Emmaberg vanuit Valkenburg

best wat hoogtemeters en klimpunten, maar om nou te nomen dat het een plezier om te rijden is? Nou nee. Het eerste deel moet je delen met auto's en vrachtwagens en vanwege een middenberm is er maar weinig ruimte beschikbaar. Daarna wordt het even beter, al is de helling lastig in te schatten maar klimmen doet het zeker. Na de zijweg naar Klimmen zie je de weg weer mooi stijgen en ontvouwt zich aardig uitzicht naar links maar helaas ga je hier ook over van een fietsstrook naar een tegelfietspad die behoorlijk hobbelig is. Gelukkig is het dan niet meer zo ver. Leuk vanwege de hellingen, matig vanwege de drukte en (een deel van) de ondergrond.

Op de eerste plaats een drukke weg. Tot de splitsing met de weg richting Klimmen loopt het lekker. Maar na de splitsing gaat het verder over een vreselijk tegelpad. Ik vind er geen bal aan. Het uitzicht op links is wel de moeite waard. Leuke optie is om je fiets op het tegelpad de eerste weg rechts in te sturen en te vervolgen over de Emmabergweg en de Groeneweg.

Ik ken de klim vooral als zwaarste klim van de AGR voor amateurs (op de zaterdag).

Wanneer je boven op de cauberg, lekker geniet van de pintjes en gezelligheid bij de finish en dan weer terug moet gaan naar de parkeerplaats. De benen willen dan echt niet meer.

Ik was onlangs in Zuid-Limburg en had de Cauberg (en de Gulperberg) willen doen. Op de dag van ons vertrek was ik daar echter te moe voor: ik moest nog de hele dag en wilde mijn krachten sparen. Op een gewone stadsfiets en met een trekkersrugzak is deze helling nog goed te doen, maar beslist geen kattenpis. Het stuk vals plat tussen Valkenburg-stad en Emmaberg is verraderlijk: het steilste stuk moet nog komen en daar ben je niet op bedacht.