Mont Ventoux

Mythique bien sûr ! Ce côté est vraiment plus difficile que Malaucène: la partie forêt est exigeante pour les cuisses et le mental, une fois sorti de là, le paysage aide à supporter la pente qui, il y est vrai, est moins rude. Fait en octobre, attention à la météo (vent froid au sommet)
Sublime sublime !!!

Ik was 70 jaar en heb hem beklommen
Een jaar later de Passo Dello Stelvio
Deze was mooier wat uitzicht betreft
maar de Ventoux heeft mijn hart gestolen
Chapeau

Het bos is zwaar vertelde ze. Het bos is zwaar. Zwaar maar gelijkmatig. Je kunt er gelukkig wel in ritme komen. Het bos voelt als een park. Alles is keurig aangeharkt met om de 2 km prullenbakken speciaal voor fietsers. Zodra je het bos uitkomt binnen de kale vlaktes maar ook eindelijk de uitzichten. Echt genieten. Ik heb deze beklimming op een mooie herfstdag in oktober gedaan. Dat is een aanrader.

Op 11 september ‘24 de ‘uitdaging’ met mezelf aangegaan. Vanuit Bédoin om 10:20 uur begonnen aan de klim. Tot aan ‘Le Virage’ 4 -6 ％. Na de gevreesde bocht heb ik geprobeerd om een goede cadans te vinden. Omstandigheden tot aan Chalet Reynard goed, al voelde ik al meer wind opkomen. Niet gestopt, ik voelde dat ik de top ging halen, met een beste wind van voren op karakter ( zeker niet de 1e prijs voor de mooiste stijl) de laatste 6 km in. Felle windvlagen komen van links en ik word van de weghelft weggeblazen, stuur weer terug naar de goede weghelft. 100 meter voor de laatste bocht zie en hoor ik mijn supporters, ik kan ineens aanzetten en versnellen (waar haal ik de kracht vandaan?) de bocht door en heb het gehaald! Wat een geweldige voldoening!

Einmal im Radleben den Ventoux hochfahren wie die Profis bei der Tour de France. Dies hatte ich mir in 2004 vorgenommen und nun in 2024 geschafft.

Wie bei vielen anderen Kommentaren kann ich nur bestätigen, dass das Waldstück besonders herausfordernd ist.

Danach fehlte mir ein wenig der Saft um die letzten Kilometer zu genießen...

Aber dennoch geschafft und überglücklich.

Mein einziger Rat neben des erforderlichen Minimum an Training ist das Achten auf dem Wetter, insbesondere der Temperatur Unterschiede un des Windes.

Viel Spaß an alle die es ausprobieren wollen!

Een klassieker, meerdere keren gereden, onder meer in een Cingle en een keer op de tandem. Tegenwoordig een circus en liefst in juni of oktober te rijden.

Je hebt beklimmingen die de reis er naar toe meer dan waard zijn, de Mont Ventoux is daar eentje van!
De beklimming vanuit Bédoin is het meest iconisch. De afdaling via Malaucene vind ik het prettigst vanwege de bredere wegen en veel minder verkeer. Mocht je terug willen naar Bédoin dan is dat dat nog 12km fietsen met een klein klimmetje erin.

Wspaniałe miejsce. Polecam każdemu. Warte wszystkiego. Pozdrawiam serdecznie

39 ans, pratiquant du sport quotidiennement, j'ai commencé le cyclisme en Janvier 2024.
Après environ 2500km avalé, j'ai profité de mes vacances pour me tester au Mont Ventoux.
Bon j'en ai chié du début à la fin. La partie de la foret semble interminable, ne laisse aucun moment de répit. Difficile de ravitailler sans s'arreter.
Une fois le chalet passé, les côtes sont toujours aussi dures, on aperçoit le sommet qui semble proche (qui semble seulement)
Perso, je conseille un minimum de préparation. 20km d'ascension à près de 8％ c'est un sacré effort.
Une fois au sommet on profite.

Pour conclure je ne m'attendais pas à etre autant en difficulté mais j'y suis arrivé.

De berg is de mythe zeker waard. Topervaring. Check wel altijd goed het weer (temperatuur en wind) voor je vertrekt.

Montée légendaire !
Mais que ce fut dur.
Le passage dans la forêt est vraiment la partie la plus dur.
On peut souffler juste après le chalet Reynard.
Quelle belle vue tout en haut

Montée que je réalise chaque fois que je passe dans la région, toujours un plaisir, il faut s'accrocher dans la partie dans la forêt afin d'atteindre les pourcentages plus agréables et les vues magnifiques à partir du Chalet Reynard

Chaque fois un petit soda de récompense au sommet avant une descente magnifique peu importe le côté (je conseille cependant Malaucène pour la descente, moins exposée au vents)

Een hele zware klim, ik deed deze bij 34 graden (25 graden op de top) en het was afzien! Zeker in het bos was het ongelofelijk stijl en zwaar en helemaal niet zo mooi. Vanaf chalet Renard is het wel genieten en worden de uitzichten mooier

Het is niet voor niks de bekendste en populairste klim van Frankrijk. Zeer mooi zeker vanuit Bedoin. Percentages bedriegen wel wat.

Ein absolutes Erlebnis. Hart aber sehr schön. Man kann stolz sein, wenn man oben ist. Vorsicht bei der Abfahrt: Gegenverkehr möglich(!)

Een echte aanrader die elke wielrenner gefietst moét hebben. Waan je in de sferen van de TdF op deze geweldige beklimming. Het is afzien in het bos om vervolgens te genieten van het prachtige maanachtige landschap. Het omrijden waard!

De Mont Ventoux. Het beest van de provence. Is het een beest? Ja! Wanneer je de aanloop vanuit Bedoin niet meetelt, en pas telt vanaf het bos, is het bijna 16km aan 9 procent gemiddeld. Verschrikkelijk.

Is het een mooie beklimming? Nee. Het bos is steil, lang en vooral saai. Enkel de laatste 6km zijn episch. Maar laten we wel wezen, dat is ook de reden waarom men naar de Ventoux gaat.

A faire dans une vie de cycliste, le mythe en vaut le détour

08-06-2023
camping in Bedoin ,net aangekomen en de volgende dag meteen de Ventoux op .
super !!Het bos was zwaar, geen moment ontspannen .
Laatse stuk kale berg, super, wel veeeeeel wind !

Ein absolutes Muss für Rennradfahrer! Man muss etwas auf das Wetter achten, da es im Sommer schnell heiß wird. Wir sind um 6:30Uhr losgefahren.

De zwaarste en meest beroemde zijde van de Ventoux, maar ook de drukste. Beklommen begin augustus, en het was een langgerekt lint van fietsers, van de voet tot de top. Ook best veel auto's en campers, dus voor elk inhaalmanoeuvre moet je omkijken. Het stonk er zelfs naar verbrande koppeling van auto's die achter een bepaalde fietser blijven rijden. Maar ja, je moet hem natuurlijk wel gedaan hebben.

Toffe beklimming, mooie stukken tussen de bomen en ook na Chalet Renard zie je mooi de toren van ver liggen

Je ne l'ai jamais monté à l'heure actuelle, sauf le Ven-TOP sur la plateforme "Zwift" (19km à 8％) ; ce jour en 1h39min soit 11,5km/h en vitesse moyenne...

Ayant vu récemment les vidéos de GCN, je n'ai aucune idée de mon temps probable dans "la réalité" ; j'ai constaté aussi qu'il me serait naturellement plus long en durée et en difficulté, vu le frottement des pneus sur l'asphalte, et le...vent ! Mais selon les expériences d'autres PROS ou anciens PROS, je pense que ce temps sur Zwift est assez proche du temps réel.

Je ne pense pas le cocher tout de suite, tant que je ne l'ai pas fait !

Mythique... Que dire de plus? Ne pas s'emballer, trouver son rythme, ménager ses forces, ne pas s'attendre à des zones de repos, il n'y en a aucune, si ce n'est le ravito en eau au Chalet Reynard. Pour le reste, juste splendide d'aller décrocher ce Ventoux!

Vorig jaar eind september deze berg op gefietst met een vriendin. Het waaide erg hard, beneden in Bedoin was het 18 graden, bovenop de berg erg koud en mistig.... Maar niet willen missen. Overwinning op ons zelf, nooit gedacht dat we dit zouden kunnen volbrengen! Getraind op de Posbank bij Arnhem, wat natuurlijk een lachertje is. Met pure wilskracht boven op de Kale berg gekomen!

Juste waow !!! Méconnu pour ma part, j'y effectue le bi cinglé.
La dernière montée était compliquée :-)
Perso, plus difficile par Malaucène que par Bédoin.
La vue au sommet est juste incroyable.
Bcp de vélos et c'est çà qui te fait avancer!
J'y retournerai avec ma fille.
276km, 13h40, 9000d+
https://www.strava.com/activities/2532696822

Une superbe ascension provençale ! Une grande partie évoluant au sein d'une paisible forêt jusqu'au Chalet Reynard, puis, un paysage dégagée offre de superbes panoramas sur la région. Au nord les reliefs drômois, au sud la plaine du Vaucluse, les dentelles de Montmirail… Magnifique. En plus d'offrir de splendides panoramas, le Mont Ventoux va également mettre à l'épreuve vos jambes. Très peu de répits dans l'ascension. Les premiers kilomètres ne présentent aucune difficultés, de quoi s'échauffer convenablement. Puis, dès le virage St Estève, les forts pourcentages commencent et ne cesseront presque pas jusqu'au sommet si ce n'est les quelques centaines de mètres précédant le chalet Reynard.

Il n’est pas le plus beau. Il n’est pas le plus dur. Mais, il est unique. Fascinant. Mythique.
Comme le disait si justement, Pierre, le responsable des Cinglés du Ventoux qui le grimpent par ses trois versants dans la même journée « il aimante, ce Ventoux ».
Et c’est vrai qu’on y revient. Il est différent à chaque ascension.
Plus difficile que depuis Malaucène ? Vraiment, pas certain du tout.
A cette saison (octobre) depuis Bédoin, en fin d’après midi, on arrive au sommet avec un soleil latéral et ça ajoute quelque chose de fort à ce décor déjà si étrange.
Une campagne anti féminicides avait choisi les routes du Ventoux pour sensibiliser sur ce fléau. C’était saisissant.

Het is Disney World voor fietsers, deze beroemde berg. Het is allemaal waar. Die afschuwelijke klim door het bos, die je mentaal op de knieën probeert te krijgen. De verademing het illustere Chalet Reynaud bereikt te hebben. Dan de evengoed afmattende laatste zes kilometers door het iconische maanlandschap. In een woord is het indrukwekkend. Kleine smet: gereden eind juli, de berg is vergeven van de fietsers van alle rangen en standen, soms fiets je bijna file. Zorgelijker is al het autoverkeer dat voornamelijk supporters bevat van eerdergenoemde fietsers. Druk drukker drukst, dus oppassen geblazen. Maar: Ja. Ben je een fietsert, dan moet je hem wel gedaan hebben. Dat begrijp ik nu.

Heb de beklimming via Bedoin gedaan als training voor de Cingle de Mont Ventoux die ik later dit jaar ga doen. Ben om 7 uur gestart met een tempo van 24 graden. Op de top was het nog 21 graden. Ons de klim goed te doen (was op het ergste voorbereid met alle bonenstaande recensies😉). Ik het bos een aantal keren gestoken door muggen. Laatste. Paar kilometer trekken zich lang omdat je steeds denkt dat je er bent in het zicht van de toren.

Wat een beest! De aanloop tot Saint-Estève vormt voor niemand een probleem, het is echter na de haarspeldbocht dat de miserie begint. Eindeloos stoempen, duwen, knarsetanden en afzien. Hopen dat die verdomde Chalet Renard er verduiveld snel aankomt....
Vanaf de chalet krijg je even respijt. De gemiddelden liggen hier lager, maar toch kan je hier uitsmijters tot 11％ verwachten. Over het algemeen valt dit stuk best mee, de wind buiten beschouwing gelaten...
De top zie je in de verte liggen, maar toch speelt die vanaf drie kilometer van het einde af en toe verstoppertje. De kenmerkende toren op de top lijkt soms eindeloos klein te blijven, zonder dat die ooit lijkt dichterbij te komen. Maar toch, opeens staat hij vlak voor je neus.
De gedenksteen van Tom Simpson markeert de laatste kilometer van deze beestachtige klim. Vanaf hier moet je verdapperen, de beloning aan het einde is o zo mooi!

Once in a lifetime; moet je echt een keer gedaan hebben. Ik amateur, 52 jaar, pas een jaar aan t fietsen, kon prima boven komen. Niet op tijd gereden, maar op vermogen (pedalen) en hartslag. Dan goed te doen. Deed er dan wel 2,45 uur over op mn omgebouwde Gazelle S2 sportfiets (tripple op gezet en carbon wielen). Nu een jaar later, na trainen en een nieuwe fiets (Canondale Supersix Di2 Ultegra) zou t me veel gemakkelijker afgaan. Oftewel, zelfs met niet t beste materiaal kan je boven komen, maar houd t veilig (hartslag bewaken) en rijd rustig naar beneden (er zijn dwazen met 70 km/uur). Ik hield t maar net op 45-50 met mn velgremmetjes..

Heel gaaf, eerste stuk makkelijk, door het bos mentaal en fysiek erg zwaar, vooral de eerste kilometers heel steil. Ook geen haarspeldbochten waar je even kan uitrusten, hele tijd steil. Stukje naar en vanaf Chatel Reynard wat minder steil, maar toch snel daarna weet harde percentages en de laatste paar kilometers erg zwaar. Voor mij de eerste keer als 14 jarige met nu 1 jaar ervaring in wielrennen. Wel prachtig daarboven en een geweldige uitdaging voor elke wielrenner

Je l'ai monté lors de la cyclosportive Gran Fondo Montventoux 2023 après 100 kms, le col de la madeleine, le col de la Gabelle, le rocher du Cire et le col des abeilles dans les jambes. La montée se fait en 3 étapes dont la seconde partie dans la forêt est absolument dure où on est tout le temps en prise avec des pentes de 8,5-9％ minimum sur 9km. Le paysage est lunaire un fois la fôret passée. C'est un moment du cyclisme à faire pour tous les passionnés du vélo et de la grimpe.

Mooi uitzicht, het stuk in het bos is het zwaarst, maar als je daar eenmaal voor bij bent… genieten.

Tolle Erfahrung zur Tour de France. Ein Berg den man auf jeden Fall mal gefahren sein sollte. Landschaft ist sehr beeindruckend.

Grimpée ce matin 28/05 pour la première fois. Les 4/5 premiers km sont très abordables . Ensuite une fois dans la forêt les choses sérieuses commencent. du 9/10 ％ de deniv sur plusieurs km . La fraîcheur des arbres et les cyclistes devant permettent de garder le moral . Tout le monde dit bonjour. C est bon enfant. Tout le monde est de bon humeur une fois le chalet Reynard ( point d eau indiqué) possibilité de se restaurer. Vente de maillot plus d arbre . Panique a bord. Heureusement temps couvert et frais sans trop de vent . Une fois en haut courage pour les photos avec le panneau du Ventoux car beaucoup de monde pour immortaliser cette montée. Paysages magnifiques pas de surprise la dessus. Attention à la descente. direction Malaucène pour ma part Rester concentré. Entre les bagnoles qui montent et se deportent . Les ci les ça ou les virages.. il faut bien garder les mains sur les freins . La moyenne de la descente fait a peine monter la moyenne générale. Snif . Mais quelle importance au final. Beaucoup de cyclistes. Quelques voitures ( sans le rassemblement de Peugeot RCZ ça aurait été plus agréable) mais ils ont bien respecté les distances de sécurité. Merci a eux . A refaire

Premier grand col pour moi; je voulais absolument le faire avant mes 50 ans (dans 2 mois !).
Vélo loué à Malaucène (34x30) - je me suis échauffé jusqu'à bédoin par la route "touristique" avant d'entamer l'ascension du Géant de Provence.
L'ascension m'a paru plus facile que ce à quoi je m'attendais et, en toute modestie, je pense avoir géré correctement ma montée puisque j'ai réussi en moins de 2H. Je m'étais préparé depuis 8 semaines dans les côtes de ma Lorraine natale en avalant le plus de bosses possible et en allongeant les sorties au fil des semaines et ça a payé.
J'ai pu profiter du magnifique panorama en toute sérénité malgré un brouillard épais au sommet (le 19 Mai 2023, 8° en haut).
je me suis fait aussi plaisir dans la descente tout en restant prudent, mis en confiance par la puissance et la progressivité du freinage à disques du Wielier triestina que j'avais loué.
Cette première expérience d'un col HC m'a donner envie de renouveler l'expérience dans d'autres cols mythiques !

J'ai monté le Mont Ventoux aujourd'hui 11/05/2023 sous un beau soleil et avec beaucoup de vent le sommet était couvert par des nuages.
Je commence donc cette montée mythique en partant de Bédoin. Les 5 premiers kilomètres sont abordables et rapides.
Ensuite quand on entre dans la forêt, c'est beaucoup plus dur et ça joue au mental. Le début de la forêt est très difficile mais plus on se rapproche du chalet reinard plus la pente s'addoucit.
Enfin, les 6 derniers kilomètres sont interminables (surtout le dernier) et la sastifaction est grande au sommet. Attention au vent dans les derniers kilomètres.
Col qui doit se trouver dans votre liste de col à faire.
Attention ne pas faire le Mont Ventoux sans entraînement ( au moins 3000km!)

Ten tweede male beklommen. Met goede moraal hier gekomen. Finishen was al eens gelukt dus het doel was nu wat sneller boven te zijn. In tegenstelling tot maandag 1 mei, nu stralend weer en dus ook op tijd vertrokken.

Aanloop is goed te doen. Vanaf st. Esteve begint het sloopwerk. Kilometers rondom de 9％. Vanaf Chalet Reynard heb je het ergste gehad. De laatste kilometer hakt er wel in, maar als je de finish ruikt, doet niemand je nog wat.

Dit maal een minuut sneller dan voorheen en daarmee zeker tevreden.

Belangrijkste tips:
-het is zo zwaar als je het zelf maakt. Doseer en kom met wat kilometers in de benen.
(Zelf weinig gefietst, maar wel een marathon gelopen en dus op een andere manier, prima getraind).

-respecteer het weer. Er is geen slecht weer, wel slechte kleding. Check weerbericht in dal en op top. Pas tijdstip van vertrek aan aan de omstandigheden en neem indien nodig, kledij mee voor de afdaling. Anders kom je bedrogen uit.

Bedoin is voor mij de kant met de bijzondere waarde vanuit de historie, maar stiekem vind ik Malaucene zwaarder en een tikkeltje mooier: rustig, groener en gevarieerder.

Fait une fois et demi, hier 17/10 et 16/10, le lendemain du Raid des Alpilles (3ème en Handisport derrière un champion paralympique 2020 et vainqueur du général du Cyclo Tour en caté handisport).

Lundi j'ai croisé 8 cyclos en 21 km, fort vent de face et au final pas très chaud avec le vent en haut, on se sent seul au milieu de nulle part, la descente sur Malaucène était humide par endroit, bref dangereuse. j'en ai profité pour faire la station du Mont Serein ça rallonge de 2 km aller-retour, mais c'est sympa avant de plonger dans la vallée. Puis retour sur Mazan où je logeais par la Madelaine, un long faux plat irrégulier.

Mardi je me posé à Bedoin devant rentré sur Clermont-Ferrand, j'ai donc étais regrimpé jusqu'au Chalet Reynard, cette fois-ci, peu de vent et quelques cyclos d'un niveau assez homogène, J'ai pu grimper à peu près à mon niveau 2022 c'est à dire bon mais sans plus, J'ai trouvé un cyclo assez âgé, mais qui montait bien, nous avons fait 7 bornes ensemble, de la cabane de la Course de Côte au parking, puis je suis rentré solo avec une crevaison dans la descente, la route a souffert depuis le Tour 2021.

D'ailleurs les routes vauclusiennes sont dans un sale état parcemée de trou et qui sont bouchés pour ces derniers de manière encore pire que chez moi, où la DDE mets du ciment BTP, là c'est du sable bref crevaison si tu mets la roue dedans. Dommage.

On ira le refaire plus en forme et sans la crève.

monté pour la première fois le 1/10, quelle expérience !!
grande camaraderie entre cyclistes jusqu'au sommet, la partie dans la forêt bien abritée ne prépare pas au froid et au vent à partir du chalet Reynard => prenez des coupe-vent/buff/gants avec vous pour cette partie et surtout la descente.
Descendu sur Sault pour ensuite faire les gorges de la Nesque, c'est vraiment splendide !

De eerste 5 kilometers zijn te doen, maar daarna begint het zwaar te worden de komende 10 kilometers in het bos. De stijgingspercentage is constant 9/10/11 procent en het was warm. Eenmaal uit het bos kom je bij chalet Reynard en daar waaide het hard, was het mistig en frisjes. Deze laatste 6 kilometer maakte deze rit ook zwaar maar eenmaal bovengekomen was je de zware rit alweer vergeten en gaf het een geweldig gevoel. En over mijn tijd was ik tevreden ondanks de harde wind en kou (1 uur 57 min).

De Ventoux nu voor het tweede jaar op rij gefietst en dit jaar was het in tegenstelling tot afgelopen jaar bepaald niet windstil. Op 2/3de van het bos voelde je bij vlagen al wat wind, maar na Chateau Reynard was er echt flinke wind, wat het zwaar maakte! Gelukkig had ik mezelf in het bos redelijk kunnen kalmeren en had ik nog genoeg over om te gassen vanaf Chateau Reynard. Tijd met 20 min verbeterd, maar helaas net niet gelukt om Josse Wester zijn tijd van 1:43 te kloppen uit de tour de tietema challenge van de tour in 2021. Met een gemiddelde hartslag van 150 had ik misschien meer gas moeten geven. Op naar volgend jaar en dan wederom een uitdagend doel gesteld: 1:30!

Eén van de eerste serieuze klimmen die ik heb gedaan. De eerste 6 kilometer was er rustig inkomen, de 10 kilometer in het bos waren afzien, tot slot had ik gelukkig nog wat over om de laatste kilometers van Chalet Renard naar de top zonder afzien af te ronden.

Dit jaar gereden 3 dagen na de beklimming vanuit Malaucène en die laatste vond ik toch een tikkeltje zwaarder door de langere stukken met dubbele cijfers. Ben daar precies dieper moeten gaan, ondanks dat ik die bij betere weersomstandigheden heb gedaan (met wat wolkjes). Bedoin was ik deze keer gestart in de namiddag en dat was voor mij persoonlijk nogal aan de warme kant, maar het ging verbazend goed, je kan deze kant toch net wat beter pacen en aan een constant wattage beklimmen. Uiteindelijk zijn alle 3 de kanten wel een aanrader, Sault een mooie Ventoux-light variant, Bedoin de meest iconische natuurlijk en Malaucène de meest verrassende zowel qua uitzichten als percentages. Als je er slechts één kan doen, dan toch Bedoin, want je moet toch één keer door dat maanlandschap gefietst hebben en een beetje zijn gestorven in het bos.

Monté en septembre 2014 avec André P. depuis Bédoin et depuis Sault. Une expérience inoubliable pour nous deux.
Des paysages à couper le souffle, une météo changeante en cours de parcours.

Is een must en wat een ervaring, heel vroege start want als deel Cannibalette gedaan met 2000 anderen. Voordeel geen voertuigen op de berg. Fantastische ervaring

Een kinderdroom volbracht. Het vals platte stuk vond ik eigenlijk al verrassend steil op sommige plaatsen, dus in het bos heb ik meteen naar de kleinste versnelling (30x25) geschakeld en alle tijd van de wereld genomen (wel zonder te stoppen). Door die beslissing vond ik het bos eigenlijk nog goed meevallen, het is (erg) zwaar dat valt niet te ontkennen, maar de vrij constante percentages laten je wel toe een perfect ritme te vinden. Na Chalet Reynard is het minder steil en is de top bijna altijd in zicht, dus opgeven was gewoon geen optie meer, ik had wel geluk dat er geen wind stond. Wil je de Ventoux op, wees dan gewoon zeker dat je stevige percentages kan blijven volhouden, maar neem het maar van me aan: als ik er geraakt ben kan jij het ook ;)

Tjah. De mytische Ventoux. Ik had vroeger al de beklimming via Sault en Malaucene gedaan. Beiden vond ik heerlijk.
Bedoin is duidelijk de lastigste kant, maar zeker ook de minst mooie/aangename. In het bos zie je bomen, véél bomen. En vliegen, véél vliegen. Eens voorbij Chalet Renard wordt het genieten van de omgeving. Want dat is dé troef van Ventoux, het fantastische uitzicht. Op de klim heerst ook een speciale sfeer die ik nog negens anders mocht beleven. Een soort solidariteit. En op de top is alle pijn meteen weg... En zoals altijd, neem dt ijd voor een biertje in het cafeetje net onder de top. Genieten!!

Depuis Bédoin , par t° de 25 degrés , Belle montée mais il faut une bonne préparation , équipé en 42 à l’avant et 11x46 à l’arrière ( Gravel ) j’ai mis 2 heures , bien s’alimenter et surtout s’hydrater , pas beaucoup de vent et 16 degrés en haut .
A faire au moins une fois dans sa vie . C’était ma deuxième montée.

Zeker een aanrader. De 10 kilometer in het bos zijn pittig, maar het iconische uitzicht eens je in het maanlandschap komt, is het zeker waard.

Montée le 9 Juillet 2022 :

Ayant fait la montée depuis Sault 2 mois auparavant, ça n'a absolument rien à voir. Les 5 premiers kilomètres de Bédoin à St Esteve sont en faux plat montant, vous avez une super vue sur l'antenne qui vous surplombe sur la gauche, je conseille de ne pas trop en mettre à ce endroit la car la suite ... De St Estève jusqu'au Chalet Reynard, ça débranche pas sur 9 kilomètres, les passages proches ou supérieurs à 10％ se succèdent dans cette foret. Je me suis bien alimenté et bien bu dans cette portion, c'est important. Enfin, du Chalet Reynard au sommet, la pente s'adoucit sur les deux premières rampes pour rebrancher sur les 3 derniers kil à 9％. Une magnifique ascension ou on sent toute l'histoire du cyclisme, quel bonheur d'arriver a l'antenne. Je déconseille néanmoins a des cyclistes non préparés physiquement et mentalement de s'y aventurer, au vu des pentes ça peut être carrément dangereux.

Again, 2e keer. AMAZING en PR :-)

Adviseer iedereen om het sowieso een keer doen maar idealiter nog een keer!

Het is zeer zeker een aanrader maar evengoed een enorme uitdaging. Vooral het bos met zijn stijgingspercentages en het laatste stuk naar de top.

Op zondag 22 mei 2022 voor het eerst de Ventoux beklommen. Gestart vanuit het verblijf in Malaucène via de col de Madeleine (lekkere opwarmer, is niet de echte Madeleine, maar dit heuveltje heet ook zo) naar Bédoin. Vandaar omhoog. Warm weer, 33 graden. In het begin gaat het lekker, maar na zo'n 5 kilometer het bos in. Dan wordt het harken tegen de 10 procent. De compact 50/34 voor en 29/13 achter was juist voldoende. Liever had ik nog een tandje lichter, maar bij Campagnolo is 29 de de grootste achter die ik kon laten monteren. Te hard van start gegaan dus, dan kom je jezelf tegen. Zoeken naar een rustige ademhaling zodat niet de verzuring optreedt. Even enkele minuten stoppen om te herstellen en te eten. Het is zondag, veel toerrijdende motoren en auto's. Dat is storend, maar verder een geweldige ervaring. Ontspanning door inspanning!
Het bos uit op het kale deel de bidon gevuld bij het fonteintje en verderop nog even een selfie bij het monument van Tom Simpson. Weinig wind en ongeveer 20 graden op de top. Die bereikt in zo'n 2 uur 20 min, wat ongeveer de gemiddelde klimtijd is. Afdalen naar Malaucène is veel in de remmen knijpen vanwege de haarspeldbochten. Bij elkaar een mooi rondje om te beginnen.
De tweede dag rit van 100 km heen en weer naar Avignon. Een mooie oude stad met stadsmuren, paleis van de paus en de beroemde brug.
De derde dag een 110 km route om de Ventoux heen gefietst (Malaucène, Bedoin, Sault, Malaucène) door de Gorges de la Nesque (een diepe kloof van 400 m diep richting Sault, een aanrader!)
De vierde en laatste dag de Ventoux weer op vanuit Malaucène. Beneden 24 graden, op de top 7 graden. Jasje en armstukken mee! Even zwaar als vanaf Bédoin, maar de lagere temperatuur maakt het makkelijker. Ook veel rustiger vanwege de doordeweekse dag, zeker zo mooi. Niet ver voor de top duikt de witte toren plotsklap op en dan besef je dat het niet ver meer te gaan is. Dat geeft moraal voor het laatste stuk. Omlaag naar Bédoin, een heerlijke goed lopende afdaling. Via de heuvel Madeleine terug naar Malaucène.
Vier heerlijke fietsdagen in de mooie Provence!

Le top est de gravir les trois versants en commençant par Sault, puis Malaucene pour finir par Bédouin. Ensuite il faut faire le tour du Ventoux qui n’est pas dépourvu de charmes.

Tot nog toe 9 x beklommen via de diverse zijden. Twee keer een losse beklimming. 1 x cinglé gereden. 2 x de Cannibale van Sporta. In Juni eerstkomend een tiende en elfde keer in het kader van een derde Cannibale. Al een paar keer gezegd: dit was de laatste keer... en toch kom ik iedere keer terug. Topklim, maar er is meer, mooier en vooral rustiger klimwerk in de buurt, vooral ten noorden van de reus. Ik hou eigenlijk niet van die drukke beklimmingen. Daarom 4 Sterren.

Une des plus belles ascension de ma vie !!!!

La vue sur la Provence vaut vraiment le détour, sans parler de la fierté d'avoir grimper cette légende du cyclisme

De Ventoux op een 26 is een draak. Ik herinner me een richtingwijzer naar Flassan, het kleine Les Beaux, een draaimolen in Ste. Colombe; onbevangen kinderen rondtollend in een eindeloze achtervolging, maar na de bocht was er alleen de donkere koker, een riool vol vliegen en zweet, de harde house van mijn hartslag, stroomopwaarts met maar één bewuste gedachte, gefixeerd op de teller: boven de tien blijven, Thijs.
Kun je in coma afstappen van een fiets? Waarschijnlijk wel. Bij het pavillon de Roland, acht en een halve kilometer na Bédoin, stond ik ernaast, zonder dat mijn wil er de opdracht voor had gegeven. Met handen van een ton verjaagde ik insecten rond mijn hoofd. Mijn oren suisden. Ik sloot mijn ogen om te voorkomen dat ze als flipperballen uit hun kassen zouden rollen. Mijn bewustzijn was gekrompen tot negen letters: Nooit meer.. Maar na vijf minuten was ik weer zoveel mens dat ik terug opstapte.
Eenmaal boven doorloop je wat we allemaal doorlopen na een dergelijk exploot: de verdamping van het afzien, de zoete restanten van gefilterde pijn, de metamorfose van de voornemens. Daar waar je onderweg jezelf nog bezweert dit nooit meer te doen, daar bekruipt je nu het granieten voornemen van de herhaling, maar dan beter.

Was soll man sagen? Der Berg der Berge! Schlimmer als der Anstieg kann aber das Wetter sein. Der Wind ist oft ein Problem aber die Hitze in der Provence im Sonner ist es noch viel mehr.

Zeker leuk om een keer gereden te hebben , naar boven gereden vanuit Bedoin eind September dus gelukkig niet meer overdreven warm in het bos , boven trok de wind aan en was het nog even flink harken , wat ik al zei , leuk om gereden te hebben maar qua charme en natuurschoon geef ik de voorkeur aan andere cols

Zware klim waarbij het de eerste 14km nooit onder 8％ gaat. Toen ik hem begin september beklom geen zware wind in de laatste 6km maar wel een hevige stortbui. Hierdoor tussen boven en beneden een temperatuurverschil van 21 graden gehad, dus zeker hierop letten! De baan is een typische Franse departementsweg die goed onderhouden is en genoeg plaats biedt om verkeer op een veilige manier te laten passeren.

Blijft lastig. Al veel beklommen. Het is echt doseren om nog reserve over te hebben om de laatste 6 km aan te vatten. Daar kan de wind echt een spelbreker zijn.
Tip: start zeer vroeg op de ochtend, zo kun je de troepen schapen tegenkomen die langs de flanken omhoog stappen

Must do!
Qua natuurschoon valt er in de directe omgeving mooier te fietsen (Gorges de la Nesque!) maar deze klassieker moet je doen!

Iconische klim die je eens gedaan moet hebben. Tip: volg de aanwijzingen van de locals op en ga niet naar boven als zij het afraden. Het kan er enorm waaien en koud zijn.

Het eerste stuk vanuit Bedoin gaat door de velden en gelukkig heb ik wind mee. Ik verwacht dat de wind bovenop dan tegen gaat zijn. De 9 "rode" kilometers door het bos zijn zwaar en naar mijn gevoel zwaarder dan als je via Malaucene klimt omdat daar hoge stijgingspercentages afwisselen met lage. Ik heb bewust laat op de middag gefietst vanwege de warmte (27 graden). In het bos is het dan nog behoorlijk warm en ik geloof zo dat het overdag verstikkend heet is. Wel is het stuk door het bos erg mooi met veel picnic plaatsen langs de route. Bij Chalet Reynard draait de weg naar links en kom je in het beroemde maanlandschap. Hier is het flink koeler en de lichte bries is nu afwisselend tegen als je richting de kam rijdt en mee als je langs de graat naar de rand fietst. Er reden wel erg veel auto's en motoren en in het bos blijven de gasdampen hangen. Waarschijnlijk was het druk omdat het een mooie avond was met weinig wind; veel meer dan als je via Malaucene rijdt .

Begin deze week de berg opgereden in een ronde van 130Km. De klim startte na 45 Km. Het was een erg warme dag van 35 graden waar ik erg aan moest wennen. In het bos idd erg warm, geen wind en hier en daar een paar vliegen die prikken. Hier en daar ingehaald door elektrische fietsen. laat je niet gek maken door iemand die harder rijdt, gewoon lekker op je eigen tempo blijven rijden. Bij het open stuk eindelijk wind om iets af te koelen. Laatste stuk ondanks tegen wind goed te doen. En vergeet niet te lachen naar alle fotograven vlak voor de top. Het boordje op de top is door de stickers bijna niet meer te lezen. Door de 8Km constant 9 a 10％ in het bos vond ik dit idd de zwaarste kant

Dit vond ik een ….. berg. Die toren bovenop komt maar niet dichterbij. Twee keer gedaan twee keer bijna Waterloo! Geen tips! ( kracht op tien en verstand op nul)

Mythique
À faire le matin sous beau temps pour éviter les fortes chaleurs et les vents forts (attention au col des tempêtes)

De mooiste klim die ik vooralsnog gedaan heb! Het stukje door het bos is het zwaarste, als je bij chalet Reynard komt weet je dat er een minder steil stuk te wachten staat en die laatste paar zware kilometers lukken dan vanzelf wel in deze prachtige omgeving! Fijn dat je ook tijdens de rit bijna continu zicht hebt op de top (de toren). Echt een aanrader!

Quelle montée extraordinaire ! Après le virage à gauche, ça monte toujours à plus de 10％…À 1 km du chalet renard c’est un peu moins pendu mais après ça repart … Jusqu’en haut ! Mais que d’émotions.

Mont Ventoux is de plek waar het allemaal begon voor mij (in 2018). Hier heb ik de passie voor de fiets en meer bepaald het klimmen ontdekt. Wat begon als een dom idee is uiteindelijk een passie, misschien zelfs verslaving geworden.
Vanuit Bedoin is de klim legendarisch. Zonder enige klimervaring (uiteraard) flink op de adem getrapt en flink afgezien tijdens de laatste twee kilometers. Desalniettemin ruim onder 2 uur de hele beklimming afgehaspeld, ruim boven verwachting.

En 2018, j'ai acheté mon vélo de course dans le but ultime d'un jour monter le Ventoux. Ce mercredi 26 juillet, j'ai réalisé mon rêve en montant ce mythe par Bédoin. J'ai mis environ 2h20 depuis le kilomètre zéro à Bedoin, mais je ne me suis jamais senti en difficulté. La longue partie dans la forêt est certes excessivement longue. Après être passé devant le monument Tom Simpson et être arrivé dans les derniers hectomètres, l'émotion est grande car monter ce monstre ne s'improvise pas, c'est une préparation de long mois voir années. Le seul bémol est que ce mythe est un peu trop victime de sa réputation. Les villages de Bédoin et Malaucène sont un peu "La Mecque" du vélo, et surtout, je trouve qu'il y a trop de voitures au sommet. J'ai du faire les 100 derniers mètres en me faufilant entre plusieurs voitures à l'arrêt qui ne trouvaient pas de places de parking. A quand une montée payante en voiture pour les touristes d'un jour ? Dans certains pays comme l'Autriche ou la Suisse, il faut payer pour franchir des cols ou montagne en voiture, il faudrait certainement le faire pour le Ventoux

Op 26/07/2021 de beklimming vanuit Bedoin gedaan als eerste beklimming van de 'Cingle'-uitdaging.
Vroeg vertrokken vanuit Beaumes-de-Venise (ongeveer 17km) als opwarming en dan eventjes moeten wachten tot de "La route du Ventoux"- fietswinkel open was om mijn eerste stempel te halen, en uiteindelijk om 7:43 vertrokken.
Beklimming op zich was wel te doen, gewoon niet forceren. Stevig klimpercentage maar gelijkmatig ...

Wel te weinig gegeten en gedronken tijdens de beklimming, en tijdens de afdaling naar Malaucene.

Il faut vraiment partir tranquille sur cette montée de plus de 20 km. Le plus dur reste à faire après Le Chalet Reynard.

Compliqué, vraiment compliqué...Le plus dur de France ! Comme premier gros col je crois qu'il n'y avait pas plus dur !!!

Réalisé le même jour que le tour de France ! 3 ans après, encore sous un beau soleil, quelle chance et ça aide pour la montée même si les 8km à 9％ font très mal !

Afgelopen week de dag voor de TdF deze klim gedaan vanuit Bedoin. Na een opwarmer via de Madeleine vanuit Malaucene en een terrasje in Bedoin enthousiast begonnen op het eerste vals platte stuk. Hierna in het bos een pittig stuk wat eigenlijk tot aan Chalet Reynard door gaat. Hierna meer wind maar lekker naar de top kunnen fietsen. De laatste meters meer last van de wind gehad. In de afdaling ook zeker oppassen met windvlagen.

Echt een aanrader om deze van meerdere kanten omhoog te fietsen!

Montagne mythique parmi toutes, surout par ce versant. Route en bon état et assez de place pour grimper malgré le trafic parfois intense. Bémol car parfois le vent peut souffler très fort, rendant l'ascension périlleuse

Wat een weergaloze dag. Ik ben de Ventoux opgereden op een stralende dag in september. Een hel blauwe hemel waartegen de witte berg scherp afstak. Gestart in Bedoin, door het bos, bij Chalet Reynard wat lekkers gegeten en door naar de top.
De Berg is magisch. Stralend wit en kaal als mijn eigen schedel. Onderweg met vele mensen staan praten over deze schitterende beklimming, iedereen was onder de indruk van het aangezicht van deze betoverende berg in het felle zonlicht van het Franse najaar.
Ik kan iedereen aanraden deze beklimming te gaan doen. En maak het jezelf niet te moeilijk. Ga vooral niet door het bos maar neem de routes via Sault en Malaucene want die zijn veel mooier in indrukwekkender. En vergeet de Gorge de la Nesque niet mee te nemen.

De eerste kilometers kan je gebruiken om lekker op te warmen, het lijkt bijna niet op te lopen als je tussen de wijngaarden omhoog klimt (vergeet niet af en toe naar rechts te kijken voor het uitzicht en naar links wat je nog te wachten staat) , maar schijn bedriegt. Echter pas als je de bocht naar link bij Saint Estève neemt begint de echte klim door het door velen gevreesde "bos". De wat langere rechte stukken kunnen mentaal zwaar zijn, maar probeer zoveel mogelijk van bocht naar bocht en KM paalt naar KM paal te klimmen, hierdoor maak je de klim kleiner. Na Chalet Reynard vlakt het wat af maar de laatste km is weer ouderwets steil (11％). Vergeet niet te lachen voor de fotografen.
In de zomer kan het beneden verschroeiend heet zijn en boven erg koud, neem dus altijd een windvanger mee voor de afdaling.
De grote vraag blijft, welke kant is zwaarder , Bédoin of Malaucène?

Behoeft geen toelichting, toch? Eind door het bos en als je bijna het bos uit bent zie je de top liggen. Magisch moment. Eenmaal in het maanlandschap alleen nog maar genieten.

De lekkere aanloop. Het gevecht met jezelf in het bos tot aan Chalet Reynard. Vervolgens de strijd tegen de wind op de kale berg. En dan die loodzware laatste kilometer met dat ooooh zoooo steile stukje aan het eind. Kortom, een klim om van te smullen. Mijn beloning op de top was groot. Nog nooit zo'n prachtig blauwe lucht gezien. Hemels!

Prima en mooie beklimming. Advies, doe hem nooit in het weekend, het sterft er dan van de motoren en fiets je continue in de uitlaat gassen. Tot eind Juni en na Augustus een jasje mee. Kan flink koud zijn boven door de vaak harde wind

Prachtige beklimming. Wel erg druk. Mooi om zoveel fietsers te zien klimmen. Op 1e Pinksterdag ook veel motoren en auto's

Ah le Mont-Ventoux ! combien de cyclistes rêvent de l'escalader, je l'ai fait par Bédoin et Malaucène en été 2015 et je puis vous assurer que sa réputation de mythe n'est pas usurpée.
On aperçoit son célèbre sommet lunaire qui domine le Vaucluse à plusieurs dizaines de kilomètres à la ronde, il porte bien son nom de« Géant de Provence »
Malgré mon habitude à parcourir les routes des plus grands cols des Alpes ( Galibier, Madeleine, Glandon, Croix de Fer et même l'Alpe d'Huez ) j'ai été impressionné, jamais je n'ai vu une telle concentration de cyclistes sur une même ascension surtout du coté de Bédoin.
Beaucoup de nationalités différentes surtout des Hollandais et des belges mais aussi pas mal de britanniques ( pour Tom Simpson ), des italiens, les français n'étant de loin pas majoritaires.
Le Ventoux ce n'est pas qu'un sommet dénué de toute végétation comme on le voit trop souvent dans les médias, c'est une magnifique ascension qui se fait pour la plupart dans une belle forêt avec des espèces qui varient chemin faisant, aménagée de nombreux espaces pique-nique.
État de la route : Nickel
Départ de l'Ascension au cœur de Bédoin « d'où on aperçoit déjà le sommet » pour un peu plus de 6 km assez tranquilles avec traversée des hameaux de Ste-Colombe puis des Bruns, dans un lacet à la sortie de St Estève on entre dans la forêt et la pente s'accentue brutalement pour ne plus descendre sous les 9 ％ jusqu'au Chalet Reynard ( 8 à 9 km ) "beaucoup de mouches aussi à la limite du supportable"
Il faudra bien gérer cette portion faite de longues lignes droites en enfilades sans véritable lacet mais qui offre quand même 2 à 3 portions qui permettent de souffler un peu.
A partir du chalet Reynard on arrive dans la partie désertique du col pour les 6 derniers kilomètres, le paysage se découvre jusqu'à la ligne d'horizon, l'effort devient moins difficile pendant 4 km sauf si le vent souffle fort comme ce fut le cas le jour ou je l'ai gravi, ça grimpe à nouveau à 9 ％ pour les 2 derniers, dans ce final c'est souvent le moral qui est primordial car on aperçoit le sommet tout proche mais aussi la route qui serpente sur ce piton caillouteux et toute la kyrielle de vélos qui vous précède.
Dites vous qu'il serait dommage d'avoir fait tout ses efforts et de mettre pied à terre si proche du but.
L'arrivée est grandiose, magnifique point de vue à 360° sur le Vaucluse et les départements voisins, magasin petite alimentation et souvenirs, marchand de saucissons, de gâteaux, par contre pour faire le plein d'eau c'est les bouteilles au commerce.
Certains jour il faudra être très patient pour faire la photo, car c'est vraiment la grosse cohue sauf les samedis jours de chassé-croisé
Bon courage, bonne ascension et surtout soyez prudents.
Svp en tant que cycliste respectez la nature, lors de mon ascension j'ai vu trop d'emballages de différents produits énergétiques sur le bord de la route, même si cela n'est dut qu'à une minorité, sur le Ventoux ça fait beaucoup vu l'énorme fréquentation.

Deze klim moet elke wielerliefhebber ooit eens doen. Een fysieke veldslag weliswaar. Fenomenaal uitzicht wanneer je eindelijk boven bent geraakt. Vergeet zeker je windstopper niet want op de top is het wel frisjes.

Une vrai arène pour les cyclistes !! Un régal lorsque les jambes sont la ou un véritable cauchemar si l'on n'est pas dans notre assiette...
En un mot : Obligé de faire cette ascension au moins une fois si l'on est cycliste !

Tweemaal heb ik de Mont Ventoux langs deze kant beklommen. En het was beide keren harken, maar genieten. Rustig aan beginnen tot aan Saint-Estève, waar je met een draai het bos induikt. Direct 10％. Genieten, op je eigen tempo in het bos, om dan bij Chalet Reynard aan het laatste stuk te beginnen: kronkelend als een slang naar de top. Zalig!!!!!

Wat een beest!
Ventoux vanuit Bedoin gedaan met de col de la madeleine (heel leuk!) als opwarming.
Boven gekomen op de Ventoux, kapot. Ik ben afgedaald richting Malaucene, maar gestopt ter hoogte van Chalet Liotard. Ik vond het te gevaarlijk omdat ik te moe was.
Volgende keer nog beter voorbereiden en meer hoogtemeters doen.

Deze klim behoeft eigenlijk geen toelichting: gewoon schitterend en pure wielerhistorie. Het stuk door het maanlandschap is onvergetelijk. Geweldig!

De klim vanuit Bedoin is de populairste van de drie beklimmingen van de Mont Ventoux. Volgens vele fietsers ook de zwaarste, maar de meningen zijn verdeeld. Volgens de Club des Cinglés du Mont Ventoux is dit de moeilijkste klim van de drie. De klim vanuit Malaucène heeft een heel ander profiel en het is maar net waar je van houdt. De klim vanuit Sault is, tot Chalet Reynard, waar hij samenkomt met de klim vanuit Bedoin, de minst moeilijke.

gewoon legendarische beklimming

Exceptionnel mais kl souffrance
Aucune préparation et vélo pas préparé pour la montage
Déjà au programme de l'année 2021

Opgereden op woensdag 25 april, '18. Zonnige dag met een maximum van 27C en vertrokken om 9:15 vanuit Vaison-la-Romaine. De Ventoux via Malaucene was nog afgesloten, daarom via de Col de Madeleine doorgefietst naar Bedoin en daar omhoog gegaan.

Eerste zes kilometer zijn lekker om warm te trappen. Wel rustig aangedaan om wat overschot te hebben bij het vervolg. Na kilometer 6 slingert de weg inderdaad als een meanderende rivier omhoog. Met mijn compact had ik telkens het gevoel een verzetje te missen. Daarom was het hard werken op de pedalen in plaats van fietsen op souplesse. Gelukkig ben je hier nooit alleen en mits je een beetje lekker doorrijdt, kan je aardig van wiel naar wiel fietsen. Gebruik het relatief vlakke stukje bij Chalet Reynard om even bij te tanken. Na het Chalet neemt de hellingsgraad wat af tot aan de laatste kilometer. Deze was intensief, maar te doen bij de gratie van snel bereiken van de top. Gelukkig deze dag erg helder en dus goed uitzicht op de top. Gelukkig deze dag geen last gehad van wind en vervolgens genoten van de afdaling.

Vanwege mijn eergevoel, het lekkere weer, het prachtige uitzicht en de beloning van een fijne afdaling is deze klim de moeite waard. Voor het uitzicht onderweg moet je het niet doen. De vliegjes onderweg helpen ook niet, en kilometers stoempend naar beneden kijken naar de stuurpen is ook geen pretje. Enfin, het is wel de Ventoux.

Iedere beklimming van de Ventoux is weer een klim op zich. Na 27 keer ontdek je nog steeds nieuwe uitzichten en ervaar je keer op keer de schoonheid van deze killer van een berg. Mijn eerste x was in 2013 na drie dagen gevolgd door mijn eerste Cinglé. In 2014 mijn tweede Cinglé en eerste nachtklim; dat is echt fantastisch moet ik zeggen. Na 5 beklimmingen in 2016, gestrand agv storm en donkerte in 2018 eindelijk 6x op 1 dag beklommen.
Iedere kant heeft zijn charme, moeilijk of makkelijk blijkt pas achteraf. Het weer en de omstandigheden bepalen je succes, het begint bij mindset en voorbereiding. Ik hoop nog vaak naar boven te mogen rijden en geniet altijd van alle andere "strijders" en de berg an sich.

Gewoon bucketlist item nummer 1. Moet je gewoon gedaan hebben. Gevoel als je bovenkomt is onbeschrijfelijk!

Voelt elke keer als thuis komen. Inmiddels een PR van 1.17, maar de klim blijft uitdagen.
Makkelijk begin, dan door het bos beuken en vanaf Chalet Renard genieten van het maanlandschap. Toetje is een prachtig uitzicht over de Vaucluse.

Was veel te warm 35 graden en nog 26 op de top

Mijn favoriete klim. Iedereen kan deze klim aan mits enige voorbereiding. Klein verzetje of elektrisch. Mtb of koersfiets. Gewoon is doen!!

Pittige klim, vooral het bos is zwaar en als het warm weer is nog zwaarder. Maar vanaf Chalet Reynard er mooi.

Blijft mijn all time number 1 Col vanuit alle kanten gedaan zelfs een Cingle, helaas Everesting Challenge gestopt na 3x al boven geweest te zijn wegens te warm :(

Een klim die toch minstens één keer moet gedaan hebben.

Toevallig waaide er bijna geen wind bovenop, en was het weer en dus het uitzicht erg mooi. Stom genoeg wilde ik snel naar beneden en heb dus veel te kort op de top staan genieten. Kwam mss ook omdat ze momenteel werkzaamheden hebben. Het bord was gestolen Ik klim voor de 1e keer. Wel in Limburg gefietst. Rustig aan gedaan. Triple gereden. Tip: het weer op de top kun je bekijken op diverse websites.

Iconische klim natuurlijk en niet te onderschatten. Rustig begonnen, zoals ik al vaker had gehoord, en dat werkte wel. Want het beruchte bos is zwaar en duurt ook nog eens eindeloos lang, klein verzetje en stoempen. Vanaf dat het maanlandschap in zicht komt, gaat het al een stuk beter, vooral mentaal. De wind daar vond ik welgekomen na de hitte in het bos. Eénmaal boven neemt de euforie het over van het afzien. Dus na de afdaling richting Sault en een bord pasta met een Hoegaarden, was de pijn al wat vergeten en hebben we hem nog maar eens gedaan. De beklimming vanuit Sault is niet te vergelijken met die vanuit Bedoin, hier kan je echt genieten onderweg. Deden de klim half juni toen de grenzen pas terug open gingen en na onze 2de beklimming stonden we zelfs even alleen op de top, denk niet dat we 10 fietsers zijn tegengekomen bij onze 2de beklimming, zalig om de Ventoux op die manier te kunnen ervaren. De werken boven op de top helpen natuurlijk ook, want daardoor geen doorgaand autoverkeer op de berg.

Dit jaar staat de Kale Berg ook weer op het programma. De hel van de Provence, altijd weer ploegen in de bossen. De laatste jaren heb ik 1 ding ontdekt. Ik zet de wekker in de vakantie 1 keer om half 6 voor de beklimming. Weinig fietsers, geen zinderende hitte, geen vliegen in het bos en massa’s mensen aan de top. De zon komt langzaam op terwijl je slag voor slag voortgaat als een meditatie. Aan de top sta je met Ventoux liefhebbers en de afdaling is dan de echte beloning met weinig verkeer.

Een dikke aanrader.
Is een pak comfortabeler om met een 30 tanden vooraan te rijden en een cassette achteraan met 30 of zelfs 32 tanden. Was vorig jaar versteld van het verschil tussen omhoog rijden met een 30 ipv een 34 enkele dagen voordien. Mijn gemiddelde snelheid met 30 tanden lag zelfs hoger (11 km/uur ipv 10,8) wat geen doel op zich was.
Denk dat ‘compact’ versnellingen met 50/34 tanden vooraan nog te heftig zijn om een correct minimaal aantal pedaalslagen per minuut vol te houden omdat deze klim net zo een lange klim is.
Onder de 50 trapomwentelingen gaan per minuut is ook niet bepaald ok voor de knieën zeker als we het minuten moeten volhouden.
Een Mtb heeft veelal nog een kleiner kettingblad vooraan, kleiner dan een 30 tanden, maar is veelal in totaal gewicht pak zwaarder dan een koersfiets.

Zwaar! Maar niet de allerzwaarste...

Vandaag (19 juni) dit beest beklommen.
Gestorven in het bos en genoten in de laatste kilometers na het restaurant.
Groot voordeel van de huidige situatie: op de top zijn ze aan het werk waardoor auto's en motoren niet kunnen passeren. M.a.w. voor hun is het een doodlopende klim die onder de top is afgesloten en dus onaantrekkelijker is geworden.
Hopelijk duren deze werkzaamheden nog 25 jaar want als je op deze klim maar 3 auto's tegenkomt is het puur genieten.
Fietsers kunnen wel gewoon passeren en van beide kanten de top bereiken.
Dus snel doen!!

De Ventoux is een klim die iedereen gedaan moet hebben. Het unieke provenciaalse landschap samen met de zware klim maken dit een onvergetelijke beklimming. Mijn aanrader is om deze klim buiten de vakantieweken (juli en augustus) te doen dan is het een stuk rustiger, en er zijn minder vliegen die in het bos mee willen liften.

Ik wordt 60 jaar en ik rij nu 2 jaar regelmatig met de racefiets ik heb wel een slechte rug mijn vraag : zou ik het aankunnen de MVT te rijden en hoe plan je zo iets , vervoer verblijf enz...

ik ben 73 jaar ik rij nog maar een jaar ,is dat te doen voor mij, en welke periode het staat op mijn bucket list

Dame 64jr, Al 5keer Granfondo's Ventoux gedaan en ook 4x cinglé (hoop dit jaar de 5e)
Heerlijke berg, die me steeds boeit ! Telkens andere weersomsandigheden je kan daar alles verwachten het kan zo omkeren. Denk dat ik hem een 40-tal keer heb opgefietst. De berg laat me niet los, zuigt me aan ik ga steeds graag terug !!! het is die top bereiken die het hem doet, zoooo mooi boven en nog steeds zo een heerlijk gevoel die top te bereiken.

De Ventoux al 28 X beklommen waarvan 3 X een triple (3 zijden in 1 dag) voor mijn 55é, 60é en 65é verjaardag! In juni terug om mijn 67é verjaardag te vieren. Het is moeilijk toe te geven dat ik er steeds meer tijd voor nodig heb, niet veel aan te doen. Het is kwestie van u zelf te kennen, het juiste tempo vinden!

Dit jaar gaan ik en mijn vrouw 3 X de MV beklimmen van 3 kanten voor het goede doel: klimmentegenMS

Alrijd mooi om te fietsen voor goede doelen

afgelopen zomer de mt vetroux ongetraind opgefietst. fyi ben 16. binnen 2 uur en 10 min gehaald, was wel de mindere berg als ik kijk naar mn persoonlijke prestaties. maar wat is dit een fantastische berg, zeker in mn top 3! echt een aanrader...

Deze zomer voor de eerste keer de Mont Ventoux beklommen, van beide richtingen. Zeer leuke beklimming, waar afzien gecombineerd kan worden met genieten van het uitzicht. De start begint vrij rustig, maar zeer waar, maar gelukkig koelt het sterk af vanaf ongeveer 1000 meter en heb je van de hitte dus weinig last. Boven op de top is het lekker fris en voor de afdaling is het dus aan te raden extra kledij aan te doen. De afdaling is ook een zeer leuke, met enkele leuke bochtjes, maar af en toe wel vervelende auto's die in de weg rijden.

Op 7 september 2018 heb ik de Mont Ventoux vanuit de drie bekende dorpen beklommen. Dit alles in het kader van Ventoux3, fondsen werven voor het Hersen Tumor Fonds. Vertrek om 6.00 uur in het donker vanuit Bedoin samen met nog 182 mede fietsers. Op de top mist, 8 graden en harde wind. Afdalen naar Malaucène en daarna beklimmen vanuit Malaucène. Lastiger dan Bedoin. Drie kilometer 11-12%. Daarna ongelofelijk lange afdaling naar Sault. En dan vanuit Sault er naar boven. Negen uur op de fiets. Zwaar, maar voor een goed doel!

Ongelooflijk mooie berg.
Deze berg heeft een plekje in mn hart gekregen
Beklommen op 11 juli. 2018 en meer genoten dan afgezien.

Vorig jaar heb ik ongetraind (qua fietsen dan, Ik doe wel aan andere sport) de Ventoux beklommen en bedwongen op een huurfiets.vanuit Bedoin. Geen wereldtijd, maar toch.
Dit jaar veel gefietst ter voorbereiding op een forse gravelride dit najaar in de Ardennen. Daarom fiets meegenomen deze vakantie. Nodig bergwerk verzet in Asturie in Spanje. Op de terug weg naar Frankrijk het plan opgevat om de Col de Portet te beklimmen. Dit was de lastste van de 3 cols die de Tourrijders tijdens die befaamde 65 km (formule 1?) hebben beklommen. Vertrokken vanuit Saint-Lary-Soulan. Ondanks alle training en een heus bergverzet (36x30) moest Ik na 7 km capituleren. Toen had ik 4 km met gemiddelde stijging van 10% achter de rug, en nog 10 km met hetzelfde recept voor de boeg. Graag bij deze een teeeledig verzoek: 1) de Col de Portet kan natuurlijk niet ontbreken in de overzichten en analyses op dit forum 2) hoe pak je dit soort megaklims goed aan? Als je geen vlieggewicht bent? Welke eisen stelt het aan je fiets ( ik reed bijv op een cyclo cross, met een relatief lage zithouding tov het stuur)? Wat is de impact van de hoogte? Dank alvast!!
Ps en de Ventoux blijft natuurlijk een fantastische beklimming!

Deze beklimming op 09/07/2018 gedaan.
Deze col blijft mijn lievelingscol. Ik ben 16 en de ventoux 11 keer gedaan in mijn leven. Ik fiets samen met mijn vader. Hij deed de ventoux al 37 keer.
De dag voor de ventoux veel gelegen en goed gerust omdat ik hem voor tijd wou beklimmen naar jaarlijkste traditie.
De week ervoor in de Alpen getraind en de 2de week in de Provence. Deze dag de belangrijkste col van het jaar; de Ventoux via Bédoin. Gelijkmatige col met ca va wegdek en goede moeilijkheidsgraad (lastige col, maar niet te steil)
De wekker om 7:30 gezet zodat we op tijd konden vertrekken en niet in de volle hitte zouden moeten klimmen.
Vanuit Le Barroux rustig gereden richting de start van de Ventoux. Aan de voet nog een plasje, computer op 0 en daarna begonnen met de klim; de eerste kms zijn niet zo steil, maar omdat we een goede tijd wilden halen, moesten we toch al een stevig tempo rijden; mijn papa reed op kop om me te helpen. Halverwege het bos; op 13 km van de top weggereden van mijn papa.
Nu was het aan mij om een goed tempo te rijden, maar niet te rap zodat ik het kon volhouden tot boven. Op deze site zag ik dat 15 km/u net onder 1 uur 24 minuten was. Vorig jaar bereikte ik de top in 1 uur 27 minuten 15 seconden, dus zou dit nu wel een goede tijd zijn voor mij. Vlak voor chalet reynard had ik een gemiddelde van 14,9. Ik wist dat dit ongeveer hetgeen was ik nodig had. Het eerste minder steile stuk samen met het bos (waar het steilst is) kwamen samen ongeveer uit tot het gemiddelde percentage.
Rond chalet reynard en de eerste kms erna het tempo kunnen optrekken naar 15,2 omdat het daar wat minder steil is. Met dit gemiddelde de laatste km ingegaan. (Wist al van de voorgaande keren dat het vanaf de laatste kilometerpaal nog anderhalve km was, dus wist dat ik hier nog wat zou kunnen verliezen)
Boven gekomen in 1uur 23 minuten en 5 seconden met een avs van 15,1; zeer tevreden. Mijn vader kwam boven in 1 uur 30 min en 30 seconden; hij was ook tevreden met zijn tijd en het gevoel.
Mijn vader een halve bidon uitgedronken, ik 4 bidons volledig uitgedronken.
Mijn mama en mijn zus volgden ons met de auto om fris water aan te geven. Mijn vader zei dat ze mij moesten volgen en hem mochten achterlaten; resultaat: 4 bidons, 2 abrikozen en 3 druivensuikers verorberd. Mijn vader zei achteraf dat dit niet nodig was op 1 col, enkel bij een lange tocht met meerdere cols. Ik was bang om een (honger)klop te krijgen, dus daarom wat te veel gegeten. Bij een inspanning van anderhalf uur is dit niet nodig.
Zo nog een bepaald gebied waarop ik volgend jaar wat kan verbeteren; voorbereiding en weersomstandigheden waren zeer goed. Het was wel warm, maar wat wil je in de zomer en er was weinig wind.
Dit jaar nu al weer 73000 hoogtemeters; vorig jaar 106000 in totaal.
Mooiste 2 fietsweken van het jaar weer gepasseerd; momenteel in de auto op weg naar huis....
Op naar de Vogezen eind augustus en ondertussen enkele heuvellandritten om wat te variëren op de saaie west-Vlaamse vlaktes.
Ultieme doel om ooit nog 3 min 20 sec rapper te rijden en zo een tijd onder het uur 20 min te bereiken (1uur 19 min 45 sec)

Op 29-6-18 vanuit Bédoin naar de top gefietst. Vanuit Mazan om 8.30 uur vertrokken voor 8 km infietsen naar Bédoin. De eerste 6 km rustig gefietst om hoer geen onnodige energie te verspillen. Vanaf het bos begint het echte werk. Het was zonnig, maar het voelde niet benauwd in het bos. Geheel geen vliegjes. Wel blij dat ik week voordat we naar Mont Ventoux gingen nog bergverzet heb laten plaatsen. Ik heb triple en had 30 als kleinste voor en 25 als grootste achter. Voor mij als gemiddelde klimmer was dat toch teveel stoep en geworden. Ik reed nu lekker op 30/32 en kon dit ook op de steilere stukken prima rondkrijgen. Wel heb ik te weinig gedronken, ondanks dat ik twee bidons van elk 750 ml (en wat belletjes) bij me had. Dat resulteerde 2 km na Chalet Reynard in behoorlijke kramp waardoor ik even af moest stappen om te rekken. Vervolgens continue tegen kramp aangefietst. Je hoort en leest het overal: drink veel onderweg! En toch heb ik het onvoldoende gedaan, waarschijnlijk onder de indruk van de berg en de focus op het op souplesse blijven fietsen. Had nog hele bidon over boven op de top. Ook mijn tip: drink regelmatig ook al heb je geen dorst! Wind was er nauwelijks na Chalet Reynard en het is een hele bijzondere ervaring om door het kale landschap te fietsen! En eenmaal op de top ben je alles vergeten!

Vandaag beklommen. Ondanks een aardige voorbereiding erg zwaar tot Chalet Reynard, daarna wat verlichting. Het uitzicht op de top is fantastisch. Een beest van een klim! Cingles de Ventoux worden is het doel van deze week, maar dat wordt een hele klus.

Opgereden op woensdag 25 april, '18. Zonnige dag met een maximum van 27C en vertrokken om 9:15 vanuit Vaison-la-Romaine. De Ventoux via Malaucene was nog afgesloten, daarom via de Col de Madeleine doorgefietst naar Bedoin en daar omhoog gegaan.

Eerste zes kilometer zijn lekker om warm te trappen. Wel rustig aangedaan om wat overschot te hebben bij het vervolg. Na kilometer 6 slingert de weg inderdaad als een meanderende rivier omhoog. Met mijn compact had ik telkens het gevoel een verzetje te missen. Daarom was het hard werken op de pedalen in plaats van fietsen op souplesse. Gelukkig ben je hier nooit alleen en mits je een beetje lekker doorrijdt, kan je aardig van wiel naar wiel fietsen. Gebruik het relatief vlakke stukje bij Chalet Reynard om even bij te tanken. Na het Chalet neemt de hellingsgraad wat af tot aan de laatste kilometer. Deze was intensief, maar te doen bij de gratie van snel bereiken van de top. Gelukkig deze dag erg helder en dus goed uitzicht op de top. Gelukkig deze dag geen last gehad van wind en vervolgens genoten van de afdaling.

Vanwege mijn eergevoel, het lekkere weer, het prachtige uitzicht en de beloning van een fijne afdaling is deze klim de moeite waard. Voor het uitzicht onderweg moet je het niet doen. De vliegjes onderweg helpen ook niet, en kilometers stoempend naar beneden kijken naar de stuurpen is ook geen pretje. Enfin, het is wel de Ventoux.

Nou ik heb de Mont Ventoux afgelopen zaterdag gereden 26 aardige lieve mensen om me heen. Zeer mooie klim alleen veel regen onweer en hagel gehad onderweg naar de top en de afdaling was ook erg nat. Maar wij hebben hem verslagen :).

Mooie klim, gereden in de maand juli. Tip: op warmen dagen heel vroeg vertrekken het kan smiddags heel warm worden als je de boom grens voorbij bent.

Na een half jaar onderhandelen met met de vrouw en kids mocht ik vandaag de Mt Ventoux beklimmen.
Tijdens onze vakantie rijden we vandaag vanuit het meer van Annecy naar Cannes en komen we dus langs de MT Ventoux.
Deze kan ik niet (letterlijk) links laten liggen.
4 jaar geleden had ik hem ook gedaan en toen relatief rustig aan. Dit keer met meer ambitie en een nieuwe fiets een tweede poging met als doel hem hard/maximaal omhoog te rijden.
Vanuit de auto was hij al mooi te zien, de top niet in de wolken, prima weer, maar hoe warm zal het zijn…?
Onderweg gaf de thermometer van de auto 26 graden aan… dit leek mij mee te vallen, gaandeweg liep de temperatuur op en uiteindelijk gaf hij in Bedoin “gewoon” 34 graden aan.
Eenmaal buiten op de eerste parkeerplaats (links voor Bedoin) merkte ik pas dat het toch echt warm was!
Mijn dochter van 7 moest nog een keer spugen op de parkeerplaats (is wagenziek en had dit onderweg ook al een keer gedaan).
We hadden toch beter in 1 keer door kunnen rijden bedenk ik nog…
Tijdens het omkleden op de parkeerplaats sta ik nog op mijn zonnebril (k(rak), dus dan maar mn ‘gewone’ zonnebril op.
Me snel ingesmeerd, nog een half litertje water gedronken, banaan en gelletje in de achterzak en gaan…
Zonder warming up, maar de eerste 10 minuten is relatief vlak dus die gebruiken om “in te fietsen”.
De eerste 20 minuten lukt het me om te genieten van de fantastische natuur om me heen, daarna krijg ik het door de warmte zwaar en lukt het niet meer om te genieten.
Ik blijf geconcentreerd fietsen en constateer dat het heel rustig is, eigenlijk wel logisch het is 13.00 uur, precies het heetst van de dag.
Tijdens mijn vorige tocht hier werd ik af en toe aangemoedigd door mn vrouw en de kids, maar die zijn dit keer beneden gebleven ivm mijn dochters wagenziekte.
Eenzaam ploeg ik voort, het is zwaar, bloedheet, m’n dochter heeft op de heenweg moeten spugen, ik moet zo nog 5 uur auto rijden maar toch ben ik blij dat ik hier nu ben!
Ik vind het heel lang duren voordat ik bij Chalet Reynard ben, daar aangekomen weet ik dat het iets makkelijker wordt.
In de verte zie ik de toren liggen en kan weer een beetje genieten, het is minder warm, er staat weinig wind, nog even gas geven!!
Het laatste stukje tot de top doet zeer maar gaat prima, hier is het wel druk. Heel even genoten van het uitzicht en 5 winegums gekocht bij het marktkraampje op de top.
Ik had nog 1 euro bij me J De chagrijnige Française zag hier de lol niet van in. De mooiste baan van de wereld, op deze mytische berg snoep verkopen aan naar suiker smachtende wielrenners maar het gezicht van een oorwurm…
De mt Ventoux weer “in the pocket”. Ik check mijn horloge en zie dat ik er 1.35 over heb gedaan. Bijna een kwartier sneller dan de vorige keer en dat op het heetst van de dag. Dit geeft een fijn gevoel.
Als een oma (geen risico) daal ik af en maak onderweg nog snel een paar foto’s. In Bedoin ziek ik mijn vrouw en kids, m’n dochter lacht weer J
Op naar Cannes….

Heb de mont ventoux in 2012 voor het KWF gefietst, en in 2016 een Berg om nooit weer te vergeten. Hier is een liedje over geschreven.
Ook, ik was bang voor je, je bent hoog, je bent steil, je bent sterk.
Ze noemen jou de hel van het zuiden, dat is niet mis....wat moest ik daar tegenover stellen? Trainen, dat moest ik doen, Mezelf over mijn grenzen werken, En wanneer ik dan echt niet meer kon, er nog een schepje erbovenop.....! Ze noemen jou de Berg waarvan je niet kunt winnen, ik heb ook niet van jou gewonnen, Dat houd ik mezelf niet voor.... Maar jij hebt ook niet van mij gewonnen, Je hebt me pijn gedaan, maar dat was okee de strijd ging niet tussen jou en mij, Ik kon jou niet onder controle krijgen, Maar ik kon mezelf toch handhaven, en boven komen.... En ik kon mezelf kalmeren, troosten en geruststellen,op de momenten dat ik bang was..... Ik heb naar boven gebracht wat ik naar boven wilde brengen, en ik ben als een man weer beneden gekomen, Want als je de Mont Ventoux hebt beklommen en afgedaald, Dan ben je iemand.... De Mont Ventoux gaat niet weer uit je lichaam. Gegroet HJ.B

Mooi verslag H Zwart

Op 24 augustus heb ik opnieuw de Kale Berg beklommen, de eerste x was met Sporza uit België en was tevens mijn eerste kennismaking met een berg van formaat, mijn tijd was toen 2 uur en 30 minuten en nu een 45 minuten sneller, de ontmoeting wederom was vreemd, nu was i alleen en moest het ook alleen doen, het weer was warm en er stond een klein briesje, de eerste meters waren straf en aangekomen in het bos werd het alleen nog maar erger, het was echt een overwinning op mijn lichaam dat ik het tempo(15km/uur) kon volhouden. We (mijn eega en ik) waren net aangekomen uit St Jean du Maurienne waar wij al een week hadden rond gefietst en ik verplicht wegens een ontsteking van de arts een paar dagen daar moest blijven i.v.m de medicatie die ik kreeg en of die wel juist was , dit was niet het geval dus een andere medicatie, mijn lichaam reageerde er gelukkig goed op en was vast besloten om mijn doel te behalen, vanuit het bos werd het wat stiller, rustiger en ook de tred ging wat gemakkelijker, aangekomen op het plateau op 6 km onder de top genoot ik van het uitzicht vanaf dit punt, druk was het er alleen maar fietsers en veel motorrijders hadden zich verzameld alhier. ik was van plan om door te gaan en voelde de wind recht in mijn gezicht toen ik de eerste meters naar de top voortzette, het wegdek was goed, de snelheid was redelijk en het uitzicht adembenemend, verder werd het iets steiler en vele fotografen langs de weg wilden allen hun foto's slijten onder de toerristen , aangekomen bij het monument van Simson de wielrenner die op zijn sterfdag helaas de top niet heeft bereikt even een moment van bezinning en afvragend is het eigenlijk wel gezond waar je mee bezig bent en dat denkend keek ik om mij heen en zag alleen maar fietsers zwoegend naar boven en een enkeling alweer in de afdaling naar zijn plekkie, al met al weer een ervaring rijker en genoten van alles wat zich aanbood op deze berg besloot ik na een goed bakkie koffie de camping beneden weer op te zoeken, slotsom een must voor elke diehard die zijn grenzen wil zoeken en wil overtreffen maar het hoofd er wel bij houdt........een tevreden fietser

Het hele jaar opgekeken tegen de klim van afgelopen zaterdag 23 sept 2017 via Malaucene. 3 dagen voorafgaand laat een maatje weten dat ie van plan is via alle drie de kanten de berg op te willen en of ik meega. Het is het proberen waard. Wat gaaf zeg!!! Ik heb echt genoten. Wij zijn heel vroeg voor de start van de Alpentocht opgestaan om eerst via Bedoin te klimmen ( gem 9kmph ). Na Bedoin afgedaald naar Malaucene om gelijk weer omhoog te gaan en hier kreeg ik 2x kramp ( gem 7 kmph ). Toch besloten af te dalen naar Sault want dit zou op papier de makkelijkste zijn ware het niet dat de laatste 6k dezelfde zijn als via Bedoin ( gem 13kmph ). Deze kms met alleen maar kramp gereden maar ondanks alles genoten van een topdag. Afdalen is niet mijn ding. Wij hadden qua weer een superdag, geen zuchtje wind en een heerlijke temperatuur. Ruim 9 uur op de fiets gezeten en 140km terwijl mijn langste rit een rondje Scheveningen is van 60k. Achteraf ook helemaal nergens last van op een beetje zadelpijn na maar dat is denk niet raar. De volgende ochtend ook even met de auto boven geweest en waaide bijna de berg af en het was steenkoud. Al met al 1 van de mooiste dagen van Mn leven en had het voor geen goud willen missen. Ook met het totale team Raymont-Ventoux ruim €19.000,00 opgehaald voor Support Casper en still counting.

Duizenden jaren geleden zeiden de fransen tegen elkaar: jongens, er liggen zoveel stenen los in dit land, we gooien ze gewoon ergens in de Provence neer, daar is ruimte genoeg.
En daar fietsen we tot op de dag vandaag tegenaan. En omdat die berg er niet hoort te liggen waait het er ook zo. Ga zelf maar kijken, er ligt geen enkele hoge berg in de buurt, Nu weten jullie dus waar die maffe berg vandaan komt.
Deze wetenschap heeft u van E.Perk, Diemen, 27 september 2017

Begin juli voor de 9de maal de Ventoux gedaan. (in april 15 jaar geworden) Mijn papa heeft de Ventoux ondertussen al 37 keer gedaan. De laatste jaren gaan we telkens 2 weken naar de Provence. Dit jaar deden we eerst een week Alpen en daarna een week Provence. De ventoux vanuit bedoin opgereden in 1u 27min en 15 sec exact. Mijn papa boven gekomen in 1u 30 min en 50 sec. Ik tot op 4 km (eigenlijk 4,5 km want de laatste km is anderhalve km lang) van de top gewacht op mijn papa en dan weggereden van hem. Mijn papa was op de meeste alpencols lichtjes de betere dus wou ik nu ook wachten op hem, maar op 4,5 km van de top zei hij dat ik moest doorrijden. Mijn papa zijn beste tijd op de ventoux was 1u 22min 30 sec. 2 prachtige weken meegemaakt met zeer veel hoogtemeters. De rit waarin we de Croix de fer (vanuit Allemont) deden was waarschijnlijk nog de mooiste omdat mijn papa en ik toen even goed waren. Tijdens de week in de Provence wel blij dat mijn mama en mijn zus in de volgwagen mee waren om fris water aan te geven. Ik vond de lastigste col de col du sabot omdat ik hem niet kende en deze col 4 km langer was dan ik dacht. Wel jammer dat zo'n lastige col boven dood loopt en er maar een zeer klein bordje met col du sabot is. Op naar de vogezen eind augustus. (en tussenin enkele ritten in het heuvelland en in de ardennen)

Om in mijn wieleromgeving als echte wielrenner gekwalificeerd te worden moest je de Mont Ventoux hebben beklommen. Bij de eerste poging in het verleden was de top afgesloten, vanwege harde wind en de tweede keer vanwege sneeuw (...).
Maar uiteindelijk toch naar boven gegaan vanaf Bedoin. De allereerste keer net onder de 2 uur, maar toen koerste ik nog en woog 71kg. Had de 39x25 gestoken. Voorbij Tommy was ik genoodzaakt de 25 vuil te maken.
Na een paar jaar elders gefietst te hebben toch maar weer de Ventoux beklommen. Deed er wel langer over. Er zijn twee mogelijkheden om redelijk boven te komen. Om het mezelf niet al te moeilijk te maken met de compact 34x50 en 11x28 ben ik ook nog 4kg afgevallen. Een Triple is voor watjes las ik bij Limburgs Mooiste. Dat onderschrijf ik niet!
Vanaf Bedoin heb ik na de top van de Ventoux de afzink naar Malaucene gedaan. Dat was 20km geconcentreerd dalen. Ging niet harder dan 60km/h want het verstand komt met de jaren.
Dan vanaf Malaucene via de Madeleine weer terug naar Bedoin.
Vanuit Bedoin waar de ellende begint bij de haarspeldbocht hadden grappenmakers ooit op de weg geschilderd. GO HOME. Ik heb er om moeten lachen.

In 2014 voor het eerst 2x maal beklommen voor een goed doel. De kant Bedoin was een ware hel toen. Warmte in het bos en mist en wind in het maanlandschap. Dit jaar teruggekomen voor de Cinglé te doen. Het hele voorjaar goed getraind en 12kg afgevallen. Om 6.00 smorgens vertrokken in Malaucene om 8.00 boven. De tweede klim vanuit Bedoin ging een stuk zwaarder maar eenmaal uit het bos ga je ook door naar de top. De laatste van de 3 vanuit Sault is te doen, zelfs stukken 30km/u nabij het Chalet. Het maanlandschap gaf zich wel niet zomaar gewonnen. 0m 18.00 de laatste keer boven. Conclusie: training/verzet en het weer spelen een grote rol. Doe hier je voordeel mee!

Een goede conditie is essentieel, km's niet. Deed hem ooit praktisch ongetraind maar bij een gedegen conditie door hardlopen op mn eerste bustraan. Belangrijkst is onder je omslagpunt te blijven waarbij een Polar van nut kan zijn. Redelijk onervaren kwam ik aan in Carpentras met een 52/48. Je bent jong en je durft wat. Profiel klopt niet lijkt het, meen dat op twee derde een stuk van 13% aan anderhalve km zat.

Aantal jaar geleden de Mont Ventoux gedaan vanuit Bedoin. Eerste 5 km inderdaad een opwarmertje. Dan de bocht door, het bos in. Meteen op de paaltjes percentages van 10, 11,5 en 12 %. Had op mijn 7speed en 42 voorblad alles behalve de juiste verzetten, slingerend over de weg om het wat minder steil te laten zijn.
Goed, dit overleefd, en terwijl het bos wat dunner werd en er enkele bungalows tussen de bomen stonden, liep het wat lekkerder. Het Chalet Renard werd zichtbaar. Daar de bocht om, dat steilere stukje viel ook mee.
Bij het monument van Tommy Simpson plotseling helemaal verzuurd. Daar 3 rondjes op de weg gefietst en zonder melkzuur verder getrapt.
Fransman in het wiel meegekregen. Deze hing in de bochten, waar de wind tegen was, een beetje aan het elastiek. Onder de top voorlangs, bocht om en terwijl ik de Fransman zag proberen te versnellen, op de pedalen gaan staan op het allerlaatste steile stukje, en toch als eerste van de twee boven.
Een half uur uithijgend over het stuur.
Het verbaasde mij soms dat ik ook heel zware en gezette mensen, drijfnat op de fiets zag zitten, ook al ver voorbij de punten waar mensen het opgeven. Chapeau voor deze mensen, voor hen is het extra lastig.
Geweldig gedaan.
Onderweg in het bos werd ik gepasseerd door iemand met een hybride-fiets met spatborden, een baggage-drager en zij-tas. De jongen droeg grijze sokken en een soort sportschoenen. Het was een klein, licht mannetje en boven op de top stond hij daar al een half uur, hij was niet eens nat meer van het zweet.
Ik probeerde een gesprek met hem aan te knopen en hij bleek Duitser te zijn. Hij prefereerde de Franse taal, omdat hij hier met zijn Franse vriendin in Marseille woonde en het Frans liever wilde oefenen.
Een aardige jongen, een beetje schuchter en niet erg spraakzaam in het begin, maar later in het gesprek ging dat beter.
Prachtig mooi weer. Weids uitzicht rondom. Hoordzakelijk conversaties in de Nederlandse taal boven, Nederlanders en Vlamingen.

Even ter correctie: mijn racefiets heeft 4 wielen, inclusief zijwieltjes.

Wat een geweldige berg! Gisteren gefietst met 4 collega's. Half jaar geleden besloten om samen de uitdaging aan te gaan. Met mijn gewicht van boven de 100 kilo kreeg ik het na al de verhalen een beetje benauwd, maar lekker de training ingezet. Paar toertochtje (o.a. Veenendaal - Veenendaal) gaven mij meer vertrouwen. Vrijdag 02-06-2017 vertrokken en vol gas naar het zuiden. Vrijdagavond (direct na aankomst) Col de Madeleine om een beetje op te warmen. Zaterdagochtend naar Bedoin. 10 kilometer opwarmen en daarna naar de startlijn.
De eerst 5 geen centje pijn, maar daarna het bos in, de eerste kilometer pfff... wat was dit? waarom? ik zag na 6 kilometer al mensen omdraaien en opgeven, maar ook 2 liepen met de fiets aan de hand naar boven. Ik twijfelde even, maar dacht, dat nooit, dan maar even afstappen en rusten, maar alles via de 2 bandjes en mijn pedalen. Verstand ging vanzelf op 0 en voor ik het wist zag ik een paaltje met daarop Sommet 8km. nog maar 8? dat gaf hoop. Ik wist dat ik nog maar 2 naar Chalet Reynard was. Rustig doorgezet naar boven, meter voor meter, maar dus ook kilometer voor kilometer. Nog maar 7, 6, 5 ... heerlijk. Bij kilometer 18 (3 voor het einde) merkte ik dat ik redelijk 'op' raakte. Nog even doorzetten en daar was de laatste bocht. Mijn collega's waren allemaal al boven en kwamen een stukje terug rijden om mij op te pikken. Met 5 km per uur en de tranen in m'n ogen de laatste 300 meter omhoog. en... daar was de allerlaatste bocht. HEERLIJK!!! de top was nog 20 meter weg. ff staan op de pedalen en gehaald... wat een overwinning op mijzelf. Nu net terug in Nederland en ik voel me nog steeds geweldig.

Gister met een 39x27 opgereden wat ik allesbehalve aanraden zal, helaas niks anders beschikbaar voor deze groepset. Vooral in het bos had ik heel graag wat makkelijkers gehad maar daarvoor en vanaf Chalet Reynard was het goed te doen. Uiteraard een prachtige klim, voor iedereen een aanrader eens te rijden!

Ik beklim de Ventoux al meer dan 30 jaar en uiteraard gaat het allemaal niet meer zo snel als vroeger.
Als je genoeg traint moet je boven kunnen komen met een 30 achter en een compact. Maar schaam je vooral niet voor een 32 op de cassette.
Het is niet stoer (maar vooral dom) om naar boven te stoempen, wat lichter trappen maakt het aanzienlijk makkelijker en jebent nog sneller boven ook.
Vorig jaar heb ik nog de Cinglée gedaan (3x op 1 dag van de 3 verschillende kanten) en omdat je kapot gaat was de 32 ook bij mij welkom geweest.

Voor iedereen die deze reviews leest en alleen maar tijden tot 2:00 uur ziet: ik heb er 2:30 over gedaan. Weinig voorbereiding en - afgezien wat Limburgse 'heuveltjes' - dito klim-ervaring #datdanookwelweer

Ik persoonlijk zou aanraden, een triple vooraan of een compact met toch tenminste een 32 achteraan.
Ik heb hem vanuit Malaucene in de morgen gedaan en dan in de namiddag vanuit Bédoin. Toch telkens rond de 2 uur.
Twee jaar geleden vanuit bédoin met een triple vooraan in 1.48 en helemaal niet moe. Je ziet het voordeel van de triple duidelijk.

Eind april 2016 deze berg beklommen. Een mooie klim die veel van je vergt, maar vooral de weersomstandigheden nekte me finaal. Extreem harde wind en een temperatuur van -4,5 graden C maakte het slopend. 2x met wind op kop achterover geblazen en met korte broek en slechts een dun regenjasje over de korte mouwtjes vanaf Reynard veel te koud. Was blij dat mijn gezin mee reed in de auto, zodat ik op de uitgestorven top even uit de ijzige wind kon zitten. Er hingen letterlijk ijspegels van 20 cm horizontaal aan de paaltjes! Geschatte gevoelstemperatuur -30 graden C. Nog nooit zo erg afgezien, maar extra voldaan gevoel toen de top bereikt was. Afdaling geprobeerd vanaf top, maar na 2x met voetjes aan de grond bijna de afgrond in geblazen te zijn, toch maar voor de veiligheid in de auto naar beneden tot Reynard om daar alsnog af te dalen. Alles bij elkaar een geweldige en verschrikkelijke ervaring!!!! Eens maar nooit meer!

Vorige week opgereden, als je redelijk getraind bent en op je hartslag rijd dan is ie prima te doen, minder zwaar als verwacht

Heb hem de laatste 3 jaren gereden voor n energiestofwisselings ziekte van uit Bedoin het was n geweldige ervaring die ik niet had willen missen elke keer rond de 2 uur over gedaan

Op vrijdag 30 september met 2 vrienden de beklimming vanuit Bedoin gedaan (2h:04m). Het weer was perfect, 25 graden in Bedoin, weinig wind en boven 13 graden. Was mijn eerste bergbeklimming maar echt een geweldige ervaring! Was met name benieuwd hoe zo'n beklimming te doseren maar dat ging heel erg goed. Een schitterende berg en een fantastisch uitzicht.

Vanmorgen de Ventoux beklommen 1.52h voor de eersrte maal dat ik hem oprijd vanuit Bedoin,goed weer geen vliegen en bijna geen wind.

Een klim die je gedaan moet hebben! In de ochtend bij een graad of 20, als een lang gerekt lint omhoog met allerlei verschillende renners. Jong, oud, heer of dame het maakt niet uit. Afzien in het bos, genieten van het uitzicht in het maanlandschap. Wind !? De twee dagen dat ik naar boven ging was er een aangenaam briesje.

Op woensdag 10 augustus voor het eerst de berg beklommen met de fiets vanuit Bedoin. De wind was boven wel erg stevig > 100 km per uur. Ik ben een ervaren fietser en heb vooraf in Spanje wat klimkilometers gemaakt. Door de wind was de afdaling niet zonder gevaar. Oppassen dus !! Rij je eigen tempo omhoog. Spaar je krachten want hij is lang genoeg en zorg ervoor dat je voldoende drink en eet. Kijk goed naar het weer en ga op tijd als het erg warm is. Succes.

Vandaag wou ik vanuit Bedoin mijn eerste maal de berg beklimmen. Spijtig genoeg was Bedoin deze ochtend om 7u reeds afgesloten voor fietsers wegens een loop marathon. Dan maar met fiets naar Malaucene en daar de klim gestart. Fantastisch gevoel tijdens de rit en nog beter bij aankomst na 2 uur. Er is voor mij maar een gouden tip en dat is uw eigen gevoel volgen en niet trachten iemand versneld in te halen of een passant te volgen. Ik heb constant op hartslag gereden en wel met de nodige inspanning maar zonder problemen boven gekomen. Voldoende drinken en eten is natuurlijk ook een vereiste. Hou dus zeker rekening met evenementen op de Mont Ventoux zodat je zoals ik niet voor een verrassing staat.

Met dochters van 11 en 12 jaar vanuit bedoin naar boven, 39 × 28 ( dochters 34/28), afzien Door de hitte in het bos, hadden na chalet reynard goed weer, geen wind hetgeen enorm zal schelen. 2 uur 3 min. Over gedaan. Gaaf om samen met het gezin te doen.

Hoi Kevin,
Ik ben de Ventoux vanuit Bédoin deze week ook opgefietst. Ik fiets af en toe es maar zeker geen honderden kilometers. De dagen ervoor wat rondgereden in de Provence (Madeleine, col de la Chaine, etc.) om wat spanning op de kuiten te krijgen. Dan de Ventoux op. Vrij zwaar omdat ik achteraan met een 28 reed... Toch ruim 2 uurtjes over gedaan :) Met een goed verzet (32) en wat training gaat het zeker een stuk vlotter!

ik rij deze hemelse berg volgend jaar in de zomer op. iemand tips ivm training enzo?

Afgelopen jaar voor het eerst Mont Ventoux gefietst tijdens evenvement. Super ervaring en wonder boven wonder in top 10 van de 600 deelnemers. Mooiste kant vind ik vanuit Sault. Voorbereiding had ik in dolomieten gedaan, Stelviopass en omgeving. Ik vind hem mooier dan Alpe D'Huez.

Op 29 april 2016 vanuit Sault naar de top van de Mont Ventoux gereden met mijn zoon van 15 en mijn vader van 73. Mijn vader voor de 6e keer (4x Sault, 1x Bedoin, 1x Malaucène). Mijn zoon en ik nu voor de 2e keer. Afgelopen zomer voor het eerst gedaan. Daarna veel km's gemaakt en veel klimmetjes opgezocht in de omgeving van onze woonplaats, Amerongse Berg, omgeving Doorwerth etc. Dit heeft als resultaat gehad dat ik nu 45 minuten sneller was dan afgelopen zomer. Ook voor de kant van Sault is het aan te bevelen om km's in de benen te hebben en dat je weet in welke verzet je het beste kan fietsen. Mooie ervaring om met 3 generaties op de top te staan.

Afgelopen woensdag met m'n vrouw en een fietsmaat vertrokken vanuit ons vakantieadres net buiten Sault en naar de top gefietst. Afgedaald naar Bédoin en weer terug naar de top. Pittig, maar toch goed te doen. Donderdag met fietsmaat en onze beide zoontjes (11 en 12 jaar) weer vanuit Sault naar de top. Beide jongens gehaald! Superknap en supertrots! Vrijdag nog de klim vanuit Malaucène gedaan. Wat een heerlijke Ventoux fietsweek!

Als ervaren Mont Ventoux beklimmer (>15 x) zeg ik; onderschat deze prachtige (kale)berg niet ! De klim vanaf Bedoin vind ik saai en zwaar is. Persoonlijk vind ik vanaf Malaucene mooier. Vanaf Sault is de klim lang maar mooi en daardoor minder zwaar. Het is echter de kou en de wind en (onverwachte) regen die je na het Chalet (nog 6 km klimmen) kunnen nekken. Ook in de zomermaanden is het tot op de top koud en terug staat wacht je vaak een koude stormachtige afdaling te wachten. Je kunt dit mythisch noemen, maar niet ongevaarlijk als je onervaren bent. Het is in de verste verte niet te vergelijken met de Alpe D'Huez...

In juni 2016 samen met mike, en nog een aantal, de Mount Ventoux bedwingen ;) ;) het verhaal volgt!

Vorig jaar voor het eerst geprobeerd te beklimmen, helaas niet gelukt. Tot 2 km onder de top gereden, daarna bij het omslaan van een van de bochten door een windvlaag van mijn fiets gewaaid, pijnlijk gevallen en gevaarlijk in de bocht met al die auto's. Ga dit jaar op 10 juni weer proberen in kader Kimmen voor MS, ik hoop dat het me dit keer wel lukt. Ik hoor eigenlijk zelden dat mensen het niet halen, maar ondanks behoorlijk goede conditie en goede fiets behoor ik dus nog niet bij het (helemaal niet selecte) clubje wielrenners, hopelijk dus wel op 10 juni a.s.

Als 14 jarige de mont ventoux beklommen met verzet 34 - 28, zeker aan te raden, nog kleiner is nog beter, mijn tijd was vanuit Bedoin 1u45.
Goed te doen, maar goede conditie is zeker nodig.

Prachtige mythische beklimming! Het eerste deel in het bos is in feite zwaarder dan de laatste 6 kilometer, waarbij je de top uiteindelijk al vanaf ver kunt zien en dus vleugels krijgt. Uiteraard ook even gestopt bij het monument van Tom Simpson net voor de top. Aanrader: vanaf de top afdalen naar Malaucene en dan via de Col de Madeleine (niet die in de franse Alpen, maar een vele lichtere versie) terug naar Bedoin; al met al een rondje van zo'n 50 kilometer.

ik ben een gewone wielertoerist die 1maal in de week een ritje van een 70km fietst en ben voor deze uitdaging 10kg afgevallen sinds januari en daarbij beginnen 2maal in de week een 12km gaan lopen dus volle goede moed op 13 september de klim vanuit bedoin aangevat met een verzet van 25achter en 30vooraan het heeft bloed zweet en tranen gekost maar de ontlading boven aan de top was iets wat ik nog nooit heb meegemaakt ik ben blij dat ik het gedaan heb alsook voor mijn vrienden van ons clubken geiren bei uit burst wat een weekend

Op 5 september 2015 heb ik voor Grootverzettegenkanker de Mont Ventoux vanaf Sault beklommen.
In 2013 vanaf Bedoin, ik vond vanaf Sault de klim lichter. Bij Chalet Reynard komt de route van Sault en Bedoin bij elkaar, zodat de laatste 6 km naar de top even zwaar zijn, ik had nu meer kracht over dan in 2013.

Zorg dat je genoeg overhoudt voor het stuk vanaf Chalet Reynard, dat is echt een killer. Gemiddeld mag het stijgingspercentage lager liggen dan in het bos, sommige stukken gaan toch echt even naar de 11-14%. Als je er dan al een uur tot anderhalf uur op hebt zitten kan je veel verliezen. Deze kant 'loopt' wel gelijkmatiger dan vanuit Malaucene, die klim vond ik echt zwaarder. Stond na 1:43 op de top, had sneller gekund, ware het niet dat de kuiten en de bilspieren vlak na het chalet compleet vastsloegen (au!). Beetje te veel gegeven in het bos.

eerste in mijn leven de berg op gereden wel boven geraakt afgezien de verkeerde tandwiel keuze
prachtig zicht daar boven prachtige afdaling gedaan nadien

Dit jaar ook weer de Ventoux opgereden. Ik heb de afgelopen 2 jaar veel gefietst, dus mijn verwachtingen lagen wat hoger dan de tijden die ik in het verleden heb gereden (1.52 Bedion en 1.57 Malaucene). De Malaucene zijde ben ik in alle vroegte, rond 6.30, opgereden. Helaas stond er toch een vervelend windje tegen: 1.39. Ik blijf dit de lastigste van de 2 beklimmingen vinden.
Twee dagen later was de bekende zijde aan de beurt: Bedoin. Aangezien ik zou vertrekken met een fietsmaatje en beide gezinnen zouden aanmoedigen, vertrokken we pas rond 10.15. De klim liep lekker en om na 1.33 stond ik op de top.

Was goed te doen alleen de 12% was wel zwaar. Begin vooral rustig, niet te hard gaan fietsen op het begin, gewoon rustig aan.

mont ventoux 2 maal beklommen vorige week 90 kg en gewoon maar voetballer :-) .1keer malaucene 1h 54 en een keer bedoin 1u 55. Bedoin vond ik persoonlijk lastiger omdat het daar ontzettend warm is en je enorm veel last hebt van die vervelende vliegen... eens boven speelt de wind je parten. ontzettend goed en zalig gevoel als je boven komt !! tips: vertrek vroeg want anders is de warmte niet te doen... en neem genoeg drinken mee ...
succes en geniet ervan !!!

Op 18 mei heb ik hem gefietst vanuit Bédoin. Het is een geweldige ervaring. De afdaling is eveneens een belevenis.

Beste Huub, Ik ben de grafieken nog even nagelopen. En heb wat kleine aanpassingen gedaan, hierdoor liggen de waardes veel dichter bij elkaar. Maar wij meten de kilometers vanaf de start, en daardoor kunnen er kleine verschillen in de percentages ontstaan omdat elke kilometer een ander begin en eindpunt heeft. Ik heb de wegkwaliteit aangepast. Bedankt voor deze info.

Op 25 mei 2015 heb ik gefietst voor Klimmen tegen MS op de Mont Ventoux.
Ter hoogte van chalet Reynard komt de route via Sault en Bedoin bij elkaar en de laatste 6 km naar de top van beide routes zijn dus identiek. Dan moeten dus ook de hellingspercentage in jullie grafieken identiek zijn maar dat zijn ze niet. Verder wordt aangegeven dat het wegdek via Sault slecht is maar dat is in 2014 al voorzien van een nieuw wegdek vanaf Sault helemaal tot aan chalet Reynard. Ook de laatste 6 km naar de top is het wegdek goed ipv slecht.
Mvg Huub Maas.

Eerste keer beklommen via Bédoin in 1 h 55 op 50 jarige leeftijd.
Was zwaar maar goed te doen als je in vorm bent.
Ga zeker nog enkele keren terug.

De beklimming gedaan op 8 September vanuit Bedoin.Gouden raad die ik iedereen geef is,begin rustig en goed blijven doseren. Ik heb met een compact gereden (34 vooraan en 30 achteraan) dit is zeker aan te raden. Zorg ook dat je conditie goed is. Mijn tijd was 1h58. Eens boven krijg je een abnormaal gevoel van ontlading en emotie's !! Moet je als wielertoerist gedaan hebben !!

Voor de eerste keer gefietst voor het goede doel met een leenfiets van +/_ 30 jaar oud (schakelen nog op de buis) gestart van uit sault naar de top goed te doen.
Tweede keer vanuit bedoin gestart zeer zwaar, maar eenmaal boven een geweldig gevoel.

Een super beleving. Heb deze nu en keer of 3 gedaan, maar blijft Leuk. Ook hardlopend gedaan. Ook super.
En van bovenaf het mooiste uitzicht wat er is. In éen woord geweldig.

Als 16 jarige beklommen, eerste kilometers erg makkelijk maar je kunt daar beter je krachten sparen voor de daarop volgende 15 kilometer. De laatste 15 kilometer is het constant afzien, maar absoluut haalbaar. Zelf beklommen met een compact en dat ging uitstekend. Al ben je in de provence moet je hem absoluut doen!!!

Vind jij de Mont Ventoux een belevenis, neem dan een keer de moeite de Sommet de Lure, die ruim 50 km oostwaarts ligt en het kleine broertje van de Ventoux wordt genoemd met een hoogte van 1826(top), de pas ligt op 1755 meter. Hij is veel zwaarder dan de tabelletjes laat zien en die vrijwel zeker deze berg onderwaarderen. Afgezien van visueel vrijwel dezefde aanblik van de top, voelt deze beklimming hetzelfde aan. Stijgingspercentages van 9% en hoger zijn aanwezig en het goede nieuws is: de laatste kilometers vlakt het wat af, derhalve goed aankomen. Op mijn metertje een klim van 18.5 km, voorwaar geen kattepis. Doen!
Heb zelf de Ventoux meer dan 10 keer van alle zijden mogen beklimmen, de Lure een 3 tal keren. Veel plezier.

Een zware maar heel eerlijke berg ,geen conditie -niet oprijden !!!!
Moet je als fietser zeker eens gedaan hebben !!