Mottarone z Armeno

Podjazd z Miasino przez Armeno. Zaraz za Armeno kilka trudnych odcinków. Następnie wspinaczka staje się bardziej umiarkowana. Ładny widok ze szczytu na Lago Magiore i Lago d'Orta.

Wspinaczka Novara i Cusio par excellence. Wymagająca i satysfakcjonująca wspinaczka, długa i z pięknymi widokami na okoliczne jeziora. Droga jest szeroka i dobrze wyasfaltowana, a ruch samochodów i motocykli nie przeszkadza zbytnio. Pierwsza część jest najtrudniejsza i najbardziej wymagająca, aż do zakrętu Cheggino droga nie okazuje litości, z długim prostym odcinkiem ponad 10/12％. Dalsza część podjazdu to na przemian trudne odcinki i momenty, w których można odetchnąć. Ostatni kilometr znów pnie się ostro w górę i można poczuć zmęczenie.
Na szczycie znajdują się bary, w których można się odświeżyć i podziwiać widoki

Bardzo przyjemna i dość wymagająca wspinaczka; droga jest dobrze utwardzona, a na pierwszym odcinku roztacza się piękny widok na jezioro Orta, następnie wjeżdża się do lasu i pozostaje tam prawie do szczytu, gdzie roślinność przerzedza się i można docenić panoramę jeziora w całej jego urodzie

Start z Omegny. Następnie trzeba pokonać pierwsze 300 metrów, zanim rozpocznie się oficjalna wspinaczka. Było bardzo ciężko. Zrobione na szutrze, więc sporo dodatkowych kilogramów. Miła, spokojna wspinaczka. Kilka ładnych punktów widokowych. Zejście do Stresa przyjemne przez las. Fajne na listę rzeczy do zrobienia

Niezły podjazd, dobry asfalt, zjazd w kierunku Stresy fantastyczny. Kamizelka przeciwwiatrowa lub przeciwdeszczowa nie jest luksusem nawet w lipcu/sierpniu. Na szczycie było 15 stopni i często padało. Potem jest dreszcz w dół.

Bardzo przyjemna wspinaczka, rozpoczęta od Miasino, a następnie dość szybko można zobaczyć szczyt. Zwłaszcza tuż za Armeno jest kilka dość stromych odcinków, od klasztoru wspinaczka ma spokojniejszy odcinek, który przebiega przyjemnie. Na szczycie nachylenie znów jest nieco bardziej strome, ale ze względu na niewielki wiatr w plecy, było to całkiem wykonalne. Można go również zjechać, ponieważ ruch był dość niewielki (31 maja 2023 r.). Jeśli o mnie chodzi, gorąco polecam!

Wspaniała wspinaczka, ale zaczyna się już przed Armeno. Ta, jak i pierwsza część oficjalnej wspinaczki, ma kilka stromych fragmentów. Widoki są wspaniałe i na szczęście jest trochę zacienionych fragmentów. Szczyt jest nieco turystyczny...

Należy pamiętać, że po drugiej stronie (do Stresy) wspinaczki obowiązuje opłata za przejazd dla motocykli i samochodów. Ta strona ma więc mniejszy ruch, więc jeśli masz szansę, wjedź na górę ze Stresy i przyzwoicie po stronie Armeno.

Trudny podjazd ze szczytami 15％ na pierwszych 4 km, po czym staje się łatwiejszy z nachyleniem od 5 do 8％, gdzie można złapać oddech ostatni km jest znowu stromy, spektakularna sceneria doskonała nawierzchnia drogi wspinaczka była piękna wysiłek wynagradzają widoki

to przyjemna wspinaczka, ze zdradliwie stromymi odcinkami tu i tam.
Ale nie lekceważcie też pierwszego odcinka aż do Armeno. Tutaj też dostajemy sporo dodatkowych metrów wysokości.

Piękne zalesione wzniesienie. Pierwsza prawdziwie skategoryzowana wspinaczka dla mnie.
Pobyt w Orta San Giulio podczas wakacji. Stamtąd w kierunku Armeno (300hm w nogach), gdzie zaczyna się prawdziwa praca. Start z Armeno to od razu najtrudniejszy odcinek, który ciągnie się aż do Luciago (klasztor) (najmniejszy potrzebny opór). Następnie odcinek pięknej wspinaczki przez lasy z okazjonalnymi zachwycającymi widokami zarówno na lago maggiore jak i lago d'orta. Naprawdę ciężko robi się dopiero na ostatnim 1-1,5 km, gdzie procenty lekko rosną, a nogi czują się cięższe. Przy t znaku 'Mottarone' do schroniska narciarskiego jest jeszcze kawałek drogi.
Zjazd przez Stresę jest piękny, ale na dole niebezpiecznie wąski i kręty z częstymi samochodami jako nadjeżdżającymi, więc trzeba uważać.
Dla mnie to na pewno smakuje jak więcej

Piękna wspinaczka z oszałamiającymi widokami!