Vrij vertaald betekent de Tourmalet zoiets als, de verkeerde weg, de slechte omweg. Water in de mond voor journalisten. Zo ook tijdens de eerste Touretappe die over deze col voerde. Volgens de legende noemde de wielrenners de organisatoren 'moordenaars' en criminelen'. Dit was echter slechts een wielrenners, de meeste renners vonden de klim zwaar maar fantastisch. Iets wat nog steeds zo is en altijd zo zal blijven. Tot nu toe is de Tourmalet de meest gereden col in de Tour de France, 77 keer maar liefst. (2013) Dit heeft voor ons wielrenners het voordeel dat het een klinkende naam is, het nadeel dat je deze weg nooit alleen rijdt. Voor de foto op de top, reken erop dat je in de rij moet.
Het begint rustig op deze beroemde en beruchte bergcol. Net op het moment dat je denkt 'dit valt allemaal wel mee' slaat deze reus keihard toe. Want als het omhoog gaat, gaat het erg steil omhoog. Vanaf kilometer 4 tot en met de laatste kilometer is het heel erg steil en keihard werken. Vanaf La Mongie is het echt afzien.
In de eerste kilometers geven de bomen nog wat beschutting, hoe hoger je komt hoe zwaarder het wordt. Deze col, als hoogste van de Pyreneeën heeft landschappelijk een fantastisch einde. Mooie Alpenweiden en een fantastisch uitzicht van de omhoog slingerende weg. Maar de vraag is om je tijdens de lange stukken van de rond de 9 en 10 procent daar echt van kunt genieten.
Al met al een col om nooit te vergeten.
Straatnaam: D918
Welkom! Activeer je account als je wilt reageren op onze website. Je hebt een verificatie e-mail in je inbox.
Als je foto's wilt uploaden, maak dan een account aan. Het duurt maar 1 minuut en het is helemaal gratis.
Doorgaan met Google
Doorgaan met Facebook
Doorgaan met Apple
Aanmelden met e-mail
Een legendarische beklimming die eind oktober werd voltooid in een aangenaam zonnetje, maar met ietwat koele temperaturen. De eerste paar kilometer zijn niet erg veeleisend en gaan in een rechte lijn. Het meest mentale deel voor mij waren de km's die La Mongie naderden en overstaken. De laatste 3 km waren niet gemarkeerd toen we passeerden (einde van het seizoen?) en het topbord stond alleen in het café op de top, dat ook dienst doet als tentoonstelling van verzamelobjecten en foto's. Eenmaal voorbij La Mongie zijn de uitzichten prachtig en moesten we de weg delen met lama's (geen agressie tegen fietsers te bespeuren).
Vergeet niet het weer op de top van de berg te checken via de webcam op de website van het La Mongie resort, die je een live beeld geeft van de laatste stukken van de pas. Ik ben blij dat ik dit monument van het fietsen heb beklommen.
Ascension légendaire, effectuée fin octobre sous un agréable soleil mais dans des températures un peu fraiches. Les premiers kms ne sont pas très exigeants et en ligne droite. La portion la plus mentale pour moi sont les kms en approche de La Mongie ainsi que sa traversée. Les 3 dernières kms n'étaient pas bornés à notre passage (fin de saison?) et la panneau du sommet n'était que à l'intérieur du café au sommet, qui fait aussi office d'exposition de pièces de collection et de photos. Une fois La Mongie passée la vue est splendide et nous avons eu à partager la route avec des lamas (pas d'agressivité remarquée envers les cyclistes).
Pensez à vérifier la météo au sommet vie la webcam sur le site de la station de la Mongie qui permet de voir les dernières portion du col en directe. Heureux d'avoir gravit ce monument du cyclisme.
Mooie beklimming omdat hij van de buitencategorie is en omdat hij bekend is van de Tour, maar..als je echt een mooie klim wilt doen dan moet je hem vanaf de andere kant doen (keuze tussen de oude legendarische route of de nieuwe route). Aankomst van deze klim valt wat tegen. Overigens de koffie boven smaakte heel goed!
Als je vertrekt vanaf het Lac de Payolle, geven de eerste kilometers aan de rand van Sainte Marie de Campan je de kans om op te warmen. Daarna profiteer je van deze legendarische beklimming, die nog steeds toegankelijk is. Het is nog steeds een lange 17 kilometer, maar zonder klim vooraf, eindigt hij behoorlijk cool!
Parti du Lac de Payolle, les premiers kilomètres en sortant de Sainte Marie de Campan permettent de se chauffer. Après on profite de cette montée légendaire qui reste accessible quand même. ça reste long 17km, mais sans ascension avant, ça se termine plutôt frais !!!
De kant vanuit Luz vind ik mooier, deze kant kon me niet zo erg bekoren als ik eerlijk ben. Kan ook komen omdat het de 4e col van de dag was en ik graag naar huis wilde...
Een klim voor echte experts. Adembenemend uitzicht. Echt het proberen waard
Una salita per veri esperti. Panorami stupendi. Veramente da provare
Een prachtige klim, zowel wat betreft het uitzicht als de sportieve uitdaging. Een vrij steile helling, met een beetje verkeer en een mysterieuze sfeer toen we omhoog gingen, met nogal wat mist. De weg is bedekt met tags die doen denken aan de grootste momenten van de Tour de France.
Ascension superbe tant au niveau de la vue, que du challenge sportif. Pente assez régulière, avec un peu de traffic, avec une atmosphère mystérieuse lorsque nous y sommes allés avec pas mal de brouillar. La route est recouverte de tag rappelant les plus grands moments du tour de France.
Enkele foto's van onze fietstocht vandaag (verslag hieronder). Ik hoop dat het weer bij jullie net zo is als bij ons!
Some photos from our cycle today (report below). Just hope you get weather like we had on the day!
We kwamen de vallei in vanuit Bagneres-di-Bigorre. De weg was echter erg druk, met veel vrachtwagens en bussen, dus niet prettig. Eenmaal in St-Marie-Campan werd het een stuk rustiger, maar het verkeer was wel merkbaar (misschien omdat de klim vanaf de andere kant was afgesloten voor wegwerkzaamheden). Juni kan een lastige maand zijn om je te verplaatsen, omdat het de maand is tussen de toegankelijkheid van de wegen en de drukke vakantieperiode, dus dan worden er wegwerkzaamheden uitgevoerd. Tijdens ons verblijf van 5 dagen waren alle of delen van de Col du Tourmalet, Col de Solour en Col D'Aspin afgesloten voor verkeer).
De klim begint rustig, maar wordt al snel zwaarder en dat blijft zo tot de top. Het eerste steile stuk slingert zich om een beboste heuvel, waarna je het lelijke skioord La Mongia nadert. Het enige goede dat gezegd kan worden, is dat het met open mond staren naar de verbazingwekkend fantasieloze gebouwen je gedachten voor een paar kilometer van de klim afhaalt. Na La Mongia ligt de klim boven de boomgrens, maar bij goed weer kun je de top zien - dat en de haarspeldbochten maken het een leuk laatste stuk. Het uitzicht op de top is spectaculair als je geluk hebt met het weer. Op de dag dat wij het deden, konden we aan de andere kant afdalen door onder de slagbomen op de top en 3 km verder naar beneden te duiken, waardoor er in dat gedeelte geen auto's waren en daarna nog maar heel weinig (van wie de hoop de grond in werd geboord dat de borden niet klopten). De weg aan de andere kant is een bijzonder knap staaltje techniek, want de eerste paar honderd meter naar beneden moet de weg over de berghelling lopen, omdat er geen rivierdal is om te volgen. Daarna volgt de weg de bergstroom steil omlaag naar Luc-St-Sauveur. De weg is hier en daar flink opgelapt en was behoorlijk hobbelig als je bedenkt dat de weg zo vaak wordt gebruikt in de TdF. Desondanks een geweldige dag gefietst in fantastisch weer. De stijgingspercentages per km zijn niet meer dan 8％/9％, waardoor het goed te doen is, maar door de hoogte van de klim gaan ze gewoon veel langer door dan in andere beklimmingen in de omgeving.
We came up the valley from Bagneres-di-Bigorre. However, the road was very busy, with lots of lorries and buses so not enjoyable. Once you reach St-Marie-Campan it quietened down significantly, though traffic was noticeable (though perhaps because the ascent from the other side was closed for roadworks). June can be a tricky month for getting around as it is the month between the roads being accessible after winter and the busy holiday period so it is when they do the roadworks. During our 5 day stay all or parts of the Col du Tourmalet, Col de Solour and Col D'Aspin were closed to traffic).
The climb is gentle to start but quickly gets tougher, and stays that way until the top. The first steep part wraps itself round a forested hill, after which you approach the ugly ski resort of La Mongia. The only good thing to be said is that staring open-mouthed at its amazingly unimaginative buildings takes your mind off the climb for a few kilometres. After La Mongia, the climb is above the tree level but in good weather you can see the top - that and the hairpins make it an enjoyable last section. The views at the top are spectacular if you are lucky with the weather. On the day we did it we were able to descend down the other side by ducking under the barriers at the top and 3km further down, and meant there were no cars in that section and very few (whose hopes were about to be crushed that the signs were inaccurate) afterwards. The road down the other side is an especially great feat of engineering, as the first few hundred metres down it has to sweep across the face of the mountainside, as there is no river valley to follow. Thereafter, it follows the torrent steeply down to Luc-St-Sauveur. The road on this side is actually heavily patched up in places, and was quite bumpy considering it used in the TdF so often. Nevertheless, a great days cycling in fantastic weather. The per km gradients are no more than 8％/9％ which makes it manageable, but because of the height of the climb they just go on for much longer than in other climbs in the area.
De pas waardoor ik van fietsen ben gaan houden, zowel als kind als in de twee jaar sinds ik ben begonnen!
Wat betreft mijn beklimming qua fietsen, gedaan op 10 juni 2023 was het glad, zoals zovelen denk ik, van Ste Marie tot Gripp, en daarna ging de stekker er niet meer uit ... De stukken waar ik het meest last van had waren de paravalanches voor La Mongie en de doorsteek van dit dorp, maar als je het redt en wat meer duwt als je het voelt, gaat het heel goed.
Voor de goede orde: als kind keek ik al naar de heldendaden van de wielrenners met mijn opa's en we wachtten elke zomer op de Tourmalet. Het was de etappe waar ik het meest naar uitkeek en ik vroeg mijn ouders zelfs om in de buurt op vakantie te gaan zodat ik de pas kon zien... In die tijd (2010) had ik nog nooit op een racefiets gezeten en ik droomde er misschien onbewust van om hem ooit te kunnen beklimmen...
En in juli 2021 deed ik dat, op een elektrische fiets met mijn partner, via Ste Marie, en die dag beloofde ik mezelf dat ik terug zou komen, deze keer met mijn been. Dus kocht ik mijn racefiets in augustus 2021 en ben ik aan het trainen, ondertussen heb ik de Galibier, de Izoard, de Granon, de Ventoux 6 keer gedaan, waaronder een gekke ... maar niets in termen van sensatie zal deze pas overtreffen, die voor mij de grootste en meest legendarische in de geschiedenis van het wielrennen is, zowel vanwege de verhalen op deze wegen als de uitstraling die het afgeeft. De Tourmalet is de Tour de France, Eugène Christophe, Tatave (met zijn standbeeld op de top), het duel Contador-Schleck, Thibaud's overwinning... Niets kan eraan tippen, en ik' ben er trots op dat ik het heb gereden, ik ' zou nooit zeggen dat ik' verslagen ben voor zo'n monument. Zelfs 3 jaar geleden had ik me nooit kunnen voorstellen dat ik dit ooit zou kunnen winnen en soms denk ik dat mijn naïviteit me ver heeft gebracht.
Le col qui m'a fait aimer le vélo, tant depuis tout petit que depuis deux ans que je pratique !
Pour ce qui est de ma montée en terme de cyclisme, fait le 10 juin 2023 elle fût roulante, comme beaucoup je pense, de Ste Marie a Gripp, puis ça ne débranche plus ... Les passages ou j'ai le plus souffert sont les paravalanches avant la Mongie et la traversée de ce village, mais en gestion et en appuyant un peu plus quand on le sens, ça passe très bien.
Pour la petite histoire, petit déjà je regardais avec mes grands-pères les exploits des cyclistes et on attendais le Tourmalet tout les étés. C'était l'étape que j'attendais le plus, j'avais même demandé a mes parents d'aller en vacances dans le coin pour pouvoir voir ce col ... A cette époque (2010) je n'était jamais monté sur un vélo de route et je rêvais peut être inconsciemment d'un jour pouvoir le gravir...
Et en juillet 2021 ce fut chose faite en vélo électrique avec ma compagne, par Ste Marie déjà, et ce jour la, je me suis promis de revenir, et cette fois à la jambe. J'ai donc acheté mon vélo de route en aout 2021 et je me suis entraîné, entre temps j'ai fait le Galibier, l'Izoard, le Granon, le Ventoux 6x dont un cinglé ... mais rien en terme de sensation ne dépassera ce col qui est pour moi le plus grand et le plus légendaire de l'histoire du cyclisme, tant par les histoires en ces routes que l'aura qu'il à. Le Tourmalet, c'est le Tour de France, Eugène Christophe, Tatave (avec sa statue au sommet), le duel Contador-Schleck, la victoire de Thibaud ... Rien ne l'égalera, et je suis fier de l'avoir emprunté, je ne dirais jamais vaincu pour un tel monument. Jamais je n'aurait pu penser un jour, il y'a encore 3 ans en arrière, l'accrocher au palmarès, je me dis parfois que ma naïveté m'a emmené loin.
Ik heb deze klim samen met mijn vrouw gedaan op de dag dat de tour de France femmes hier finishte. De klim is zwaar maar erg mooi. Er was weinig verkeer omdat de doorgaande weg afgesloten was, alleen vips mochten nog naar boven. Helaas mochten wij de laatste 200 meter niet rijden waardoor we het monument op de top niet gezien hebben. De laatste kilometers waren sowieso in de mist wat enerzijds erg jammer was maar anderzijds ook wel iets mythisch heeft. Wat ons betreft is dit een col die je niet mag missen.
Ze hebben het standbeeld verplaatst! Waarschijnlijk veroorzaakte het op zijn oude plek uiteindelijk te veel verkeersproblemen tussen fotograferende fietsers en auto's... Het uitzicht aan de andere kant is veel mooier dan aan deze kant, maar de afdaling terug naar Sainte-Marie-de-Campan is een adrenalinekick.
They moved the statue! Probably, at it's old spot, it was eventually causing too many traffic problems between picture taking cyclists and cars... The view down the other end is way more attractive than that of this end, but the descend back to Sainte-Marie-de-Campan is an adrenaline rush.
De Col du Tourmalet boezemde mij eerlijk gezegd serieus wat angst in. Het is een col die gespekt is met heroïsche verhalen geschreven tijdens tal van grote rondes, zo'n klepper beklim je niet zomaar...
Vanaf het prille begin ging er maar één ding door mijn hoofd: doseren, doseren, doseren. De eerste kilometers nodigen uit om de benen te testen. Maar de Tourmalet is lang, en slopend... Na goed 5 kilometer ronddraaien is het uit met de gemakkelijke stroken. Vanaf hier wordt het al wat harder werken. De komende vier kilometer maal je om en bij de 8％ gemiddeld. Niet overdreven zwaar, je krijgt het makkelijk rond mits je de juiste versnellingen hebt gemonteerd.
De volgende kilometer loopt het gemiddeld steiler op, dit is een eerste test. Als je hartslag hier de hoogte inschiet, geen probleem! Probeer op de iets minder steile stroken wat te temporiseren, vergeet dat klimrecord even...want als je niet tot aan de top geraakt, dan heb je helemaal geen recordtijd vast te zetten.
Zo'n 6 kilometer voor de top is het even alle hens aan dek: verschillende stroken van dik boven de 10％ (uitschieters tot 18％) volgen elkaar in sneltempo op. Een bepaalde haarspeldbocht tikt zelfs even de 24％ aan als je vol voor de binnenzijde gaat, en dat komt wel even binnen.
Nadien loopt het vanaf zo'n 4 kilometer van de top verrassend soepel en gelijkmatig op: lange overzichtelijke stroken van zo'n 7％ zijn een welkome verlichting, de druk loopt zo van je benen. Heerlijk!
Vlak voor de top loopt de weg alweer op tot zo'n 11 à 12％. Maar eerlijk gezegd, als je al zo ver bent gekomen dan draai je hier je hand niet meer voor om. Gas op die lolly en beuken maar!
Mooie klim met prachtige uitzichten. Qua moeilijkheidsgraad valt deze col heel erg mee, de hellingen zijn regelmatig en het wordt nergens echt steil. Let er wel op dat je met deze afstand een uur à 1,5 uur aan het klimmen bent; verschiet dus niet al het kruid al in het eerste deel van je klim. Het eerste deel is namelijk erg vlak, pas later wordt het steiler.
Volgens mij de mooiste en rustigste kant om de Tourmalet te beklimmen. Weinig schaduw bij felle zon. Zowel in Campan als in La Mongie mogelijkheden om te drinken/eten. Zoals op iedere Col boven is het kouder en meer wind maar dan besef je pas echt dat je terug ergens boven de 2000m staat en een ervaring HC hebt opgedaan
Wat een heerlijke rit was dit. Vanuit Lourdes heb je een mooi rondje.
De uitzichten zijn fantastisch. Ik vond de drukte wel meevallen.
Hij loopt mooi gelijkmatig en wordt nooit echt makkelijk, maar is wel goed te doen.
Ik heb het nergens moeilijk gehad.
De afdaling was waanzinnig. Eigenlijk ging het tot aan Lourdes alleen maar omlaag, dus ik was snel thuis.
Die kant vind ik wel mooier om te rijden. Niet zozeer op de tourmalet, maar wel de rest van de weg.
Een geweldige ervaring. Een paar mensen op de weg tot Barèges, daarna bijna allemaal fietsers. De vallei is in het begin een beetje gesloten, maar het uitzicht is prachtig op de laatste km.
Une superbe expérience. Un peu de monde sur la route jusqu'à Barèges, ensuite presque que des cyclistes. La vallée est un peu fermée au départ, mais la vue est splendide sur les derniers Km.
Een "monument" en de meest beklommen berg in de Tour. Indrukwekkend en zwaar! Je kunt heel wat superlatieven loslaten op de Tourmalet. Vooral op je bucketlist plaatsen als je deze nog niet hebt bedwongen. De eerste kilometers word je nog een beetje gespaard, maar daarna is het vol aan de bak tot de top. Wees goed voorbereid en hou er rekening mee dat de temperatuurverschillen groot kunnen zijn.
Al veel over gezegd en geschreven; deze moet je gedaan hebben vanwege de historie, vanwege het imponerende landschap en omdat dit in de regio toch wel een van de hogere passen is. Ook ideaal om te koppelen aan verschillende andere beklimmingen en rondjes. Zeker in combinatie met een andere (HC-)beklimming krijgt deze klim extra waarde, bv Luz-Ardiden of Hautacam. Wat ik persoonlijk aan deze kant wel zwaar vind, zijn de lange rechte stukken, met name in het gedeelte tot La Mongie. Stijgingspercentages zijn natuurlijk best pittig (ook in combi met de afstand), maar te doen. Echter, de beklimming biedt weinig mogelijkheden voor herstel; na een paar rustige kilometers in het begin, kom je nooit meer onder de 7-8%. Het is echt een klim om goed in te delen. Het is het mooiste als je na La Mongie nog even door kan trekken (of over hebt). Als je deze kant afdaalt, full speed! Weinig scherpe bochten, redelijk brede en goede weg, dus zeer overzichtelijk. Wel veel ander verkeer, dus echt goed uitkijken. Ik had zelf hier ooit een klapband (waarschijnlijk een steentje), net voorbij La Mongie rond de gallerijen.
De Tourmalet is de allereerste col in het hooggebergte ooit die ik beklommen heb, ik had al behoorlijk wat klimervaring in de Vlaamse en Belgische Ardennen, maar dit was nieuw en natuurlijk ook van een andere orde. Toch probleemloos naar boven gefietst, schitterende beklimming die vooral vanaf La Mongie heel zwaar wordt. Een Nederlander die mij in de laatste kilometers voorbijgereden was zat boven op het terras al met een koffietje voor zijn neus toen ik arriveerde. Toen ik hem vertelde dat het mijn eerste grote col ooit was schudde hij met zijn hoofd met de boodschap dat ik goed gek was om al direct een buiten categorie aan te pakken. Hij vond echter wel dat ik niettegenstaande dat het heel goed had gedaan, het werd nog een heel gezellige babbel met heel wat interessante klimtips.
De beklimming van deze legendarische en meest beklommen Tourcol start in de dorpskern van St.Marie de Campan aan het beeld van 1913-legende Eugène Christophe met herstelde voorvork triomfantelijk in de lucht gestoken!
De relatief vlakke eerste 4 km. langs de open velden van de Valléé du Campan krijg je dubbel en dik terugbetaald want nadien zakt het stijgingspercentage tot de top niet meer onder de 8％. De zone in en tussen de halfopen lawine gaanderijen voor het zomers lege skidorp met aards lelijke betonnen hoogbouw La Mongie was moordend.
Top is windgat met souvenirshop/café en groot zilverkleurig gietijzer beeld van klimmende fietser.
Naast de gekende fietsinfobordjes elke kilometer kwam ik naast 2 ezeltjes zelfs enkele geïmporteerde lama's tegen vlak voor de top!!!!
Moeilijkste zijde van iconische klim die je moet beklommen hebben.
Deze klassieker moet je zeker eens gedaan hebben, en waarom niet ineens in combinatie met de Aspin. Ik deed deze klim enkele jaren geleden, de dag voor de passage van de tour. Op elke beschikbare vierkante meter naast de weg stond een camper, en de sfeer zat er toen al goed in.
Los daarvan is het ook gewoon een moeie klim, zeker eens je boven het skistation bent.
normaal zou ik op de gestelde vraag hieronder antwoorden , 2 maar de tandwielen kunnen ook meetellen en dan heb ik het niet juist en denken jullie dat ik een robot ben....
prachtige beklimming, spijtig dat het zo lastig is om van de natuur te genieten!!!
Iconische berg. Ik deed de Tourmalet na de Aspin. Tot aan La Mongie best doenbaar, al blijft het doenbaar. Vanaf La Mongie doet alles gewoon pijn. Blik op de grond gericht en blijven ronddraaien. Zo kom je er. Genieten is er die laatste km'sn iet echt meer bij. Maar eens je boven voet aan grond zet, is het uitzicht fantastisch. Wel een jasje meenemen voor de afdaling. Het kan er fris en mistig zijn, zelfs op warme zomerdagen. In de vallei was het 28°c. Boven was het 13°c en mistig.
Dit was de 4e berg in de Marmotte Pyreneeën. Wanneer je al veel hoogtemeters in de benen hebt, is deze berg best pittig. Vanaf het skidorp is het nog een km of 5 klimmen, daar zitten geen echt steile stukken (van meer dan 10% in) maar 8 of 9 % is dan best een uitdaging. Het gaat wel mooi en gelijkmatig omhoog. Qua uitzichten vond ik deze beklimming wat minder.
Vandaag gereden vanuit Beaudean. Vertrok in de mist een reed langzaam maar zeker de wolken uit bij de eerste haarspeldbocht, zo’n 8 km voor de top. Dat maakt toch wel wat uit die hitte op je hoofd. Rustig door stampen, had ik maar een kleiner verzet, tot la Mongie. Wat een killer dat laatste stiekem toch wat steilere stuk door Mongie tot aan de top. Koffie met taart boven als beloning. En dan de afdaling terug naar Beaudean. Prima te doen en op een paar haarspeldbochten na kan je flink door fietsen. Binnen een half uur beneden. In de mist.
fantastische col moet het beleefd hebben,en boven wat een uitzicht ongelooflijke ervaring
Mooie Alpenweiden en een fantastisch uitzicht van de omhoog slingerende weg. Maar de vraag is om je tijdens de lange stukken van de rond de 9 en 10 procent daar echt van kunt genieten.
Al met al een col om nooit te vergeten.
Alpenweiden, moet dat niet zijn ... ??
Op 4 augustus naar boven gereden. Auto in Bagnères de Bigorre gezet. Ik begon met miezerregen, maar wist dat boven de wolken de zon scheen (check webcam van Pic du Midi). Het stuk vanaf de eerste haarspeldbocht (km 9) helemaal naar de top is het aan één stuk steil en is er geen gelegenheid om op adem te komen. Dat maakt de klim mentaal zwaar, zeker als je 'm voor het eerst doet. Vanaf net vóór La Mongie tot erna wordt het allemaal nog een stukkie steiler. Het hielp mij dat je vanaf daar de top ziet liggen. In de laatste 2 kilometer voor de top (en ook in de afdaling) zijn er meestal fotografen actief dus zorg dat je haar goed zit en nog kan glimlachen!
Ik ben 13 jaar en heb gisteren voor het eerst de tourmalet beklommen. Ik reedt met nog 8km voor de boeg weg bij mijn vader en heb hem op een kwartier gezet. Ben geen een keer gestopt! Vanaf La Mongie is het echt afzien vooral de haarspeldbochten die je in de binnenzijde moet nemen zijn echt zwaar. Maar eenmaal op de top is het geweldig het uitzicht op de foto! Ik heb ook de Hautacam nog gereden dat was mijn beste beklimming tot nu toe
@Rogier, komen de Col d'Aubisque en Luz-Ardiden er ook nog bij, ondanks dat ze niet in deze Tour zitten? Dat heeft me een goed overzicht over de moeilijkste cols van de Tour.
Komen de profielen van de beklimmingen van deze Tour op de site. Onder andere de Col de Soudet en Plateau de Beille zie ik nog niet op de site. Verder mis is nog de Pyreneeën-col Luz-Ardiden. Ook de Cote de la Croix Neuve en La Toussuire ontbreken nog. Zouden deze toegevoegd kunnen worden aan de site? Bijvoorbaatdank.
Twee broers beklommen vandaag 25 augustus de machtige berg de Tourmalet,met prachtig weer en vol goede moed.Het lukte ze om in een keer zonder rustpauze de gigant te bedwingen.Bovengekomen zagen ze er zelfs nog fris uit en waren twee zeer tevreden mensen,en terecht want het is geen kleinigheidje.De trotse moeder en stiefvader volgen ze op de voet,want hebben dezelfde route ook afgelegd.Natuurlijk is het cucces ook te danken aan de goede verzorgster Wendy,klassewerk!!!!
Heb de Tourmalet beklommen samen met mijn man Jozef in 2005.Op een leeftijd van 54 en 57 jaar.Het was 14 augustus en we hadden al veel cols beklommen o.a. De aspet,aspin,peyresourde soulor en Aubisque de Hourquet,Ares en nog wat meer van die heerlijke beklimmingen.D e Tourmalet vond ik wel het zwaarste,heb moeten afzien,maar boven gekomen,heerlijk dat gevoel,je bent helemaal het vrouwtje of mannetje natuurlijk.Heerlijke sport!!!!!
Vandaag de Col du Tourmalet gedaan, vanaf Bagnéres de Bigorre. Met prachtig weer en goede zin gestart. Maar hoe verder je komt, hoe zwaarder het wordt. Bij La Mongie wordt het zwaar en de laatste vier kilometer blijven even zwaar. Toch sta je nog plotseling op de top. Een aanrader! Prima asfalt en de afdaling gaat héél snel. Ik vind de Tourmalet wel iets zwaarder dan de Cormet de Roselend of Alpe d'Huez, omdat het steile werk aan het eind ligt. Voor iedereen die het gaat proberen: Bon courage!
Ed, Wildervank
Wij hebben het in 2011 met onze citroen 2CV uit 1976 gedaan. Best wel heftig, voornamelijk in de eerste versnelling langzaam omhoog.en vooral niet je remmen gebruiken bij de afdaling, dus ook in de eerste versnelling op de motor afdalen .
Was regelmatig een leuke strijd tussen de fietsers en onze 2Cv
de col de tourmalet moet ge als fietser ook zeker beklommen hebben, staat ook in mijn top zes zelfs top drie, ik was ook verrast was al in de spaanse pyreneeen geweest en die vond ik helemaam niet mooi kaal en dor, maar de franse kant is heel groen zeer mooi kwa natuurschoon vond ik het zelfs mooier dan de alpen dus zeker naartoe gaan de klim zelf vanuit luz zeer mooi zwaar afwisselend laatste km steil, maar met de nodige training te doen dus den tourmalet is gewoon een topper in europa doen dus jef verdonck tht
| 7 km/u | 02:25:04 |
| 11 km/u | 01:32:19 |
| 15 km/u | 01:07:42 |
| 19 km/u | 00:53:27 |
