Kleinhau z Schevenhüttener Strasse

Woda była wysoka, więc moja wspinaczka była nieco krótsza. Latem lub po lecie często można jeszcze zobaczyć stary most. Faktycznie nadal dobry asfalt, ale dużo pyłu drzewnego i gałązek z leśnictwa. Nadal dobrze się jeździ. Trzeba zjechać przez sekcję wspinaczkową i na zakrętach bym się nie przejmował.
Czy zjazd z tego podjazdu jest karą? Absolutnie nie, bo to naprawdę piękna sceneria, dużo przyrody i przyjemne zakręty. Zaraz po starcie po prawej stronie znajduje się piękna tama bobrów (po lewej stronie znajduje się schronisko obserwacyjne). Po prostu ciesz się tą wspinaczką.

Niezwykła wspinaczka. Kiedyś była to droga przelotowa z Schevenhütte do Kleinhau, ale pod koniec lat 70. ubiegłego wieku powstał tu zbiornik wodny. Droga, która kiedyś tu była, nigdy nie została oczyszczona, spora część jest nadal doskonale nadająca się na rower, aż do momentu dotarcia do jeziora, gdzie droga znika w wodzie, więc miejsce startu zależy od aktualnego poziomu wody. Droga jest wolna od ruchu, najczęściej spotyka się pieszych turystów. Asfalt jest zaskakująco dobry jak na drogę, która istnieje tam od ponad 45 lat, chociaż na drodze mogą znajdować się zanieczyszczenia z wycinki drzew, które również pozostają tam przez długi czas, ponieważ nie ma ruchu, aby je oczyścić.

Następnie sam podjazd: pierwsza połowa to prawdziwa perełka, najpierw wzdłuż pięknego strumienia, gdzie natura ma wolną rękę, potem robi się coraz bardziej stromo i w krótkim odstępie czasu pojawiają się 2 hairpiny. Od załamania po lewej stronie spłaszcza się i bardziej otwiera, tu wiatr ma czasem wolną rękę.