Col du Rosier via La Gleize

Misschien door de bekendheid van de klim er teveel van verwacht, maar na Redoute en Stockeu vraag je je af waar het echte werk begint. Vooral eerste deel mooie omgeving.

Mooie lange beklimming. Eerste deel tot La Gleize vernieuwd asfalt. Bij de afslag rechts verderop begint het slechte asfalt tot je voorbij de laatste huizen bent. Het laatste rechte stuk weer mooi asfalt. Ik doe deze variant nooit als afdaling.

Mooie, maar ook echt wel pittig door de lengte. Kunst is om toch wel een ritme te vinden waarmee je boven komt

Niet de zwaarste beklimming, wel eentje die voor grote tijdsverschillen kan zorgen! Zeker aan te raden voor een koersje met vrienden te doen

Mooie klim met schitterende uitzichten. Hij lijkt inderdaad niet al te zwaar. Toch ging ik wel even stuk toen ik door het bos fietste net voor de bochten voor Cour. Na het dorpje vlakt het wat af richting de top die nog iet verder ligt. Als je nog power hebt kun je hier bijschakelen en vaart maken.

Prachtige beklimming. Volgens de recensies een gemakkelijke klim, maar aan het einde van de rit is die zeker wel pittig. Erg lang!

Deze kant van de Rosier is geen heel lastig ding. Hij is lang, maar loopt geleidelijk op zonder uitschieters. Als ik met de groep rijdt (allemaal kleine, graatmagere mannetjes, in tegenstelling tot mezelf) moet ik hem op de 52 leggen om de rest met hun kleine versnellingen te kunnen volgen. Maar dat is best te doen, hoor. Wat mij betreft is dit de gemakkelijkste kant van de Rosier, maar daarom niet minder mooi.

Als je de huizen van La Gleize en Borgoumont eenmaal achter je hebt gelaten word je getrakteerd op zeer mooie uitzichten. Nergens echt steil, lekkere loper. Ik pak deze klim altijd vanuit Cheneux, vanaf de brug over de Ambleve. Veel rustiger dan het eerste stuk over de N633 zoals in de beschrijving aangegeven, en bovendien door een mooi verkoelend bos met daarna een leuk uitzicht naar La Gleize. In totaal een kleine 9 km klimmen.

Van de verschillende varianten van de Rosier is dit niet alleen de langste, maar ook degene met de mooiste uitzichten. De klim begint op een drukke doorgaande weg, maar na de afslag in het dorpje wordt het een stuk rustiger.

Kom je vanaf Ruy, neem dan het weggetje Roannay: lekker rustig fietspad langs een kabbelend beekje ipv de doorgaande weg. Hierdoor sla je een klein stukje van het begin van de klim over, maar daar mis je niets aan.

Zeker een aanrader. Gestart vanaf de Roannay(weg) die minder druk is dan de andere wegen naar de start van de klim en deze weg loopt langs een erg mooi beekje. Je pakt dan alleen de eerste kilometer niet mee van de klim maar die stelt toch weinig voor. Op een gegeven moment na een kilometer of 5 één van mooiste uitzichten in de buurt.

Is klim in 2 stukken, met best wel een redelijk lang stuk vlak, zelfs beetje afdaling in het midden. Vlak voor Cour weer wat pittiger en daarna laatste stuk lekker opschakelen.

Deze als laatste van de 3 Rosiers beklommen en dan voelt die even zwaar als de noord kant.
Maar 8 km klimmen op een uurtje van huis is uniek.
Mooie geleidelijke klim en een verraderlijk laatste recht stuk, het lijkt vlak maar schijn bedriegt.

Een fantastische beklimming, die ik heel vaak heb beklommen, prachtige vergezichten en daarna een geweldige afdaling via Creppe naar Spa.