg mooi landschap, mooier is de klim nog als je het eerste stuk vanaf de knapheideweg pakt.

De eerste klim die ik ooit in Nijmegen op fietste. Op mijn stadsfiets. Meteen heel steil in het begin. Niet zo lang maar wel constant steil en daardoor best pittig.

Vandaag voor het eerst gefietst. Mooie weg! Met steile korte stukken klimmen. Door de afwisseling met afdalingen en stukken vals plat wordt het nooit echt zwaar, maar het is mooi fietsen in een hele mooie omgeving. Ik ben inderdaad in mijn woonplaats Groesbeek begonnen, bij de Burgemeester Ottenhoffstraat. Het klopt dat dit eerste stuk ook al flink steil is en het op 1 na zwaarste stuk van de hele weg. Je kunt deze klim gewoon doortrekken richting Berg en Dal omdat je daarna nog een keer steil op en af gaat.

Mooie klim dit. De weg gaat tussen het bos door omhoog, met meerdere flauwe bochten. Bergaf hoef je niet te remmen, omdat er geen zijwegen zijn.

Ik ben deze klim vanuit Mook vorig jaar regelmatig opgereden met mijn stadsfiets en hij is inderdaad wat zwaarder dan je in eerste instantie denkt omdat het best lang steil blijft. Leuk om af te dalen ook omdat je niet veel hoeft te remmen aangezien de weg rechtdoor loopt zonder zijstraten.

Wij hebben hem omlaag genomen, en de Sonsbecker Höhe vanuit Sonsbeck omhoog. Als je moet kiezen zou ik die volgorde adviseren, omdat deze afdaling veel opener in het landschap ligt. Zeer overzichtelijk met afdalen en je hebt een prachtig uitzicht op Sonsbeck. De volgende keer nemen we deze ook bergop.

2 foto's

Ook weer een mooie, holle weg waar je nauwelijks verkeer zult aantreffen. Niet erg moeilijk.

Als je aan komt fietsen lijkt ie heftiger dan hij is. Je rijdt een beboste heuvel op, maar al snel gaat het nog maar lafjes omhoog.

Mooie holle weg. Ik dacht deze is goed te doen, maar het tweede deel wordt onverwacht ietsje steiler. Uiteindelijk toch een leuk uitdagend klimmetje.

1 foto

Een van de mooiere en langere klimmen in deze regio. Smal weggetje en heerlijk autoluw. Net als je denkt dat je het bijna gehad hebt, gaat nog even door.

3 foto's

Afgelopen woensdag op de dag van de TdF deze beklimming gedaan. Vertrokken vanuit Albertville met een redelijk vlakke aanloop van 20 km. Dit is een welkome opwarmer voor het echte werk. Daarna kan je vanaf het begin als je de weg over bent vanaf Fiessons sur Isere meteen aan de bak tot de klim wat draaglijker wordt. Halverwege een mooi stuk om te herstellen waarna de laatste kilometers weer pittig zijn. Afgelopen week in september bijna geen verkeer op deze col waardoor het een prachtige klim was om te doen! Ook de afdaling is door het vernieuwde wegdek zelfs voor de mindere dalers goed te doen...

Een veel veiliger alternatief voor de soms drukke Haute Levée... Kan best bekoren, zeer mooi landschap (vergeet niet eens achter jou te kijken). Mooie uitloper nog tot aan het rondpuntje, richting Francorchamps.

Zoals eerder gezegd mooie gelijklopende helling waarbij de percentages hetzelfde blijven.
Boven in het dorp "Berg" moet je nog wat bochten nemen vooraleer je bij de top bent.
Als je de rotswoningen nog kunt bekijken aan de voet, ben je de Geulhemmerberg te traag opgereden ;)

Met wat geluk qua verkeer kan je wat vaart nemen als je de Daalhemmerweg afdaalt naar de Cauberg.
Op zich valt de Cauberg qua lengte en stijging goed mee, maar kan wel snappen dat het na een reeks hellingen bijzonder pijn kan doen.
Blijft een klim met heel wat historie! Is zelfs een helling van 3e categorie geweest in de Tour de France.

Hele mooie klim (beetje bochtenwerk, doorheen bos).
Heb de fout gemaakt in het begin te snel te willen gaan. In het begin zijn de percentages nog niet zo hoog en door de bochten zie je niet wat er nog moet komen.
Net voor het dorpje Sibbe komt het ergste stuk en zoals eerder hier gezegd, moet je zien dat je nog iets overhoudt.

Lange, toch wel lastige klim.
Lange rechte baan naar boven, die blijft gaan (niet goed voor de moraal).
Je bent blij dat je in het centrum van Ubachsberg komt, waar de top ligt.

Fietspad langs een drukke weg. In het begin amper stijging waar te nemen.
Enkel op het einde ter hoogte van het rondpunt dient er geklommen te worden.

Lange klim die al start vanuit het centrum van Meerssen. Vooral het stuk juist voor en na het rondpunt zijn het steilst.
Nadien volgt nog een lange lijdensweg, als je wind tegen hebt ..
Klim blijft ook nog enkele honderden meters door middel van een strook vals plat doorlopen.
Volgens het Nederlands Toppenboek ligt de top bij een paaltje van een hogedrukpijpleiding en is de klim zelfs 3.400 meter lang

Korte krachtexplosie en je bent boven.
In het begin ligt het fietspad nog niet afgescheiden en passeert er toch veel verkeer.
Volgens sommige bronnen zou de top van de Adsteeg aan de windmolen/cafetaria, enkele honderden meters verder, liggen. Deze honderden meters zijn wat glooiend met op het einde nog een lichte knik.

Speciale ervaring en mooie locatie (smal wegje, kasteel). Na enkele kilometers vlak te rijden is er opeens deze Maasberg en ben je in het centrum van Elsloo.
Korte, krachtige inspanning en je bent boven voordat je het weet.
Kasseien zijn een autosnelweg in vergelijking met de "kasseienhellingen" in de Vlaamse Ardennen.
Klimt loopt nog wat door op de top, maar als je nog wat overschot hebt, kan je doorvlammen.

Leuk om gedaan te hebben maar voelt pas als een serieuze col vanaf Stuben. Daar ga je de haarspeldbochten in waar je mooie vergezichten voor terug krijgt. Het stuk tot de top is ook fraai. Asfalt was straks. Verkeer, niet te druk. Ik was er in 2012.

Wat mij betreft doet deze ronde zijn naam eer aan. Gereden bij stralend weer en 26 graden. Het was echt genieten, vooral de eerste 120 km. Daarna ging het wel pijn doen ????

Omdat we gestart waren in Oudenaarde kregen we nog enkele van de zwaarste bergen als toetje met de Kwaremont, Paterberg en Koppenberg. Op die laatste reed ik echt van kassei naar kassei. Maar zo is het wel een mooie finale.

De route klopte prima.

Hele leuke klim. Verborgen juweeltje en zeker mooi landschap zijn hier wel van toepassing.

Deze beklimming is elke trap waard!

Regelrechte aanrader! Mooiste uitzichten uit de buurt. Een groit sprookje. Zeker de afdaling met mooi weer. Goed te combinren met de madeleine.

Een muur die recht omhoog gaat en vanaf de grote baan aan je linkerkant goed zichtbaar is. Heel steil tegen de wand. Eenmaal boven is het een fantastische afdaling die niet steil is maar wel rustig naar beneden slingert. Afdalen langs de steile kant zou ik afraden. Deden die ook eens maar wegdek was niet goed en eenmaal beneden is er een kans op verkeer op het kruispunt. Door het gebrek aan bochten in combinatie met de steiltegraad zorgt ervoor dat de snelheid heel snel oploopt. Kort samengevat een must als je via Briancon een tocht doet en de grote baan wil vermijden. Ook ideaal voor een wedstrijdje tegen elkaar om daarna te genieten van het uitzicht en de afdaling via Champcella.