Martelltal z Goldrain / Coldrano to podjazd znajdujący się w regionie Trydent-Górna Adyga. Ma długość 22.6 km i pokonuje 1439 metrów w pionie ze średnim nachyleniem 6.4%, co daje wynik trudności 1194. Najwyższy punkt znajduje się na wysokości 2079 metrów nad poziomem morza. Użytkownicy climbfinder opublikowali 4 recenzje tego podjazdu i zamieścili 20 zdjęcia.
Nazwy dróg: Via Schanzen, Via Pilma, Via Masetti Di Fuori, Frazione Ganda, Santa Maria in der Schmelz & Alta Valle
Witamy! Jeśli chcesz się czymś podzielić koniecznie aktywuj Twoje konto. Mail weryfikacyjny znajdziesz w swojej skrzynce pocztowej.
Jeśli chcesz przesłać swoje zdjęcia, musisz założyć konto. Zajmuje to tylko 1 minutę i jest całkowicie darmowe.
Kontynuuj z Google
Kontynuuj z Facebook
Zarejestruj się za pomocą e-maila
To była dla mnie duża niespodzianka, dość wymagająca wspinaczka z dwoma bardzo stromymi odcinkami ze spinkami do włosów, nachylenie wynosi około 15％. W większości pokryty lasem i z 3 krótkimi tunelami również przyjemnie stromymi. Przyroda i krajobraz są tutaj niesamowite, a wisienką na torcie jest zbiornik wodny, gdzie jest ładna płaska część, a następnie kilka kilometrów do szczytu. Niestety to ślepy zaułek, ale i tak jest bardzo przyjemnie. Brak ruchu, tylko przyroda, zwierzęta i ty. Warto.
This was one big surprise for me pretty challenging climb with two very steep parts with hairpins, gradient is there around 15％. Mostly covered by forest and with 3 short tunnels also nicely steep. Nature and landscape is amazing here with cherry on the top reservoir where is nice flat part and then few more kilometers to the summit. Unfortunetly deadend but still really nice. No traffic, just nature, animals and you. Worth it.
Długi podjazd o bardzo zróżnicowanych widokach, nachyleniu i scenerii z jednym wspólnym mianownikiem: jest cicho. Cudownie cicho. W Coldrano na początku od razu rzucają się w oczy ruiny zamku, jednego z wielu w Val Venosta. Przez las wyjeżdżamy na piękną serię ostrych zakrętów w terenie. Ciesz się tym, te zakręty są teraz łagodne. Po minięciu ostatniej wsi wspinamy się systematycznie przez las i przechodzimy przez galerię lawinową. Droga jest tu od razu bardziej stroma, choć nadal jest w porządku. Docieramy do ośrodka treningowego biathlonu w dolinie z pięknymi drewnianymi wiatami. Zakręty po tym centrum nie są już tak urocze; dobrze strome w dwucyfrowych ilościach i bez wątpienia grobla treningu dla biathlonistów (widziałem kiedyś kilku z nich podjeżdżających na tych letnich rolkach). Na szczęście w nagrodę na szczycie czeka piękny zbiornik wodny i prawie płaska droga wzdłuż jeziora. Aby dotrzeć do punktu końcowego, można jeszcze raz wysiąść z siodła: ostatnia seria ostrych zakrętów jest również morderczo stroma. Zakończyliśmy na przedostatnim parkingu, zaledwie 200 metrów i 50 metrów wysokości poniżej szczytu. Ostatni odcinek drogi był w trakcie generalnego remontu (czerwiec 2022). W sumie fajna i łagodna wspinaczka treningowa, jeśli zostajesz w Val Venosta na przełęcz Stelvio.
Een lange beklimming met een grote variatie in uitzicht, stijgingspercentages en landschap met een gemene deler: het is rustig. Heerlijk rustig. In Coldrano bij de start word je al meteen getrakteerd op een kasteelruïne, een van de velen in het Val Venosta. Door het bos kom je uit op een prachtige serie haarspeldbochten in een veld. Geniet er van, die bochten zijn nu nog mild. Na het passeren van het laatste dorp, klim je gestaag door het bos en kom je door een lawinegalerij. De weg is hier meteen steiler al is het nog prima te doen. Je komt uit bij een biathlontrainingscentrum in een dal met lieflijke houten schuurtjes. De haarspeldbochten na dat centrum zijn niet zo lieflijk; goed steil in de dubbele cijfers en ongetwijfeld een dijk van een training voor biathleten (ik heb er ooit in de zomer een paar naar boven zien gaan op van die zomerrollerskies). Gelukkig wacht er als beloning een mooi stuwmeer bovenaan en een bijna vlakke weg langs het meer. Om naar het eindpunt te komen mag je nog een keer uit het zadel: de laatste serie haarspeldbochten is ook moordend steil. Wij eindigden op de een na laatste parkeerplaats, net 200 meter en 50 hoogtemeter onder de top. Aan het laatste stuk weg werd groot onderhoud gepleegd (juni 2022). Al met al een leuke en rustige trainingsklim als je in het Val Venosta verblijft voor de Stelviopas.
Naprawdę wspaniała wspinaczka. Jedynym mankamentem jest to, że jest to dopływ doliny Vinschau, więc trzeba wrócić tą samą drogą. Dla tych, którzy lubią okrążenia, może to być wtedy powód do zignorowania tej wspinaczki. Ale piękna wspinaczka. Na końcu piękny zbiornik, po którym myślisz, że jesteś tam, ale potem przychodzi najtrudniejsza część z serią pięknych hairpinów. Droga kończy się gwałtownie na parkingu, po którym dalej można iść już tylko pieszo.
Werkelijk schitterende klim. Enig nadeel is dat het een zijtak is van het vinschaudal, dus je moet dezelfde weg terug. Voor degene die van rondjes houden zou dan een reden kunnen zijn deze klim links te laten liggen. Maar een prachtige klim. Aan het einde een prachtig stuwmeer, waarna ja denkt dat je er bent, maar dan komt het lastigste stuk nog met een serie prachtige haarspelden. De weg eindigt abrupt op een parkeerplaats waarna je enkel te voet verder kan.
Piękne i bardzo nieregularne podejście z doliny do ~2060m. Większość z nich jest zacieniona, a latem przyjemnie chłodna. Tuż przed zbiornikiem znajduje się niespotykana seria hairpinów o długości ~15％, tuż przed końcem kolejna seria. Końcowy szczyt rozczarowuje parkingiem dla wędrowców.
Mooie en erg onregelmatige klim vanuit het dal naar ~2060m. Het merendeel is schaduwrijk en in de zomer lekker koel. Vlak voor het stuwmeer zit een weergaloze serie haarspeldbochten van ~15％, vlak voor het einde nog een serie. De uiteindelijke top valt tegen met een parkeerplaats voor wandelaars.
| 7 km/h | 03:14:02 |
| 11 km/h | 02:03:29 |
| 15 km/h | 01:30:33 |
| 19 km/h | 01:11:29 |
