Steeger Esel / Bacharach-Steeg z Bacharach

Bardzo fajna wspinaczka.

Absolutnie nie jest trudny, ale daje poczucie prawdziwego wspinacza. Nie ma ciężkich procentów, więc wytrenowany rowerzysta (nie ja) wciąż podjeżdża tu z niezłą prędkością.

Podjazd zaczyna się w Bacharach. To bardzo ładna miejscowość. Tętni atmosferą i życzliwością. Zwłaszcza przy dobrej pogodzie. Najpierw trzeba przejść przez brukowane uliczki i place z turystami rozmawiającymi, robiącymi zakupy lub pijącymi drinka na tarasie. Zamek, który widzisz wyżej na flance, będzie miał z tym coś wspólnego :o). Jeśli robisz dużą wycieczkę i planujesz przystanek, zdecydowanie zrobiłbym to tutaj.

Przyjechałem ze ścieżki rowerowej wzdłuż Renu, a potem zajęło mi trochę czasu znalezienie miejsca, w którym można przekroczyć ruchliwą uliczkę i wejść do wioski małym tunelem.

Po wyjściu z wioski wspinaczka zaczyna się od niezbyt przyjemnego odcinka. Zapowiadało się mało spektakularnie. Niewiele widoków i w ogóle nie czuć "prawdziwych" gór. Ale po około kilometrze natychmiast wyobrażasz sobie siebie na górskiej przełęczy w wysokich górach.
Z tą różnicą, że procenty wynoszą tylko około 4à5％, więc można też po prostu dobrze się bawić. Ostatnią część przejechałem na dużym liściu, co nie zdarza mi się często. Droga wije się trochę przed tobą (nie ma niekończących się prostych dróg o długości setek metrów), aż do następnego zakrętu. W ten sposób za każdym razem masz dobry punkt celowania. Zakręty typu hairpin to właściwie odpoczynek, ponieważ są one dość płaskie. Krótko mówiąc, fajna wspinaczka.

Szczyt otwiera się na inną drogę, na której można rozpocząć zjazd. Na szczycie nie ma nic więcej do zobaczenia. Droga po prostu się tam kończy :D

Poza kilkoma samochodami i motocyklami nie spotyka się nikogo. Nie ma też ani jednego domu, który można zobaczyć po opuszczeniu wioski na dole wspinaczki.