Passo Daone z Ches

Przyjemna, cicha, zacieniona wspinaczka z niewielkim ruchem. Prawie nic nie widać jako panoramy, ale jesteś zanurzony w zalesionym obszarze, który zapewnia ulgę, szczególnie w letniej fali upałów. Nie daje wytchnienia, mimo że najtrudniejszy punkt znajduje się na początku, który odpuszcza dopiero na ostatnich 4-500 metrach. Zbliża się do 1300 metrów i prowadzi polnymi ścieżkami na szczyt Durmont (1395 metrów). Na szczycie znajduje się bar/restauracja, ale jest on opuszczony (lipiec 2023). Zejście do Preore jest bardzo piękne (lepszy asfalt niż podjazd), bardziej odkryte i malownicze i przebiega przez wioski Montagne (piękny mały kościółek z przylegającym do niego cmentarzem) i Cort.

Piękna wspinaczka w bardzo pięknej okolicy. Jedzie się bardzo spokojną drogą o szerokości około 3m Asfalt jest ok ale trochę nierówny i czasem jakieś dziury. Brak luźnych kamieni lub żwiru. Rano wspinaczka jest w cieniu, po południu świeci na nią słońce, ale drzewa zapewniają cień prawie wszędzie.
Poza tym było bardzo spokojnie. W niedzielne popołudnie około godziny 14:00 wyprzedził mnie tylko jeden motorower, nic więcej. To, że było tak cicho będzie wynikało głównie z tego, że mieszka tam bardzo mało osób. Nie ma tu dużej wsi, tylko kilka rozrzuconych domów. Na szczycie jest bar/restauracja, ale wygląda na to, że od jakiegoś czasu jest zamknięta. Nie ma innych udogodnień, ale ponieważ wspinaczka nie jest wyjątkowo długa, nie przeszkadzały mi 2 butelki z wodą.