Haute Folie

Nummer drie van de beklimmingen uit het dal, rechtsom vanaf de rotonde en ontroerend in zijn titel, is de Haute Folie, weeral zo’n naam die ontleend is aan de kastijding van zij die hem ooit met houten karren hebben moeten bedwingen. Je moest goed gek zijn om hierlangs omhoog te gaan. Ter herinnering aan dwaze tijden staat beneden aan de smalle weg een half verscholen verbodsbord voor vrachtverkeer boven de 19 ton; bij dezen door mij gerangschikt in de top tien van opmerkelijke signalisatie. Voor je wiel ontrolt zich een in ernst oplopende steilte die getemperd wordt door een behoorlijk goed wegdek en een afwisselend decor van huizen, heggen en weilandjes. Nergens is de helling zodanig dat je echt in de problemen komt maar ver van de kleinste zul je toch niet kunnen schakelen. Na driekwart volgt een brede bocht die evengoed als dorpsplein zou kunnen dienen, al zouden de botsautootjes met kermis toch sterk afwijkend gedrag vertonen. De bocht levert een keur aan verschillende hellingshoeken en de trimmer die zijn rivalen de loef wil afsteken kan hier de stelling van de kortste afstand naar hartenlust in de praktijk brengen. Maar owee als zijn driften hem te veel krachten hebben ontfutseld: na de bocht volgt nog een amechtig stuk stijging voordat je de opklaring aan de top kunt genieten. De Folie is met naar mijn beleving duidelijk de kleinere broer van de Haie des Loups maar om helemaal boven te komen zul je toch de resterende helling van de N61 voor lief moeten nemen.

Haute Folie betekent de "hoge gekte" en daarmee hebben de naamgevers helemaal gelijk. Wat een ongelofelijk zware klim is dit. Een van de zwaarste in deze regio.

Aan begin van klim staat een goed, ik meende eerst 14％ te lezen.... iets later zag ik dat t 19％ is. Het klimt een eind door, asfalt is niet altijd even goed, vrij smal en... er is tegemoet komend verkeer. Maar wel een geweldige klim!

De kuitbijter van het Land van Herve, of beter gezegd, de hel van Herve. Wat een muur. Ik zou niet graag een hellingproef met de auto hier willen doen, laat staan dat ik hem op de grote plaat naar boven fiets. Desondanks is het asfalt van 'Belgische kwaliteit'. Het landschap is werkelijk waar, geen flauw idee hoe mooi, want ik denk dat niemand iets anders ziet dan het asfalt twee meter voor zich. Als je hierna de Cote du Foret, Sur Steppes, Dumoulin's favoriete klimmetje (is maar net wat je leuk vindt...), Cote de Trassenster en Drolenval pakt, heb je behoorlijk wat melkzuur opgestapeld waarmee je genoeg melk hebt voor de hele week.

In deze regio vind je wel meer van deze patsers. Op een toereke van 30-40 steek je zo een 8-tal van deze kleppers er in.
Zeer zware klim.
De naam is dus niet gestolen. Ik moet zeggen. Ik dacht dat ik er goed aan bezig was, tot ik door een plaatselijke wielertoerist op m'n plaats werd gezet.
Misschien was het te lang geleden dat ik er nog gepasseerd was.

Pure horror. Anders valt deze klim niet te omschrijven. Matig asfalt, bloedsteil en geen enkel moment om uit te rusten. Onderaan typisch Belgisch lelijk bij de rotonde, gauw zorgen dat je de eerste meters achter de wielen hebt, en dan laat deze klim direct zijn ware aard zijn. Al bij de eerste bocht naar links zie je dat de weg hallucinant steil wordt en raak je al je vaart compleet kwijt. Harken tot aan boven. Alleen bij de chicane is er nog een soort uitrusten mogelijk als je de buitenbochten neemt, maar verder vlakt het nergens af. Ineens ben je bij de wat grotere weg bovenaan, voor zover 'ineens' van toepassing is op 10 minuten zwoegen over 1 kilometer. Boven was ik blij dat ik het profiel vooraf gecheckt had hier, want het zorgde ervoor dat ik het tweede steile gedeelte voorzien had en dus even een kleine tempoversnelling had geplaatst. Zo steil als het eerste stuk wordt het niet maar evengoed val je weer volledig stil en eindig je de klim met hartslag 200+. Wel een must om deze een keer gedaan te hebben, maar ik sta nu de day after nog niet echt te springen om 'm weer te doen. Dit is geen klimmen maar pure zelfkastijding.

Nog nooit zo gehijgd op een klim. Bij die bocht weet je niet wat je ziet. Waarschijnlijk is deze lastiger dan de Voie des Chars, hier blijft het bijna een kilometer lang dik boven de 10 procent, de Voie heeft nog wat punten waar je enigszins kunt herstellen.

Wat een sloopkogel, matig wegdek, veelal rechtdoor, hiermee heb je niet echt een richtpunt. Ik had al de Rue Tesny in de benen, de Haute Folie voelde nog wel wat zwaarder met name vanwege de lengte. Kan echter ook komen doordat ik nog wat frisser was op de Rue Tesny. Zeker een aanrader om eens te doen, heeft de meeste klimpunten in het land van Herve op de ze website.

Per ongeluk een keer gefietst... Als je niet weet waar je aan begint is het even vloeken ;)

Vandaag op de weg naar huis getwijfeld of ik Haie des Loups of Haute Folie zou oprijden richting Beyne-Heusay.
Ik koos ervoor om die laatste te doen. Ik heb me meermaals afgevraagd waarom ik deze keuze maakte... harken tot boven!

Zware klim!

Gewoon een keer doen....maar wat istie zwaar !

Erg pittige klim, al was in mijn beleving Rue Tesny nog iets steiler en daarmee zwaarder.

Ik heb vanaf de top van de Haute Folie ook nog de Haie des Loups gedaan. Er zijn verschillende routes van de top van Haute Folie naar de voet van Haie des Loups. Je kan bovenop linksaf en via de N621 (kortste route, goed asfalt, druk), op de top rechtsaf via Rue de la Beole en Rue de la Pierre Blanche (prima asfalt, rustig) en rechtsaf via Rue de la Beole en Rue Fond des Bois (abominabel asfalt, levensgevaarlijk).