Grote Koningsbelt z Haarle

Fajny długi podjazd po umiarkowanej, ale wystarczająco dobrej nawierzchni. Procenty nie przerażają, ale w połączeniu z długością rzeczywiście czuć nogi po osiągnięciu szczytu. Trudny odcinek to wąska ścieżka rowerowa. A ponieważ nie jest tak stromo, napotykasz wielu innych rowerzystów. Po znalezieniu się na szczycie czeka nas szutrowa niespodzianka na zejściu. Et był szeroki tor uformowany, ale jeśli masz nadjeżdżający ruch to dobre sterowanie i przede wszystkim ręce na hamulcach.

Bezwartościowa nawierzchnia (wąska ścieżka rowerowa na kiepskiej nawierzchni) ze zjazdem po żwirze jako odbijaczem. Jednak ta nawierzchnia drogi doskonale komponuje się z naturalnym środowiskiem, przez które się wspinasz. To sprawia, że ta wspinaczka jest pięknym i pełnym obrazem.

Robisz tę wspinaczkę dla widoków. Zaczynasz w lesie, a kiedy naprawdę zaczyna się wspinaczka wychodzisz na wrzosowiska z pięknymi widokami. Poza tym wspinaczka jest na tyle długa (a latem na wrzosowiskach wystarczająco gorąca), że można przejść całkiem sporo. Nie ułatwia tego fakt, że jedzie się po wąskiej ścieżce rowerowej z kiepskim asfaltem i mnóstwem innych rowerzystów (kolarstwo górskie w tym regionie jest świetne, podobnie jak jazda na rowerze miejskim). Na szczycie czeka kolejna niespodzianka: zejście odbywa się przez pół brukowaną ścieżkę rowerową w dół. Uznałem, że jest to do zrobienia, choć nie pojechałbym 40 km/h w dół.