Passo del Cuvignone vanuit Casalzuigno is een beklimming in de regio Lombardije. Hij is 10.9 kilometer lang en overbrugt 758 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 7%. Daarmee scoort deze klim 679 klimpunten. De top van de beklimming ligt op 1044 meter hoogte. Gebruikers van climbfinder deelden 3 reviews over deze beklimming en hebben 6 foto's geüpload.
Straatnamen: Via per Arcumeggia & Strada Sant'Antonio - Passo del Cuvignone
Welkom! Activeer je account als je wilt reageren op onze website. Je hebt een verificatie e-mail in je inbox.
Als je foto's wilt uploaden, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
Doorgaan met Google
Doorgaan met Facebook
Doorgaan met Apple
Aanmelden met e-mail
De Cuvignone kan worden gedaan vanaf twee verschillende starts, vanuit Casalzuigno via Arcumeggia en vanuit Cittiglio. Hoewel de laatste het meest in het oog springende deel is, is de eerste om zowel hoogte- als logistieke redenen interessant. De aankomst in Arcumeggia biedt namelijk de mogelijkheid om de bidon bij te vullen en het been te 'voelen' voordat het zwaarste deel van de klim wordt aangepakt. Want hoewel het waar is dat de klim tot de splitsing S. Antonio niet bijzonder moeilijk is, worden de hellingen vanaf daar steil, met een gemiddelde van 9％ en weinig stukken waar je kunt ademen. De weg is smal, de ondergrond is onverhard en het is bijna allemaal in de schaduw, waardoor het vooral de voorkeur heeft voor degenen die het in de zomer willen doen.
Om deze reden biedt de beklimming geen geweldig uitzicht, behalve een paar korte blikken waar het meer te zien is.
De afdaling naar Cittiglio is bijzonder technisch en vereist ook veel aandacht vanwege het toegenomen autoverkeer.
Desondanks blijft het een mythische beklimming van de Pre-Alpen van Varese, die je absoluut moet doen.
Il Cuvignone si può fare da due partenze differenti, da Casalzuigno passando da Arcumeggia e da Cittiglio. Sebbene sia quest’ultimo il tratto più blasonato, il primo, sia per ragioni altimetriche, sia per ragioni logistiche, è interessante. L’arrivo ad Arcumeggia, infatti, dà la possibilità di fare borraccia e di “sentire” la gamba prima di affrontare il tratto più duro della salita. Perché, se è vero che fino al bivio di S. Antonio la salita non è particolarmente difficile, da lì in poi le pendenze si fanno sentire, con una media del 9％ e pochi tratti in cui poter respirare. La strada è stretta, il fondo sporco , ed è quasi tutta in ombra, che la rende preferibile soprattutto per chi vuole affrontarla in estate.
Per questa ragione, l’ascesa non offre grandi panorami, eccezion fatta per un paio si brevi scorci in cui si può vedere il lago.
La discesa verso Cittiglio è particolarmente tecnica, e richiede molta attenzione anche per la maggior presenza di traffico automobilistico.
Resta comunque una salita mitica delle Prealpi Varesine, da fare assolutamente.
Er wordt gezegd dat de zwaarste piste van Cittiglio is, maar vertrouw me niet ik zou ze op een lijn zetten.
De klim is grotendeels begroeid, dus in de zomer fietst u in de schaduw, en op de top is het panorama zo goed als afwezig, dus als u van beklimmingen met adembenemende uitzichten houdt, vergeet het maar, deze is niet voor u, tenzij u op drie kilometer van de top stopt om het meer te zien in de paar glimpen die de klim biedt.
Si dice che il versante più duro sia da Cittiglio ma non fidatevi io li metterei alla pari.
La salita e in maggior parte coperta dalla vegetazione quindi in estate pedalerete all' ombra in cima il panorama praticamente è praticamente assente quindi se siete amanti delle salite con vedute mozzafiato lasciate perdere non fa per voi almeno che non vi fermate a tre km dalla vetta per vedere il lago nei pochi squarci che offre la salita
| 7 km/u | 01:33:23 |
| 11 km/u | 00:59:25 |
| 15 km/u | 00:43:34 |
| 19 km/u | 00:34:24 |
