Berendries

Op 24 mei en 1 juni jl. na ruim 30 jaar in acht dagen tijd nog eens tweemaal de beklimming gedaan. De klim begint op het bruggetje over de Zwalmbeek. Je ziet de klim nagenoeg geheel voor je liggen en na de eerste weg naar rechts (Rozenhoek) begint het stijgingspercentage op te lopen. Ik vind deze klim een echte drietrapsraket: een stuk omhoog, dan wat vlakker, weer wat steiler en weer wat vlakker en tot slot het laatste deel gewoon steil wat nog behoorlijk lang doortrekt. Ben je in de buurt dan mag je deze klim zeker niet overslaan.

Toffe, typische asfaltklim voor de Vlaamse Ardennen. De klim is echter niet zo mooi, vooral bekend door de race. Allemaal tussen huizen, dus als je komt voor het uitzicht vermijd je deze beter.

Een monument in het Vlaamse landschap. Zeer steil segment met een verraderlijke uitloper. Het wegdek ligt goed geasfalteerd wat het wel iets eenvoudiger maakt. Niet te missen.

Gefietst tijdens de omloop het Nieuwsblad en al eerder tijdens andere cyclo's. Prima te doen omdat het een prima wegdek kent. Je rijdt door een woonwijk. Niet spectaculair.

De Berendries, what you see is what you get: een lelijke maar stevige geasfalteerde helling midden in een woonwijk. In de helling zitten 2 korte knikjes tegen die je zeker en vast zal voelen. Leuke klim, maar 'mooi' kan je deze bezwaarlijk noemen.

De Berendries laat je aan het begin van de klim reeds zien wat je te wachten staat. Het oogt enorm steil, maar de percentages zijn niet al te lastig. Met een goed tempo en het juiste verzet kan je éénzelfde cadans tot aan de top behouden. Het asfalt ligt er mooi bij, maar je kan wel pech hebben met de drukte in de straat. Na de klim kan je op de grote baan lekker hard naar beneden knallen tot aan de volgende klim.

Dé Berendries. Samen met de Knoktberg misschien wel mijn favoriete hellingen in de Vlaamse Ardennen.
Geen idee, waarom eigenlijk. Superzwaar is de Berendries niet. De Berendries bepaalt nooit de koers. En echt mooi kan je hem ook niet noemen.
Misschien is het de naam 'BERENDRIES'. Ooit eens een interview gelezen met een Nederlandse ex-renner of journalist (dat weet ik niet meer) de lyrische werd over de naam 'Berendries'. Als ie ooit een zoon kreeg, zou hij hem Berendries noemen. Tegen mijn zoontje maak ik ook dat grapje: 'Als je ooit een broertje kreeg, noemden we hem Berendries.
De Berendries is vooral een twijfel-helling. Wat doe je na de Berendries. Trek je door over naar Valkenberg-Ten Bosse richting Muur van Geraarsbergen. Of draai je na de Valkenberg via de Kanarieberg terug naar Oudenaarde. Of draai je liever over de Molenberg richting de auto in Oudenaarde. Altijd twijfelen die Berendries. Maar je steekt hem altijd wel in je ritje!

De beklimming start vrijwel zonder je het echt beseft, ineens sla je lichtjes een bocht in en begint de beklimming.
Je ziet ongeveer al de top maar het is een redelijk eindje klimmen waarin je op geen enkel moment rust kan vinden.
Eenmaal boven kan je nog de keuze maken op rechtsaf te slaan en de Elverenberg-Vossenhol te doen (een aanrader!)

Helling in twee trappen met tussenin een "vlakker" gedeelte.
Kunst is om in het begin niet teveel te geven, want is een lange klim.
Leuk om op te rijden, wetende dat er vele groten je voor zijn geweest.

Bekende en daardoor populaire klim. Stevige stijgingspercentage voor langere tijd met het zwaartepunt iets voorbij het midden. Goed asfalt maar klim in woongebied waardoor er vrij veel verkeer is.

Geen kasseien, maar desalniettemin een mooi Vlaamse helling. Blijft lang tussen de 8％ a 10％ hangen. Aan het begin van de rit een klimmetje waar je stevig kunt doortrekken, met al flink wat hellingen in de benen ga je deze helling wel voelen.

Mooi klimmetje, waarop je jezelf eens goed kan testen. De percentages liggen er toch niet om, maar het is geen gemene klim. Let wel op bij het het afdalen, want de rijdt hier door de hoofdstraat van een dorpje met o.a. een schoolgebied.